Floddertje: Heel herkenbaar, dat boos zijn op mensen die "per ongeluk" zwanger raken. dan denk ik bij mezelf: wees blij dat het zo snel gaat. Fijn dat ik hier even lekker kan zeiken. Ik weet dat het maar een "fase" is waar ik door moet en het ene moment heb ik er meer moeite mee dan het andere. En...last but not least... ik zou het vreselijk vinden dat ik vriendschappen kwijt zou raken omdat ik het niet kan hebben dat mijn vriendinnen wel zwanger zijn en ik niet.
Ach die fases hebben we allemaal wel denk ik. Zodra de komen voel ik me even uurtje down en daarna denk ik "oke, nieuwe poging". Maar zodra mijn ei weer begint te naderen word ik weer zenuwachtig en nu ik op het wachtbakje zit hou ik het bijna helemaal niet meer. Vooral dan merk je ineens dat iedereen zwanger is en zie je heel veel baby's. Ja hormonen he Moet zeggen dat er ineens wel in mijn omgeving hele hoop zwanger raken (niet gepland) en dat het dan ontzettend frustrerend is... WIJ WILLEN OOK! Maar gewoon positief blijven (al is dat soms heeeeel moeilijk) en hun maar het geluk gunnen en hopen dat het bij ons snel raak is.
He hallo, Dit is idd heel herkenbaar. Wij zitten nu in ronde 4, dus dat is nog echt niet lang maar toch begin ik ook al overal zwanger vrouwen te zien. Ook bij mij op het koor is nu een vrouwtje zwanger, echt super leuk voor haar, maar soms wil ik haar wel de oren van haar kop vragen zoals: heeft het lang geduurt? En had je ergens last van? Maar dat doe ik natuurlijk niet want zo close zijn we nou ook weer niet. Maar je denkt idd altijd wel: waarom zij wel en ik niet? Maar je weet vaak ook niet hoe lang zij erover hebben gedaan... Maar ja idd proberen goede moed te houden en denken: voor ons is het geluk ook ooit weg gelegd! Liefs Farfan
Hier ook helemaal herkenbaar. Al moet ik zeggen dat ik er nu minder last van heb. Ik ben sinds oktober gestopt met de pil. En in het begin had ik er echt moeite mee dat sommige mensen in mijn omgeving plots bijna "op bestelling" zwanger werden terwijl wij er zo'n probleem mee hadden. Heb vaak traantjes weggepinkt hoor. Maar nu kijk ik heel wat positiever naar dit alles. Ik ga er vanuit dat onze tijd nog komt en dat ik dan in tussentijd best een beetje kan oefenen op al die kleine beebjes in mijn omgeving.
heeeeeel herkenbaar... Zondag op kraam visite geweest bij vrienden (kennisen) met kindje nr.2. 2de x dat ze in 1x zwanger was... en nu weer dat geneuzel..."nou je denkt toch zeker niet dat ik minder ga werken? (ze werkt nu 4 en ½ dag per week!) "Die mannen gaan lekker 3 dagen naar kinder opvang en 2 dagen naar oma dan heb ik nog een middag voor mezelf" ik viel stijl achterover! ook over de opmerking dat het nog net kon want ze is al 30 en 30 is eigenlijk al erg oud.......pfffffffff bedankt he! met een complex en respect verlies ging ik naar huis, bah.
Nou ja zeg! Ik kan daar ook echt niet tegen. Of van die mensen die ongepland zwanger raken en dan "niet weten of ze het wel willen..." Daar had je eerder bij na moeten denken! Doen wij toch ook! :x :x [/quote]
Bij mij; Iedereen gaat voor je denken en dat is allemaal goed bedoeld maar ze snappen er echt geen drol van hoe dat dat dan weer voelt. Ik kreeg een sms van een goeie vriendin dat ze zwanger blijkt te zijn en als ik niet op haar verjaardag wil komen dan begrijpt ze dat wel.. Dat doet pijn dat soort dingen ondanks dat ze het goed bedoelen. Heel naar gevoel geeft me dat. Bij deze 3e poging heb ik het ook aan niemand verteld omdat ik geen zin heb aan aandacht maar voor mij op zo'n manier dat ik denk dat ze me zielig vinden. Laat mij maar denk ik dan. Ik los mijn verdriet wel op, daar heb ik niet mensen bij nodig die het goed bedoelen. Daarom zijn deze forum zo belangrijk voor me.
Ja ze is niet helemaal lekker denk ik dan... net als haar opmerking "dat ik zo snel zwanger zou raken is ook weer niet de bedoeling" Ja vanaf het moment dat je er voor gaat kan het gebeuren, hoeft niet maar kan wel!! doos me mannetje zegt altijd "hun mogen het op hun manier doen, wij op de onze. We zullen ook fouten maken, uiteraard, maar niet die van hun..." wat een moppie!
Het is eigenlijk een wonder dat vrouwen zwanger kunnen raken, met maar een ei dat maar 12 uur vruchtbaar is....Dat besef ik nu pas, nu ik een baby wil. Hoe doen mensen dat... ongepland zwanger...ik vind het echt ongelofelijk! Maar ik hou me er maar aanvast dat mijn tijd nog wel komt..ben net begonnen....En het kan nog "net", hihi, ben 36... KOP OP DAMES, OOK WIJ KOMEN NOG WEL AAN DE BEURT! Bar
Ja die uitdrukking 'had niet verwacht dat het zo snel raak zou zijn' vind ik erg dom.... Als je er voor gaat dan weet je toch dat het kan gebeuren. Zijn die mensen nu echt zo dom? En wat betreft leeftijd dat moet ieder toch voor zich weten! De ene wil eerst leven en begint pas halverwege 30 en de ander wil er al veel eerder voor gaan. Ieder zijn keus toch! Maar ja onze tijd komt nog wel als is het soms erg frustreren. Nog even volhouden meiden.
heel herkenbaar hoor! wij waren al lang met een kinderwens bezig toen eerst mijn ene schoonzus zomaar zwanger was. direct daarna mijn nichtje, van de tweede binnen 3 maanden en toen ook nog eens mijn andere schoonzus die er nog nooit iets voor gedaan of gelaten had en zelfs heel lang compleet tegen was. ik heb toen steeds staan janken, alhoewel ik voor hun echt wel blij was. nu ik zelf zwanger ben kan ik me dat verdriet haast niet meer herinneren. wij hadden net in het zh te horen gekregen dat zwanger worden heel moeilijk zou worden, toen ik een dag later positief testte! de tijd komt vanzelf dus en dan ben je echt alles weer vergeten!
zit momenteel in iets ander schuitje maar het gevoel is heel herkenbaar. Wij hebben al een zoontje, voordat ik van hem zwanger werd heeft het ook ongeveer 1 1/2 jaar geduurt terwijl de vriendinnen om mij heen, maar er op los "fokte" (zo voelde ik dat tenminste.) In die 1 1/2 jaar hadden wij nog niets en was een vriendin alweer zwanger van de 2e. (echt achter elkaar, perongeluk) Ondertussen willen we graag een 2e en vrees ik dat we weer in de zelfde situatie zitten... Dit wordt al weer de 10 maand. De wens voor een 2e is echt heel groot, dus is het verlangen er naar niet minder, ondanks we al een kindje hebben, het voelt voor mij precies het zelfde als de wens voor ons 1e kindje. Woon hier in een regio met veel grote gezinnen, niet dat ik dat wil, maar wordt er dus wel dagenlijks mee geconfronteerd, in iedere straat staat vaak wel een ooievaar of hangen rose of blauwe vlaggetjes...auw auw. pijnlijk als je zelf niet zo vruchtbaar bent.
Als je er op een gegeven moment voor gaat is elke maand dat het niet lukt balen. En dat is heel begrijpelijk hoor! Als je stopt met de pil om zwanger te worden is die wens er nou eenmaal, en dan wil je het liefst dat het ook meteen lukt. Zo vervelend met zulke dingen he, alles kun je kopen maar met dit soort dingen ben je gewoon overgeleverd aan de natuur. Ik hoop voor iedereen die het wil dat het snel zal lukken!
Moeilijk hoor.... om iedere maand er de moed in te houden en tegelijk ontzettend te balen en je tranen binnen probeert te houden. Nou ik heb de oplossing voor mij gevonden : Ik MAG gewoon lekker balen die dag, ik MAG gewoon lekker janken als ik dat wil en ik MAG gewoon ff nix... en dat helpt wel moet ik je zeggen. Mijn man heeft precies hetzelfde gevoel en baalt ook elke keer weer enorm en we hebben afgesproken dat we er niet van uit gaan, dat als we testen, dat we zwanger zijn, maar toch hoop je natuurlijk iedere x weer van WEL. En dan baal je daarna gewoon ! En ja ik herken dat ook van die vriendinnen en collega's die dan ineens spontaan zwanger raken...grrrrr...moet me dan wel inhouden hoor ! Misschien gezonde jaloezie ?
Heel herkenbaar hoor. Ben zelf nog niet zolang bezig hoor, wordt pas de 4e ronde. Maar wil het zo graag! En dan zie je echt overal zwangere buiken rondlopen en vlaggetjes hangen enzo. Gelukkig is er bij de familie van mijn vriend (met mijn familie behalve mijn ouders dan geen contact) niet iemand die er al mee bezig is. Dus dat gezeik hebben we dan niet. maar mijn moeder vraagt er wel vaak naar en dat is behoorlijk frustrerend. Maargoed, we gaan "vrolijk" verder en hopen dat het gauw lukt. Ben er wel wat teveel mee bezig zo af en toe, maar hoop dat dat niet een al te slechte invloed heeft...
Oh ja en dan zegt mijn internist ook nog tegen me vandaag: ach het maakt niet zoveel uit toch of je op je 30 of 31e zwanger raakt. Gggrrrrrrrrrr... Snapt ze re dan niets van?!
Ik kom ook even mijn hart luchten hier. Wij zijn pas begonnen, dus vergeleken met jullie heb ik geen recht van spreken vind ik zelf, maar dit moet ik even kwijt. Een goede vriendin van me kwam gister langs (zij weet dat wij een kinderwens hebben) met het verhaal dat ze per ongeluk zwanger was geraakt, en of wij haar naar een abortuskliniek wouden brengen. Ik ben toen heel erg tegen haar uitgevallen, heb ik nu wel een beetje spijt van, maar ik vond het gewoon zo lullig overkomen. Er zijn zoveel mensen die al zo lang bezig zijn om een kindje te kunnen krijgen, en zij raakt zwanger en het moet meteen weggehaald worden. Was dus gister ook de hele dag over mijn toeren want ik snap het gewoon niet. Ze heeft al 3 jaar een hele lieve vriend, ze gaan in september trouwen, en dan komt ze aan ons vragen of wij haar naar een abortuskliniek willen brengen. Sorry, misschien dat jullie het begrijpen, maar ik vond het echt verschrikkelijk om het te horen. Kan er nogsteeds wel om huilen.