Ik heb geen idee hoe ik de eerste 6 maanden van mijn leven verzorgd ben. Mijn moeder was psychotisch en mijn vader heeft daaronder veel geleden. Toen ik een half jaar was ben ik bij mijn tante en nichtje (10 weken ouder dan ik) gaan wonen totdat ik een jaar of 1 was. Heb ook een goede band met mijn nichtje, ze voelt als mijn zus. Mijn tante voelde als mijn moeder, helaas door haar gedrag de laatste jaren niet meer. Heb verder wel mijn strubbelingen gehad maar ja wie niet? Heb geen bindingsangt, heb 2 vriendjes gehad en die laatste heb ik al 18 jaar en is inmiddels mijn man Besef ook wel dat ik heel goed terecht gekomen ben, had ook heel anders kunnen lopen met wat ik allemaal heb meegemaakt.
Hechtingsproblematiek wordt niet zozeer veroorzaakt door het al dan niet zijn bij je (biologische )ouders, maar meer door het emotioneel beschikbaar zijn van ouders/opvoeders. Wat veel mensen niet weten is dat hechtingsstoornisSen ook veelvuldig voorkomen bij mensen die gewoon bij hun ouders zijn opgegroeid. Het is zeer interessante materie als je er over leest. Door dat ik pleegouder ben ben ik me hierin flink gaan verdiepen. Hier ook een meisje met hechtingsproblematiek. Zij is tot bijna 4 jaar bij haar moeder geweest. Maar die was emotioneel compleet niet beschikbaar.
vind het erg goed dat je dit doet voor een pleegkind zorgen. MAAR vind wel waar je aan begint moet je afmaken ik denk zelfs zo over dieren laat staan een kind vind idd ook als het je eigen kind was geweest zou je hem ook niet zo snel opgeven lijkt mij maar een pleegkind wel? vanaf 9 maanden dat is nog een baby en ik zou het dan wel als me eigen kindje kunnen zien ik zou gewoon zoveel mogelijk hulp zien te krijgen en me best blijven doen (je gaat er echt niet 1 2 3 aan onderdoor daar is heel wat voor nodig in een mensenleven ik kannhet weten) vind het zo zielig zo n klein mannetje heel veel sterkte in ieder geval
Wat een naar bericht dit. Bent u pleegouder, madam? Nee? Heeft u persoonlijk meegemaakt waar dit gezin doorheen gaat? Nee? Can you please... Gewoon even je mond houden als je niks zinnigs te zeggen hebt. Dit is gewoon zó gemeen! :x
Nou vertel dan maar eens hoe jij dat kan weten... Want volgens mij heb je geen flauw benul! En ook 'eigen' kinderen hebben soms meer hulp nodig dan thuis geboden kan worden, en kunnen dan niet meer thuis opgroeien. Dat noemen ze dan weer pleegzorg. En hoezo snel opgeven? Wat weet jij daar nou van? Wat een aannames ... Echt te dom om te poepen, deze reactie. kan er echt niet meer van maken.
ik bedoelde het absoluut niet gemeen maar ik weet er jammer genoeg wel alles van wil daar niet al te veel over vertellen maar ik heb gezien en zelf mee gemaakt hoe het kinderen kan breken als ze uit een pleeggezin worden gezet tot allerlei verslavingen en zelfdestructie aan toe het komt dus echt bijna nooit goed met kinderen die zoiets meemaken daarom dat ik het belangrijk vind van waar je aan begint dat je dat ook moet afmaken vind het juist heel positief dat er voor zo n klein jochie wordt gezorgt als pleegkind maar dan denk ik als je niet zo'n lange tijd wil of kan zorgen voor een pleegkind dan kan je hrt beter niet doen of een wat ouder kindje want als het al zo jong van hot naar her wordt gesleurd ja dat komt het kind niet ten goede daarom dat ik in mijn vorige bericht ook zei ik zou alle hulp zoeken die ik kan krijgen zodat het beter kan gaan met iedereen
Knuffel voor jou vlinder! Ik begrijp je eerdere berichten dat je op zijn zachtst gezegd geen makkelijke jeugd hebt gehad. Dit soort berichten als bovenstaande moeten je dan ook zeer gruwelijk veel zeer doen! Ik vind het echt echt echt heel erg dat sommige forumleden hier net doen alsof ts gewoon een kleutertje in huis heeft die stampvoetend door de kamer heen gaat omdat hij geen lolly mag! Dit is het onrealistische beeld wat jullie geloof ik hebben! Ik heb gelukkig geen ervaring in de pleegzorg, maar ik vind het fantastisch wat jullie doen ts. Hoe durfen jullie te sugeren dat ts en haar gezin bij dragen aan de hechtingsstoornis? Echt waar, ik voel plaats vervangende schaamte! Lieve ts. Ik wil je veel kracht en liefde toe wensen. Jullie hebben een belangrijke stap gemaakt. Voor julliezelf en zeker voor jullie pleegzoon! Hij komt nu ergens waar ze goed met hem om kunnen gaan. Waar hij tegemoet wordt gekomen in ZIJN behoeftes en niet de behoeftes van een heel " gezond " gezin. Soms werkt dit uitstekend, maar soms ook niet en dan moet je deze pijnlijke keus maken. Jullie kinderen ( ook hij ) hebben jullie nodig en dat gaat niet als iedereen straks in de knoei zit met zichzelf. Chapeau! Veel Liefs!
Lief bericht dit. Op zich was mijn jeugd heel liefdevol en niet alleen maar ellende gelukkig maar ik heb een pleegzusje gehad (zelf mee naar huis genomen want ze was weggelopen. Ze zat bij mij in de klas). En dat is vreselijk fout gelopen. Mijn ouders zijn heel lieve mensen, maar ze konden haar problematiek (hechtingsstoornis) niet aan. En zij zijn van het type: als je A zegt, moet je ook B zeggen. Het was een worsteling! Wat ze ook deden, ze was niet te helpen. Uiteindelijk 'moest' ze ook weg. Echt heel heftig, ze voelde als een zus. Maar ze gooide ons hele gezin overhoop. Niet expres maar het gebeurde wel. En het was al heel moeilijk met mijn oudste zus die een persoonlijkheidsstoornis en autisme heeft. Ze hebben zo hun best gedaan. Net als ts en haar man. En dan komen er hier elke keer mensen langs die zo gruwelijk simplistisch denken. Echt ze hebben geen idee. Ik kan heel slecht tegen onrecht, dus ik spring er elke keer bovenop. Het ergert me ontzettend. Het is zo onbegripvol en respectloos naar lieve, hardwerkende mensen toe! Ts heeft al alles gedaan wat ze kon, alle hulp gekregen die er is. Maar dan komt Katrien de caissière of Bart de bollenboer langs en die heeft dé oplossing. De oplossing die ts (met jaren ervaring) en jeugd hulpverlening nooit hadden kunnen bedenken natuurlijk ok einde ratel
En! Wat ik ook nog wilde zeggen Waarom geeft niemand vd zogenaamde 'adviseurs' antwoord op mijn vraag: zijn jullie pleegouder? Want jullie kunnen het zo te lezen fantastisch! Dus wat let je?
Misschien dat Henk de visboer DE oplossing heeft? 😑 Al die papiertjes die de deskundige allemaal halen krijg je ook gewoon cadeau bij een pakje boter he. Zag ze vandaag weer bij de jumbo; " Voordeel pakken! NU bij 2 pakjes Becel boter HET papiertje om om te leren gaan met ernstige gedragsproblematiek" 😇 Anyway! Heftig verhaal vlinder. Jij hebt het dus mee gemaakt vanuit de kant van het gezin. Ik begrijp dat dit soort simpele reacties dan hard aan komen inderdaad. Voor jullie ook het petje af! Het is bijzonder dat mensen dit willen doen. Wat ik al zei, soms gaat het goed. Soms ook helaas niet en dit is alles behalve moedwillig.
Haha ja ik vraag me soms echt af of mensen denken dat een ander debiel is. Terwijl die ander de expert is. Als ik een euro kreeg voor elke keer dat iemand, nadat ze mijn zoon 1x hadden gezien, dé oplossing hadden voor zijn autisme. Want neuh hij praat gewoon wat laat, dat had de achterneef van de buurvrouw van de schoonmoeder van mijn collega ook. En dat is ook goed gekomen 😑 En wbt mijn werk. Mijn hemel! Dan vraagt iemand via fb om de link van mijn site. Zo'n site waar 5 jaar onderzoek achter zit. Gemaakt door moi, een hbo'er communicatie - met véél onderzoekservaring - die niet helemaal achterlijk is. Ze kan daar álles lezen. Vraagt ze aan mij: je weet dat zaadcellen of X of Y zijn he? 😆 echt op zulke momenten val ik nog net niet stijl achterover. Nee echt?! Nooit geweten! 😒 op die manier kun je toch geen gesprek voeren?
Het moeilijke aan dit is dat je nooit kunt voorspellen hoe het kind zich dan in een gezinssituatie had ontwikkeld, het kan zomaar zijn dat de uitkomst hetzelfde was geweest met het enige verschil dat het het hele gezin hierin had meegenomen. Dit heeft niets te maken met niet willen of kunnen zorgen voor een kind (ongeacht of dit een pleeg kind of biologisch of geadopteerd kind is) Dit gaat over een kindje dat niet kan functioneren in een "normaal" gezin en een "normaal" gezin dat niet in de hulpvraag van het kind kan voorzien. Daarom is het beter voor kind en gezin dat het kind opgenomen wordt in een gezin waarin het 24/7 wordt begeleid door iemand die (bij boter in de winkel ) de papieren hiervoor heeft. Wat het hulp zoeken betreft, moge het duidelijk zijn dat TS alle hulp die ze kon krijgen al heeft gehad, dat bleek dat dit niet genoeg was voor het kindje en dat dit dus het laatste redmiddel is voor TS en het kindje. En wat betreft het ergens aan beginnen en het dan ook afmaken, dat doet ts heel netjes, ze is er aan begonnen en maakt het nu heel netjes af ondanks alle kwetsende (en domme) opmerkingen die menigeen hierover denkt te moeten maken. TS hoe gaat het nu met jullie?
Als je op een algemeen zwangerschapsforum de mening vraagt van medebezoekers, dan moet je niet raar opkijken als daar op gereageerd wordt. Als je een bepaald thema alleen wil bespreken met mensen die volgens jou voldoende gekwalificeert zijn, moet je je vraag op een andere plek stellen. Als je vindt dat er alleen mensen mogen reageren die aan bepaalde voorwaarden voldoen (bijvooorbeeld pleegzorgervaring hebben) dan kan je ook beter een besloten groep beginnen, volgens mij. Mensen hebben verschillende meningen en ervaringen en geven eerlijk antwoord op een eerlijk gestelde vraag. Ja, vanuit hun eigen referentiekaders. Maar als je alleen bevestigd wil worden in je eigen visie, moet je alleen met gelijkgestemden het gesprek aangaan. Dan weet je zeker dat er niet gauw iemand een andere mening zal hebben dan jijzelf. Mijn indruk was dat TS juist een brede groep mensen haar vraag wilde voorleggen... Oh ja, die ervaring met pleegzorg heb ik, hele nare, zware ervaring ook nog. Zowel persoonlijk als professioneel. Maar daarover kwam ik niet kletsen, hier op het zwangerschapsforum. Mijn motivatie om op dit topic te reageren was alleen maar dat ik TS wilde bemoedigen en ik vind het jammer dat sommigen elke reactie die niet met hun eigen idee strookt afschrijven als ongepast of op z'n minst kortzichtig.
Dit is een vrij breed en daardoor juist niet zo algemeen zwangerschapsforum. Volgens mij zijn daarom allerlei onderwerpen in het leven geroepen, waaronder je je bericht of vraag kan plaatsen. Als iemand een bepaalde vraag/bericht plaats in een categorie waar ik de ballen verstand van heb, en ik geef een reactie waaruit dat blijkt kan ik verwachten dat ik daar commentaar op krijg. Zo heb ik de ballen verstand van kma, maar als ik het dan toch in mijn hoofd haal om iemand hier met een kind met kma het advies te geven om het dan maar chocomel te geven, kan je er donder op zeggen dat ik dan er dan flink van langs krijg (spreekwoordelijk dan). Ik heb in dit topic verschillende reacties gelezen van mensen die geen idee hebben van of wel pleegzorg in het algemeen, of wel het hebben van een pleegkind, of wel het hebben van een (pleeg)kind met zware gedragsproblemen. Op het moment dat deze mensen een vraag stellen om het juist te willen snappen, lijkt mij dat toch prima. Maar op het moment dat deze mensen gaan vertellen dat met een beetje hulp je gewoon door moet zetten, omdat je anders het kind de verdoemenis in helpt, Tja, dan zit ik toch te klapperen met mijn oren. En het geven van een mening gaat toch twee kanten op? Als jij een mening hebt waar ik het niet mee eens ben, mag ik daar toch ook een mening over hebben? En dan kan jij daar weer een mening over hebben. Dat noemen ze een discussie. Of vind jij dat mensen hier op het forum alleen maar 1x hun mening mogen geven en daar geen reactie meer op mogen krijgen/verwachten. Beetje meten met twee maten, lijkt me.
Zo ik moest even zoeken waar je nu op doelde, maar heb je bericht gevonden. Ben je het niet eens hoe op jou gereageerd werd of op anderen?
Ik ben zelf geen pleegouder, maar mijn halve familie zijn pleegkinderen, dus ik weet idd wel waar ik het over heb.
Nou dat betwijfel ik toch... Zelf een pleegkind in huis hebben is wat anders dan familie met, of vrienden/kennissen met een pleegkind. Pas dan kan je ervaren hoe het is. En dan is er ook nog verschil tussen pleegkinderen. Niet ieder pleegkind heeft zware gedragsproblemen of stoornissen. Dus ook die ervaring maakt uit. Ik heb geen ervaring met anorexia, maar ken iemand die... En dus kan ik precies vertellen hoe iemand zich dan voelt? En ga ik iemand anders het advies geven om maar gewoon weer te gaan eten, want dat heeft mijn kennis ook gedaan. Gewoon even doorztten met wat hulp, dan komt alles wel goed... Nee, die vlieger gaat gewoon echt niet op.
Wie zegt dat ik geen ervaring net zware gedragsproblemen dan? Je hebt zelf dan denk ik geen flauw idee wat voor rugzakjes pleegkinderen meenemen.
Huh, ik zeg dat toch niet... Ik zeg dat het wat anders is om familie te hebben met een pleegkind dan er zelf 1 in huis te hebben als reactie op jou post. En ik heb al 5,5 jr een pleegdochter met hechtingsstoornis en adhd. Dus ja, ik weet wel iets van gedragsproblemen. Ik snap ook niet de link die je legt tussen jouw ervaring met gedragsproblemen en dat ik dan niet zou weten wat voor rugzakjes pleegkinderen kunnen hebben.
Ondat je het betwijfeld en daarna zegt dat ervaring in gedragsproblemen OOK uitmaakt. Dat klopt inderdaad en daardoor heb ik dus ook de nodige ervaring om hetgeen te kunnen zeggen wat ik hier gezegd heb.