Ik heb twee vrij makkelijke bevallingen gehad (eerste 5 uur, rugweeen die ik goed kom opvangen, uur geperst, met knip geboren, tweede 3 uur, wederom zelfde rugweeen, 17 min geperst) Wat alleen opviel is dat ik hele zwakke weeen had (of leek want ik kon ze echt goed handelen ik dacht wel eens auw maar kon bijna nog altijd in gesprek) maar ze zorgden dus wel voor snelle ontsluiting. Beide keren gaven de verloskundigen aan dat naar hoe ik me gedroeg ze niet dachten dat het veel ontsluiting gaf en beide keren waren ze dan verrast dat ik (bij de eerste direct 10) dan wel al verre ontsluiting had. Nou dat kan. Wat ik wel lastig vond is dat ik dus geen peesween of nauwelijks had. Dat perst nogal lastig. Ik dacht dat het bij de eerste toeval was maar bij de tweede waren ze er helemaal niet dus blijkbaar is het normaal voor mij. Ik had er nog nooit van gehoord en ben dan ook benieuwd of er meer mensen zijn die zonder persweeen zijn bevallen? Je leest er vrijwel nooit wat over!
Ik had super heftige weeen. 1 x weeen storm en een keer gewoon super heftige weeen die ik amper kon opvangen. Maar bij beide vielen de weeen weg zodra ik mocht persen dus deed ik het op gevoel en dat was wel lastig maar ik heb nog niet anders meegemaakt. De zuster wou trouwens wel weeen infuus harder zetten toen de pers weeen weg vielen maar ik zei probeer het zo wel
Tussen volledige ontsluiting en persweeen kan best wat tijd zitten, geef js lichaam de tijd zich daarop voor te bereiden, probeer ook evt andere houding, zodat je lichaam het zelf kan oppakken.. Vraag je vk ook hier rustig mee om te gaan of zet het in je geboorteplan. Ik heb bij de oudste een uur geperst voordat hij erwas, nauwelijks persweeen gehad, nou werkte de omgeving ook niet mee denk ik (steriel, veel licht etc...) Bij mn dochter lekker thuis bevallen, daar merkte ik aan de persweeen zelf dat ik volledige ontsluiting had, dat ging een stuk sneller! (Max 10min)
Hier bij de jongste ook geen persweeen Rond 8:00 aan de weeen opwekkers en om 10:00 was hij er al. Op het moment van volledige ontsluiting moest ik ze weg puffen. Medisch team moest nog geroepen worden. Diabetes, grote baby, en in vruchtwater gepoept. Denk dat dat de weeen heeft plat gelegd. Maar in een minuut of 10 a 15 is het toch gelukt.
Ik ben twee keer thuisbevallen En ik was heel ontspannen. Maar de persweeën kwamen niet. Nou kon ik het met de hulp van de verloskundige gelukkig wel redden en heb ik ze eruit gekregen hoor maar dat mensen zeggen dat je lichaam het overneemt etc maar dat herken ik niet!
Yep. Nr 1 & 2 : spontane bevallingen. Heule flinke weeen. Bij nr 1 lange aanloop. Maar persweeen? Nope.. gewoon bij volledige ontsluiting gaan persen op de weeen. Bij nr 3 een horrorbevalling, maar wél persweeen. Ongelovelijk. Wist niet wat ik meemaakte. Bleef maar roepen: ik doe niks, ik doe niks.. Haha. Toen wist ik ook dat ik bij de eerste twee geen persweeen had
Bij de eerste had ik geen persweeën. Hooguit een drukgevoel op het hoogtepunt van de wee waarop ik een beetje meedrukte maar dat was het. En dan moet je zelf keihard werken om de baby er uit te krijgen. Ruim een uur geperst. Had geen idee wat iedereen bedoelde met de kracht die vrijkwam bij het persen of dat je lichaam het overnam. Bevalling ging snel voor en eerste kindje (9 uur) en begon ook ineens op een ochtend. Binnen een uur van niks aan de hand naar weeën om de minuut. Ontsluiting vorderde heel mooi vlot. Maar die persweeën waren nergens te bekennen. Bij de tweede wel persweeën gehad. En een totaal andere bevalling die veel langer duurde.
Yep, geen persweeen. Ik had VO en mocht persen, maar geen idéé wat ik moest doen, en raakte daardoor ook een beetje in paniek. Na 40 minuten verschillende houdingen geen progressie. Toen 1,5 uur lang weeopwekkers gekregen, dat heeft me in al die tijd 2 weeën opgeleverd. Ik heb daarna 1,5 uur op eigen kracht geperst. Ik voelde ergens in de verte een krampje en dat was het teken dat ik kon gaan. Ik vond het persen vreselijk, 10 x erger dan alle ontsluitingsweeën bij elkaar. Ik voelde me ook zo in de steek gelaten door m’n lichaam.
Bij de eerste ook hele slappe persween. Er waren wel wat weeen maar die waren makkelijk weg te zuchten en waren lastig te benutten. Bij de tweede waren ze er wél en wist ik niet wat me overkwam. Vond het heel bijzonder om te ervaren hoe de baby er bijna vanzelf uitgewerkt werd door mn lichaam
Hier ook geen persweeën, dik twee uur moeten persen (ik kon het schijnbaar niet zo goed) en uiteindelijk met een knip geboren. Doordat ik een keer of drie gedurende de persfase 'ineens dubbelklapte' zonder dat ik er iets aan kon doen, weet ik dat ik dus geen persweeën heb gehad. Zou het denk ik wel fijn vinden als ik ze bij een eventuele tweede wel zou krijgen.
Hier bij de eerste bevalling geen persweeen gevoeld. Dacht dat het aan de ruggenprik lag (ik voelde gewoon een drukkend gevoel toen een wee kwam). Tweede keer zonder de ruggenprik (helaas... ) maar voelde het ook niet. Voelde gewoon de weeen zoals daarvoor maar iets minder pijnlijk. Het persen verlichtte de pijn dus dat vond ik heeeel fijn haha. Dat gevoel van ‘ik moet poepen’ ook niet gehad. Oh en ik heb maar 5 minuten hoeven persen bij beide jongens.
Ik heb ook bij beide geen persweeen gehad eerste had ik wel p pijnstilling dus dacht dat het daardoor kwam bij 2e niet maar ook geen persweeen
Bij de eerste had ik geen persweeën. Ik was in het zkh (was ingeleid) en perste toen wanneer er op de monitor een piek te zien was. Ik had echt geen idee wanneer ik het anders moest doen. Heb er toen 13min over gedaan en ben ingeknipt. Bij de tweede had ik wel persweeën en die was er binnen 2-5min. Ben heel benieuwd hoe het nu zal gaan..
Bij de eerste continue rugweeen tijdens de persfase maar geen persdrang. Geen idee of dit door de ruggenprik kwam (die stond al wel een tijd uit en pijn had ik dus wel) maar dus ruim 2 uur op eigen kracht geperst. Bij de tweede wel iets persdrang maar om nou te zeggen wow! Uhm nee, meeste toch weer op eigen kracht gedaan. Vergelijking die ze mij zeiden was, heel nodig naar de wc moeten maar dan nog 100x erger, nou ik heb juist echt wel eens nodiger naar de wc gemoeten. Overigens heb ik bij de tweede maar 20 minuten geperst.
Heftige bevalling zeg! Je mag juist trots zijn! Mijn eerste bevalling vond ik fijner omdat het opbouwde. Ik had inderdaad dus ook geen persweeen en zat steeds zo van: oh ja er komt er nu 1 denk ik.. ja ik voel wat! Maar was meer een krampje ofzo. Door de knip ging het echter vrij vlot. Bij de tweede werd ik gek omdat dat hoofdje zo megaaaa lang bleef staan want ik kreeg maar geen “kramp/wee” om verder te persen. Vreselijk was dat gevoel!
Hier ook geen persweeën gehad bij de eerste. Ook nooit geweten dat het niet kon. Ik kwam er ook pas dagen later achter dat ik ze niet gehad heb. Ik had bij 10 cm ontsluiting überhaupt geen weeen meer, kreeg een infuus met opwekkers, maar dat hielp niet. Kreeg zwakke normale weeën maat geen persweeën. Uiteindelijk ingeknipt en een vacuüm gehad.
Ik had wel duidelijke persweeen. Maar ik schrijf hier toch omdat het me opvalt hoe vaak er medisch wordt ingegrepen of om op commando te gaan persen. Ik heb na de dramatische medische bevalling van mijn eerste een hypnobirthing cursus gevolgd en ik kan me wel vinden in die kijk op bevallen/het vrouwelijk lichaam en haar eigen kracht. Ik vind het een verademing om er van uit te gaan dat je het gewoon zonder interventies kan. De reden waardoor het moeizaam kan verlopen kan heel goed liggen in je state of mind, hoe je je voelt in de omgeving waar je bent en welke interventies er worden gedaan (kunstmatig vliezen breken, toucheren, elektrodes aanbrengen, op de rug moeten liggen). Tijdens mijn eerste bevalling kwam ik van het een in het ander, juist doordat mijn vliezen werden gebroken zonder medische noodzaak Bij mijn tweede heb ik ervaren dat het heeeel anders kan. Toch overvielen me de persweeën enorm. En mijn vk nam het door paniek over waardoor ik alsnog op mijn rug ben bevallen en nog net een knip kon voorkomen. Ik ben van mening dat als ik in een andere houding was begeleid, dat veel logischer voor mijn lijf zou zijn geweest. Dus ook in geval van niet aanwezige persweeen ben ik benieuwd wat er zou gebeuren als je zorgt dat je de zwaartekracht gebruikt. Rechtop, staand, baarkruk, handen en knieën. Grote kans dat je lijf je kindje er zonder dat je actief meeperst gewoon uitwerkt. Maar die wijsheid kopieer ik van vele hypnobirthingverhalen waarin veel vrouwen niet per se actief meepersen en het kindje heel ontspannen naar buiten komt. Heel interessant!
Maar niet actief meepersen is niet hetzelfde als helemaal geen persweeën hebben. Nog een kanttekening, ik vind de gedachte mooi die je beschrijft en in vele gevallen ook waar. Keerzijde is dat ik hierdoor jaren aan mijzelf heb getwijfeld na mijn keizersnede. Ik heb lang gedacht dat het misschien niet op de natuurlijke manier lukte omdat ik het onderbewust tegenhield uit angst. Kortom, dat het mijn eigen schuld was. Pas tijdens de tweede bevalling bleek er een fysieke oorzaak te zijn waardoor het niet ging. Dat gaf wel een stuk rust en acceptatie, het lag dus niet aan mijn mindset.