Ik heb al vaker topics geopend over het slaapgedrag van mijn dochter maar op dit moment ben ik het helemaal beu. In het halve jaar dat ze leeft heeft ze misschien 3 weken “normaal” geslapen. Waarom tussen haakjes? Omdat ze altijd hulp nodig heeft om in slaap te komen. En opzich is dat helemaal niet erg ALS ze maar gaat slapen. Dit laatste wordt steeds vaker een probleem. Ik ben nu al meer dan een uur bezig om haar in slaap te krijgen zoals ik dat elk slaapje doe. Leg haar in bed, doe een ritueeltje, geef haar speen en blijf er naast zitten omdat ze de speen weer uitspuugt of laat vallen. Als dat gebeurd wordt het krijsen dus alleen boven laten liggen doe ik niet. Ik kan er niet tegen als ze huilt. Maar vanavond kan ik er gewoon niet meer tegen. Ze ligt nu inderdaad alleen boven te huilen. Ik ben al 10 keer naar boven gelopen en ik huil zelf net zo hard mee. Het breekt me gewoon op. Overdag slaapt ze niet, ‘s avonds slaapt ze niet en ‘s nachts wordt ze zo’n 6 of 7 keer wakker. Ik kan niet meer.. Mijn man is vanavond aan het werk en geen familie of vrienden in de buurt die ik kan vragen voor hulp. Ook geen lieve buren die af en toe voor mij klaar staan. De meeste zorg doe ik alleen. Als mijn man wel thuis is probeert hij zo veel mogelijk te doen maar hij werkt gewoon heel veel. Ik heb er een uur over gedaan om dit stukje hier boven te typen. Na bijna 2 uur slaapt ze eindelijk. Nu moet ze straks de laatste fles nog en ik zie er gewoon tegen op. Ik geef sinds even een droomvoeding in haar bedje omdat het drama anders opnieuw begint. Maar toch blijf ik zenuwachtig voor die laatste voeding. Als ze maar niet wakker wordt.. De laatste maanden blijf ik mezelf maar afvragen: is dit het moederschap? Wou ik dit zo graag? Waarom? Ik hou zielsveel van mijn dochter maar ze haalt me het bloed onder mijn nagels vandaan. Nu al.. op zo’n jonge leeftijd. Dat maakt me een beetje bang voor de toekomst. Waarom zit het moederschap toch vol met onzekerheden? Sorry voor het lange verhaal. Ik wou het even van me af schrijven aangezien ik verder niemand anders in de buurt heb. Als er eventueel tips zijn dan hoor ik ze graag. Ik heb al het boek baby in een droomritme gelezen.
Mijn zoontje deed dit tot 2 jaar.. alles geprobeerd maar niks werkte.. wat het beste werkte was: go with the flow.. want hoe meer je er tegen probeert te doen, hoe erger het word.. ook omdat je eigen geduld steeds kleiner word en je kleintje merkt dit.. sterkte!!
Och meid. Snap je frustratie, vermoeidheid en wanhoop. Kan het niet wegnemen maar wil je wel een hele dikke knuffel geven.
Wat naar dat je je zo voelt! Ik heb het me tot nu toe zo makkelijk mogelijk gemaakt, wat inhield dat onze zoons tegen me aan mochten slapen wanneer ze dat nodig leken te hebben. Onze jongste (11 maanden) slaapt nu sinds twee weken de hele nacht in zijn eigen bed (nog wel met nachtvoedingen). Daarvoor sliep hij het grootste gedeelte van de nacht bij mij en ook overdag sliep hij tot 10 maanden enkel in de draagdoek. Ik had het gevoel dat hij me nodig had. Toen ik er zelf klaar mee was en hij zelf ook wat onrustiger ging slapen met 10 maanden, ging hij vrij makkelijk over naar zijn eigen bedje. Voor ons werkte dit, al is het natuurlijk niet volgens het advies van consultatiebureau. Wellicht werkt het voor jullie ook..?
Ik herken het enorm! En inderdaad, wat Mila zegt klopte hier ook: Hier duurde het gelukkig geen 2 jaar, maar zodra ik me voorhield dat ik het niet langer zo wou, niet langer vol ging houden etc, werd het erger. Ik heb uuuuren in de schommelstoel gezeten, en dan maar zachtjes zingen tot ze sliep (mijn oudste), of ik schommelde en kon ondertussen een beetje lezen op mijn ereader om het toch enigzins leuk te maken voor mezelf. Audioboeken heb ik ook geluisterd al schommelend, koptelefoontje op... Echt een combinatie van me overgeven aan de situatie en het makkelijker/fijner maken voor mezelf... Wat hier werkte was een soort houdgreep tegen mij aan, mijn oudste kon heeeel moeilijk fysiek ontspannen, in zo’n houdgreep hield ik haar als het ware ingebakerd en dan kon ze eindelijk ontspannen. Samen slapen deden we wel, maar werkte niet meer met een maand of 4-5; ze werd te actief. Nu is ze 6 jaar en heeft ze daar nog steeds echt moeite mee, mijn man had vroeger exact hetzelfde. Heel veel sterkte, meid, ik weet hoe slopend dit kan zijn. Als het echt niet gaat, loop dan even weg. Desnoods bv met een koptelefoon op beneden zitten. Soms is dat gewoon echt beter dan vol in die frustratie en ongeduld je kindje proberen te troosten, ik heb ook in die situatie gezeten en bv onder de douche gestaan met m’n oren onder het stromende water om het huilen gewoon even niet meer te hoeven horen... Maaar het komt ook echt wel goed, je vindt manieren om er mee om te gaan, je kindje zal op den duur beter gaan slapen etc. Echt!
Ik heb het geprobeerd maar ik weet niet hoe ik met die flow mee moet gaan. Baby is oververmoeid dus die loopt de hele dag te drammen en te zeuren, mama loopt op haar tandvlees en papa is al moe van het zware werk dat hij doet.
Onze dochter sliep eerst bij ons en ook overdag beneden. Maar ze is heel alert en wil alles mee krijgen wat er gebeurd. Daarom hebben we er voor gekozen om haar boven te laten slapen. 1 blik haar kant op en ze kijkt je met grote ogen aan. Dit zorgt er voor dat ze helemaal niet slaapt. 2 weken geleden hebben we een nachtje bij mijn ouders gelogeerd en daar moest ze bij ons op de kamer. Ze is wakker geweest tot 3 uur 's nachts omdat ze het te gezellig vond. Ik ben bang dat het voor ons geen optie is. Hoe fijn her ook klinkt.
Is het ook maar enigszins licht op dr kamer? Onze zoon is ook zo alert en gaat veel makkelijker slapen als het echt donker is. Bij hem hielp een goede routine ook erg om hem klaar te maken voor slapen (verhaaltje en liedjes bv). Wij hebben toen eerst gezorgd dat hij niet meer oververmoeid was door hem in de draagzak te laten slapen volgens een schema ipv wanneer ik dacht dat hij moe was. Daarna opnieuw begonnen en uitgegaan van age appropriate wake windows en toen ging hij veel beter slapen. Deden wel alles tegelijk dus geen idee welke factor het zwaarst woog
Overdag in een draagdoek of slapen in de wandelwagen? Was het enige wat hier werkte. Ik heb uren op de bank doorgebracht met een slapende baby in de draagdoek. En s avonds misschien proberen om het voor jezelf zo gemakkelijk mogelijk te maken, en dan vooral in je eigen gedachten. Jouw situatie is heel herkenbaar en wat net al gezegd is: alleen vol te houden als je jezelf er aan overgeeft. Uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan maar wat mij hielp was het volgende. Ik zette een kop thee, pakte een tijdschrift of nagellak en ging in de kamer van mijn kind zitten en deed daar mijn eigen ding in stilte in een paar kussens waar ik lekker kon zitten. Uiteraard af en toe een speen geven maar verder negeren en bij huilen lekker aaien over haar bolletje terwijl ik ondertussen nog wat probeerde te lezen. Duurde meestal een uur voor zij sliep. Ik was er op ingesteld en maakte het mij zo comfortabel mogelijk. Dit hielp enorm. En geloof me, het wordt echt echt vanzelf beter, maar ga je daar niet op blind staren. Accepteer en probeer zoveel mogelijk comfort voor jezelf te creëren.
Oké misschien heb je dit al gedaan of worden veel moeders nu een beetje boos op me, maar ben je bij de huisarts geweest? Doorverwezen naar de kinderarts/kno? Ik zou pijntjes uit willen sluiten als het zo erg wordt. Als ze echt niet slaapt overdag en in de nacht zo weinig dan is ze echt oververmoeid en dan werken haar hormonen tegen om in slaap te komen. Heeft echt niks met jou en je inzet te maken maar dan is het fysiek geworden. Dan moet slapen op welke wijze dan ook eerst gebeuren voordat een bed belangrijk is.
Ja het is behoorlijk licht daar. Ik zei het laatst tegen mijn man en we zijn nu aan het kijken hoe we dit kunnen verduisteren op een goedkope manier. We willen graag verhuizen en dus niet meer teveel uitgeven aan rolgordijnen die we niet mee kunnen nemen. Wat voor soort verhaaltje lees je voor als ik vragen mag? Een heel kort verhaal? age appropriate wake windows ga ik eens opzoeken. Misschien dat wij daar ook iets mee kunnen. Het doorbreken van de oververmoeidheid vind ik nog erg lastig. Ik kan haar niet dragen omdat ik problemen heb met mijn rug door de zwangerschap.
Een draagdoek gaat niet door problemen met mijn rug en de wandelwagen is ze al uitgegroeid. Ik wil haar liever ook nog niet te lang in de buggy stand hebben voor haar rug. Ik ga eens kijken hoe ik het voor mezelf makkelijker ga maken om het vol te houden. Misschien wordt het toch eens tijd om een van de vele boeken er bij te pakken die ik nog wil gaan lezen.
En als je haar bij je houdt? Lekker op de bank of op een zacht kleed in de box? Dat werkte voor ons wel en daarna probeerden we hem toch stiekem in bed te leggen ( wat meestal mislukte) En het helpt echt om het los laten, wat heb ik veel frustratie gehad omdat het niet lukte zoals “ het hoort volgens het boekje” echt waar! Wie heeft er nou een baby die het volgens het boekje is?
In haar eerste 3 maanden heeft ze alleen maar gekrijst en we hebben haar toen inderdaad helemaal na laten kijken. Reflux was de diagnose maar dit is zo goed als over. We zijn ook naar een osteopaat geweest en een chiropractor. Dit heeft haar wel iets geholpen geloof ik. Daarna ging het huilen over in zeuren dus voor ons al een verbetering. Ik wil de oververmoeid heel graag doorbreken maar ik weet niet hoe. Beneden slapen is een nog grotere drama dan boven. We hebben huisdieren die ze heel interessant vindt en alles wat voor het huis langs loopt wil ze ook graag zien. Boven is dus echt het rustigste plekje voor haar.
Ik zou het heerlijk vinden als ze lekker bij me zou liggen. Maar daar is ze te druk voor. Ze wil rechtop en dat laat ze merken ook! Schoppen, slaan en haar hoofd telkens optillen. Ze is nog nooit uit zichzelf in slaap gevallen dus ik denk niet dat dat beneden wel gaat lukken. Ze ligt al best veel in de box maar in slaap vallen doet ze gewoon niet. Mijn dochter gaat volgens mij tegen het boekje in! Je hebt wel gelijk maar het feit is wel dat een baby slaap nodig heeft. Ik heb er geen problemen mee om dingen niet volgens het boekje te doen. Als het maar werkt voor de baby. Alleen kan ik gewoon niks vinden wat wel werkt
Oh,wat lastig zeg. Bij ons werkte gelukkig de box goed, maar met 9 maanden lag hij tussen ons in. ( kussens opzij,slaapzakje aan en bovenop het dekbed zodat hij niet eronder kon komen). Met tussenpozen wel in zijn eigen bedje maar inmiddels is hij 4 en slaapt hij nog tussen ons in Ik moet eerlijk zeggen dat wij ook maar wat probeerden en gelukkig wil hij wel slapen als wij er maar bij zijn. Ook nog een periode gehad met hoofdbonken ( campingbedje maar gebruikt want al die sjaals rond zijn eigen bedrand geknoopt was ook geen doen) en nachtangstaanvallen. Kan me goed voorstellen dat je het op een gegeven moment ook niet meer weet... En met 1,5 jaar was het middagslaapje ook al over helaas. Hoop dat het gauw beter gaat,je kan er echt wanhopig van worden.
Heb je een slaap muziekje op haar kamer? Werkt hier heel goed. Ik herken het zo. Zelf net zo hard meehuilen van vermoeidheid. Maar wat ik heb gemerkt : op het moment dat je echt niet meer kan, dan gaat het over.. heel gek. En inderdaad: stel je er op in. Mijn psycholoog zei toen ook: maak het leuk voor jezelf. Denk niet: oh dit wil ik niet, gaan we weer, houd nou toch op.. Maar denk: zo. Lekker bakkie thee. En een lekker stukje lezen. Oid Als je het zo om kan draaien zul je merken dat je ontspant en dat helpt de kleine ook om te ontspannen. Ze voelt jouw spanning. Zolang jij gespannen blijft, gaat ze niet of moeilijk slapen. Het zijn net kleine spiegeltjes. Ik heb ook macht en naast mijn zoontje zijn bed gezeten.. in de winter.. koud.. Dikke trui aan. Warme sloffen. Bakkie thee. Ja en maar even de tijd ben om een boodschappenlijstje te maken ofzo..
Wat bij de één werkt, werkt bij de ander niet altijd natuurlijk. Veel sterkte! En knap dat je het al zo lang volhoudt! Misschien dat je nog verschillende muziekjes kunt proberen? Onze oudste sliep lekker met klassieke gitaarmuziek en de jongste heeft een muziekschildpadje met kinderliedjes. Maar er is nog zóveel meer. Wat ik zelf fijn vind als het tegenzit of zwaar is, is positieve gedachten denken en herhalen in mijn hoofd, zoals “je doet het super!” en “wees lief voor jezelf!” Mijn man zei wel eens: “uiteindelijk valt ie altijd in slaap.” Dat was een veel fijnere gedachte dan “waarom lukt het niet?!” Maar goed, makkelijk praten vanaf hier.... Ik hoop dat deze fase snel voorbij mag gaan bij jullie en dat je snel aan je slaap toe komt.
Onze zoon sliep op onze kamer. Als ik er echt doorheen zat ging ik ook liggen en stak ik mijn hand door het ledikantje dat naast het bed stond. Soms zette ik muziek aan. We hebben ook een projector dat sterretjes op het plafond projecteert dat hielp ook wat.
Je zegt dat je niet tegen haar gehuil kan. Misschien staat mijn advies je enorm tegen maar laten huilen kan heel goed werken. Creëer rust en regelmaat, leg haar in bed als je ziet dat ze moe is en hou vol als ze gaat huilen of krijsen. Bepaal voor jezelf hoe lang je dat laat bestaan, bijv max vijf of tien minuten. Ga dan terug om haar duidelijk te maken dat er geslapen moet worden. Ik had een baby die overdag niet sliep. Niet even. Gewoon niet. Wel in de draagdoek maar dat werd ook al gauw te zwaar. Ik heb zo'n methode toegepast na hulp van een babycoach en het werkte. Niet meteen en hij heeft in zijn babytijd overdag nooit langer dan 45 minuten geslapen maar dat was beter dan niks. Nu is het een bijdehante 3-jarige die 's avonds zelf al zegt dat hij naar bed wil. Ik heb echt het gevoel dat ik het goede heb gedaan. Oh en afleiding voor jezelf als ze huilt. Geef jezelf een taak. Was ophangen. Nagels lakken. Even onder de douche. En schuldgevoel is niet nodig. Het is niet meteen en niet altijd leuk, ouderschap. Iedereen voelt zich op enig moment zo. Sterkte en succes!