Van deze zin krijg ik af en toe zon druk gevoel op mijn schouders! Ik geniet namelijk enorm van mijn peuter en van mijn 10 weken oude baby (nog 4 weken verlof Yes) en doe mijn best alle mooie momenten en geurtjes in m'n geheugen vast te zetten en natuurljk foto's en filmpjes te maken. En toch...gaat de tijd ZO snel! Soms wil ik hem stoppen maar dat kan natuurlijk niet. En ook andere dingen waar ik van geniet gaan door: straks weer werken (best ook weer zin in eigenlijk) sociale contacten...en ook de dingen die erbij horen zoals het huishouden heb je altijd. Kort gezegd: ik geniet met volle teugen van m'n ukkies, ik ben tevreden met de balans in m'n werk en thuis, tevreden met mezelf, m'n relatie, sociale contacten. Eigenlijk met alles. En toch: als iemand dan weer tegen me zegt: geniet ervan ze worden zo snel groot! Krijg ik een soort paniek gevoel dat de tijd zo snel gaat en ik NOG meer moet genieten (al weet ik helemaal niet hoe dan haha) Het zal ook wel hormonaal zijn hoor maar herkennen mensen dat ze soms bang zijn dat ondanks ze nu tevreden zijn over hoe het gaat en genieten later denken: had ik maar meer of anders genoten? Ik ben soms zo bang voor de "had ik maar"'later. (Al zou ik nu dus niks in m'n situatie willen wijzigen) Of kijken julllie je kinderen bijna volwassen?
Heel herkenbaar van toen mijn kinderen de leeftijd van jouw kinderen hadden . Gelukkig heb ik ook heel veel genoten en zou het niet anders gedaan hebben. Ik smelt wel elke keer als ik foto's of filmpjes kijk van toen ze veel kleiner waren . Dat is misschien wel een tip, veel op Facebook zetten (evt. privé) zodat je de komende jaren telkens een herinnering krijgt van Facebook. Ik zit denk ik zo'n 5 jaar op facebook en regelmatig komen er foto's en filmpjes voorbij van toen ze kleiner waren, zo leuk!
"The days are long, but the years are short". Ik heb voor mijn gevoel altijd zoveel als kon genoten van mijn kids, en toch gaat dit zinnetje zo op voor mij! Als ik kijk naar mijn dochter (al 5 maar ook nog maar 5, dus toch nog steeds klein) denk ik vaak 'waar is mijn kleine meisje ineens gebleven?! De jongste wordt straks 3 en voor mijn gevoel zijn we nu echt uit de babyperiode. Het is een echte knuffelkont en als hij nu op schoot zit denk ik wel eens, van ah... over 10 jaar doet hij dit vast niet meer en knuffel ik nog even harder. Maar elke leeftijd heeft zijn eigen charme en stiekem geniet ik er ook juist van dat ze groter worden en ben ik trots op hoe ze zich ontwikkelen!
Zo herkenbaar! Ik geniet volop van m’n meiden maar het gaat ook zo snel. Laatst keek ik naar m’n kinderen en bedacht ik me dat ik van de oudste niet meer weet hoe ze voelde/rook/klonk toen ze 1 was net als mijn jongste nu is. Ik keek naar m’n jongste die zo heerlijk wiebelig nog loopt en die nog maar een paar woordjes zegt en ik weet gewoon dat ik over 4 jaar niet meer weet hoe dat voelt. Gelukkig hebben we nog filmpjes en foto’s maar ik werd er op dat moment even verdrietig van. Het groot zien worden is zooo leuk! Maar het gaat allemaal zo snel!
Misschien is dat ook wel zo dat het door de jaren ook verdwijnt omdat elke leeftijd z'n charme heeft. Nu vind ik mijn oudste ook ineens heeel groot met zijn "pas" 3 jaar. Goede tip van Facebook. Of gewoon af en toe door m'n 5000 plus foto's en filmpjes op mijn computer klikken haha
Mooie zin en zo waar! En wat je zegt klopt ook ik vind nu het goed kunnen praten en bijdehandte opmerkingen van mijn 3 jarige ook heel leuk. En dat ontwikkelen brengt ook voordelen met zich mee...
Wat jij omschrijft heb ik nu ook. Misschien dat ik er daarom nu ook over nadenk hoor! Dat mijn oudste een baby was leek nog zo kort geleden maar met de komst van de jongste eeuwen terug. Ik besef me dat ik niet alles meer weet van toen hij een baby was of hoe hij rook...maar nu hij 3 is vind ik hem juist ook zo leuk!
Ik vind dat altijd zo raar als mensen dat zeggen. Kan ik niet meer van ze genieten als ze groot zijn ofzo? Mijn moeder geniet nog steeds enorm van al haar volwassen kinderen hoor. En ik zelf geniet ook nog dagelijks van mijn zoon van 8,5. Terwijl hij al zo groot wordt, hij blijft zo'n ontzettend leuk kind, en dat zal hij vast wel altijd blijven Dus inderdaad, geniet van de tijd als ze jong zijn, maar geniet ook van de tijd als ze wat ouder zijn
@ikkie97 dat is een mooie die kende ik niet! maar idd herkenbaar. want soms wil je op een dag wel de tijd vooruit kijken dat ze opbed liggen haha. maar vaak ben ik me ervan bewust hoezeer ze nu nog 'van jou' zijn. over een paar jaar zal er minder geknuffeld worden, minder mama is de liefste, ed... En hoewel alle fases leuk zijn, denk ik zo, is dat toch iets wat nooit meer terug komt...
Misschien een geruststelling; hier zijn ze 7,5 en bijna 10 en nog altijd even knuffelig. En over het algemeen zijn papa en mama nog steeds de liefste
Mijn beste vriendin is twee weken geleden bevallen en ik vond het zo bizar om te zien hoeveel mijn zoon al gegroeid is in die eerste zes weken. Het echte newborn is er alweer af...
En toch zit er wel een kern van waarheid in. als ze zo klein zijn, zijn papa en mama hun hele wereld. als ze volwassen zijn geniet je als ouders zijnde heus wel van je kinderen, maar wel op een heel andere manier. Ze gaan hun eigen weg, worden echt wel minder knuffelig. Mijn oudste is bijna 21 en er zijn dagen dat ik hem wel 2/3 dagen niet zie: omdat hij op heel andere tijden werkt dan ik, omdat hij gaat stappen met vrienden, of ik ben naar een vriendin. dat heb je doorgaans met jonge kinderen niet, die zie ik elke dag wel. En wat eerder iemand zich afvroeg of alle leeftijden dan leuk zijn: mijn antwoord is ja!! Elke leeftijd heeft zijn eigen charme vind ik. Maar het gaat inderdaad wel veel te snel, ik kan me als de dag van gisteren herinneren dat ik beviel van de oudste, dat hij in mijn armen lag. Inmiddels is hij nu 2 koppen groter dan ik en dat voelt soms een beetje gek. Dus inderdaad TS: geniet van de tijd dat ze klein zijn, want het gaat gewoon te snel, voor je het weet moet je ze steeds meer loslaten.
Jaaaa echt he! Dat dus Jules! En nogmaals ik geniet echt wel hoor. Maar ja ik kan ook niet de hele dag naar m'n kids zitten kijken (('haha dan wil ik waarschijnlijk dat ze opschieten met groeien ) Ik denk dat ik het gewoon te snel vindt gaan! En ik ben nog super hormonaal
Het is dubbel. Ik vind het zo leuk dat hij zoveel naar me lacht maar aan de andere kant denk ik het gaat veel te snel. Het is ook zo'n makkelijke baby. De eerste was veel bewerkelijker dus ik kan nu ook oprecht zeggen dat ik ervan geniet, dat had ik bij de eerste niet en daarom wil ik het ook vasthouden. Nog even klein blijven!
Ik vind het deze keer wel 3x zo snel gaan, het leven is druk mrt meerdere kinderen En dit is ons laatste kind, dat zal ook niet meehelpen
mijn jongste gaat sinds vorige week naar de psz en toen dacht ik echt jemig ik ben alleen ik kom thuis in een stil en leeg huis waar voorheen nog ruzie werd gemaakt en gespeeld etc moet er erg aan wennen
Ja en dan de spijt achteraf wanneer ik lelijk tegen ze heb gedaan, klaag dat ik zo moe ben en het soms niet leuk vind. Dan denk ik s'avonds, wat dom, geniet er nou van, ze zijn zo snel groot. Maar ja, in de dagelijkse sleur is niet alles altijd leuk en genieten. Ik knuffel wel vaak met ze (als ze het toestaan haha) en dan besef ik me altijd hoe gelukkig ik met ze ben en hoe goed we het hebben.
Ja exact zo gaat het hier ook. Maar ja we kunnen ook niet altijd Gekukkig worden van de driftbuien van onze peuters