Maar dan kom je thuis van je werk en dan geef je hem een dikke knuffel en dan ademt hij niet jou geur in maar alle rookdeeltjes die aan jou en je kleren plakken. Sorrie, maar ik denk dat de verslaving je een roze bril opzet wat betreft de gevaren van sigaretten. Bedoel het niet verkeerd.
Bij mijn eerste ben ik nooit volledig gestopt met roken. Kan mezelf nu wel voor mijn kop slaan Maargoed, bij de tweede ben ik wel gestopt en ook zo'n anderhalf jaar daarna nog. Toen ben ik door stress weer begonnen met roken, een maand of 3 en toen ben ik weer opnieuw gestopt en nu nog steeds. En ik ga ook niet meer roken, mis het totaal niet meer.
Ja maar dat is het nou net. Ik zei laatste tegen iemand: ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik ooit stop....
Nicotine verslaving zit sowieso 99% in het hoofd, en dat kleine beetje lichamelijke behoefte is na een dag of 4 al verdwenen
@ts super goed dat je gestopt bent!! Mijn ervaring is wat anders als die van de meeste. Verbaasd me er ook altijd erover dat op dit soort topics( op een enkeling na) altijd de mensen reageren die t of makkelijk vonden of oh zo blij zijn dat ze zijn gestopt en het nu verschrikkelijk vinden en altijd die mensen die denken dat ze t ei over roken hebben uitgevonden en t de ander nog net niet willen verbieden. Ik ben gestopt zodra ik wist dat ik zwanger was puur voor mijn baby. Zelf had/heb ik totaal geen behoefte om te stoppen. INa mijn bevalling ben ik weer begonnen. 8 maanden lang heb ik er elke dag moeilijk mee gehad. Speelde ook wel mee dat bijna iedereen in mijn omgeving rookt. Maar dan alsnog miste ik t ook als er niemand in de buurt was. Niemand is perfect ook niet tijdens of na de zwangerschap. De focus is de laatste jaren heel erg op de rokers gegaan wat qua educatie betreft erg goed is want iedereen heeft t recht te weten wat ze roken en wat de gevolgen kunnen zijn. Maar oh wat kan ik me ergeren aan mensen die ongevraagd hun tijd steken in andere de les leZen of te beschuldigen of slecht vinden omdat ze roken. (Tenzij de roker zelf vraagt om ondersteunen). Er zijn zoveel dingen die wij dagelijks doen of consumeren die niet goed voor ons of voor je baby zijn. Kijk alleen maar naar de chemische troep die we dagelijks consumeren en de suikers die we binnenkrijgen of geven aan ons kind. Maar goed wou even mijn verhaal kwijt voor degene die er net als ik moeite mee hebben of erna toch weer zijn begonnen. En er misschien net als ik niet eens mee willen stoppen voor welke persoonlijke reden dan ook. Zodat zij ook een stukje erkening vinden.
Allereerst knap dat je gestopt bent! Ik ben echt een anti roker, maar wat ik lees is dat het iets is wat vooral in je hoofd gaat zitten. Volgens mij is ("bij een hardnekkige verslaving") het enige wat helpt therapie. Inderdaad een cursus of je laten begeleiden. Zoals gezegd gaat het ook om jou gezondheid. Hoe gezonder jij bent, hoe meer energie je hebt om dingen met je kleintje te gaan ondernemen. Wil je bv gaan geven?
Ik ben voor elke zwangerschap gestopt en telkens erna terug begonnen... . Bij de eerste een paar maanden erna en bij de tweede de week erna reeds... Het is echt moeilijk. Maar ik hoop dat het jou wel lukt...
Ik ben het ook niet van plan Tis meer dat ik nu nog makkelijk praten heb, omdat ik nog zwanger ben De komende jaren moet ik het voor mezelf gaan doen en hoewel ik nu het gevoel heb dat ik daar totaal geen moeite mee ga hebben, besef ik me goed dat ik het nog moet gaan waarmaken
Ik ben na de eerste weer begonnen met roken (dat was niet de bedoeling). Ik heb gerookt tot de positieve test vd tweede Nu heb ik zoiets van zo ver met stopprn kom ik nooit meer. Ik wil ook niet dat mijn kinderen in aanraking komen met zoveel slechte stoffen iedere keer, en wil voor hun zo gezond mogelijk blijven. Ik drink niet meer op feestjes waar ook gerookt wordt want daar gaat het fout bij mij.
Dat is toch ook het lekkerste wat er is? Tenminste: het water loopt me in de mond bij een borrel en een peukje...
Ja op het moment best aardig maar daarna is voor mij het hek van de dam en ga ik door met roken. En dat is niet de bedoeling
Dat gevoel herken ik zo: denken dat ik er geen moeite mee ga hebben. Maar dat had ik bij m’n eerste ook en toch weer begonnen. Ik hoop dat ik in deze modus blijf!