Vanacht droomde ik dit gedicht. Ik werd daarna meteen wakker en ben het gaan opschrijven. Nu ik het teruglees besef ik pas wat er staat en word emotioneel van mezelf ale: Ik wil het toch met jullie delen.. Mama Vertrouwen is gevoel dat wij gebruiken om te hechten. Maar blijft er niks van kleven, is het dan wel bedoeld? Dat wij weten wie wij zijn, en er hard genoeg voor vechten, maakt zonder twijfel niet dat ieder schamel mens het voelt. In mijn schoot wieg ik mijn kindje, nog ongeschaad en zonder spraak. Ik zal haar leren voor haar leven, dat ik eeuwig bij haar waak...
Erg mooi gedicht! en zeer herkenbaar. Ik heb het ook regelmatig. Het heeft te maken met datgene waar je het meeste mee bezig bent. Ik droom dan idd ook een gedicht, maar ik weet dat ik dan meteen mn bed uit moet om het op te schrijven, anders heb ik 's morgens alleen nog maar delen ervan in mn hoofd. Zo heb ik een aantal weken geleden dit gedicht voor mijn dochter geschreven. Mijn meisje Anouk Mijn rots, mijn trots Mijn dochter is dit allemaal Door haar vergeet ik mijn zorgen helemaal Zij is het mooiste en het beste wat me ooit is overkomen Door haar weet ik dat mijn dromen zullen uitkomen Voel ik me eens ontzettend verdrietig en ongelukkig Als ik haar dan zie ben ik opslag dolgelukkig Ook al gaat het nog zo slecht Zij zorgt ervoor dat ik door vecht Voor mijn gezin, voor ons geluk Wij zijn een en dat kan echt niet stuk Door haar mooie ogen en blije gezicht Word alle vrolijkheid en geluk op haar gericht Voor haar ga ik door met genieten van alles in ons leven De tijd gaat al zo snel, daarom moet ik haar alle het goede geven Haar leven wordt prachtig , vol geluk, liefde, hoop en kansen En dat ze door haar leven vrolijk heen kan dansen! Liefs, Duveldraakje