Ik wil hier mijn verhaal doen en hoop op lieve en geruststellende reacties. Ik voel me namelijk een waardeloze moeder. Ik ben 4 weken geleden bevallen van een zoon en sindsdien hebben we onze dochter van intussen 17 maanden bij mijn moeder en schoonmoeder laten verblijven. We zijn net 5 weken geleden verhuisd en moesten de woning in orde maken. Intussen heb ik me ook vooral gericht op het laten slagen van de borstvoeding. Bij mijn dochter is dat niet gelukt, en ik me daardoor maandenlang slecht gevoeld en zat bijna tegen een depressie aan. Helaas lijkt het erop dat het dit keer weer niet gaat lukken. Productie is er wel, maar zoonlief drinkt niet goed dus ben fulltime aan het kolven. Dit kost veel tijd en met een baby, dreumes en nieuwe woning wordt dit teveel. Inmiddels heeft mijn dochter maar 3 nachten in de nieuwe woning geslapen. Het voelt alsof we haar verstoten hebben en ik ben bang dat zij dat ook zo voelt. Opeens is mama alleen nog maar bezig met de baby. Zij is heel gefrustreerd en naar mij toe is ze heel boos. Wanneer ze bij me is of via FaceTime met mij praat, slaat ze zichzelf en soms mij. Bij anderen doet ze dit niet. Er is iets veranderd tussen ons. Als ik een knuffel forceer knuffelt ze wel terug en geeft ze zich over aan het knuffelen. Ze houdt van me dat voel ik. Maar ze praat niet en is niet blij met de situatie. Ik ben niet meer leuk voor haar. Waarom ze naar mij toe zo doet en niet bij haar vader begrijp ik niet.. ze is altijd wel een papas kindje geweest. Als hij weggaat huilt ze. Als ik wegga zwaait ze me uit. Om mijn dochter de aandacht en liefde te geven die ze verdiend stop ik met kolven, met pijn in mijn hart. Ik wil het beste voor mijn zoontje, maar niet ten koste van haar. Ik wil haar thuis hebben en zorgen dat ze zich thuisvoelt in dit nieuwe huis en de nieuwe situatie. Ik heb achteraf gezien de foute keuze gemaakt door haar vaker weg te doen om die verdomde bv te laten slagen. Dus dat ik een slechte moeder ben geweest weet ik, maar ik hoor nu graag alle adviezen om ervoor te zorgen dat dit lieve meisje went aan de nieuwe situatie en de band tussen ons weer goed wordt!
Ach meid toch!! Pak je dochtertje en ga veel, heelveel knuffelen. Laar haar rustig wennen aan haar broertje en geef haarlekker aandacht als hij slaapt. Die 4 weken kun je niet meer terugdraaien, maar nu weer lekker oppakken. Jullie zijn een gezinnetje van 4 en hebben een heerlijk nieuw huisje. Geniet daar lekker van!! En ook met een tweede kindje kun je kolven hoor. Ik ziu even met een lactatiekundige overleggen. Stoppen kan altijd.nog! Succes!!
Is er een mogelijkheid om iets met haar alleen te doen? Dat ze de volle aandacht van mama krijgt, ipv alleen wanneer broertje slaapt. Wennen lijkt me moeilijk als ze al die tijd niet thuis is geweest (als ik het goed begrijp?). Ik denk dat het tijd nodig heeft.
Eerst maar eens echt diep inademen en weer uit. Je hebt veel stress en geeft dat door aan alles en iedereen. Je moet proberen rust te creëeen en dat zal niet in een paar dagen gaan. Ze zal eerst thuis moeten komen, geef haar aandacht als ze dat wil, wil ze nu meer rust geef je dat. Ze moeten wennen aan het huis en aan een broertje. Ik weet niet of je voed op tijd of op verzoek maar je zou kunnen kijken wanneer de kleine slaapt je met haar wat samen kan doen. Is alles in haar kamertje ingericht, misschien kun je anders samen nog wat uitzoeken. Misschien leuk om met haar de baby foto's te bekijken van toen ze zelf zo klein was. Een foto uitzoeken om op haar kamer te zetten en 1 van haar broertje en misschien ook wel 1 van samen. Misschien wil ze je wel helpen met dingetjes pakken wanneer je verschoont of in bad doet. Heeft ze een pop die ze zelf wil verzorgen tegelijk. Wanneer je man thuis is kun je ook je dochter bijvoorbeeld meenemen om wat samen te doen, naar de bibliotheek, langs de bakker voor een broodje, langs de speeltuin en weer naar huis. Even samen weg en toch neem je weer wat mee voor thuis. Vergeet ook je zelf niet, neem de rust waar het kan en probeer zoveel mogelijk te slapen. Het was misschien niet handig wat je hebt gedaan maar het maakt je geen slechte moeder, ik snap dat je de borstvoeding wil laten slagen, ik snap het gevoel ( door vroeggeboorte was mijn lijf er helemaal niet klaar voor) Probeer nu de focus op het leuke te leggen, een zoontje, een grote meid, een fijn nieuw huis en over een tijdje meer rust. Probeer meer te genieten!
Als ik jou was zou ik maar heel veel aandacht aan haar gaan besteden. Komt wel weer in orde hoop ik. Vind het wel ontzettend sneu je dochter dat ze zich zo voelt ( en ik kan haar geen ongelijk geven) Ik vind wel dat je een verkeerde keuze hebt gemaakt. Maar niet een slechte moeder.
Ik zou haar er vanaf nu heel veel bij betrekken! Zij hoort immers ook bij jullie gezin, zij is de grote zus. Als de baby slaapt kan je je tijd en energie volop in haar steken. Soms zal zij even moeten wachten en soms zal haar kleine broertje even moeten wachten. That’s life en daar worden ze echt niet slechter van ... Met je dochtertje heb je wat in te halen dus bijvoorbeeld met haar even alleen op pad lijkt me ook wel een goed idee als je dat fysiek gezien aan kunt. Ik ging dan wel naar de ballenbak een ochtendje of even zwemmen en mijn man was bij de baby.
Ze heeft in 5 weken nog maar 3 nachtjes thuis geslapen? Wat een logische reactie zeg van jullie meiske. Ze word grote zus, krijgt en nieuw huis maar kan nergens aan wennen want ze word alleen maar weggebracht Er is flink wat werk aan de winkel en je zal veel energie en tijd moeten stoppen in haar.
Kan je moeder of schoonmoeder af en toe langs komen of tijdje bij jullie slapen zodat je wel de hulp hebt maar ook je dochter thuis? Dan kan diegene ook voor je zoontje zorgen terwijl jij iets met je dochter doet.
Ik zou even contact opnemen met een lactatiekundige, misschien kan ze helpen met de bv? Als hij niet goed kan drinken kan dat aan zijn techniek liggen, de houding, lipbandje, tongriempje enz Je dochter snap ik wel, het is allemaal wat voor haar. Er veranderd ineens zoveel voor haar en dan mag ze ook niet thuis zijn? Ik zou haar zsm naar huis halen, laat haar ook wennen aan de nieuwe situatie, en zelf een ritme krijgen met haar en de baby. Komt vanzelf goed
Dit.. vind het echt bizar en heel sneu. Hopelijk gaat het gauw beter met haar. Verder heb ik er niks aardigs over te zeggen, dus ik ga er verder niet op in. Wel hoop ik dat je je gauw wat beter voelt en dat er gauw meer rust is binnen jullie gezin. Sterkte en succes!
Dus, je krijgt een nieuw huis en een broertje maar tegelijk doen papa en mama je uit logeren. Ondertussen verwachten ze ook nog dat je alles maar leuk vindt? Borstvoeding is belangrijk maar zo belangrijk dat je dochter daar weken voor uit logeren moet? Een slechte moeder wil ik je niet noemen maar denk dat er aardig wat werk aan de winkel is.
Een verhuizing heeft een impact op kinderen. Het krijgen van een broertje/zusje heeft impact op kinderen. En dan mag je als klap op de vuurpijl vanaf de geboorte van je broertje niet meer thuis slapen? Nee, sorry ik heb geen geruststellende of lieve reactie. M'n moederhart doet een beetje zeer als ik dit lees.
Ik zou als ik jou was echt zsm je dochter naar huis halen en haar even flink op nummer 1 zetten en verwennen. Sorry, ik vind het echt heel héél zielig! Snap dat dit niet leuk is om te horen en misschien hard, maar kom op... je doet toch niet het ene kind maar ‘weg’ omdat er een andere bij komt? Twee kinderen is echt prima te behappen, je moet alleen even je ritme vinden. En waarom kan dat niet in een nieuw huis?
TS goed dat je aanvoelt dat dit niet werkt zo, je bent geen slechte moeder. Je hebt iets geprobeerd en ziet in dat het zo niet kan werken. Terugdraaien gaat niet maar wel snel de schouders eronder zetten en er vanaf nu iets moois van maken. Tips: dochter naar huis, vraag hulp van lieve mensen uit je omgeving zodat je de rust en ruimte hebt uit te vogelen wat werkt met voeding, praat erover met je partner, laat los, laat los en bedenk dat het echt makkelijker wordt naar verloop van tijd. Echt! Maak je geen zorgen over tegendraads gedrag van je dochter komende tijd (is te verklaren waarom ze zo doet toch?). Beetje bij beetje zal het vast gauw beter worden. Veel knuffelen en genieten van kleine fijne momentjes. Zet ‘m op! Hoe kijk je er inmiddels zelf tegenaan?
Haar wereld is veranderd op een manier die wij ons moeilijk kunnen voorstellen. Ander huis, een broertje erbij, papa en mama ineens moeten delen en intussen voor haar gevoel op de achterrij gezet worden. Ze snapt er waarschijnlijk geen ene jotem meer van en dan krijg je met die leeftijd dit soort reacties. Ze kan emoties nog moeilijk uit elkaar houden en onze dochter begon toen ook met driften. Hier krijg ik al een lel als ik papa een kus geef als ik uit mn werk kom, jalourse kip dat ze is soms. Dus deel zit in de leeftijd maar ook in wat er in dat koppie omgaat wat moeilijk af te lezen is omdat ze dat zelf eigenlijk ook niet goed weet uit te leggen. Ik kan me best voorstellen dat ze boos/verdrietig/jalours is en vooral heel onzeker en dat zul je op een manier moeten repareren. Gewoon haar erbij gaan betrekken, hulp in huis halen als dat nodig is en opstarten als gezin in een nieuw huis. Wordt wel ff consequent werk aan de winkel en dat is ff pittig met een ukkepuk erbij maar zij moet weten dat jullie haar stabiele basis zijn, haar punt van rust, veiligheid en geborgenheid. Desnoods vier je haar "thuiskomst" met een besloten feestje overal slingers en balonnen en zij als stralend middelpunt als grote zus, mits ze daar tegenkan je hebt ze ertussen die zich direct afschuwelijk voelen bij enige vorm van drukte. Heb geen ervaring met dit soort gevallen maar toen wij t nieuwe huis in konden hebben wij t hier ook zo gedaan. In de tussentijd heeft ze veel oppas gehad in t oude huis en gingen wij klussen, daar zal ze niet heel veel van gemerkt hebben want de oppas (oma) kwam als zij al sliep. Nou was ze net 1 dus die zal niet heel veel meegekregen hebben van t hele gebeuren. Maar de slingers en balonnen hebben we doelbewust wekenlang voor dr laten hangen en gaandeweg stap voor stap weggehaald. En wat verschil tussen papa en mama betreft hebben we hier ook hoor. Papa is dr heilig en dr favo speelpartner, mama is voor de troost en de practische dingen, opa is voor t spelen, oma voor de trek. De ene mag wel de deur uit, de ander niet tenzij ze zo'n hangbui heeft en mamakleefdagen dan moet ze zijn waar ik ben anders is t huis te klein. Dat bv niet lekker loopt moet je met een lactatiedeskundige oppakken daar kan niemand anders je mee helpen. Mogelijkerwijs zit er wat bij de kleine qua techniek of mogelijkheden niet goed. BV is wel t beste wat je kan doen in veel gevallen (hier lag dat ff anders ivm lactose intolerantie) maar er worden er ook genoeg groot met fv en ik geloof dat er ook een bv bank is alhoewel dat onnodig is als je zelf gewoon goed produceert. Slechte mama, nee dat niet je probeert een keuze te maken waar je het beste aan doet, je dochter werd opgevangen door een vertrouwd persoon en kreeg te eten en te drinken en was veilig en omringd met liefde. Of dat een handige keuze was dat kan een ander niet bepalen omdat ze niet in jouw schoenen stonden.
Schakel een lactatiekundige in en laat die zo snel mogelijk langs komen. Laat morgen je dochter weer thuis komen. Is het mogelijk dat je man nog een paar dagen vrij neemt? Zodat jullie samen kunnen opstarten? En kan je wat hulp in huis krijgen van je (schoon)ouders? Voeden kost veel tijd ja. Ik gaf geen bv maar was met de fles toch 3 kwartier kwijt met voeden, zoontje was een slechte drinker. Hoe je dat gaat doen en regelen bedenk je gaandeweg. Het is een kwestie van doen. Makkelijk is het niet maar je vindt echt je weg er in! Zou dus niet direct stoppen met kolven. Ik begrijp heel goed waarom je je dochter er niet zo goed bij kon hebben. Een nieuwe baby is al heftig, midden in een verhuizing is het teveel geweest. De afgelopen weken zijn geweest, dat is nu klaar. Vanaf nu moeten jullie weer samen zijn als gezin. Alleen op die manier krijg je weer een goede band met je dochter.
Arm meisje. Natuurlijk doet ze nu erg moeilijk. Waar haalde je toch het idee dat dit een goed plan was? Wat de bv betreft. Heb je ooit een lactatiekundige laten meekijken? Niet goed drinken heeft altijd een oorzaak, en in de meeste gevallen is die makkelijk te achterhalen en te verhelpen. En ik kan me ook voorstellen dat de bv niet vlot liep: voor bv moet je relaxed zijn, en dat lijkt me niet het geval als je dochter elders is en niet blij. Als je toch wil stoppen met bv, doe dat dan rustig aan. Je zal echt nog een paar weken moeten kolven, afbouwend, als je geen borstontsteking wil krijgen. En geloof me: je wil géén borstontsteking. Dus laat je ook daar goed adviseren door een lactatiekundige, zodat je alles rustig laat uitdoven.
Sorry maar ik begrijp dit echt niet en ik begrijp ook niet dat er niemand is die daar iets over zegt? Je man vindt het allemaal wel goed ofzo? Grootouders vinden dit allemaal heel normaal? Jeetje borstvoeding is belangrijk maar om daar nu je kind voor weg te stoppen vind ik echt niet kunnen. Het arme kind. Ik zou als de wiedeweerga je kindje naar huis halen, vraag anders een opa/oma om overdag wat hulp te bieden zodat je dochter niet continue het vijfde wiel aan de wagen is. Ga iets leuks met haar doen, knuffel haar, neem haar lekker bij je in bed maar laat haar vooral voelen dat je van haar houdt. Je bent zeker geen slechte moeder maar begrijpen doe ik het niet, sorry.