Ik loop hier nou al een tijd mee,het gaat niet goed tussen mijn partner en mij, eigenlijk zijn er nog weinig dingen goed tussen ons en ik merk steeds meer dat ik het leuker heb zonder hem. ik vraag me af wanneer je nou echt weet of je uit elkaar moet of niet,en ik denk dat ik alleen bij hem blijf voor mijn kinderen. wie herkent dit?
Oef, wat lastig en vervelend. Gelukkig heb ik geen ervaring, maar ik kan me voorstellen dat het ook niet makkelijk is voor jullie beiden. Alleen voor de kinderen bij elkaar blijven, dat hoor je haast nooit meer. Als jullie echt alles geprobeerd/eraan gedaan hebben dan denk ik toch dat je niet anders kan dan de knoop een keer doorhakken. Of er vol voor gaan of ieder zijn eigen weg. Veel succes en sterkte met je beslissing.
Ik herken het niet, maar denk dat bij elkaar blijven vanwege de kinderen geen goed idee is. Heb je al relatie-therapie enz gehad? Dat kan ook helpen. Mijn mening is dat, juist vanwege de kinderen, je echt alles op alles moet zetten en proberen om er samen uit proberen te komen... sterkte!
Oef wat heftig. Voelt je man het ook zo, of hebben jullie het daar niet over? Ik denk dat je er eerst nog voor moet proberen te vechten samen, voor echt alles op/stuk/weg is. Maar ik heb makkelijk praten als buitenstaander. Heel veel succes in ieder geval!
Ik zou ook zeggen, vecht ervoor! Bedenk wat je had voordat het niet zo goed ging en beslis om daar weer voor te gaan. Maar doe dit wel samen. Praat met je partner en zoek hulp! Echt waar, ik wil je echt aanraden ervoor te vechten!
Jeetje, ik denk inderdaad dat je alles aan moet grijpen om de relatie tot een succes te maken, voor mijn gevoel ben je dit verplicht aan je kids.. Maar wil het dan echt niet, of het zou echt een onhoudbare situatie worden/zijn, dan zou ik gaan.. Het is voor kinderen immers ook niet fijn om met de (toch altijd aanwezige) nare sfeer, of liefdeloze papa-mama relatie op te moeten groeien.. Ik zag dat je kindjes nog hartstikke klein zijn, is het niet ook een beetje de tropentijd en dat je langs elkaar heen leeft?? Dit herken ik nl wel, en dat lossen wij op door geregeld tijd voor elkaar te maken, en samen iets te ondernemen, even papa en mama af zeg maar. Succes ermee.
mijn vriendin heeft er een jaar over gedaan om uiteindelijk de stap te zetten... zij wilde er ook alles voor doen voor de kinderen maar uiteindelijk was het 1 van haar kinderen die diepongelukkig werd in de thuissituatie toen heeft ze de keus gemaakt, en uiteindelijk is ze nu zonder man een stuk gelukkiger en ook de kinderen zijn bevrijd van de spanning die er altijd hing
ik zou eerst eens kijken waarom je het leuker hebt alleen en niet samen met je man... doen jullie nog wel leuke spannende dingen met zn tweetjes? zoals er ffe tussenuit samen? uit eten, biosje, naar de kroeg en daar een goed gesprek voeren wat eens niet over de kinderen gaat maar over jullie gevoelens voor elkaar? en uitspreken wat je graag anders zou willen en ook je eigen kant van het verhaal bekijken? er zijn er altijd 2 in een relatie! je hebt samen kinderen maar ook jij en je partner moeten het leuk maken voor elkaar..hebben jullie nog wel aandacht voor elkaar? wat zou je graag willen? al dat soort vragen zou ik eens goed over nadenken en het er dan samen over hebben als de kinderen slapen... ik zou nooit zomaar een relatie beeindigen hoor! ik zie ook dat jullie nog een kleintje hebben van 5 maand, daardoor is de tijd voor elkaar ver te zoeken en ben je druk met je kinderen waardoor alles er een beetje bij in schiet... wij hebben ook eens in de zoveel tijd een goed gesprek en dan zorgen we ervoor dat alles leuk blijft en bespreekbaar is als er iets niet helemaal lekker loopt... dat werkt heel verfrissend...! ook zul je moeite moeten blijven doen voor elkaar, je hebt dan al wel een relatie en kinderen samen maar je relatie verloopt niet vanzelf... en met éen druk gezin ben je als moeder savonds misschien wel uitgeput, erg logisch maar samen moeten jullie er vast wel uitkomen... heb je het er al wel eens over gehad dan met je man? is hij veel weg ofzo?