Uitdrijvingsreflex Door een 'j-ademhaling' dus naar 'beneden' te ademen kun je je kind al geboren laten worden. Dus zonder actief persen . Mij lukte het niet, maar na 2 uur actief persen ook niet (ze lag gedraaid in het geb. kanaal). Het duurt idd wat langer, maar je hebt vaak ook minder schade
Ben ik een van de weinige die het super fijn vind om de vk er bij te hebben en gewoon doet wat ze moet doen? Ik raakte best in paniek toen ze wegging en er kwam een weeenstorm op me af. Vond heel prettig toen ze snel terug kwam. En toen ik 10 cm had kreeg ik geen persweeen. Was heel blij dat zij aan mijn buik voelde wanneer ik een perswee had en mij vertelde wanneer ik mocht persen. Ik focusde mezelf echt op de vk en mijn dochter was daardoor binnen 3 kwartier geboren ondanks dat ik dus geen persdrang had. Ik vind het echt een zegen hoor dat we hier vk's hebben!
Volgens mij ligt het er heel erg aan hoe je bevalling verloopt en hoe aanwezig de verloskundige is. Mij lijkt het gewoon heel fijn om samen met mijn partner te bevallen. En misschien wel met iemand op de achtergrond (beneden ofzo) die in kan grijpen als het nodig mocht zijn.
Ieder zijn eigen keuze. Fijn als het goed gaat en minder fijn als het niet goed gaat. Kan me wel indenken dat je de vk misschien in andere ruimte wil hebben maar helemaal zonder vk? Dat snap ik niet.
Helemaal zonder durf ik waarschijnlijk ook niet hoor! Maar het lijkt me wel geweldig. Alleen is het een risico dat ik niet durf en wil nemen.
Volgens mij bestaat er ook zoiets als een hands off bevalling. Dan is er wel een verloskundige bij aanwezig, maar die doet in principe niets, tenzij het mis dreigt te gaan. Dat lijkt me een iets verstandiger alternatief als helemaal zonder hulp. Ik heb 2 vrij heftige bevallingen gehad (1 sterrenkijker en een schouderdystocie, beide kindjes ruim 4 kg) en ik denk niet dat ik er goed vanaf was gekomen als er niemand bij was geweest.
Sorry maar ik kan niet geloven dat mijn eerste sowieso, er zonder persen uit gekomen was. Hij had het nu al slecht na 16 uur weeën..
Ik ben bij de laatste zonder persen bevallen. En met de verloskundige nog net op het nippertje binnen, maar ook weer weg om haar tas te halen. Ze had niet door dat ik al zo ver was. En ik had geen behoefte om te vertellen dat het hoofd al bijna geboren was. Ik was zelf al verbaasd genoeg dat dit gebeurt was zonder bewust te persen. Ik wilde een handsoff bevalling als het allemaal spoedig zou verlopen. Nou dat is gelukt. Maar ik ben wel heel blij dat de verloskundige er daarna wel gewoon was bij de nageboorte. En om een beetje steun te geven met uit bad stappen. Dit was wel al mijn vierde bevalling, en ik denk, en de verloskundigen die ik spreek dat ik inmiddels wel voel als er iets niet goed gaat. Mijn eersten waren sterrenkijkers, daarbij moest ik wel meer mijn best doen overigens. Maar ook bij die bevallingen kon ik het prima zelf. Deze bevalling komt de verloskundige gewoon weer als ik bel, liefst iets eerder dan de vorige keer, maar ik heb wel afgesproken dat ze een beetje op afstand blijft. En de kraamzorg, wil ik er liefst niet bij hebben, de verloskundige wel, dus hebben we afgesproken dat zij op een andere kamer wacht. Ik denk dat als het moet, ik prima zelf kan bevallen als alle omstandigheden rondom baby goed zijn. Maar aangezien ik dit niet weet van tevoren, en mijn man verder geen medische kennis heeft om mij een infuus te geven of de baby te reanimeren, lijkt het mij wel verstandig iemand in de buurt te hebben die ons helpen kan. In de fb groep vrije geboorte zijn er wel dames die zonder assistentie zijn bevallen, maar bij al die dames toen die tijd dat ik meelas, hadden hun partners allemaal een medisch beroep. Dat maakt de zaak ook al weer anders. Ik herken je oergevoel wel heel goed hoor, ik had het bij de eerste al dat ik het liefst alleen in de badkamer wilde bevallen. Maar ik heb er nooit serieus over nagedacht om dit ook echt te doen.
Gebeurd best veel, via fb groep vrije geboorte heel veel over te vinden. Alleen noemen ze het daar unassisted bevallen. Voornamelijk als verloskundigen zorg weigeren als vrouw met sectio in voorgeschiedenis bijv toch thuis wil bevallen. Of t nou allemaal verstandig is of niet er is een grote groep die t doet.
Geen ervaring mee. Mijn tweede is wel zonder vk geboren omdat het zo snel ging. Beide keren voelde ik wel mijn lijf zo goed aan, dat ik precies wist hoe en wat, geen idee hoe dat kan. Had wel met de vk afgesproken dat als er nog een derde zou komen en alles zou goed lijken, ze zo passief mogelijk aanwezig zou zijn. Helaas komt de derde niet meer. Ik handelde automatisch toen ik beviel zonder vk, ik deed het goed en was totaal niet bang. Naderhand wel last van angsten gehad (" wat als..") Maar bewust onbegeleid zou ik nooit doen.
En dan lig je alleen te bevallen want het is zo fijn... Blijkt er meconium in je vruchtwater te zitten... Of pers je je een ongeluk en blijkt het kind vast te zitten achter je schaambot, of dipt de hartslag van je kind onder de kritische grens zonder dat je het weet, of zit de navelstreng om de nek van het kind... Of komt je placenta er niet uit... Ja... Heel verstandig...
Met je eens hoor! Ik ben drie keer bevallen. Een keer een sterrenkijker, een keer viel de hartslag weg (en die moest er dus gelijk uit en beademend worden) en dan nog eentje volgens het boekje Ben toch wel heel blij dat er alle drie de keren de verloskundige erbij was.
In de meeste gevallen weet je als bevallende wat je moet doen, maar omdat zoals je zegt 'daar lig je dan'... de ziekenhuizen en VKs je het liefst te liggen hebben, we niet meer rond bewegen en doen. Mijn vk, die toevallig heel erg into natuurlijk bevallen is, was met me mee gegaan naar het ziekenhuis en mocht als tweede vk (dus niet leidinggevende vk) in de kamer blijven. Ik liet niet toe dat ze voelden hoe ver ik was, en de leidinggevende raakte in paniek en vond dat het maar niet opschoot. Toen hoorde ik mijn vk zeggen: zie je dan niet dat ze elk moment gaat persen (en dat is precies hoe ik me voelde!), want ik was met m'n heupen aan het heen en weer gaan, en ik ging automatisch wat meer gehurkt staan. Twee minuten later was m'n lichaam aan het persen. Zo weten de meeste vrouwen ook, als ze hun gevoel zouden volgen hoe ze een in stuitliggende baby moeten baren. Ze gaan dan automatisch overeind bevallen om de zwaartekracht z'n werk te laten doen. Of bijvoorbeeld op handen en knieen om meer plek te maken. We zijn zo ver weg tegenwoordig van natuurlijk, en doen alsof het een medisch noodgeval is. Ik raad 100% aan om Ina May's Guide to Childbirth te lezen. Zij is een vk, en ze werkt met een groep andere Vks in Amerika. Het aantal vrouwen dat moet bevallen met keizersnede of met verlostang onder hun hoede is echt bizar laag! that said...Ik ga ook gewoon de vk bellen hoor Maar ik wou hiermee aangeven dat we zover verwijdered zijn van ons gevoel en instinct als het gaat om bevallen, en dat juist door de vele bemoeienissen tijdens de bevalling, er juist vaak meer problemen komen.
Ik denk juiste door juiste begeleiding we ver zijn verwijderd van het aantal geboorte problemen zoals die vroeger waren. Overigens hier geen overspannen vk, maar medisch personeel die me adviseerde me te gaan lopen, die een bad voor me hebben laten vollopen om de rug en been weeën optie vangen, me vooral lieten staan en die godzijdank op tijd de gyn hebben gebeld omdat de hartslag dipte en ze dus snel met de vacuüm gehaald moest worden. Er zijn altijd van die hard core figuren die het teveel doorvoeren in z'n beweging en dan gaat het totaal fout. Maar goed... Dit valt bij mij in dezelfde categorie als freebleeding
Ik heb geen ervaring, maar als je echt interesse hebt kun je op Facebook zoeken naar vrije geboorte, er is een groep van. En ook een boek over geschreven, dat heet ook zo, door Anna Myrte Korteweg. En je kan ook even hier kijken: https://www.tanjasmeets.com/de-geboorte-community/
Freebirthing zou ik niet vrijwillig doen nee. Ik heb twee prachtige thuisbevallingen gehad, en de verloskundigen voelen hun "plaats" heel goed aan. Bij de oudste kwam ze na een eerste kort bezoekje eerder die ochtend terug juist toen ik persdrang begon te krijgen, bij de jongste heb ik ingestemd met het breken van de vliezen omdat het die dag bijna 40 graden zou worden, te warm om de hele dag bezig te zijn, en heeft ze me daarna met rust gelaten, ook toen ik ging kotsen in bad, totdat ik persdrang kreeg. En ik had ze beide keren niet willen missen. Bij de oudste stagneerde ik toen het hoofdje stond, ik kreeg haar niet verder en haar hartslag dipte. Met een knip was het opgelost. Bij de jongste was ik waarschijnlijk finaal uitgescheurd of alsnog vastgelopen als ik op mijn instincten was afgegaan, ik wilde te vroeg en te hard persen. Nog afgezien van de opvang bij een eventuele slechte start, wat gelukkig niet nodig is geweest.