Mijn zoontje is vaak ontzettend ongehoorzaam. Hij doet dan expres datgene wat we niet willen. Bijvoorbeeld met luier verschonen gaat hij niet op z'n rug liggen, maar op z'n buik. Terwijl ik altijd duidelijk aangeef wat ik verwacht (Ik wil dat je op je rug gaat liggen). Een ander voorbeeld is dat hij bijvoorbeeld ineens hard de verkeerde kant op rent (erg gevaarlijk want we wonen aan een drukke straat). Dit gedrag is altijd erger als hij moe is. Ik vind het heel moeilijk om hier iets aan te doen. Als ik boos word en zeg dat hij moet luisteren, herhaalt hij heel vrolijk "[Naam] luistert niet!". De laatste tijd hebben we hem wel eens een tik op z'n arm gegeven. Dit werkt wel, maar ik voel me er helemaal niet goed bij . Moet ik hem nu bij elke ongehoorzaamheid 2 minuten op de gang zetten? (Dat is ons strafhoekje.) Hoe doen jullie dit? Zijn jullie kinderen ook zo? En wordt het ook erger als ze moe zijn? Of ben ik nou onrealistisch dat ik wil dat hij naar ons luistert? (Stil liggen tijdens luier verschonen, schoenen aan doen etc...)
Zou inderdaad heel consequent zijn en je kindje steeds op de gang zetten. Kan best zijn dat het in het begin weinig uithaalt maar als jij vol houd dan zal je merken dat je zoontje het eigenlijk helemaal niet leuk vind op de gang/strafhoek etc. Wij doen het ook zo, en vaak hoef ik ze maar 1 keer te waarschuwen en dan gaat het goed. En als ze al op de gang gaan dat doen ze het daarna niet weer. Het is zooooooo vermoeiend dat niet luisteren. Gelukkig zijn het vaak fases
Consequent zijn is echt het enige dat werkt. Mijn dochter is ook een pittig dametje en heeft echt leiding nodig. Over het algemeen gaat het heel goed, maar soms merk ik dat ze weer gaat testen hoe ver ze kan gaan en dan zijn er inderdaad dagen dat ze elk half uur op de gang zit. Niet leuk, maar daarna is ze weer een engeltje. Als ze op straat iets doet dat niet mag, ben ik extra streng, dat is hartstikke gevaarlijk. Ik heb haar in winkels of zelfs op straat ook weleens 'in de hoek gezet'. Nu is ze 2,5 en gaat het heel goed, maar consequent blijven moet echt. 1 waarschuwing en dan op de gang. Het moet natuurlijk wel redelijk blijven, ik ben niet echt heel streng, ze mag best veel. Maar de dingen die niet mogen, mogen ook echt niet.
Nee hoor, stil liggen en met je mee lopen zijn dingen die je echt wel mag verwachten van je kind. Ik probeer m'n zoon mee te laten helpen, en het een beetje leuk te maken. Dus gooi vaak de nieuwe luier in z'n gezicht en laat hem z'n billen optillen zodat ik de luier eronder kan schuiven.
Hier wordt het 'eigenwijs' en 'stout' zijn ook vele malen erger als hij moe wordt! Dat is zo'n beetje het meest duidelijke vermoeidheidssignaal hierzo. Tot die tijd kan ik het aardig redden met duidelijk en consequent zijn, maar als hij eenmaal moe is, is er geen land meer met hem te bezeilen. Hier probeer ik met name consequent en duidelijk te zijn, 'straf' alleen bij veelvuldig herhaaldelijk ongewenst gedrag (bijv. blijven spugen of broertje slaan). Ik deed dit tot voor kort veel vaker, maar dat bleek niet te werken. Tis hier nu echt een soort laatste redmiddel. Tik heb ik hier (uit onmacht, heel slecht, ik weet het), ook wel eens gedaan, maar dat werkt hier ook niet. Daar lacht hij om . Doen we dus niet meer. Voel ik me ook niet goed bij. Nu gewoon consequent uitleggen, weghalen en afleiden. Als hij erg dwars is met bijv. luier verschonen, dan zeg ik streng: 'als Lucas niet kan luisteren naar mama, dan gaat mama naar de andere kamer'. Dan zet ik hem op de grond en loop zelf weg. Naar onze kamer bijv. of de badkamer en daar rommel ik dan een beetje. Meestal komt hij dan zelf snel achter me aan en zegt: Lucas wel luier verschonen!! En dan is het probleem opgelost. Met schoenen net zo. En uiteraard zeer uitbundig prijzen bij goed gedrag , voel me af en toe net zo'n leipo...
Hier hadden we ook van die weken.. Alles gaat precies andersom dan we willen (nou, niet alles, maar veel meer dan normaal). Het hangt van de situatie af, hoe ik het oplos. Maar consequent zijn is wel de oplossing. Als hij op straat wegrent, dan loopt hij de rest van de tocht aan mijn handje buiten/in de winkel. Ging hij bij het verschonen muiten, legde ik hem met blote billen in bed, en ging zelf wat in de kast rommelen of op de gang. Duurde nooit lang voordat hij me riep. En als hij de woonkamer iets vervelends deed (smijten met speelgoed, slaan, etc) dan ging hij naar de gang na 2 keer waarschuwen. Maar in alle situaties wist hij wat er ging gebeuren. En was de aanpak toch nog fatsoenlijk naar ons idee.. Meestal was het dan na 2a3 weken wel beter..