Hallo meiden, Ik heb het hier op dit forum al vaker over gehad, maar ben er nog wel een beetje onzeker over. Mijn zoontje heeft nog steeds zo'n 4 nachtvoedingen 's nachts, al raak ik soms de tel kwijt. Slaapt maximaal 2 uur (soms 2,5 uur) door. Overdag eet hij wel goed, maar hij drinkt 's nachts veel beter. Teveel afleiding overdag. Hij ziet er goed uit, dus het zal ook een soort troost zijn. Het wordt nog niet minder, dat had ik wel gehoopt. Hij hoeft nog niet door te slapen, maar een keer 4 uur achter elkaar zou fijn zijn. Wie zit er in hetzelfde schuitje en wat doen jullie eraan?
Rond die leeftijd kwam mijn zoontje 2x per nacht. Ik denk dat er niet echt hulpmiddelen zijn. Mijn ervaring is, lekker bij je nemen en dan samen verder slapen. Rond die leeftijd vond ik het ook heel zwaar 's nachts, ik heb toen de middagslaapjes maar weer ingevoerd, zodat ik overdag tenminste een paar uur kon slapen. Misschien kan je partner eruit om een flesje afgekolfde melk te geven? Mijn ervaring is als je 1 nachtje doorslaapt je er weer een behoorlijk tijd tegen kan. Fysiologisch zijn kinderen er pas aan toe om rond een jaar door te slapen in de zin van een nacht doorhalen. Er zijn ook nog massa's kinderen die pas rond een jaar of 3 gaan doorhalen 's nachts ( sorry, niet erg opbeurend). Die van mij ging tussen de 11e en 12e maand pas goed slapen 's nachts, opeens sliep hij tot 07.00 uur 's ochtends. Kennelijk was hij er toen pas aan toe. Ze gaan echt doorslapen, de grote vraag is alleen wanneer... Kom op, nog even volhouden, je kan het!
Bedankt, ja ik heb me er wel bij neergelegd dat het ooit gaat komen. Bijtanken is lastig, want hij slaapt overdag max 2 x drie kwartier...pfff Maar wat ik mij afvraag is of hij niet teveel binnenkrijgt, vind het best wel veel zo om de 2 uur drinken 's nachts. 's Ochtends is de luier echt superzwaar. En dat bij me in bed nemen, gebeurt dus al, anders trek ik het helemaal niet. Vind dat trouwens wel een beetje gevaarlijk ivm vallen, heb er nu zijn bedje tegenaan staan, maar hij kruipt 's nachts het hele bed rond in zijn slaap, dus dat is minder.
Pfff... Dat jij niet helemaal uitgeput bent zeg! Yara is ook weer aan het spoken de afgelopen weken, maar ik geef haar 's nachts geen voeding meer. Je kan ook op andere manieren troosten. Wat gebeurt er als je hem niet voedt, maar gewoon even een kus en een knuffel geeft? Slaapt hij dan niet verder? Zoiets zou ik echt proberen.
Ik herken dit ook wel, beter gezegd, zit er middenin. Afgelopen 2 nachten kwam Eliora 'slechts' 2x. Maar meestal toch wel 4/5 keer en dat is inderdaad erg vermoeiend. Wat betreft proberen te troosten, van tijd tot tijd probeer ik dat bij Eliora maar dat werkt echt niet. Ze wil gewoon drinken en verder niets. Meestal is ze na +/- 20 minuten klaar en gaat ze weer heerlijk slapen. Ik kan alleen maar zeggen; Veel succes en op een dag gaat het beter.
M'n dochtertje komt (nog) 2 keer 's nachts maar de voorbije nacht heb ik haar bij de tweede keer (het was rond 4u) bij ons op bed gelegd, haar speentje gegeven en haar dus niet gevoed. Ze sliep gelijk onmiddellijk weer in. Ik heb een lang gesprek gehad op het cb over het voeden en slapen, kennelijk vinden zij 2 keer voeden 's nachts teveel voor een kindje van bijna 4 mnd (!). Ik vind 2 keer opstaan om te voeden niet zo'n probleem en het went maar als het anders kan, dan had ik het toch ook graag anders gewild. En met het oog op werk zou ik zo graag willen doorslapen. Daarom ben ik al een aantal nachten aan het proberen ze niet telkens te voeden wanneer ze wakker wordt en soms lukt dat (speentje of wat water geven maar geen melk). Vaak wordt een baby wakker uit gewoonte. Het is ook eens goed om na te gaan hoeveel ongeveer je kindje drinkt per voeding (afgekolfde melk) en hoevaak per dag. En misschien toch proberen om ze overdag meer of vaker te laten drinken (in een ruimte waar ze niet veel afgeleid kan worden). Tja, makkelijk gezegd natuurlijk... Heb je er al over gepraat met het cb?
@Mano: een heel raar advies van het cb, kennelijk weten ze daar weinig over het fenomeen bv. Echt kv-commentaren zijn dat, geen nachtvoedingen meer op die leeftijd. Als je als moeder nog niet onzeker was, dan word je het wel gemaakt met dat soort uitspraken. @TS:BV kan je nooit teveel van geven dus wat dat betreft hoef je je geen zorgen te maken. IK vond die periode tussen de 8-11 maand zelf heel zwaar. Maarja, je kindje heeft het blijkbaar nog nodig. En ach, als er straks eenmaal doorgeslapen wordt dan is het relatief zo'n korte periode, dan valt het wel weer mee.
Niet echt met het CB over gehad, want BV blijft lastig fenomeen daar. Ik kreeg bijv in het begin de tip over dat ik moet voeden op verzoek en wel op vaste tijden nl om 7 uur, om 11 uur om 15.00 uur etc. Dus laat maar zitten. En ik doe het natuurlijk helemaal verkeerd..... Andere manieren van troosten al wel geprobeerd maar niets helpt. Eigenlijk alles al gedaan, dus maar gewoon aan toegeven is nu het beleid. En inderdaad, die paar maanden houd ik het hopelijk nog wel vol.
Oooh San68, wat herkenbaar weer! Ik ben je wel eens eerder in topics tegengekomen, en onze zoontjes (die van mij is nu 9 mnd) lijken wel een tweeling... (Qua druk-zijn, qua slaapgedrag, en had die van jou bijvoorbeeld niet ook een koemelkallergie?) Wij zijn inmiddels ook overgestapt op het 'tussen-ons-in-laten-slapen'. Zodra hij zich na middernacht meldt, neem ik hem bij ons, en dat scheelt hier toch wel een slok op een borrel. Hij slaapt nog steeds heel onrustig, woelt ook het hele bed door (ik vind hem regelmatig met zijn hoofd naar het zuiden bij het voeteneind), maar hij is sneller tot rust te brengen. Zodra hij begint te kermen, leggen we een hand op hem of trekken we hem tegen ons aan; vaak is dat voldoende - al voed ik hem ook nog zeker 1 of 2 keer (en voor middernacht ook nog zo'n 2 keer). De eerste paar nachten sliepen we zelf wel minder door al zijn gedraai en 'zich-op-je-gewerp', maar nu valt dat eigenlijk wel mee. Misschien slaapt ie wat rustiger, misschien raken wij er gewoon aan gewend. Ik vind het in ieder geval HEERLIJK dat ik niet ieder uur m'n bed meer uithoef en voel me duidelijk minder moe dan voorheen. (Haha, typte hier net 'voel me duidelijk meer uitgerust dan voorheen' - maar ik denk niet dat het woord 'uitgerust' de komende tien jaar ofzo nog op mij van toepassing gaat zijn, dus dat heb ik maar veranderd in 'minder moe'... ) For the time being lijkt dit het beste wat we ervan kunnen maken. We hebben ook wel het idee dat ons zoontje het gewoon nodig heeft; hij slaakt soms een diepe zucht als we hem tussen ons in leggen en ligt vaak met zijn armpjes gespreid zodat hij ons beiden aanraakt, of overdwars met zijn voetjes tegen de een en zijn hoofd tegen de ander. Wat dan natuurlijk wel om te smelten is... Ander groot voordeel; hij wordt in principe altijd huilend (of in paniek schreeuwend) wakker - nu hebben we voor het eerst een jongetje dat 's ochtends vrolijk brabbelend aan de dag begint. Dat is me ook wel wat waard... Sorry - weer niet de gouden tip, maar het is voor mij altijd enorm bemoedigend om te lezen dat ik niet de enige ben... Hopelijk werkt dat voor jou ook zo!
Hi Marrigje, Dank voor je bericht. Wat gaan ze gelijk op! (Ja helaas ook nog koemelkallergie) Fijn om te lezen dat er meer zijn idd. Daarom af en toe een berichtje hierover om me wat op te fleuren en wat ervaringen te lezen. Mijn omgeving begrijpt er toch al zo weinig van. Vooral van dat in bed slapen. Nu is het zo dat hij wel eens voelt of ik er ben of hij gaat met zijn handje telkens over mijn arm, zo lief, dat wel weer. Ben je niet bang dat hij uit bed valt? Ik wil er wel iets op verzinnen. Trouwens beginnen we altijd in het eigen bed, overdag ook in de hoop dat hij een keer doorslaapt en niet tussen ons in hoeft. We houden elkaar op de hoogte. Andere meiden ook bedankt
He San68, Nee, ben niet heel bang dat hij er bij ons uitvalt. We leggen hem tussen ons (mijn man en mij) in, en ons bed heeft een 'hoog' hoofd- en voeteneind. Het is zo'n nep gietijzeren bed van Ikea; er staan als het ware hekjes aan het hoofd- en voeteneind. Besef me nu pas hoe goed dat uitkomt, anders was ik er inderdaad wel bang voor geweest. We hebben al wel tegen elkaar gezegd dat een volgend bed groter zal zijn. Wat we nu hebben is 1.60 breed - momenteel zijn vooral wij het die er zo af en toe bijna uitvallen (met name als Lothar zich weer eens overdwars heeft genesteld). En inderdaad, hier worden de slaapjes ook in het eigen bed begonnen. (Nah ja, eigenlijk in mijn armen aan de borst, he . ) Overdag en 's avonds blijft hij daar ook in; pas als wij zelf naar bed gaan, hevel ik hem op een gegeven moment over. In afwachting van die ene magische nacht waarin hij zal gaan doorslapen... En die reacties van de omgeving - ook weer herkenbaar! Moet overigens toegeven dat ik een vorig leven er redelijk van overtuigd was dat 'moeilijke of makkelijke kindjes gemaakt worden door moeilijke of makkelijke ouders' . Daar ben ik dus wel even heeeeeeel hard van teruggekomen, haha... Maar dat maakt het wel makkelijker om me bij vervelende opmerkingen te realiseren dat je gewoon niet weet wat het is totdat je het zelf meemaakt. Merk wel dat ik steeds terughoudender word met wat ik anderen vertel over onze 'problemen', gewoon omdat ik geen zin heb in commentaar. Of in tips die ik al duizend keer gehoord heb. Op het CB heb ik het er ook niet echt over - ik denk dat ik inmiddels meer boeken over het slapen van baby's gelezen heb dan de gemiddelde wijkverpleegkundige... Maar goed, al met al wordt onze struggle daarmee zo af en toe wel een beetje een lonely struggle; daarom ben ik ook zo blij met ervaringsverhalen hier op het forum!