Je zegt hier niks over gedragsproblemen... En ik reageer inhoudelijk op bovenstaande reactie. Nergens zeg ik dat jij geen ervaring hebt met gedragsproblemen in je gezin, dat weet ik nl niet aan gezien je dat zelf dus niet vermeldt in je reactie. Maar om een of ander reden voel je je dus aangesproken door een eerdere reactie van mij. Als jij zo ongelooflijk veel ervaring hebt met het hebben van pleegkinderen en/of zware gedragsproblemen, dan hoef je je ook niet aangesproken te voelen. En dan nog snap ik de link niet die je legt tussen jouw evt ervaring met gedragsproblemen en mijn kennis van pleegkinderen met rugzakjes... En dit topic gaat tenslotte over een pleegkind met gedragsproblemen, dus ja, ervaring in beide om een gefundeerde mening te hebben is dan wel handig. Een ongefundeerde mening mag natuurlijk ook, maar dan is het logisch dat je commentaar krijgt. Dus zolang jouw mening gefundeerd is, hoef je je niet aangesproken te voelen.
Adje, als ik zeg dat mijn halve familie bestaat uit pleegfamilie, denk je dan echt dat daar toevallig niemand tussen zal zitten met ernstige problemen? Buiten alle pleegkinderen die al niet meer in beeld zijn? Iemand met ervaring met pleegkinderen, weet automatisch af van ernstige gedragsproblemen bij die kinderen, aangezien dat nu eenmaal vaak voorkomt.
Tja, misschien was mijn twijfel dan onterecht. Je halve familie vond ik nogal een vage uitspraak. Voor hezelfde geld heb je 1 zus met 1 pleegkind oid. Maar goed, blijkbaar heb jij een grote familie, met ladingen pleegkinderen. Je doet hier korte en blijkbaar ook onvolledige uitspraken waar je een inhoudelijke reactie op krijgt. En dan vind je later dat ik daar maar allemaal aannames bij had moeten doen. Ik geef dus op 1 enkel zinnetje aan dat ik het betwijfel of je echt die ervaring hebt, ik zeg verder niet eens of het wel of niet waar is. Daarnaast blijf ik bij mijn standpunt dat familie met pleegkinderen anders is dan het zelf binnen je eigen gezin ervaren, want dan zijn de problemen 24/7 en gedragsproblemen in jouw eigen gezin of bij een ander gezin in je nabijheid is ook nog steeds niet helemaal hetzelfde.
Dat snap ik natuurlijk ook wel, maar ik maak het van dichtbij allemaal mee, dus krijg je daar ook weer veel van mee. Niet alles inderdaad, maar juist de moeilijke situaties worden besproken.
Geen enkele ervaring hiermee, maar als het niet meer gaat dan gaat het niet, dat lijkt me logisch. Maar ik begrijp je schoonouders ook wel; het blijft gewoon heel sneu voor een kind dat gewoon al vanaf baby bij jullie is, en jullie als zijn ouders ziet. Eigenlijk is het ook wel mooi en liefdevol dat ze zo meeleven, vind je niet? Maar als je het niet aankan, dan kan het niet. Je woordkeuze ('niet mijn eigen kind') vond ik wel wat ongelukkig, want deze keuze had je neem ik aan ook gemaakt als het een biologisch kind zou betreffen. Het gezin gaat voor en als 1 lid daarvan onmogelijk te handhaven is en het voor de rest 'verpest', dan moet je wel een beslissing nemen. Sterkte!
Misschien ben ik ook wel een beetje erg gevoelig, hoor, op het moment. Iets met hormonen enzo... Soms zijn reacties ook echt wel kort door de bocht. Maar ook dan ga ik er liever vanuit dat ze niet bedoeld zijn om een makkelijk oordeel uit te spreken, maar uit oprechte interesse voortkomen. Anders neem je niet de moeite om te reageren (neem ik aan). Pleegzorg is echt een mega-ingewikkeld thema en ik denk dat het best goed is als daarover meer gesproken wordt. Daarbij denk ik dat we voorzichtig moeten zijn met het "jij weet niet waarover je het hebt" argument (zelfs als dat in feite wel is waar het op neerkomt). Als ervaren pleegouder weet je een onderbouwd advies waarschijnlijk wel te onderscheiden van een "losse flodder" (en dus de ene mee te nemen in je overweging en de andere van je af te laten glijden). Je weet ook dat de meeste mensen maar weinig idee hebben hoe het is om pleegouder, pleegkind of pleegbrusje te zijn. Dan is het een goed begin dat mensen worden uitgenodigd daar meer over na te gaan denken. Dan moeten ze dus wel de kans krijgen hun gevoelens en gedachten onder woorden te brengen, zonder direct een afwijzende reactie te krijgen. Maar nogmaals, sommige reacties roepen bij mij ook wel opgetrokken wenkbrauwen op. Dat kan soms ook een kwestie van woordkeus zijn, dat is toch het lastige van een forum zonder IRL contact.
Ik heb al een poos mee gelezen en ts fijn dat het zo kan. en anderen lees toch eens beter als hulp al advies geeft om dit te doen zou er dan niet meer zijn dan een stampvoetend kind. ik heb geen ervaring met pleegkinderen maar wel met een broertje die alle aandacht opeiste. Agressief tot alles slopen aan toe en kwam je in de buurt dan was je de sjaak. 1 kon hem in bedwang houden me vader. beïnvloedbaar en dingen doen die echt niet konden tot verzuipen aan toe. in opdracht van.... een die hem heeft gebruikt. hij kwam in een gesloten inrichting voor een weekend omdat er geen plek was in de woongroep waar hij al voor was ingeschreven was. Hij was 7 jaar en heeft in die woongroep veel geleerd na een zware weg. hij heeft tot 2 x toe in een isoleer gezeten 7 jaar jong en zo agressief. nu is dit wel heel extreem maar nu als volwassene heeft hij een goed leven. dakzzij goed hulp. En ik ik was niet meer zo belangrijk en nu komen er dingen boven drijven die niet leuk zijn. dus ja wat je ook doet doe het uit liefde en misschien kun je in de toekomt iets moois voor hem betekenen want je bent zijn moeder