Die vraag stel ik me steeds vaker. Hoe vangt een mens weeën op? Hoe ga je om met je weeën? Puf-puf-puf of juist heel diep en bewust in- en uitademen? Loop je rond, moet je afgeleid worden of ben je juist heel erg in jezelf verzonken en 'voel' je echt wat je lichaam doet? Ik denk namelijk dat het een kwestie is van 'loslaten' en je overgeven aan de wee. Ik kan dat wel makkelijk zeggen zonder ervaring, daarom vraag ik me af hoe de mama's onder ons dat hebben gedaan? Op yoga leren we heel diep en heel bewust in- en uit te ademen, zodat je helemaal in dit moment zit. Klinkt misschien zweverig, maar ik hoop dat het me profijt zal brengen. Want dat puffen zie ik echt niet zitten, misschien is dat meer tijdens het persen?
Rondlopen!! Vooral niet stilliggen op bed .. vreselijk vondt ik dat...en idd meepuffen maar dat doe je vanzelf. Wel pas als de weeën echt te pijnlijk worden....en idd niet bang worden en erin meegaan dat is het belangrijkste. Dan doet je lichaam dat ook en hou je niks tegen !
Vond op voorhand dat puffen ook maar iets doms , maar eens het zover was, hielp het echt wel om de zwaarste weeën op te vangen. Daarvoor ademde ik verkeerd en werd ik draaierig... Voor de rest was ik idd in mezelf gekeerd, op het relaxe af tussen de contracties door (in bad). Benieuwd hoe het 1 van de komende dagen zal verlopen
Dat puffen heb je op een gegeven moment echt wel nodig, anders raak je de controle helemaal kwijt over je ademhaling - ik in ieder geval wel. Je hebt er trouwens echt geen cursus voor nodig, gaat bijna vanzelf, als de vk 1 of 2 keer meedoet snap je het al. En afleiding gaat op een gegeven moment ook niet meer, je hebt gewoon al je concentratie nodig om de wee door te komen. Ik heb de meeste weeen staand opgevangen, dat vond ik het prettigst.
Eerst nog rustig tv liggen kijken (lopen ging niet echt lekker meer met mijn drielingbuik ) en toen ze (al binnen een uur na de eerste wee) elke 3-4 minuten kwamen en lang aanhielden gaan inademen door mijn neus, uitademen door mond en daarop gefocust. En op het klokje . En opgerold op mijn zij gelegen, helemaal in mezelf. Nadeel van het zo rustig/relaxed opvangen en alleen maar 'rustig' door liggen ademen is dat ze niet doorhadden hoe snel het ging/hevig het al was en ze dus pas toen ik al persweeën had de gyn op gingen piepen (was 's nachts) en ik dus een uur persweeën heb moeten wegpuffen - dat ging wel het best met echt puffen. Succes!
De pijn accepteren, je er niet tegen verzetten, dan duurt het alleen maar langer. Iedere wee zorgt ervoor dat die 10cm een stukje dichterbij komt. Dat idee maakte het weeen opvangen een stuk makkelijker voor mij! Ik heb niet gepuft, maar juist rustig geademd. Door je neus diep inademen en door je mond met een fff weer uit. Ben deze keer in 2 uurtjes bevallen en kreeg een compliment van de vk dat ik de weeen zo goed en rustig op had gevangen!
@Miepie: Haha ik was ook helemaal in mezelf gekeerd, ogen dicht en op m'n zij. Heb zelf tussendoor gevraagd of ze wilde toucheren omdat ik dacht dat ik er bijna was, ideaal
Nou pff had beenweeen.. Gelijk al na een half uur elke 2 minuten ofzo die een minuut a anderhalf aanhielden! Moest nog se auto in naar t ziekenhuis voor een ctg en weer terug naar huis... In de auto heb ik me telkens vastgehouden aan dt handvat aan t plafond en me een soort van schrap gezet... In bed ook... Benen helemaal strekken.. Ik kon er echt niks mee... Niet ontspannen oid ook niet onder de douche.. Staan was eenramp! Uiteindelijk na bijna 5 uur naar t ziekenhuis, morfine pompje en slapen maar! Haha heeerlijk en wakker geworden met persweeen... Die heb ik wel bijna 3 kwartier echt weggepuft
Ik kon het niet. In het begin nog wel: ik moet dat erg concentreren en niemand moet praten of aan mij zitten. Maar toen ik die weeënstorm kreeg raakte ik soms helemaal in paniek van de pijn. Je hebt dan gewoon (bijna) geen rust tussen de weeën. Uiteindelijk heb ik een ruggenprik gevraagd. Maar hoe het loopt is voor iedereen en elke bevalling anders. Misschien is een geboortetens een idee?
Ik heb het vooral gedaan met rustig in ademen door je neus en weer uit door je mond en in mijn hoofd maar het woord ontspan herhalen. Als je in panniek raakt doet het alleen maar meer pijn en als je rustig blijft kan je er mee omgaan. Douchen was ook echt heel fijn, die warme straal op mijn rug en ik voelde er vrij weinig van. Ik was alleen wel kapot van een hele nacht onder de douche staan, helaas had ik geen stoel ofzo die onder de douche kon dus dat is wel echt een tip.
bij de eerste braken de vliezen en kreeg ik direct weeen maar die kon ik goed wegpuffen. Ik was in mezelf gekeerd na 12 uur werd sem geboren ik kreeg complimenten dat ik de weeen zo rustig wegzuchten. Maar bij de 2de was het zo anders.Ik kwam in het zh met 4 cm maar de weeen waren niet sterk en kwamen onregelmatig. Pas 5 uur later kwamen de weeen goed en toen kon ik ze echt niet wegpuffen ze kwamen zo snel het leek wel een grote wee mijn bevalling. Ik raakte in paniek van de pijn. Ik ben van 6 naar 10 cm gegaan in 1,5 uur. Toen ze met 8 cm de vliezen braken werd ik gek van de pijn voelde dr zo naar beneden glijden toen was ze er ook na 2 min persen uit.
Hoihoi Mijn ervaring is dat de weeen in het begin echt nog best goed op te vangen zijn hoor. En als je het gevoel hebt dat je de weeen echt niet meer op kunt vangen. Dan is het kindje er bijna.. Maar ik denk dat dit voor iedereen ook weer anders is.. Ik persoonlijk was heel bang voor de bevalling en zag er ook echt als een berg tegenop. Ook het puffen hihi. Maar op dat moment wilde ik maar al te graag puffen! Ik denk dat iedereen ook zelf wel voelt hoe je er op dat moment het beste mee om kunt gaan. Jij kent immers je lichaam zelf het beste.. En dat is tijdens een bevalling ook wel. Tenminste dat is mijn ervaring.. Heel cliché maar iedere bevalling is anders
Ik heb eigenlijk geen pijn gehad en heb dus gewoon lekker in bed gelegen. In het begin keek ik nog wat televisie, op een gegeven moment ging dat afleiding en heb ik gewoon lekker gelegen met mijn ogen dicht. Rustig ademen, rustig richting de piek. Ik had geen snelle weeën achter elkaar dus ruim voldoende tijd om even bij te komen. Eerste bevalling duurde wel lang maar was niet erg intensief (tot de laatste twee uur: persen). De tweede bevalling was intensiever maar zo voorbij (4 uur van eerste wee tot geboorte)
De eerste paar uur vooral rustig in en uit ademen en de heftige weeën puffen. Dat helpt echt. Bij een wee niet gedaan en toen schreeuwde ik even, maar gelukkig hielpen de mensen om me heen me weer te puffen en ontspannen. Ik het trouwens een heel gek gevoel toen ik opeens mocht persen. De pijn van de wee pers je dan gewoon weg! Hebben jullie dat ook zo ervaren?
@ mopje jaa hoor hier ook! Vond daarom de gewone weeen ook 100x zo erg alsde persweeen die vond ik niet echt pijn doen.. Alleen zo jammer dt t bijna 2 uur duurde Owjaa (ts wil je niet bang maken hoor) maar het was een beetje bauw dus de gyn ging even lekker met 2 vingers om het hoofdje heen 'roeren' dat deed wel zoooo verschrikkelijk pijn!
Hier in het begin gewoon met een concentreerde ademhaling. Na een paar uur mee gaan puffen wat erg goed ging. Alleen op een gegeven moment was het niet meer te harden dus dan wordt het lastiger. Wat hier wel hielp was gewoon de afwisseling. Ben een paar keer naar de wc geweest, onder de douche, eigen bed gelegen, op de baarkruk gezeten, op het bevalbed, etc. Vanaf heftig tot geboorte duurde het nog 6 uur dus die waren niet zo leuk. Douchen lukte toen ook eigenlijk niet meer. Kon niet zitten en niet staan, kreeg ze gewoon niet meer goed opgevangen. Ben wel doorgegaan met puffen maar dat was iets minder geconcentreerd dan in het begin. Persen vond ik een ramp. Heb 1,5u geperst en had geen persweeen dus de pijn van de heftige weeen bleef gewoon hangen. Hier uiteindelijk geknipt en met een hoop duwwerk is ze eruit gekomen. Staan van het hoofdje heb ik dus niet gevoeld maar die knip heeft voor 10 weken ellende gezorgd dus dan liever nog maar even wat extra pijn bij de bevalling.
Puffen heb ik nooit gedaan, ik krijg het al benauwd als ik het even probeer. Ik heb astma, en ben dus al héél erg lang heel bewust bezig met mijn ademhaling. Die ervaring heeft mij uitstekend geholpen. Blijven ademhalen, dat is het belangrijkst. En niet gaan hijgen. Verder niet proberen om je te verzetten tegen de pijn, maar die gewoon laten komen. Al uitademend gaat dat het best (als je je verzet, houd je je adem meestal in, dat moet je vooral niet doen). Voor een heel eind vond ik het fijn om onder de douche te zitten op een kruk, en het warme water op mijn rug te laten stromen. Toen het écht heftig werd (tegen volledige ontsluiting aan) ging ik toch liever op bed liggen. Ik raakte vanzelf in mijzelf gekeerd tijdens de weeën. Kon dan ook niet meer praten of zo, wat af en toe frustrerend was omdat ik wel iets kwijt wilde. Eén ding: bijten helpt niet . Ik heb mijn tanden één keer in de schouder van mijn vriend gezet. Hij boos, en ik had er niks aan. Nou ja, je moet toch alles uitgeprobeerd hebben als je niet meer weet waar je het zoeken moet? Het persen gaf wel wat opluchting, die pijn vond ik zó anders dan die van de ontsluitingsweeën. Toen het hoofdje eenmaal stond durfde ik niet door te duwen, bang dat ik finaal zou uitscheuren. VK moedigde me aan om het toch te doen en het voelde als een totaalruptuur naar alle kanten, maar ik had maar 2 schaafwondjes. Dat was bij de eerste. De tweede liet mij geen enkele keuze, die heeft zichzelf zo ongeveer gelanceerd. Dat liet iets meer schade achter...
Tot de 8 cm ging het redelijk vanzelf, hoefde niet echt te zuchten. Ik vond het heerlijk op m'n zij te liggen. Ik kreeg bij beide bevallingen vanaf 8 cm. persweeen en dan is het wel flink wegzuchten want daar mag je nog niks mee doen Ik heb een of andere vage manier van zuchten en ze waren bang dat ik zou gaan hyperventileren maar ik vond het gewoon prettig en het ging gewoon vanzelf. Ik denk inderdaad dat het belangrijkste is om je over te geven aan alles wat er gebeurd en er in mee te gaan.
In ademen door de neus en uit door de mond, en dan met puf, puf, puf! Rond lopen lukte helaas niet, want ik had rug en been weeen, dus heb liggend de boel opgevangen! Wegzuchten ging helaas niet met rug en been weeen, maar ik werd er zelf wel rustiger van toen ik dat deed.