Dit inderdaad. Mn man is alleen maar onder de indruk van hoe het hoofdje eruit komt, hoe vervormd. Hij stond er nog net niet met zn neus bovenop toen ik gehecht werd.
Mijn vriend vindt dat allemaal geen probleem...heeft zelfs met een bekertje vruchtwater voor de verloskundige proberen op te vangen tussen mijn benen Sowieso ben je na een bevalling de schaamte wel voorbij...je hebt soms een kamer vol met mensen die tussen je benen kijken terwijl jij een mini mensje eruit probeert te persen...naderhand mag je douchen maar als je nog te zwak op je benen staat word je gewassen en als dat nog niet erg genoeg is controleert de Kraamzorg ook om de dag je hechtingen. Nee,....wat nodig is is nodig en dat vindt mijn vriend gelukkig ook.
Mijn man gaf van te voren aan écht niet te gaan kijken. Tijdens de bevalling deed hij dit tot mijn verbazing toch wel. Hij geeft nu aan dat hij zó blij is dat hij wél heeft gekeken, dat hij het zo bijzonder vond. Ja ik kreeg ook een knip, maar het enige waar hij oog voor had was ten eerste zn vrouw, vol oerkrachten die tot het gaatje ging om onze dochter geboren te laten worden. En het belangrijkste natuurlijk zijn dochter die op de wereld werd gezet. Hij had echt geen tijd om maar 1 seconde over die knip na te denken hoor. Ook al duurde het persen 45 min....
Mijn man heeft me nog 3 dagen na de bevalling gekatheteriseerd omdat mijn blaas niet goed op gang wilde komen en ik anders in het Z-H had moeten blijven Mijn ervaring is dat de eerste weken na een bevalling de romantiek toch ver te zoeken is en daarna komt het vanzelf weer goed.
De eerste keer was mijn man echt in shock. Dat was een spoedkeizersnede en hij zei achteraf "je hele darmen lagen eruit, ik dacht dat je dood ging!". Waarschijnlijk vond hij de tweede bevalling hierdoor niet zo'n schok. Er kwam immers alleen maar een baby uit en het litteken was veeeel kleiner. Beide keren heb ik weinig intieme verzorging van hem nodig gehad. Nou ja, de tweede keer moest hij de po stoel legen. Ik weet zeker dat hij meer verzorging geen probleem zou vinden.
Mijn man mag alles zien, sinds hij tijdens mijn bevalling superenthousiast heeft staan cheerleaden tijdens het persen Dat hele gedoe daaronder heeft ons hoogstens nog dichter bij elkaar gebracht!
Nou, nee ik zou mijn man absoluut niet af willen schermen van de verzorgingstaken die in de openingspost worden genoemd. Mijn man heeft mij al van alle kanten en op mijn minst charmant gezien. Ik weet zeker dat hij het niet erg vindt om mij te verzorgen wanneer dat nodig is. Toen ik van de oudste zwanger was riep hij heel hard dat hij tijdens de bevalling echt niet down under ging staan kijken als dochter geboren zou worden. Nou, toen het moment daadwerkelijk daar was stond ie er met zijn neus bovenop hoor.
Zowel mijn man als ik zouden daar géén problemen mee hebben. Tijdens de bevalling zat hij nog net niet op de stoel van de verloskundige en tijdens het hechten stond hij achter de stagiaire die het werk aan het doen was. Eenmaal thuis heb ik hem met regelmaat ook mijn knip laten checken of het er allemaal normaal uitzag.
mijn man heeft mij niet intiem moeten verzorgen, maar hij heeft wel even gekeken een aantal keer naar het oorlogsgebied toen de kraamverzorgster weg was. Hij heeft tenslotte ook het kind eruit zien komen (en er in gestopt!!). Daarnaast heeft hij mijn diabetes verzorgd een aantal weken snachts (toch ook een zorgtaakje) maar dat is niet intiem. Ik zou me er niet voor schamen maar als je zoveel verzorging nodig hebt dan lijkt me dat iets voor een verpleegkundige?
Mijn man vindt het niet perse leuk, maar hij heeft me wel echt moeten verzorgen ''daaronder''. Hij moest me echt naar de wc brengen, spoelen, helpen met douchen, enzovoorts. Ik kon echt niks meer tot 1,5 week na de bevalling. Het is niet anders Drie maanden na de bevalling was ik een week verlamd (beetje lang verhaal), maar toen was dat weer zo, kon niet bij de wc komen..
Tuurlijk zou ik dit soort dingen liever zelf doen dat dat ik het mijn man laat doen, maar ik schaam me verder niet en hij zou het ook met liefde doen.
Mijn man heeft bij de eerste bevalling echt staan huilen,het was zo hectisch allemaal,al die artsen eromheen en de paniek,hij dacht echt dat ze het hoofd van mn zoon eraf zouden trekken. Hij heeft ook echt even moeite gehad met downunder maar toen na een baarmoeder ontsteking een stukje groen vlies half eruit hing heeft hij me wel geholpen. Dus mijn ervaring is wel dat als het moet hij zeker zn angst opzij zet. Maar snap wel dat er mannen zijn die het allemaal wat minder vinden....mn eerste bevalling was een hel maar het staat niet op mn netvlies gebrand!
Tja. Wat moet dat moet. En aangezien je partners bent lijkt me niet meer dan logisch dat je voor elkaar zorgt. Ook de vieze, genante dingen... Mijn 3e bevalling begon met gebroken vliezen, terwijl baby niet was ingedaald. Ik kreeg dus platte bedrust opgelegd en mocht dus ook niet naar de WC. Moest alles liggend doen op po. Die mijn man dus eronder moest schuiven en moest opruimen. En ik had diarree (grote schoonmaak... voor bevalling echt van start ging) en een hoop lucht zeg maar... Was een beetje ongemakkelijk, maar het moest nu eenmaal. Heeft hij ook zonder morren gedaan.
Ik ben nooit bevallen maar waar ik me echt voor zou schamen is wat ik in dat boek van Kluun las. Dat ze moest poepen maar te zwak was en hij het moest afvegen. Ik zou echt niet willen dat mijn man dat doet.
Ok maar wat dan? Zou je dan liever in je eigen derrie willen blijven liggen dan dat hij er even een doekje langshaalt? Mijn man heeft de meest ranzige dingen van mij gezien en we vinden dat allebei volstrekt normaal en helemaal niet erg. Gelukkig!
Als het goed is doet je man het uit liefde en noodzaak voor je... niet omdat het leuk is. Vind het sowieso a-sexy als de een zo extreem voor de ander moet zorgen, maar soms is het even niet anders. Dat gaat dan wel weer over en dan komt er wel weer ruimte voor sexy time.... Ik zou het nog onaantrekkelijker vinden als je man het echt vertikt om bepaalde zorgtaken tijdelijk op zich te nemen... In voor en tegenspoed toch?!