Ik heb even wat tips van jullie nodig dames...... Sinds een paar dagen weten wij dat we onverwachts en ongepland zwanger zijn van de 2de. Inmiddels zijn we er ontzettend blij mee. Maar hele goede vrienden van ons hebben vorig jaar met 15,5 weken een mk gehad. Ik vind het heel moeilijk om hun onder ogen te komen. Ze zijn hard bezig om zwanger te raken en het wil niet lukken en bij vliegt het er bij wijze van zo in..... hun weten wel dat we de wensen hebben om voor een 2de kindje te gaan alleen wilde we daar eigenlijk nog een mee wachten. Nu wil ik het aan de ene kant heel graag tegen hun zeggen,maar de andere kant is het natuurlijk nog wel heel erg vroeg... pfff wat moet ik nou doen? voel me haast schuldig.......
Ik zou het hun eerlijk vertellen want als ze het via via te horen krijgen lijkt me veel erger. En je hoeft je echt niet schuldig te voelen hoor...jullie kunnen er niets aan doen dat het bij hun niet zo makkelijk gaat. Ik ben in 8 maanden tijd 2 x zwanger geworden ( 1x MK) en de neef van mijn vriend en zijn vriendin zitten ook in de MMM en van hun krijgen we juist de liefste reactie. Weer gewoon eerlijk.
Eens met Joy2111! Eerlijk zijn en niet te lang wachten anders maak je er alleen maar een groter ding van in je hoofd! Zeg erbij hoe moeilijk je het vindt! Het zijn goede vrienden schrijf je, die zullen echt wel heel blij voor je zijn!
@noralie en joy ik denk ook wel dat ze heel blij voor ons zullen zijn,pfff maar vind het toch wel heel lastig. Een tijdje terug heb ik ook tegen hun gezegd(we hadden het over zwanger raken) "als ik het zelf allemaal mag plannen dan nu liever nog niet" en ik weet het is maar een zin,maar toch zal ook wel last hebben van hormonen nu hahaha
Tuurlijk spelen hormonen een rol! En juist (mede) daarom denk ik dat je het snel moet vertellen anders blijft het in je hoofd zitten. En vertel hoe moeilijk je het vindt, wat er door je hoofd speelt! Succes en je zult zien hoe opgelucht je bent als je het gedaan hebt!
Ik zou het inderdaad ook zelf snel willen vertellen. Als je ermee wacht, of ze horen het van een ander, dan wordt het steeds moeilijker..
Ik zou het eerlijk vertellen, natuurlijk is het voor je vriendin moeilijk om te horen. Maar eerlijk denk ik dat ze het jullie best wel gunt, en zij zal ook begrijpen dat het voor jou ook moeilijk is maar denk dat zij het moeilijker zou vinden om te horen dat je zwanger bent en het weg zou laten halen (niet dat dat ter spraken is gekomen maar toch) Mijn schoonzus was vorig jaar tegelijk zwanger met mij en ik kreeg een mk, mijn schoonzus een mooi meisje. Ik was bang dat ik het heel moeilijk zou krijgen maar ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als op de dag dat ons nichtje geboren was en gezond was
moeilijk hé om met die gedachtens om te gaan en keuze te maken.. vorig jaar belde een vriendin me op dat ze zwanger was na 8maanden proberen, met 10weken heeft ze een mk gekregen, en dat was juist in de week dat wij een posi test in handen kregen! Ik dacht ook meteen, vertellen ofniet? zoveel verdriet aan de ene kant en zoveel vreugde aan de andere kant.. kun je dit hun aandoen dacht ik meteen? ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en heb het ze verteld, we hebben samen gehuild.. en onze vriendschap is alleen nog sterker eruit geworden! ik was ook behoorlijk bang voor hun reacties.. maar vrienden ben je door dik en dun.. en het is het beste dat van jullie te horen dan via de achterdeur van iemand anders.. succes met je keuze maken!
Ik had precies hetzelfde. Wij wilden ook binnenkort voor een 2e gaan proberen, maar het gebeurde wat eerder dan verwacht. Vriendinnetje had een mk gehad en wilde ook weer heel graag zwanger worden. Ik vond het erg zuur om te vertellen maar zij zegt ook, wanneer wil je het dan vertellen, pas na de 1e echo? Ze wilde het wel eerder weten hoor Nu is zij gelukkig ook weer zwanger dus nu mogen we samen! Dat is natuurlijk hartstikke leuk!
Ik voelde me ook onwijs schuldig toen ik totaal ongepland zwanger werd... Mijn beste vriend probeert met zijn vrouw al meer dan 10 jaar een kindje te krijgen en nu was ik zwanger... Heb het hem meteen verteld, en hij schrok. Hij is daarna een aantal weken stilletjes geweest, negeerde zelfs af en toe mijn telefoontjes. Na een aantal weken zocht hij weer contact en vertelde me heel eerlijk dat hij echt even tijd nodig had dit een plekje te geven, dat hij het best wel moeilijk vond... Begrijpelijk! Onze vriendschap heeft er uiteindelijk niet onder geleden, gelukkig!
Neem er wel even een goed moment voor, dus niet in een grote groep of openbare ruimte, maar bijvoorbeeld bij jou of haar thuis zonder anderen erbij. Als de emoties loskomen, dan is daar tenminste ook echt de ruimte voor. Benoem je gevoel, dat maakt het voor haar misschien ook makkelijker om dat met haar gevoel te doen. Schuldig voelen hoeft echt niet, dat weet je zelf ook wel. Jij kunt er ook niets aan doen dat het bij jou 'zomaar' gebeurt en bij haar niet.
manlief vind dat ik nog even een paar weekjes moet wachten. hij denkt dat hun heel blij voor ons zullen zijn,maar het dubbel zo hard aan zal komen als het mis zou gaan..... nu weet ik het helemaal niet meer haha
Ik denk dat je het wel zou kunnen vertelen. Mijn ervaring is dat juist mensen die zo graag een kindje willen heel erg blij voor je zijn. En ik zou er niet van tevoren al vanuit gaan dat het misgaat. Mocht dit wel zijn dan is het misschien juist prettig om dit te delen met iemand die dit ook heeft meegemaakt.
we wilden het vandaag bij hun gaan vertellen,maar kreeg vanmiddag te horen dat zijn vader erg slecht ligt (is al langere tijd ziek) nu vind ik het niet zo gepast om het nu te doen.... moet er nu op een andere manier voor hun zijn!!