Misschien beetje raar, maar nu ik een kleintje heb van bijna 1 jaar vraag ik me altijd af hoe kinderen kunnen opgroeien in gezinnen waar ouders bijv. drugsverslaafd zijn/niet geinteresseerd in de kinderen/asociaal/of wat dan ook (de heel slechte gevallen bedoel ik dan) Zo'n kleintje moet per dag slaapjes doen, melk, eten (je moet ze leren hoe ze vast voedsel kunnen eten) schone luiers, schone kleertjes, je speelt met ze, je leert ze waar ze wel en niet aan kunnen komen in huis, je maakt je huis babyproof, enz. Hoe gaat dat dan in gezinnen die zich helemaal niet interesseren voor de kinderen, hoe leren die kinderen eten/drinken, worden ze wel verschoond? krijgen ze wel schone kleding aan, doen ze slaapjes netjes in bed, hoe ziet zo'n huis er dan uit (vast niet babyproof) enz. Ik vind het zo merkwaardig dat er nog steeds gezinnen bestaan die jarenlang kinderen hebben terwijl er heel slecht voor de kinderen wordt gezorgd, eer jeugdhulp daadwerkelijk kan ingrijpen/ingrijpt is er vaak al jarenlang ellende en mishandeling aan vooraf gegaan. Kinderen (vooral jonge) daar heb je een dagtaak aan, daar ben je de hele dag mee bezig... kent er iemand hier gezinnen of zulke situaties die mij dat uit kan leggen? Ik probeer me voor te stellen hoe dat gaat maar dat lukt me niet zo
Ik heb op mijn werk (kinderdagverblijf) wel al zo'n gezinnen gezien. Indien wij merken dat er iets niet juist zit in de ontwikkeling en we zien dat je niet goed worden verzorgd moeten wij dit melden. Natuurlijk melden we dit eerst bij de ouders en hebben wij niets te zien met hun thuissituatie of hoe hun huis eruit ziet. Je ziet vaker luieruitslag, spruw, niet gewassen, vuile luier, vaak verkouden, vuile kleertjes. Wat niet wil zeggen dat als een ander kindje die dingen eens heeft dit een probleem is. Maar als het de hele tijd voorkomt kun je dat wel gaan onderscheiden. Het zijn ook meestal die mensen die we moeten herhaaldelijk melden op de sluitingsuren van het KDV, dat we luiers nodig hebben,... Je kunt qua gedrag ook veel verschillen merken: - Huilen heel erg veel / huilen niet - Eten moeilijk wegen thuis alles krijgen wat ze willen (ongezond) / eten net heel veel - Hard zijn tegenover andere kinderen / teruggetrokken - Moeilijk slapen / wakker zijn en stil op bed blijven liggen wachten - Erg zelfstandig / erg aanhankelijk Ik hoop dat dit je wat meer info heeft.
Dankjevoor je antwoord, ja ik lees inderdaad zo wel hoe je dat kan zien, maar wat ik me dan afvraag is juist hoe het er in zo'n huis dan aan toe gaat. Ik bedoel kinderen moeten toch eten en dat soort dingen als niemand op ze let en voor ze zorgt dan raken ze toch harstikke ondervoed enzo? Ik kan me niet zo goed voorstellen dat kindertjes echt kunnen leven in zulke gezinnen,....ik word er helemaal misselijk van als ik eraan denk zeg...sorry Ik werk zelf op speciaal onderwijs, ik heb vaak kinderen in de klas gehad die echt al uit huis geplaatst waren bijvoorbeeld, maar ik vraag me dan altijd af hoe zo'n dag er dan aan toe gaat...zetten ze een kindje van 6 maanden bijvoorbeeld heel de dag in de box dan ofzo? en wat geven ze ze dan te eten? mijn vraag is dus meer gericht op hoe het er thuis aan toe gaat dan hoe je zo'n kindje herkent zeg maar...
Maar wat is een babyproof huis? Ik heb namelijk amper wat veranderd (geen sluitingen of stopcontactbeveiligers bijv).
Helaas heeft mijn man zo'n nicht... Ze was op haar 38e 'spontaan' zwanger, maar ik verdenk haar ervan een kind te hebben genomen omdat ze anders haar uitkering kwijt zou raken. Want voor werken is ze veel te lui. En ik vermoed dat ze van tevoren ook niet bedacht had dat een kind zoveel werk zou zijn. Ik weet wel dat toen hij 3 was hij nog steeds potjes at, omdat dat lekker makkelijk was. Hij ging pas heel laat praten en werd toen ie baby was gewoon in de kinderwagen in een hoek van de kamer gezet. Ze ging nooit met hem naar buiten etc etc etc. Hij is nu 7 en heeft een redelijke leerachterstand en er zijn al diverse instanties geweest die bij haar thuis willen komen kijken, maar dat weigert ze. Hij heeft vroeger op een kdv gezeten, daar zeiden ze al van alles en nu op de basisschool hebben ze ook al aangegeven dat hij beter af zou zijn op een speciale school. Maar dan zegt ze domweg: hij is niet gek dus dat doe ik niet. Ik zie het kind bijna nooit (gelukkig want ik heb een hekel aan die muts van een moeder!) maar als hij op feestjes was en het was een beetje druk, dan stak hij zijn vingers in zijn oren. Ik denk dat er gewoon altijd veel tegen hem geschreeuwd is... Want van de bank afkomen als je tv zit te kijken is natuurlijk erg veel werk.... Pfff ik kan er weer kwaad om worden, om die trut! Wij zijn 2 1/2 jaar bezig geweest om zwanger te worden en ik vind mijn zoon het mooiste wat me ooit is overkomen. Dus ik kan niet begrijpen dat iemand er zo mee omgaat... Het begon al toen ze zwanger was, op feestjes met een wijntje en een sigaretje in haar hand een toastje met brie weigeren 'want dat mag ik niet...'. Ach ach ach.... :x
@lynn77: Meestal krijgen die kindjes bijvoorbeeld enkel flesjes voeding zelfs als ze al vaste voeding mogen. Of geven ze hen het eten wat zij eten (geen rekening houdend met wat kindjes al mogen en niet mogen eten). Vaak spelen ze ook niet en zitten ze gewoon in een hoekje iedereen te observeren. Hebben het ook moeilijk om sociaal contact te leggen. @Fairy Tale: Ik kan jou daarin ook heel erg geloven. Terwijl die kindjes er ook helemaal niets kunnen aan doen hé. Heb soms echt te doen met die kindjes. Ze moeten zich kunnen ontplooiien en in die situatie kunnen ze dat helemaal niet.
Het was zelfs zo erg dat op een verjaardag mijn schoonmoeder met hem aan het spelen was en ze zei: Doe maar niet anders moet ik dat straks thuis ook doen!!! Mijn bek viel open!!!
@fairytale: jeetje .... ja dat is wel zo'n beetje het 'voorbeeld' wat ik bedoel ja. Maar ze geeft hem dus wel te eten? En toen hij klein was verschoonde ze hem dan wel enzo? Ongelooflijk ja... wij hebben ook heel veel moeite moeten doen voor een kleintje, heb hiervoor ook twee keer een miskraam gehad, de kinderwens was erg groot en nu ik een dochter heb geniet ik echt elk moment van haar, ik vind het zo bijzonder, zo'n prachtig klein ontwikkelend kindje...ik kan me inderdaad niet voorstellen dat mensen daar niet naar om kijken... @youngmom: ja daar zeg je wat, wat erg dat je dat gewoon meemaakt op het kdv... @uhm85: babyproof: nou ik heb wel stopcontact beveiligers en haakjes op de keukenkastjes gezet, en heb alles op haar hoogte zodanig geplaatst dat ze geen gevaarlijke dingen kan doen/pakken, op een enkel ding na wat helaas bouwtechnisch niet echt te veranderen was (zoals het stopcontactje waar de kabel aansluit, ze kan bij die kabel want dat ding zit op 30 cm hoogte... Maar als een huis niet babyproof is en iemand dus geen zin heeft om op zijn kind te letten dan kan het kind zich toch onwijs bezeren/allesreiniger gaan drinken, e.d.?
Hmm, ik denk dat huizen die zo leven geen allesreiniger in huis hebben. Of zo'n kind zit constant in de box etc. Mn man heeft een collega gehad, zwaar alcoholist, zn vriendin was per ongeluk zwanger en zij wou het kindje wel graag. Hij zei "Het kost me een krat bier in de week aan luiers, dat kind!" en die kleine eet echt al vanaf heel jong bv frikandellen en friet mee 3x in de week. We hebben zelfs gezien dat ze uit haar flesje stond te drinken en vervolgens papa's flesje pakte ( bier dus ) en daar ook een slok uit nam, en dat hij er niets van zei. Gelukkig heeft dat meisje dus wel een heel lieve mama, maar haar vader is helaas wel alcoholist en dat zorgt natuurlijk niet voor een goede thuissituatie... Ik denk zelf dat als mensen amper omkijken naar hun kind, ze bv maar 2x op een dag verschonen ofzo, en geen ritme hebben qua slaapjes, dus gerust 's middags uit huis gaan als de kleine eigenlijk moet slapen. Zo zag ik laatst, wel heel wat anders hoor, bij de verloskundige een vrouw en een zoontje van rond een jaar oud. Ventje zat aandacht te vragen door geluidjes te maken en rond te kijken. Ik deed een paar keer naar hem lachen, en hij lachtte terug. Zn mama zat met haar mobieltje te spelen, en "negeerde" het ventje. Op den duur begon hij te huilen, toen gaf ze hem een speeltje ( Een leeg tupperware doosje met deksel erop ) en hij ging harder huilen. Vervolgens pakte ze hem op en legde hem aan de borst. Ik dacht bij mezelf; als je een kwartier eerder op dat ventje gereageerd had, dan had hij niet zo hard hoeven gaan huilen! Nogmaals, dit was een heel leuk uitziende vrouw, totaal niet alsof ze haar zoontje niet goed behandelde, maar het verbaasde me wel dat ze pas zo laat op hem reageerde!
@Lynn77: Inderdaad erg maar uiteindelijk kunnen wij wel ingrijpen. Moesten die kindjes tot ze naar school mogen, thuis zouden zitten dan zou het misschien nog erger zijn. Wij hebben zelfs ooit een kindje gehad en we hadden de mama gevraagd om naar de dokter te gaan omdat ze zwaar ademde en hoeste. Toen ze twee dagen later toekwam was het nog erger. De mama had wel medicatie mee. Wanneer ze weg was wouden we doe medicatie geven, bleek dat gewoon medicatie voor volwassenen te zijn. Ze was dus nooit naar de dokter geweest (koste te veel) en had gewoon medicatie van haar gegeven aan hun kindje. Oja kindje was 6m oud! Wij hebben toen wel onmiddellijk dokter laten komen. Hadden ook eens een kruisje gezet op de luier toen we haar verversten voor het naar huis gaan. 's Morgens had ze diezelfde luier nog aan!!! :x
Oh jeetje echt erg zeg... Tja ik 'zie' helaas ook wel nare dingen op mijn school, maar de kinderen zijn allemaal al ouder, de meesten kunnen dus al alles zelf, dan 'valt' dat soort dingen niet zo erg op (alhoewel sommige kindjes echt dagenlang dezelfde kleding aanhebben, te kleine schoenen, of heel erg stinken) Maar met kleinere kindjes is er natuurlijk meer fysieke zorg nodig dus dan valt dat op een kdv natuurlijk sneller op. Erg hoor, ik vind het verschrikkelijk dat zulke dingen kunnen gebeuren, in Nederland...en dat het soms zo moeilijk is om als jeugdzorg zijnde op tijd in te kunnen/mogen grijpen, het is altijd zo'n geregel-gedoe in nederland voordat kindjes echt geholpen worden...
heel erg dat er idd sommige gezinnen zijn die zo met hun kind(eren) omgaan, mijn dochter is t beste wat mij is overkomen, met of zonder vader probeer ik haar alles te leren samen dingen ontdekken veel aandacht geven en veeeeel liefde....ze ziet er altijd verzorgd en vrolijk uit, ik krijg veel complimentjes dat ik t goed doe en dat ze heel tevreden en vrolijk is....als ik zo,n dingen hoor en lees breekt dat m,n hart....dat sommige gezinnen die zo kinderen kunnen krijgen er zo mee om gaan...en dat zoveel stellen er alles voor over hebben en behandelingen nodig hebben om zwanger te worden, echt waar...wat is t leven soms oneerlijk verdeelt...
Hier helaas ook een geval van verwaarlozing van redelijk dichtbij kunnen zien. Moeder had het te druk met allerlei fora op internet en de televisie om om te kijken naar haar kind, dus een schone luier oid zat er amper in. Zodra vader thuis was uit zijn full-time baan kwam de zorg voor huishouden en kind op hem neer (dat houd je natuurlijk ook niet lang vol), dus het huis was een puinhoop en ook niet erg schoon. Gelukkig kwamen de oma's nog met enige regelmaat helpen met div zaken, anders had het kind helemaal amper fatsoenlijke aandacht gekregen... Echt heel schrijnend om te zien. Gelukkig gaat het nu veel beter met het kind (uit huis geplaatst), maar die situatie heeft me heel wat tranen en frustratie opgeleverd...
Ik weet dat dit in Nederland 'gewoon' gebeurt :x en toch zit ik met open mond te lezen... Afschuwelijk, afschuwelijk