Ik ben 8 weken geleden bevallen en voel me eigenlijk gewoon weer normaal. Ik voel me rustiger / kalmer, heb minder last van woede uitbarstingen (haha) en het gaat zijn gangetje. Wel merk ik dat ik nog niet helemaal de oude ben, bijv. doordat ik het 's nachts nog steeds vaak erg warm heb. Ook ben ik nog steeds wel emotioneler dan voorheen. Mijn zoon kreeg van de week zijn prikjes, nou.. ik heb lekker met hem mee gebruld haha. Dit soort taferelen had ik eerst nooit. Hoelang duurde het bij jullie voordat je écht weer de oude was?
De vlagen dat het mis gaat volgen elkaar steeds minder snel op Mijn haar is inmiddels gestopt met uitvallen, het nachtzweten is gestopt, mijn cyclus is weer normaal, maar ik blijf wel een jankerd.
Ik ben nooit meer de oude geworden . Ik ben sowieso een stuk emotioneler dan ik voor de geboorte van mijn zoon was. Lichamelijk voelde ik mij na 4 maanden ongeveer weer helemaal de oude, ben toen ook weer gaan sporten. Tegen de tijd dat ik mij emotioneel weer een beetje stabieler voelde was ik weer zwanger. Zoon was toen 9 maanden. We beginnen dus weer van voor af aan
Ik vind mezelf nu pas weer normaal. Geen pijn enzo meer, geen nacht zetten en overmatig transpireren enzo. Gaat nu dus echt beter, zit nu lekker in vel.
Lang!! Ik zweet super veel snachts en overdag minder maar wel meer als eerst Zit veel met mezelf in de weg. Onzeker, boos, huilerig...word der gek van. Bij 1e duurde dat ook laaaanngggg
Lichamelijk na een week, maar emotioneel?? Na een jaar pas... en nog steeds een stuk sneller geëmotioneerd.
Hier toch nog wel langer hoor. Na 18 maanden dacht ik pas, hé, ik ben er weer! Misschien had het te maken met mijn giga makkelijke zwangerschap? Voelde mij zo goed. Het herstel viel gewoon mega tegen.
Een jankerd ben ik sowieso gebleven. Ik denk dat ik na mijn eerste bevalling na een paar maanden wel weer de oude was. Nu euhhh tsja dat zal nog wel ff duren.
Dat emotionele is niet meer weggegaan hier! Vooral zaken die betrekking hebben op kinderen, dat ervaar ik heel anders dan vroeger. Ben inmiddels een half jaar geleden bevallen van de derde en voel mij al lang weer mijzelf, zowel fysiek als mentaal (maar mentaal dus wel die ‘nieuwe zelf’ van na mijn eerste zwangerschap).
Na 9 maanden kwam dat in balans. Na een jaar dacht ik, he ik ben weer mezelf! Nu net weer 3 maanden een baby dus het feestje is opnieuw begonnen Wel anders overigens na de eerste moest ik echt wennen aan ons als ouders, dat ritme, dat ik anders was geworden. Wat dat betreft voel ik me nu alweer deoude alleen ben ik nog vergeetachtig, snel moe, moeite met veel prikkels, erge haaruitval en nachtzweten. Maar dat trekt wel weg!
@Hopsatee dat snel moe zijn en moeite hebben met veel prikkels had ik ook heel erg na de bevalling. Nu heb ik dat gelukkig niet meer. Maar dat emotionele. Baaaahhhhh zo irritant. Ik heb met O. mee gebruld tijdens zijn prikjes en ik kan zelfs de tranen in mijn ogen krijgen van de bold and the beautiful. Hóe erg is dat?!
Ik heb het niet constant zeg maar, maar merk wel dat als ik ergens ben met veel geluid, mijn kinderen en volwassenen ik moeite heb me te concentreren. Ik weet van de vorige keer dat dat met werken weer goed kwam en ik begin maandag weer dus wie weet Oh dat blijft! Ik was altijd super nuchter maar sinds ik moeder ben echt wel emotioneler. Al nam het wel een beetje af na het eerste jaar hoor. Ik denk dat dat gewoon de natuur is: de verbinding met je kind maken en niet willen dat hen iets overkomt. Als er kinderleed is betrek ik het ook altijd ineens op mijn eigen kinderen! Zoals dat 2 jarige jochie dat toen zwervend in Nigeria werd aangetroffen omdat hij "behekst" was. Mijn zoontje was net 2 toen en ik bedacht me steeds hoe zielig dar jongetje wel niet was, wat hem allemaal op die enge straat overkomen kon zijn. Dat hij geen idee van z'n leven had en alleen maar eten drinken en geknuffeld wilde worden. En dan zag ik mijn zoontje slapen en dacht ik ohhhh ik moet er niet aan denken. Zo dus Hormonen....rare dingen
@Hopsatee ahhh dat wordt nog wat dan. Het is ook zo dat ik met autorijden nu zo bewust ben van alles om me heen. Was ik altijd al maar met een baby naast je... laatst reed ik op een rotonde en stopte er iemand heel laat (die de rotonde op moest rijden dus aan de bijrijderskant waar mijn zoontje in zijn maxicosi lag, snap je hem nog?). Nou ik heb gescholden joh.. en ook als iemand dicht langs je sjeest ofzo. Dan denk 'doe allemaal eens rustig joh' haha. Verder merk ik wel dat mijn huid en haar weer vetter worden (had ik ook voor de zwangerschap). Mentaal weet ik soms even niet in hoeverre ik weer mezelf ben. Volgens mij wel redelijk.