naar huis.

hoi hoi, ik kan je helaas geen advies geven, maar ik wil je wel ontzettend veel succes wensen en dat je maar lekker mag genieten van je kereltje. Gefeliciteerd.

 

Hoi Aleida! gefeliciteerd dat jullie kleintje eindelijk naar huis toe mag!
bijzonder he?
Mijn zoontje is elf weken te vroeg geboren en we hielden iedereen op de hoogte via een website. Hierop hebben we ook enkele regels gezet, over hygiene en wat we verwachtten van bezoek. we hebben ook gevraagd om ons wat tijd met zijn drietjes te gunnen. Hier heeft iedereen erg goed op gereageerd. mijn ervaring is daarom ook in dat opzicht positief. Ik vond het wel heel moeilijk om een nieuwe start te maken. Het was voor mij erg druk ineens met fulltime kolven en het verzorgen van Ons kleintje erbij. Terwijl ik rust verwachtte ivm niet het op en neer vliegen naar het ziekenhuis, helaas Ik was vrij onzeker in het begin, vooral ook omdat hij niet meer aan de monitor lag, was ik bang dat hij ineens onder de dekentjes zou kruipen en alle moeite voor `niets` was geweest. Daarom hebben we een goede babyfoon en een Nannymatje (sensormatje dat alarmeerd wanneer de ademhaling stopt) aangeschaft. Dit heeft me veel rust gegeven. Probeer te genieten van aankomende drukke maar fijne tijd Groetjes

 

1 tip.
zet een handpompje met desinfecteer op tafel.. is altijd makkelijker dan mensen zeggen dat ze hun handen moeten wassen..
wij waren ook heel streng hoor. koorstlip, grieperig, kom maar een andere keer langs.
verder hou de regelmaat van het ziekenhuis vast en knuffel heel veel...

 

Hoi alle mama's, ik ben ook nieuw hier. Heb in het begin alleen wat meegelezen maar wil graag even op dit berichtje reageren.

Ten eerste van harte met de geboorte van jullie kleine spruit en hopelijk mag hij gauw naar huis.

Onze dochter is ook 11 weken te vroeg geboren, ook zij is met BPD naar huis gegaan. Doodeng vonden we het, maar volgens mij hebben we het prima gedaan. Onze dochter lag in het begin de gehele dag aan de monitor en had ook zuurstof nodig. We voelden ons net verpleegsters ipv ouders. Gelukkig konden we de zuurstof snel afbouwen en kon ze na 2 weken al zonder extra zuurstof. We zijn zo ontzettend trots op ons meiske. We wonen op dit moment nog in duitsland en zijn hier super begeleid, kreeg iedere dag een verpleegster hier over de vloer, heerlijk was dat. Ons meiske heeft 9 weken op de intensive care gelegen en toen nog 2 weken op de gewone afdeling.

Nu gaat het zo goed dat ze alleen nog aan de monitor ligt als ze slaapt. Ook gaat imke gewoon naar de kinderopvang en dat gaat heel goed, ze vindt het heel leuk.

Ik kan alleen maar zeggen dat het ontzettend mooi is als je kindje eindelijk naar huis komt. Ons meiske is op de dag naar huis gekomen dat ik eigenlijk moest bevallen, dat was heel bijzonder.

Ik hoop dat jullie kereltje snel naar huis komt en dat alles goed gaat. Het lijkt heel eng maar je weet wat je als ouders moet doen, het komt allemaal goed.

mama van imke: 11 weken te vroeg en woog 1290 gram nu is ons meiske al bijna 6 maanden en weegt 6 kilo.

 

Dat gevoel van verpleegster zijn herken ik als geen ander.
Onze dochter werdt met een zwangerschapsduur van 26 weken geboren.
Medische gezien zag alles er prima uit en niemand had ooit kunnen danken dat ze veel te vroeg kwam.
Ik had echter een heel ander gevoel die zwangerschap.
Ik wist dat er iets was en dat er iets ging gebeuren maar kon niet verklaren wat.
Controles bij vk waren prima, echo's ook prima.
Zelfs de 20 weken echo prima inorde.
Maar kreeg rond de 18 -19 weken steeds meer het gevoel dat er iets was.
Op een gegeven moment constant harde buiken die uren konden duren, maar geen alarmbellen die gingen rinkelen, omdat ik dat ook bij de eerste had en die is tot 40 weken en 6 dagen blijven zitten.
Tot het zondag de 25-11-2007 was en ik toch maar vk heb gebeld in de avond.
Zij advieseerde te gaan douche en 2 paracetamol te nemen.
Vond ik een beetje krom want ik had helemaal geen pijn.
Maar goed toch gedaan, ze zal het wel weten dacht ik en paracetamol kan geen kwaad in de zwangerschap.
Als het met een uur niet minder verd moest ik opnieuw bellen.
Uur later geen verandering en vk is thuis gekomen, verhaal nog maals aangehoord en toen heeft ze niet omdat het nodig was toch een inwendig onderzoek gedaan, en toen viel alles op zijn plek, ik had gelijk, al die weken onrust en weten dat er iets is en het verder aan niemand vertellen omdat ze dan toch zeggen alles was toch goed maak je niet druk.
Ik had 2 cm ontsluiting, zei gelijk tegen vk ik wist het, ik wist dat er wat ging gebeuren of was en ik had gelijk.
Ja en dan naar het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam, gelukkig voor ons op nog geen 10 minuten rijden.
Daar aan de weeen remmers eerst op een kamer met lotgenoten dan alleen, omdat ze het te druk vonden voor mij.
Maar ik merkte verder niets.
Dit speelt zich alles af in 2 dagen.
Dan wordt je op de verloskamer gelegt, en komen ze erachter dat ik een ontsteking heb van mijn baarmoeder.
Moest aan d antibiotica met als gevolg dat ik van de weeenremmers af moest omdat dat niet samen gaat.
En dan komt de boel op gang.
Op 27-11-2007 is onze 2de dochter geboren met 26 weken en 1 dag en een gewicht van 795 gram en 30 cm.
Lag altijd dwars, maar net voor de bevalling is ze gauw gedraaid en werdt ze via de natuurlijke manier in 1 keer persen geboren.

Dan even 2 seconden op mijn buiken, even een klein huiltje gehoord en dan wordt ze weggehaald omdat ze aan de beademing moest.
Dan nog een kleine tegenvaller.
Placenta wil niet komen.
Normaal trekken ze heel voorzichtig aan de navelstreng om deze naar buiten te begelijden.
Maar gyno trok nog niet eens en toen brak hij af, bleek een heel groot bloedstolsel te zitten bij de navelstreng aan de plasenta vast.
Nu snap je misschien wel dat de geboorte een geluk bij een ongeluk was, want als ze had blijven zitten en ze had zelf tegen die navelstreng aangetrapt of eraan getrokken...........
Wil je niet weten wat er dan was gebeurt met haar en mij.
Maar goed om een heel lang verhaal iets korter proberen te maken.
Gyno zei dat ik naar ok moet voor placenta te laten verwijderen.
Toen zei ik moet dat echt, nee he.
Ze zei wacht even en stak haar hand naar binnen, voelde me net een grabbel ton.
Voorzichtig heeft ze hem losgemaakt met de hand en operatie was niet nodig.
Heeft overgens helemaal geen pijn gedaan.

Ja en dan beebje naar de Neonatologie intensivecare.
Aan de beademing en maar zelf willen ademen, waardoor ze de machine eigenlijk aan het tegenwerken was en kreeg toen morfine om die drang naar ademhalen, wat overgens heel natuurlijk is, wat af te zwakken, waardoor ze beter kom ademhalen.
Na 5 dagen heeft ze een hersenbloeding gehad, waar ze gelukkig van hersteld is.
Ductus bleef openstaan, daarvoor medicatie gehad en is uiteindelijk ook gesloten.
Na 2 en een halve maand mocht ze van het Sophia naar het ikazia ziekenhuis wat nog iets dichterbij is voor ons, en dus ook een stap dichterbij huis, ze woog toen 2 kilo precies op de dag van verhuizing.
En na 2 weken daar mocht ze naar huis mede omdat ik zelf sondevoedingging geven, want ze is alleen met dat naar huis gekomen.
2 weken voor de uitgerende datum.
Nu wordt ze de 27ste 2 jaar is nog geen 10 kilo en 78 cm
Heeft maatje 74 en van malliotje zelfs nog maatje 62-68.
Is sinds maart dit jaar van haar sonde af en het gaat prima.
Maar net wat er al gezegt is je voelt je in het begin niet echt ouders maar verplegers.

Beetje lang verhaal, sorry.

Ben nu trouwens opnieuw zwanger, ruim 12 weken en tot nu toe ziet het er goed uit.
Voel me deze zwangerschap heel anders, minder bezorgt en loop nu voor controle in het ziekenhuis.

Groetjes,
Claudia

 

Ben het volkomen met je eens.
Wij hebben ook iedereen buiten de deur gehouden die enigzins ziek leek.
En er zijn er dan toch nog altijd mensen bij die het niet willen snappen, zien het gevaar niet dat zo'n kleintje veel vatbaarder is dan een optijd geborene en die hebben al weinig weerstand.
Nou ik had er op een gegeven moment lak aan want jij zit dan met een ziek kind en niet hun, jij moet weer bij artsen langs die bijna je 2de familie zijn geworden.
Ik had zo iets van dan maar scheve gezichten, mijn kind is belangrijker.
En je moet echt streng zijn hoor, anders lopen ze zo over je heen.

 

Sureyya, wat een verhaal! Ik ben er van onder de indruk..
Waarom heeft jouw dochter nog zolang een sonde gehad als ik vragen mag?

Aleida, ik herken je gevoel wel hoor. Al heeft Kenji maar 12 dagen in het ziekenhuis gelegen, ik vond het ook doodeng toen ie naar huis mocht.
Alleen had Kenji verder helemaal geen complicaties en was ie verder helemaal gezond.
Ik heb in het begin het bezoek op de tijden laten komen dat Kenji gevoed werd. En nog niemand mocht hem vasthouden. Dat was ook beter volgens het ziekenhuis, dan hem van hand tot hand te laten gaan.

Verder kan ik je eigenlijk niet helpen, maar luister naar je gevoel!
Doe wat jij wilt doen, en laat je vooral niets opdringen door anderen! Hier wou bijvoorbeeld mijn moeder hem telkens vasthouden, wat mijn man en ik dus niet iedere keer wilden.
Dat heeft wel onze band een beetje geschaad, maar alles gaat nu vóór mijn kindje!

 

Ze vertikte het om uit een fles te drinken.
Nu drinkt ze uit de sondevoeding flessen, waar je op de dop daarvan een slang kan draaien die weer wordt verbonden met de sonde.
Op een gegeven moment stopte mijn dochtertje van toen net 1,5 jaar zo'n fles die ik net klaar had gezet met voeding (borstvoeding) in haar mond, uiteraard zonder slang.
En ze begon er zo uit te drinken zonder zich te verslikken, ja toen dacht ik als je geen gewone fles pakt en wel deze waarom niet, toen heeft ze geleerdt uit die flessen te drinken, wat vrij vlot ging, en zo is ze van haar sonde afgekomen , ander had ze er nu w.s nog aan gezeten.
Ze drinkt nu wel soms, als ze zin heeft uit een avent fles met 3 standen speen en dan het grootste gat.
Zat wel 1 klein voordeeltje aan, aan die sonde.
Ze heeft eigenlijk altijd al vanaf het beging de nachten doorgeslapen, omdat haar buikje lekker gevuld bleef.
En dat is dan wel lekker als je er dan nog 1 hebt rond lopen van 14 maanden, die ook de nacht doorslaapt.

 

Hallo Aleida,

Allereerst nog gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje. Mooie, bijzondere, naam heeft hij!

Fijn dat hij eindelijk binnenkort naar huis mag. Of is het ondertussen al lekker thuis? In dat geval hoop ik dat jullie al een beetje je draai hebben gevonden.

Onze jongens zijn geboren met 26, 1 weken en een week voor de uitgerekende datum mochten ze naar huis (30 nov. een jaar geleden...).
Ze hebben 13 weken in het ziekenhuis gelegen, maar gelukkig hadden ze alleen last van de 'normale prematuurkwalen'. Geen hersenbloedingen, een ductus die op den duur toch nog zelf gesloten is, enz. Ook onze jongens hebben een lichte vorm van BPD, maar eigenlijk merken we daar nu nog weinig van. Wel iets als ze verkouden zijn (ze krijgen sneller medicatie), maar verder eigenlijk niet.
Eén van de jongens had net als jouw zoontje een hydorcèle, maar daar is hij niet aan geopereerd, omdat een hydrocèle over het algemeen vanzelf wegtrekt. Daarom vind ik het bijzonder dat jouw zoontje wel geopereerd moet worden. Onze andere zoon had een liesbreuk en zelfs dat is vanzelf weggegaan.

Wat betreft verkouden en zieke mensen; hou ze zoveel mogelijk buiten de deur. Kraamvisite is leuk, maar ik zou je adviseren om, als het griepseizoen een beetje voorbij is, een kraamfeest te organiseren. Dat hebben wij ook gedaan toen de jongens al 5 maanden waren. Daarvoor hebben alleen hele dierbare mensen de jongens gezien.

Hopelijk heb je iets aan al onze tips. En laat je nog even weten hoe het nu gaat?

 

Gefeliciteerd met de thuis komst van jullie kleine, geniet ervan.
Zal even wennen zijn hoor geen toeters en bellen meer horen, is het niet van je eigen kindje dan wel van een ander kindje.

Ik moest daar wel even aan wennen toen Derya thuis kwam, wat een rust.
Alleen al het feit dat je niet steeds naar het ziekenhuis moet.
Derya heeft ook synagis gehad toen ze thuis kwam.

Groetjes,
Claudia

Succes, en heb je vragen, dan horen we het wel.

 

Gefeliciteerd met de thuiskomst van jullie zoontje!
Wat fijn dat ie al volledig aan de borstvoeding zit, en geen sonde meer heeft!

En wat is hydrocele nu precies als ik vragen mag?

 

Gefeliciteerd met de thuiskomst!! Wat fijn, eindelijk jullie mannetje thuis.

@Jusi; Een hydrocèle is een waterbreukje. In het geval van onze zoon een bobbel gevuld me vocht naast zijn balzakje. Google maar eens.

 

Gefeliciteerd, fijn dat je mannetje eindelijk thuis hebt! En wat goed dat hij al zijn voedingen aan de borst drinkt!! Echt heel knap van dat kleine mannetje, dat lukt zeker niet alle premature kindjes. Ga lekker van hem genieten!

 

Gefeliciteerd met de thuiskomst van jullie zoontje!!!

Kan me voorstellen dat je een beetje bang werd of bent hoor! Dat hebben heel veel moeders zoiezo al, tenminste, ik vond het heel spannend om in het begin alleen met mijn zoontje te zijn terwijl hij gewoon met 37/4 weken is geboren. Dus ik kan het mij voorstellen dat het voor jou nog spannender is na alles wat jullie hebben meegemaakt

Maar ik hoop dat de gewenning snel komt en dat jullie lekker kunnen genieten van jullie knul en dat de operatie toch niet nodig is.

 

gefeliciteerd met het thuiskomen van je zoon, pak je rust zoveel mogelijk en probeer te genieten..