Ik heb dit de eerste maanden ook gedacht (na 16 jaar stevige roker te zijn geweest). Maar wat mij tegen houdt, is dat ik het er vreselijk en asociaal uit vind zien als moeders roken in de buurt van hun kinderen. En ik vind het idee afstotelijk dat ik buiten een peuk heb gerookt en dan mijn baby dan oppak en zij met haar neus in mijn rookgeur zit (want ja, als je gestopt bent, weet je pas hoe erg je het ruikt bij rokers). Daarnaast is bij mij de behoefte ook wel voor een groot deel weg hoor! Ook ik heb uiteraard nog momentjes dat ik er wel zin in heb, maar ik verbaas me ook wel eens hoe erg het al uit mijn systeem is. Ik heb inmiddels al zoveel terrasjes gepakt zonder peuk, festivals gedaan zonder roken, werkstress gehad zonder peuk en zoveel bakjes koffie zonder peuk op! Hierdoor gaat het toch wel uit je systeem denk ik. Ben wel benieuwd hoe het met alcohol gaat zijn want dat heb ik natuurlijk niet kunnen uittesten, maar met koffie bijvoorbeeld, denk ik er ook nog maar zelden aan. Ik denk dat ik er echt niet meer aan ga beginnen. Maar ben me ook heel bewust van de grootste valkuil en dat is dat wanneer ik met mijn vriend (die ook een stevige roker was en nu 4 maanden is gestopt), zonder baby, een drankje ga doen. Of nog erger: op stap, 'ff helemaal los'. Bij en met de baby zal ik niet roken, dat idee vind ik te afstotelijk. Maar ben er wel alert op dat ik het met een glaasje wijn/speciaalbiertje best eens moeilijk zou kunnen krijgen. Als de toekomstige kinderen wat ouder zijn (richting de 18) sluit ik niet uit dat we weer gaan roken, al hoop ik van niet, maar ik vind het voor nu te belangrijk om mijn kinderen in een rookvrije omgeving op te laten groeien en ik vind het zelf ook oprecht stinken wanneer ik het bij anderen ruik. Onze dochter en hopelijk toekomstige kinderen zijn de grootste motivatie om het vol te houden, daarom weet ik eigenlijk wel zeker dat het ons de komende jaren gaat lukken
Toen onze dochter geboren was ben ik na 4 maanden weer begonnen. Ze heeft me nooit ‘zien’ roken. Ik rookte op m’n werk, op vakantie om de hoek ergens van waar we zaten en thuis ging ik een blokje om. Maar geroken heeft ze het natuurlijk wel! Mijn valkuil is m’n werk. Dat is onlosmakelijk verbonden met roken voor mij. Knap dat jij ook gestopt bent!
Ten eerste, super knap dat je gestopt bent Het zou eeuwig zonde zijn opnieuw te beginnen. Lichamelijk afhankelijk van roken ben je al niet meer. Het zit alleen nog maar in je hoofd. Misschien eens lijstje maken met voor en nadelen van roken. En je dan afvragen waarom je überhaupt nog zou willen roken, want ik weet zeker dat je nadelen lijst langer gaat zijn. Roken heeft namelijk geen voordelen. Want nee je raakt er echt niet ontspannen van. Je krijgt zelfs meer stress... overal waar je komt zoek je plekken waar je zou kunnen roken. Shit nog maar 3 sigaretten en winkel gaat bijna dicht. Zo noem ik maar even wat. Dit heeft mij ontzettend geholpen. Ik rookte ruim 10 jaar en ben nu 6 jaar gestopt. En ja soms mis ik t wel eens en dat duurt 1 tel en dan ben ik t alweer kwijt. S6!
Waarom mist iedereen het roken toch? ik ben blij dat ik ervan af ben en moet er niet aan denken ooit nog een peuk vast te houden, laat staan op te roken. En ik hoop dat de angst om het roken te gaan missen je niet tegen houdt om gestopt te blijven (mocht je daarvoor kiezen natuurlijk), want het is echt wel mogelijk om VOLLEDIG van zo'n verslaving af te komen en niet jaren later nog behoefte te hebben aan een peuk, nog niet voor een seconde. Stoppen voor een ander, je kind of niet, lijkt mij zo moeilijk, omdat je inderdaad die behoefte aan die peuk blijft houden. Stoppen voor mezelf bleek achteraf zo makkelijk, het verbaasde me gewoon. Nogsteeds: Goed bezig, je bent een kanjer !
Ja in het begin uiteraard netjes gestopt met roken voor de mmm. Maar toen kreeg ik een miskraam en daarna bij ons eerste kindje slecht nieuws tijdens de 20wk echo. Toen was mijn motivatie weg hoor. Heb dus tussen de zwangerschappen door steeds wel gerookt. Ook tijdens de mmm en voordat ik zwanger was van zoontje en voor deze zwangerschap nu. Voelde me daar enerzijds schuldig over maar anderzijds helemaal niet. Blijft lastig de rookverslaving..... Wel trots op mezelf dat mijn kinderen tijdens de zwangerschap geen rokende moeder hadden en gezond konden groeien tot de geboorte!
Ik heb het niet gedaan. Ik vond het zoveel fijner ruiken, mn lijf enzo. Ik vind mn man echt meuren nu. Ik ruik en proef veel meer T scheelt bakken met geld. En als grootste; ik zou niet weten wanneer ik geoorloofd kan roken met zoon. Ik zou hem niet in de box "dumpen" of later vrij laten spelen terwijl ik in de tuin sta te roken. Meenemen kan, maar vond ik ook gek. En onderweg staat het echt raar achter een kinderwagen. Dus ik ben en bleef gestopt. Heerlijk
Ik ben voor de zwangerschap van mijn zoontje samen met partner gestopt. Dit is nu bijna 2 jaar geleden. Ik ben ook niet van plan om weer te beginnen, vind het echt heel erg stinken nu en ook gewoon asociaal eruit zien als je achter de kinderwagen loopt met een sigaret in je mond. Ook wil ik graag dat onze kinderen opgroeien in een rookvrije omgeving. Maar ik weet ook eenmaal verslaafd altijd verslaafd. En er kunnen altijd momenten in het leven komen waardoor je zwakker bent. Maar hoop zelf echt nooit meer te roken.
Meuren Ik heb m’n kind nooit alleen achtergelaten om te gaan roken. Was altijd bij papa. Wilde ook niet dat ze het zag. Altijd blokje om. Nooit achtertuin. Tuurlijk rook ze het wel maar het haar laten zien vond ik nog een stap verder gaan. Super dat je stopte!
Maar als je man aan het werk is, n jij bent thuis dan rook je niet? Mijn man rookt wel waar die bij is. Hij kwam zelfs laatst met mn man zn pakje shag aan en zegt "titi(papa)" vind dat best rot stiekem. Maargoed. Ik zie dr geen brood meer in. Wil ook echt niet meer, ik vond het zooo lekker dat ik dr geen een meer aanraak. Oh en meuren. stinken. Ik ben een drenth
Nee, dan rookte ik alleen als ze sliep. En dan nog niet elke keer. In het begin deed ze 2x lange slaapjes en dan stond ik om het hoekje van het huis. Daarna 1x lang slaapje en hetzelfde verhaal. Snel snel. Maar ik werk doordeweeks ook 4 dagen en bovenstaande gebeurde op mijn enige vrije dag. Weekend werken man en ik niet. Dus als ik rookte was mijn man bij haar. Ik ken het hoor ‘meuren’, maar het stond er zo geinig Ik snap je hoor met je man, maar ik heb er geen oordeel over. Ik wil alleen zelf niet dat m’n kind het ziet maar wat een ander doet is zijn/haar ding. Mocht ik weer beginnen dan kom ik er niet meer onderuit want ze wordt al bijna 3 en gaat zich afvragen wat ik buiten doe: of erger nog, achter me aan. Hmmm Weer een argument om gestopt te blijven
Dit herken ik enorm. Zo raar. Ben met al mijn zwangerschappen moeiteloos gestopt, maar na de bv periode ook weer begonnen. (Na 3 maanden ongeveer) dus nu alweer een dik jaar aan het roken en echt, het is het niet waard @Iertje81 écht niet. Heb spijt als haren op mijn hoofd dat ik die eerste weer opgestoken heb. Ik vond mijn rookvrije leven heerlijk. Je bent als roker steeds weer bezig om de staat van ‘zijn’ te bereiken die je als niet-roker altijd had. Jij zit nu in die permanente niet-roker staat, het is echt superzonde als je straks weer begint. Want elke roker wil diep in zijn hart echt stoppen. Dus als je weer gaat roken wil je ook weer stoppen, schiet toch niet op!?
Misschien helpt het door te denken dat bij elke peuk je een jaar minder bij je zoon kunt zijn( longkanker word vaak te laat ontdenkt bijvoorbeeld). Dat wanneer jij rookt hij de rook inademt, dat wanneer jij rookt ook al is het niet bij hem in de buurt, hij nog steeds de schadelijke stoffen binnen krijgt via jou kleren, haren en huid.
Dat denk ik wel eens... Maar helpt niet... Denk dat de babytijd eerst voorbij moet zijn voor ik weer een poging tot stoppen ga doen.
Ik was echt van plan om niet meer te roken na de zwangerschap. Ik denk dat ik het iets van 3 maanden ofzo heb volgehouden. Toen ik eens een stressmoment had was ik weer zo stom om er een op te steken... Ik sla mezelf ook voor m'n hoofd idd. Ben nu wel echt van plan om te stoppen, vind 't echt niet staan en ook geen fijn voorbeeld naar m'n meisje toe. Maar vreselijk moeilijk is het wel! Vooral het psychische gedeelte...