We hebben nog even om erover na te denken , maar het lijkt mij wel speciaal om het geslacht een keer niet al tijdens de zwangerschap te weten. Bij de andere twee wisten we het wel. Ik vroeg me af hoe degenen die gewacht hebben tot de geboorte dit ervaren hebben? Had je van tevoren een idee in je hoofd wat betreft het geslacht en klopte dit? Waarom kozen jullie ervoor om het geslacht niet van tevoren te willen weten?
Ik vond het niet weten echt fantastisch!! Raad het ook iedereen aan het minimaal 1x niet te weten Nu zwanger van een 2e wil mijn partner weten hoe het is om het wél te weten haha Mij boeit het echt niks, de verassing met bevallen is zo gaaf
Het lijkt mij ook geweldig! Maar vraag me wel af of ik mijn nieuwsgierigheid zo lang onder bedwang kan houden
Bij de eerste wist is het niet, vanaf 6/7 weken het gevoel dat het een meisje was en dat klopte uiteindelijk. Nu weet ik het wel, maar vind dat toch een stuk minder leuk! Mocht er ooit een derde komen dan wil ik het geslacht niet weten tot de bevalling.
Wij wisten het niet en vanaf het begin zei ik een meisje en mn man een jongen! Heel de zw hebben we daar lekker over gefantaseerd! Ik vond het heel leuk om het niet te weten, extra verrassing!
Wij wisten het bij de oudste 2 niet. Was heel leuk. Ik had bij de oudste echt het gevoel dat het een jongen was en dat was ook zo. Dit keer weten we het wel. Vind ik ook erg leuk trouwens.
Wij wilden het niet weten. Beide keren wel een sterk vermoeden. Bij de oudste kwamen we er helaas achter tijdens één van de tig echo's waarbij bib met benen wijd in beeld draaide. Bij de tweede wilden we het ook niet weten maar versprak de co zich tijdens de laatste echo voor de inleiding. Ik heb het niet aan ml verteld maar baalde enorm. Beide keren klopte ons vermoeden. Deze keer ook sterk vermoeden en hopelijk pas onthulling na de geboorte
Wij wisten het bij de eerste twee niet. Bij de eerste waten we allebei overtuigd dit is een jongen! Toen ze geboren werd was het echt even een O ja dat kon ook nog moment toen we hoorden dat het een meisje was. Uiteraard wel gelukkig mee maar ons gevoel was aldoor zo sterk. Bij de tweede weer gevoel jongen maar wel wat voorzichtiger dan bij de eerste maar nu klopte het wel. Ook nu willen we het niet weten, vanaf begin af aan wel gevoel meisje maar we zullen het pas zien over een week of 28... Ik vind het heerlijk om het niet te weten maar alle bakerpraatjes worden wel getest uiteraard
Hier ook nog in dubio of we het willen weten of niet.... Dat wil zeggen dat mijn man het heel graag wil weten en ik het heel graag een verrassing wil laten zijn. Ik ben benieuwd of ik het vol kan houden, of dat mijn nieuwsgierigheid ergens de komende maanden de overhand neemt.
Ergens lijkt het me wel heel mooi, maar we zijn veel te nieuwsgierig! Mijn vriend vind het níet weten sowieso geen optie haha. Maar ook uit praktische overwegingen. Ik wil als dit kindje een meisje is heel graag de babykamer mintgroen/zachtroze/grijs maken .
Wij waren ook aan het twijfelen, maar hebben uiteindelijk gekozen om het wel te willen weten. Ook uit praktisch oogpunt gezien de stress en drukte van de verbouwing tot vlak voor de bevalling. Ik wil na de bevalling gewoon kunnen genieten. En nu we weten dat meisje wordt kan de kamer ook echt een meisjeskamer gemaakt worden. En heb ik al meisjes spullen kunnen kopen
Als eerst gefeliciteerd! Wij kiezen er voor dit niet te willen weten, ik heb dit altijd al gewild maar toen het uiteindelijk raak was begon ik toch even te twijfelen.. inderdaad om de praktische redenen en bang dat ik tijdens de Zwangerschap misschien een voorkeur of verwachting zou ontwikkelen waardoor ik tijdens de bevalling dan een andere reactie zou hebben dan ik gewenst had. Echter toen we de eerste 2 echos hadden gehad (6 en 12 weken) was ik er helemaal tevreden mee. Ik heb echt 0,0 voorkeur en ik vind het gespeculeer ook echt leuk! Ook de kleertjes en de andere praktische zaken vind ik best makkelijk! En uiteraard kijk ik nog steeds erg uit naar dat moment dat het kindje op je borst word gelegd en je dan ziet wat het word! Maar al met al maakt het denk ik weinig uit, de geboorte van je kind is altijd prachtig. Probeer echt samen uit te vogelen waar je lichte voorkeur naar toe gaat (wel weten/niet weten) en kies dan daarvoor. De redenen zullen allemaal wel hetzelfde zijn maar de vraag is hoe zwaar wegen die voor jezelf. De een vind het wel belangrijk om een gekleurde kamer te hebben en de andere vind dat niet belangrijk. Etc etc.
Wij wisten het niet, ik vond het echt heel speciaal! Een gevoel of het jongen of meisje zou zijn had ik niet echt, telkens als ik iets dacht, dan dacht ik gelijk 'tja 50% kans dat toch het andere geslacht is' Een van de redenen voor het niet weten is omdat ik vanuit m'n werk bij best wat bevallingen ben geweest, en bij degenen waar het geslacht nog niet bekend was hing er zo'n andere sfeer! Echt heel bijzonder. Ik kan het niet zo goed beschrijven, maar ik vond het echt veel bijzonderder. Dus dat wilde ik ook graag en m'n man ook gelukkig. Ben helaas bij 22 weken al bevallen, maar de bevalling zelf en het 'ontdekken' of het jongen of meisje was, was echt heel mooi. Merk wel dat ik nu bij de 2e wat nieuwsgieriger ben, maar we wachten toch weer tot de bevalling!
De eerste was een verrassing. Vond dat echt wel leuk! Had wel een sterk gevoel dat het een meisje zou zijn. Zei ook steeds 'haar', terwijl ik het eigenlijk niet eens zeker wist. Het moment na de bevalling dat je eindelijk weet of je roze of blauwe muisjes in moet slaan is wel echt heel bijzonder. Dit keer waren we te nieuwsgierig en hebben we geslachtsbepaling gedaan. Mijn gevoel zei weer meisje, wel leuk dat het bevestigd werd. Hebben ook niet geheimzinnig over het geslacht gedaan. Vind dit net zo leuk, ook al is de 'verrassing' er af
Ik wist het mijn eerste zwangerschap niet, eigenlijk vooral omdat mijn man dat leuk vond, de verrassing. Ik wil het dit keer veel liever wel weten omdat ik graag weet waar ik aan toe ben en het lijkt me ook veel leuker om zelf roze of blauwe kleertjes te shoppen voor de geboorte. Eerlijk gezegd was ik na de bevalling vooral blij dat we het allemaal overleefd hadden, geslacht maakte ik me toen niet echt druk om. Toen de verloskundige het na een aantal minuten zei, dacht ik: Oh ja, prima. Weten we dat ook..
Wij weten het ook niet, zo leuk! Bij de vorige 2 zwangerschappen wisten we het wel, dit keer wilde mijn man een verrassing en ik heb mezelf daarbij neergelegd. Ik heb ook geen voorgevoel, de ene dag denk ik het is een meisje om vervolgens overtuigd te zijn van een zoon.
Ik kan nog niet zeggen hoe het is om tot de geboorte te moeten wachten, maar dat het speciaal is om het niet te weten is 1 ding wat zeker is! Manlief wilde/wilt het heel graag weten, zowel bij de vorige zwangerschap als nu. De vorige keer wist hij het dus met de 20-weken echo en ik NIET! Maar om eerlijk te zijn heb ik dat niet lang volgehouden (welgeteld 1,5e dag, wat ik nog best knap vond haha). Voor mij was de reden om het dan toch maar te willen weten vooral gebaseerd op het feit dat ik het idee had dat hij meer z'n best deed voor jongensnamen en ook meer z'n best deed voor geboortekaartjes voor jongens. Buiten m'n eigen voorgevoel om (ik had al die tijd een heel sterk voorgevoel dat het een jongen was), kreeg ik nu dus nog eens min of meer een extra soort bevestiging. Uiteindelijk heb ik het m.l. ook maar gevraagd, ook omdat ik het lullig vond dat hij het nu met niemand delen kon. Voor kleertjes shoppen hoefden wij het niet te weten overigens! Hebben beiden zussen (en vrienden) met zowel meiden als jongens, dus ongeacht wat het zou worden zou er veel onze kant op komen. En online kleding shoppen via de welbekende facebookgroepen kon ik ook al niet, want daar zitten zoveel bekenden van ons in dat het geheid het geslacht zou verraden! Ook voor de kleur van de kinderkamer hoefden we het niet te doen, we hadden toch al besloten dat dat jade (groen) zou worden. Deze zwangerschap heb ik manlief over weten te halen om het beiden dit keer niet te weten te komen. Leuk vind ie het niet, maar heeft zich er wel bij neergelegd! Spannend vind ik het zeker om het niet te weten! Maar niet spannend genoeg om alsnog van gedachten te veranderen en een (verlate) pretecho te laten doen Ik vind het gewoon wel wat hebben.. ik bedoel: als toekomstige ouder weet je, in tegenstelling tot familie/vrienden, ook al welke naam je kind gaat krijgen. Dan denk ik: als ik het geslacht ook nog eens weet, is er anders toch helemáál geen verrassing meer?! And besides: voor een tweede weten we toch al minder goed wat we zullen vragen als kraamkadootjes, puur omdat we praktisch alles wel hebben (de jongste is nu +15 maanden, dus gebruikt alles nog wat ie als pasgeborene ook gebruikte). Dus als dit een meisje wordt, is het alleen maar leuk om straks (kadobonnen voor) meisjeskleertjes te kunnen vragen En als het een jongen wordt hebben we toch al alles, dus daarvoor hoef ik het geslacht niet te weten Onze jade kleur babykamer gaat straks trouwens door naar onze tweede gup, dus ook voor de kleur van de kinderkamer hoeven we het wederom niet te weten
Lees even mijn verhaal hierboven Je begrijpt dat ik je in ieder geval wil adviseren om het of allebei wel te weten, of allebei niet
Wij weten het niet, 2e zwangerschap, en de vorige keer wisten we het ook niet. Alleen uit praktisch oogpunt het geslacht willen weten, vind ik niet genoeg. Juist het raden, het bedenken van 2 namen, de verrassing. .. Wij vonden het erg leuk. En het moment dat ze op mijn buik lag, was ik er helemaal niet mee bezig. Pas na een tijdje zei de verloskundige, hebben jullie al gekeken? Oh ja! Wat is 'het' eigenlijk? Het samen kijken en ontdekken of je een jongen of een meisje hebt gekregen is zo ontzettend bijzonder.
Wij wisten het bij ons 1e kindje niet. Wel vanaf begin al het idee dat het een jongen zou zijn.en dat klopte idd. We vonden de verrassing en de sfeer die het met zich meebracht rond de bevalling heel mooi. Nu weer zwanger en ook deze keer weten we het niet. Ben dit keer wel nieuwsgieriger. Maar vond het moment bij de eerste zo mooi en bijzonder; dat willen we weer meemaken. Dus we wachten 'geduldig' af. Nu geen gevoel voor 1 geslacht trouwens.