Ik vraag mij af wat de reden is bij jullie inleiding? Vaak vooral bij zwangerschapsvergiftiging, diabetes etc. Maar ook door lichamelijke en/of psychische klachten? Andere redenen? Hier bij mijn artsen word het steeds tegengesproken en dan weer niet. Weet zelf niet waar ik aan toe ben. Al vele redenen om inleiden gekregen en dan weer het tegenovergestelde ervan.
Heftige bekkeninstabiliteit.. kon bijna niets meer.. had met 38 weken 2 cm ontsluiting en ben toen ingeleid
41.2 weken ingeleid! Ik voelde mn dochtertje al een paar dagen minder en tijdens de ctg had ze af en toe een dipje met der hartslag! En ik vond het zelf ook lang genoeg geweest!
Omdat ik 41.5 was en ze nog geen aanstalten maakte om eruit te komen. Ik was er op dat moment ook wel aan toe om te bevallen
Ik was 41.3 en had beginnende zwangerschapsvergiftiging. Uiteindelijk met 41.6 met een spoedkeizersnede gehaald.
Zwangerschapsvergiftiging idd, wel erg pril nog maar met 40+6 vonden ze dat ik er ook niet meer mee door moest lopen.
Ik ben (inmiddels alweer ruim 3 jaar geleden) ingeleid met 41+5 weken omdat mijn bloeddruk te hoog werd. Ze waren bang voor zwangerschapsvergiftiging maar daar was gelukkig geen sprake van, mijn lijf was er gewoon klaar mee. Ik hoop dat dit kindje zich spontaan aandient, lijkt me toch wel bijzonder.
Ik zou met 39 weken ingeleid worden wegens omstandigheden. Niet zo zeer lichamelijk en of psychische klachten want het enige wat ik had toen aan het eind was bekkeninstabiliteit maar andere omstandigheden waardoor ik niet thuis mocht bevallen. Ik ben uiteindelijk met 38 weken spontaan bevallen bij familie thuis.
Het ene zh heeft een veel soepeler beleid tav inleiden dan het andere. Per arts zal dit ook schelen. Bij de jongste ben ik tamelijk acuut ingeleid wegens geen leven voelen, matige echo en ctg en daarnaast een behoorlijke plens bloedverlies.
Beide keren vanwege een Hoge bloeddruk. Puur om zwangerschapsvergiftiging te voorkomen. Eerste keer 39+3 toen ik een ballon kreeg 39+4 bevallen Tweede keer 38+5 de ballon. 38+6 bevallen
De eerste keer omdat mijn vliezen braken, maar de bevalling na 48uur nog steeds niet op gang kwam. De tweede en de derde omdat ik (weer) een groot kind verwachtte. Met 41 en 39,6 weken ingeleid en 9 en 9,5 pond zwaar. Ik denk dat mijn lichaam dat extra zetje echt nodig heeft. Ik heb bij alle 3 de zwangerschappen geen harde buiken, voor- en oefenweeën gehad.
Eerste keer ingeleid met 39+3 vanwege depressie in de zwangerschap Tweede keer met 39+1 ook psychische klachten Derde bij 37 weken ivm overlijden kindje in mijn buik Over 7 weken inleiding met 36+4 omdat ik niet over de zwangerschapstermijn van het vorige overlijden heem durf en het erg zwaar heb omdat ik geen medicatie mag gebruiken voor mijn bipolaire stoornis.
De eerste kwam wel spontaan bij 39+3. Bij de tweeling had ik al drie weken weeën die wel voor 3 cm ontsluiting hadden gezorgd maar verder niets deden. Ik was helemaal op en uiteindelijk hebben ze met 37+1 mijn vliezen gebroken en waren ze na 4 uurtjes allebei geboren.
Bij de eerste (38/5) wegens groei achterstand en hoge bloeddruk Bij de tweede (39/2) wegens hoge bloeddruk+eiwitten in urine
Bij de eerste omdat ik 42 weken was/het niet op schoot. Stond op maandag ingepland voor inleiding en zondagavond begonnen alsnog de weeen spontaan. Helaas was ze een sterrekijker en lag ze verkeerd dus ik had wel hefitge weeen maar ontsluiting bleef steken. Dus alsnog een inleiding/bij stimulatie met weeenopwekkers.
Bij de eerste met 36.3 gebroken vliezen, ik zou met 37 weken ingeleid worden vanwege Cholestase, omdat de weeen niet door zette zei ze " ik geef je wel wee opwekkers morgen beval je sowieso en dan ben ik er niet en nu kan ik je gewoon begeleiden. Bij de tweede het zelfde maar daar zou ik de volgende dag ingeleid worden met 36.6 maar beviel dus met wee opwekkers op 36.5 Bij de derde ingeleid met 37 weken ook vanwege cholestase Ook bij de vierde zou ik ingeleid gaan worden met 37 weken maar met 35.5 had ik al heftige weeen die tot 36.1 duurden, uiteindelijk die bevalling zelf gedaan dus niet ingeleid, maar tussen de zwangerschap door liet ze mij weten dat als ik geen cholestase zou krijgen ( wat maar een kleine kans was ) zou ze me sowieso inleiden met 37 omdat ik ernstige Hg had, en ze nu niet alleen met mij en de baby te maken had maar ook met drie kindjes thuis waar ik zorg voor had en begreep dat ik elk uur dat ik eerder mezelf kon worden aan zou grijpen.
Bij 39 4 ivm minder leven voelen, hartslag van kleine dipte op ctg, vruchtwater zo goed als op en hij had er in gepoept. Onwijs opgelucht toen hij 10 uur later gezond in mijn armen lag.