We zijn in februari begonnen met 3 dagen school, maar dat was ook nog veel te veel voor hem, toen 2 dagen school en in mei hadden we een groot zorgoverleg met allerlei betrokkenen. Toen gekozen voor 3 ochtenden in de week, extra PGB-er erbij thuis, medicatie ophoging en ook aanpassingen in de klas. Kostte aardig wat moeite en energie om dit allemaal geregeld te krijgen, maar het effect hield niet over. Hij hield het vol, maar daar leek ook alles mee gezegd. Toen werd het zomervakantie en hebben we hem zichtbaar zien ontspannen en opbloeien. Maar ja, 6 weken zijn dan zo voorbij. Ik was erg bang wat er zou gebeuren als school weer startte en dat bleek terecht... Schooljaar begon met feit dat er geen enkele overdracht bleek te zijn geweest en nieuwe leerkracht van niets wist. Allemaal erg knullig aangepakt ook door incompetente directrice. Op het einde van tweede schoolweek begonnen de eerste 'symptomen' zich al weer te openbaren. Kwam er toen ook achter dat leerkracht zich niet aan gemaakte afspraken hield en in mijn korte gesprekjes met hem kwam ik er ook achter dat hij echt GEEN ENKEL BENUL had van de problematiek en daardoor ook niet in staat was hierop goed op in te springen. De derde schoolweek was een slechte week, de vierde schoolweek was een hel waarin zoon afgleed naar dramatische diepte en er echt sprake was van crisis, met heftige meltdowns en soms zelfs gevaarlijke situaties. Dagen bezig geweest met 'crisismanagement' en spoedoverleg met alles en iedereen. Emotioneel slopend. School heeft zich nu handelingsverlegen verklaard en adviseert overplaatsing naar andere ZMLK school buiten het samenwerkingsverband waar ze nog wel een auti-structuurklas hebben. Zoon zit nu thuis. Wij lopen volgende week alle potentiële scholen in regio langs (die ook weer moeten 'onderzoeken' of zij wel kunnen bieden wat hij nodig heeft en of ze hem dus willen aannemen), bezig met het regelen van meer dagopvang (zelfs op een nieuwe school kan hij komende half jaar echt niet alle/volle dagen naar school), hiervoor ook met zorgkantoor bezig om budget verhoogd te krijgen (want is nu bijna op...) en moet ook met gemeente in discussie tav leerlingenvervoer... Geweldige he, dat 'Passend Onderwijs'... ...
Jeetje @Kache ik weet even niet wat ik moet zeggen. Maar ik wilde toch reageren. Wat een ellende dit! Wat ontzettend slecht van school hoe ze dit aangepakt hebben en wat is dit ongelooflijk zwaar voor jullie. Trek je het zelf überhaupt nog wel?
Ach, wat moeilijk en verdrietig voor je zoon... en wat mateloos frustrerend moet het ook voor jou zijn om te zien dat het helemaal mis gaat zonder dat je de situatie zelf zo kunt veranderen als je zou willen Ik heb geen enkele ervaring hierin, maar ik wil je veel sterkte toewensen. Ik hoop van harte dat jullie een écht "passend" plekje voor jullie zoon kunnen vinden!
Arm arm kind wat ellendig dat hij zo overprikkeld en overvraagt is. Maar ook arme jij, constant vechtend voor je zoon, weer door een pak aan regeltjes, papierwerk worstelend om weer de deksel op je neus te krijgen. Terwijl wij als ouders vaak heel goed weten wat het beste is voor onze kinderen denken de mensen achter het bureau daar heel anders over. Wij kijken met ons hart, hun met hun financiën Vanuit hier een hele dikke knuffel.
Jeetje kache, wat een ellende. Die school is idd handelingsverlegen, maar dat is nog zacht uitgedrukt. Hopelijk vinden jullie snel een goede school.
Ik las je laatste blog Kache, en je wanhoop (én kracht!) is haast voelbaar. Hoe je dochter jou dan helpt en aanvoelt op zo'n moment.... enorm ontroerend. Ik hoop zo dat er een oplossing komt voor jullie. Maar wat een gevecht is het iedere keer.... al die instanties, de muren waar je tegenaan loopt. Enorm respect voor je!
Nee... maar tja. Je kunt niet opgeven of weglopen, dus je gaat door. Zit sinds mei al weer gedeeltelijk in ziektewet en vandaag toevallig weer bij bedrijfsarts en besloten om nog maar een paar uurtjes per week te werken, vooral voor de afleiding en om nog 'connectie' met werkvloer te houden. Gelukkig krijg ik alle begrip al daar. De klachten die ik heb zijn door overbelasting, maar er is niets mis met mijn belastbaarheid, ik was in zijn ogen een heel sterke vrouw, maar krijg gewoon teveel op het bordje...
Ik leef met je mee, hier ook een zoon met autisme. (En ADHD, DCD) We zijn nu al vanaf vorig schooljaar bezig om een passende middelbare speciaal onderwijs school te vinden. Die er niet lijkt te zijn in onze woonplaats. Maar alleen ver weg.
Wat ontzettend zwaar en frustrerend voor je zoon en jullie gezin. Ik lees regelmatig je blog en heb diep respect voor hoe jij je zoon van binnen en buiten kent en zo goed weet wat hij nodig heeft. En je frustratie hierin met het wikken en wegen tussen opties. Hoe vervelend dat het allemaal zo lastig is om voor elkaar te krijgen wat je voor hem wil. Goed dat de bedrijfsarts doorhad dat het niet aan jou belastbaarheid ligt maar wat je voor je kiezen krijgt. Ook jij hebt grenzen voor het aankunnen.
Dat is ook zo. Altijd maar door blijven gaan. Vergeet niet dat je af en toe best even mag instorten. Daarna raap je je zelf weer bij elkaar omdat je voor je kinderen moet zorgen, maar even een moment voor jezelf omdat het allemaal zo zwaar is mag best. Fijn dat je wel alle begrip krijgt, gelukkig maar.
Heftigesituatie hoor! Even meedenkend is een mytylschool of tytylschool een optie? Hier erg tevreden over de mytyl klas van 7 met 2 juffen strak vast dagritme en aar mijn ideehebben ze best door hoe onze auti in elkaar zit. Wellicht allang onderzochte optie maar wilde het tocn even meegeven
Goede tip. Hier ook goede ervaring met mytylschool. Heel kleine klassen met veel stabiliteit. Kache, sterkte met alles. Het steeds opnieuw moeten vechten is zo vermoeiend.
Dikke knuffel Kache, wat verschrikkelijk is dit! Stukje herkenbaar ook, mijn oudste heeft ass en is juist hb erbij, ook geen geweldige combi en levert ook woede aanvallen op. Wij zijn nu ook op zoek naar een nieuwe school, evt 2 klassen overslaan en naar vo, maar scholen die hem én hb én ass begeleiding kunnen geven bestaan gewoon niet! Die continue zoektocht is slopend. Wilde net weer een baan gaan zoeken, maar vrees dat het nog steeds niet gaat. En je kunt ook nooit ermee kappen want het is wel je kind.. Sterkte <3
Ook pittig voor jou en je kind. Vreemd eigenlijk dat er geenscholen gespecialiseerd zijn in autisme en heb. Dat komt best vaker voor.
@Kache , onze kinderpsychiater gaf mij de tip om eventueel dienst onderwijs (? Weet niet precies hoe het heet) in te schakelen als wij er niet uit zouden komen, is dat een optie? Autisme steunpunt? En voor jezelf: mijn oudste zoon is deze zomer voor het eerst op kamp geweest. Dit was heel dichtbij, een organisatie speciaal voor kinderen met ass, adhd etc, begeleiding 1 op 3, perfect geregeld en betaalbaar. Zij hebben ook logeerweekenden en mijn beide zoons (jongste heeft ook eea) gaan dit weekend voor het eerst. Om jezelf wat rust te gunnen (en je zoon ook, als het een geschikte plek is), is zoiets geen optie? Zeker zolang hij niet naar school gaat..
@IkbenTess: dat is helemaal een moeilijke combi! Ik geloof dat dit de 2 categorieen zijn die het meest te lijden hebben van Passend Onderwijs: kinderen met autisme en kinderen met hoogbegaafdheid (laat staan de combinatie...) Veel sterkte hierin. En bedankt voor meedenken, voor de rust van mij/gezin zijn er wel opvangmogelijkheden (1 op 1 heeft hij nodig), daar zijn we ook mee bezig, maar vanaf het moment dat je zoiets bedenkt tot het moment dat het daadwerkelijk gaat lopen (en ik ook facturen kan betalen) daar zitten makkelijk weken tot maanden tussen (en ik heb ook uitbreiding van budget moeten aanvragen en dat is ook niet binnen een weekje geregeld). Nu wel een plek gevonden waar logeren mogelijk is, dus voor toekomst hoopgevend . @allen: update We hebben een nieuwe school gevonden waar we een goed gevoel bij hebben, 30 km verder dan de oude school. Zoals het nu naar uitziet zal overplaatsing vrij snel geregeld kunnen zijn, insteek is om na de herfstvakantie te gaan beginnen met 4 halve dagen. Spannend... Zoon was in ieder geval heel blij dat hij niet meer naar (oude) school hoeft , viel een last van zijn schouders...