Marlau, hoe is het nu met je? Paar weken geleden poste ik dat ik een miskraam had. Ik weet niet zeker of dat er een is geweest, want ik heb na dat wc papiertje geen bruine afscheiding meer gehad. Het kan natuurlijk wel een missed abortion zijn. Ik voel me nog erg zwanger. Ik zit nu op ongeveer 7 weken en 4 dagen. We gaan morgen de verloskundige bellen om een echo in de plannen. Mijn man wil dat met 9 weken doen. Ik vind het moeilijk om te wachten, maar toch ook weer niet. Het niet weten is als een veilige bubbel. Ik merk wel dat ik niet meer in een positieve afloop kan denken. Ik denk nu in termen als, ik moet met het plannen van de echo even kijken of ik de dagen daarna makkelijk vrij kan nemen, zodat ik de klap kan verwerken en de miskraam op kan wekken. Fantaseren over een mogelijke baby of überhaupt blij zijn dat ik zwanger ben, kan ik niet.
Frummels, fijn dat er nu een behandelplan is. Mag ik vragen hoe oud je bent? Bij ons komen ze helemaal niet met suggesties. Het wordt op leeftijd gegooid wat ik in mijn geval wel snap.
Leo, wat spannend zeg !! Ik zou niet kunnen wachten hoor, maar ik snap het ook wel. Ik heb bij bloedverlies beide aflopen gekend. Ik hoop dat het voor jou goed zit! Dat van de leeftijd vind ik onzin! Tenminste, ik ga ervan uit dat 1978 je geboorte jaar is. Daar werd het bij mij dus nooit aan toegeschreven. Er worden zoveel vrouwen zonder moeite (blijvend) zwanger op latere leeftijd. Je hebt wel wat meer kans op een miskraam, maar 3 op een rij?! Willen ze het aan je eitjes toeschrijven dan zullen ze toch eerst je FSH en AMH moeten opmeten. Laat je niet met een kluitje het riet in sturen. Ik weet niet of je al onderzoeken hebt gehad, maar zo niet : aandringen!! En als het kan, naar Gent gaan.
Frummels, klinkt wel goed! Ik hoop dat deze combi het is voor je. Gaan jullie meteen verder met proberen zwanger te worden? Eef, ik zie dat jij ook al een zoontje uit 2012 hebt. Is die zwangerschap wel goed gegaan zonder medicatie? Leo, wat fijn dat het niet doorgezet heeft! Ik snap helemaal je onzekerheid en dat je niet blij durft te zijn. Het in je eigen bubbel zitten herken ik heel goed. Ik krijg het al Spaans benauwd als ik aan een echo denk, omdat het dan opeens weer voorbij kan zijn. Ook het kijken wanneer je een miskraam kan opwekken en dergelijke daar hou ik ook rekening mee. Ik heb mijn eerste echo om die reden na de zomervakantie. Ik had hem het liefste gehad rond de 10,5 week, maar ivm de vakantie wordt het iets later. Maar meis, geef de moed niet op, het kan! Jij hebt ook al een kindje toch? Dan is het sowieso al bewezen dat het kan! Ik voel me totaal energieloos. Komt totaal niks uit mijn handen, maar ja. Lekker zwanger dus. O ik hoop toch zo dat het deze keer gaat lukken!
Ik denk dat ik het ook ga afbouwen. Ik moet wel met alles stoppen met 12 weken en verwacht niet dat ze mij dan nog spuiten gaan voorschrijven. Maarja dat zien we dan wel weer. Blijf dan iig aspirine gebruiken tot week 36.
Ik ben 30. Volgens mij denken ze er ook anders over als je al een kindje hebt? Ik heb inmiddels begrepen dat ik ook alleen maar deze medicatie krijg omdat ik vlot zwanger word, je mag deze meds namelijk niet lang gebruiken. In welk ziekenhuis loop jij? Hoe gaat het nu? Wanneer heb je een echo?
@Marlau ja we gaan er meteen weer voor, maar ben realistisch, ik word nooit meteen zwanger dus dat verwacht ik nu ook niet. Ben blij met de meds en het gaat vanzelf een keer raak zijn. Stoer dat je zo lang wacht met je echo!
Lieve dames, ik wist niet dat dit onderwerp op deze pagina bestond. Wil graag meekletsen hier. Wij hebben in 2014 een gezonde zoon mogen krijgen en op 22 juli vorig jaar ben ik gestopt met de pil op de verjaardag van ons zoontje. Vond ik een mooi moment. Er volgde al snel een eisprong en een positieve zwangerschapstest eind augustus. Helaas was ons geluk van korte duur, met 5 weken begon ik wat te bloeden. Ik was aan het werk, Nog geen paniek, ik belde in de avond de verloskundige en ze vertelde dat het een innestelingsbloeding kon zijn. We moesten afwachten. Ik was heel voorzichtig overal mee en checkte constant mijn ondergoed.... 2 dagen later stopte het bloeden. Wauw, zal het dan toch goed gaan? 2 dagen later kwam het, stolsels, weefsel, het vruchtje dus. Een miskraam! Wat een klap. Er volgde 9 lange weken voor ik weer mijn menstruatie kreeg. Gelukkig die ronde daarna weer zwanger. Alles ging goed. Ik voelde me heel misselijk. Goed teken. Vroege echo gepland met 6 weken en 4 dagen. Heel spannend, want zou alles goed zijn? Jaaaaa een mooi kloppend hartje al, echt een klein wormpje. Helemaal blij! Ongelofelijk. Met 10 weken stond de officiële termijnecho gepland. Volle moed maar toch met wat angtst gingen we er naartoe. Toen ze de echokop op mijn buik plaatste, wist ik genoeg want ik zag niks, ze zei niks.... Het spijt me zei ze, maar dit is niet goed. Een brok In mijn keel. Ik kon geen woord uit brengen, de tijd stond stil en alles werd zwart om me heen. Het kindje was vlak na de eerste echo gestopt met groeien. Het beste was een curretage als we dat wilden. Zonder al teveel woorden verlieten we de echo praktijk. 2 dagen later de curretage, ik wou het eruit hebben.. Ik wou door. Na de curretage duurde het weer 9 weken voordat ik ongesteld werd. Weer in de ronde daarna zwanger. Wat snel maar wat een angstig moment. We waren niet meer blij maar bang. Maar toch trots en blij dat het weer zo snel gelukt was. 3x achter elkaar foute boel kan toch niet, zeiden we steeds. Dit moest goed gaan nu.... De weken kropen voorbij, het schoot niet op. Nog voor de eerste echo begon ik te bloeden. Ik wist genoeg maar de verloskundige kwam weer met het verhaal van de innestelingsbloeding. Ik zei sorry maar ik weet genoeg, ik wacht af. En ja het zette door. Op Moederdag dit jaar verloor ik het vruchtje met 6 weken zwangerschap. We waren er klaar mee, ik wilde niet meer, durfde niet meer, ik heb me afgesloten van allerlei forums en mijn ovulatietesten aan de kant gegooid, de menstruatie kalender-app verwijderd. Ik wilde even rust. En dat lukte.... Het voelde goed om er niet mee bezig te zijn. Genieten van onze zoon, van ons gezin, een vakantie geboekt. Heerlijk ! Nu is het inmiddels augustus 2017. Een jaar bezig voor een tweede kindje. Op 22 juli, de verjaardag van onze zoon, en de dag dat ik een jaar geleden gestopt was met de pil, had ik weer een positieve test. Heel pril, maar ik ben weer zwanger!!! 5 weken en 1 dag nu..... Ik zit weer in die enge, onzekere, slopende fase. We zijn blij, maar heel nuchter. Eerst maar eens zien of we nu zwanger blijven, of dat het misschien weer van korte duur is. Liefs.
@Frummels, wij zijn ook altijd meteen doorgegaan. Ik denk dat je pas zwanger wordt als je lichaam eraan toe is. Balen he dat je eigenlijk weet dat je toch nog even moet wachten voordat je zwanger bent. En dan toch de hoop dat het deze keer wel direct erna is. Ik ben niet dapper hoor, ik ben juist doodsbang voor die echo. Ik vind dit helemaal prima zo. Ik voel me zwanger, niks geen enge echo's. Niks wat de droom om zeep kan helpen. Behalve eventueel krampen/bloedverlies. Maar dat heb ik gelukkig nog niet gehad. @Mama2017 welkom! Al is dat hier een twijfelachtige eer. Pfff drie miskramen achter elkaar! Elke keer die klap en die hoop en dat na een kloppend hartje ook. Ik heb ook twee keer een kloppend hartje gezien waarna het mis ging. Dat doet toch extra pijn. Maar je bent wel weer zwanger! Ik probeer het elke keer wel als een kans te zien. Je bent wel zwanger geworden weer! Ik duim voor je. Heb je er wel een positief gevoel bij? En heb je al snel een echo?
@Mama2017! O nee! Super rot meis! Ook een vierde miskraam. Zo oneerlijk! Heb je alleen in Nederland onderzoeken laten doen? @Frummels is ook in Gent geweest en daar onderzoeken ze wel meer en gebruiken ze ook andere medicijnen ter ondersteuning van je zwangerschap. Heel veel sterkte!
Ja ik wil dat ze ff mijn progesteron waarde gaan bijhouden. Hebben ze nog nooit gedaan. Misschien is die wel te laag... Dus dan hoop ik dat ik Utrogestan krijg. 28-8 gynaecoloog. Zomeren echo om te kijken of alles weer leeg is.
Pfff even mijn ei kwijt hoor... Ik loop helemaal vast ineens. Tussen de acht en negen weken zwanger, eerste echo gehad met hartslag, dus een goed teken. Alleen wel vier dagen minder ver dan ik dacht. Maak me daardoor dus enorm veel zorgen. Ben al dagenlang het internet aan het afzoeken naar ervaringsverhalen en statistieken. Daar word ik niet vrolijk van. Zo lees ik bijvoorbeeld dat gezonde vrouwen na een hartslag nog maar 2% kans hebben op een miskraam, maar dat percentage geldt niet voor vrouwen die meer dan een miskraam hebben gehad. Bij hen gaat 82% van de zwangerschappen na een goede echo goed. Kan gewoon niet meer stoppen met malen en piekeren. Het is vakantie en ben twee dagen alleen met zoon en ik ben nu geen goede of leuke moeder. Onderneem niks en zit alleen maar te Googlen en te piekeren. Wie trekt me hieruit??
Marlau, hoe gaat het bij jou? En mama 2017? Ik hoop dat ze iets kunnen vinden wat de miskramen kan verklaren. Zoals ik al eerder aangaf heb ik alle onderzoeken al gehad, behalve chromosomenonderzoek, en daar kwam niks uit. Het is denk ik een combinatie van leeftijd en pech. Ik lees hier en op Facebook veel verhalen van mensen die richting progesterontekost of immuniteit zoeken, maar soms vraag ik me wel af of het bij velen niet aan de eicelkwaliteit kan liggen. Een ouder of vroeg verouderd eitje is vaak chromosomaal niet in orde en kan niet uitgroeien tot een baby. Maar juist eicelkwaliteit kun je niet testen.
Hoi meiden, Ik ga maar eens mee schrijven. Heb sinds 2015 5 miskramen gehad. 3x natuurlijk zwanger, 1x iui en 1x icsi. Helaas blijft het steeds mis gaan bij de 5e week. We hebben allerlei onderzoeken gehad, alles lijkt prima in orde. Alleen een van de bloed uitslagen is bikini net op de grens, dit kon komen door een eventuele ontsteking op dat moment in mijn lichaam, dus mag eind sept nog een keer bloedprikken. Daarna mogen we starten met icsi nr 2. Het is zo frustrerend dat de mensen om ons heen "zomaar" zwanger raken en blijven. Soms vraag ik me af waar we steeds de kracht en hoop vandaan halen en ons zelf bij elkaar rapen om door te gaan. De wens is zo groot en de angst dat het niet gaat lukken wordt ook elke keer meer. Hopelijk zal het voor ons allemaal een keer goed komen, en heel snel!
Hey meiden Mag ik ook mee schrijven hier? We hebben nu 3x een miskraam gehad waarvan de laatste net geboren is Ookal leeft het niet meer, als ik dat kleine mensje bekijk voel ik alleen maar liefde Hij is zo mooi en zo compleet en voor ons zo perfect hij moest alleen nog groeien maar heeft de strijd verloren
Wat naar dat je je zo voelt @Leo78. Laat je niet gek maken meis. Je hebt er gewoon geen invloed op. Wanneer heb je weer een echo? Misschien dat een extra echo je wat rust brengt? Dat je ziet dat je kleine groeit. Wat onwijs heftig @Duimpje86! 5 miskramen en dan ook nog een heftig ivf/icsi traject erbij. Je bent dus wel drie keer spontaan zwanger geraakt, is dat enorm geluk geweest omdat je nu wel probeert zwanger te worden via isci? Loop jij nog in een Nederlands ziekenhuis? Onwijs veel sterke! Inderdaad knap dat we ons toch steeds bij elkaar weten te vegen on door te gaan. Ik heb zelf al een dochter en ik kan me niet indenken hoe het is om al die miskramen te krijgen zonder dat zij er al is. Daar ben ik zo dankbaar voor. @Lotte, 'welkom'! Heftig zo laat een miskraam. Is er een oorzaak gevonden? Zo verdrietig. Hier gaat het wel oké. Soms overvalt de onzekerheid me opeens. Maar ja, ik kan er niks aan doen. In mijn vorige zwangerschap had ik met dit termijn de eerste slechte echo. Daar moest ik vandaag wel aan denken. Nu weet ik het dus niet en het duurt ook nog bijna 5 weken tot de echo. Maar goed. Keep the faith!
Hoi meiden, Ik voel me een beetje een inbreker hier en ik hoop dat jullie dit niet erg vinden maar ik wil even iets vragen en een mogelijke tip geven.. Is bij jullie gekeken naar de vitamine b12 waarde? Een tekort in je bloed staat in verband met miskramen (is aangetoond) en aanvulling hier van is niet eens zo ingewikkeld. Je kunt via de huisarts laten prikken en een dag later heb je de uitslag al... wie weet zit het hem daar in? Nogmaals, ik hoop dat jullie mn tip kunnen waarderen en ik hoop met heel mijn hart dat jullie gauw een goede zwangerschap krijgen.