Fijn dat je reageert. Ik kon niet duidelijk krijgen wat je herkende. Was bang dat je vond dat Manolito maar gewoon harder aan moest pakken en zou ik dan voor haar heel naar vinden. Dat is dus ( helaas voor jullie) niet zo en mijn excuses dat ik te kort door de bocht reageerde. Ik snap helemaal wat je bedoeld dat je dat niemand toewenst . Heb er in mijn werk zijdelings mee te maken gehad en gezien wat voor impact het heeft op iedereen Wat ontzettend verdrietig en ik hoop dat werkwijze een stijgende lijn blijft geven.
even korte reactie.. ze is in staat om ons gezin te ontwrichten heel hard gezegd, maar helaas realiteit..
Ik vind de straf echt raar. Daar leert een kind toch niks van? Ze heeft sorry gezegd, dat is al heel knap. Daarnaast vraagt ze om nog een kans?? Ik vind dat best sneu.. Het is een kind wat nog moet leren om met allerlei emoties om te gaan. Ik zou toch eerder gaan kijken waar het gedrag vandaan komt in plaats van zo'n straf opleggen. Niet dat het nu nog uitmaakt, maar als ze vandaag niet mee mag heb je er vandaag toch weer gedoe om? Dan heb je kans dat het vandaag weer gebeurt..
Ja, je moet als ouders (pleegouders in ons geval) zeer sterk in je schoenen en relatie staan. Want ze halen echt alles uit de kast. Keer op keer op keer op keer op keer....
klopt.. en dat is best frustrerend.. want ze was in het begin 2 handen op 1 buik met mijn vriend en ineens was dat over.. Moet wel even zeggen nu we via het bord werken er wel meer rust is, maar ze probeert inderdaad de kleine 'kiertjes' te vinden om je toch te raken. Paar dagen goed en ineens weer bergafwaarts.. Evr. tips zijn welkom trouwens
Bij ons werkt het beste de neutrale "zakelijke" aanpak. Maar dat is voor een pleegkind wellicht "makkelijker" dan wanneer het een biologisch kind betreft. Begrijp me niet verkeerd maar ik kan me niet 100% onvoorwaardelijk aan haar geven. Emotioneel gezien. Er moet een buffer tussen zitten. Waar ze mij kan raken zal ze het niet nalaten namelijk. Kinderen met een hechtingsstoornis trekken aan en stoten daarna enorm af. Op alle mogelijke manieren. Wij werken met een zakelijke aanpak. Niet in haar emoties meegaan. Ze wel benoemen (ik zie dat jij boos/verdrietig etc bent) maar niet daarin mee gaan. Dat werkt hier het beste
Ik vind het knap! Mijn zoon heeft ook een neutrale aanpak nodig. Op zn opvang gaat het ook supergoed. Maar thuis dus niet. Ten eerste houden we van elkaar (want gevoel van zoon telt hierin ook mee). En dat is al een andere basis dan neutraal. Ik weet niet of ik het helemaal juist opschrijf want ik snap dat pleegouders ook van hun pleegkinderen houden (heb zelf jarenlang pleegbroeetjes en zusjes gehad en 1 pleegbroer is er al ruim 20 jaar. Hij is gewoon mn broer en toch is het anders). Maar neutraal zijn werkt goed. Maar thuis is dat tegelijkertijd zo moeilijk omdat mijn basisgevoel niet neutraal is maar "houden van". En dat is voor mijn zoon eigenlijk al teveel
Hier werkt het ook niet altijd even goed hoor. Ik ben ook maar gewoon mens met gevoelens. En als ik een dag niet lekker in mn vel zit lukt het mij ook niet altijd om.niet mee te gaan in emoties. Maar daar ben je mens voor, ben ook niet perfect. Ik doe mn best. En Ja, ik vind haar heel lief hoor, maar door haar trauma en stoornissen vertoont ze gedrag waardoor het niet zo is dat ik kan zeggen dat ik onvoorwaardelijk van haar hou. Noem me slecht, noem me weet ik veel, maar zo is het gevoel nou eenmaal.
Ik ben blij dat dit voor jou werkt. Helaas is dit voor heel veel ook niet zo. Wij hebben helaas onze dochter een paar weken terug uit huis moeten laten plaatsen. Ook heel veel geprobeerd, zonder succes. Nu krijgt ze behandeling waaronder straks theraplay. Maar goed dit is geen antwoord op ts.
Elin heeft ook wel eens zo'n bui. Vaak door vermoedheid. Ik stuur haar naar haar kamer met de mededeling dat ze weet beneden kan komen als ze niet meer zo hysterisch is. Als ze binnen 10 min niet kalmeert ga ik naar haar toe om haar te troosten en met haar te praten. Als ik haar niet die 10 min. Ruimte geef is er geen gesprek met haar te voeren. Een straf opleggen zou ik in dit geval niet doen
Niks slechts aan. Wat je zegt, je bent een mens. Wat fijn dat naar haar kamer toe sturen werkt Hier zou het geen optie zijn, ivm veiligheid. Als mijn zoon boos is smijt hij met spullen, schopt en slaat hij overal tegenaan. Ik kan hem dan niet alleen laten
O wat afschuwelijk verdrietig, om je dochter uit huis te hebben laten plaatsen. Je moet wel kapot ervan zijn is er wel uitzicht op terug komen? Heel veel sterkte!
Het was ontzettend moeilijk en hebben het ook echt voor ons uitgeschoven. Maar we moesten dit nu doen, er kwam een plekje vrij op de dagbehandeling waar ze zat en nog steeds zit. Ze had het daar onwijs naar haar zin. Er wonen maar 6 kindjes, dus dat is niet veel. Het voelde alsof ik moest kiezen tussen de kinderen, want de oudste en jongste leden er echt onder. Nu 3 weken later voelt het goed en kan ik me er langzaam in berusten. Het is voor 2 jaar en dan wordt er bekeken of ze weer naar huis kan.
Mijn oudste van zes heeft dit ook wel eens. Bij haar ligt honger, dorst en vermoeidheid aan de basis. Wat ik doe: ze mag op haar kamer kalmeren, dan praat ik met haar en benoemen we alles, vervolgens maken we een plan (hoe reageren in de toekomst) en dan knuffelen. In geen geval word ik boos of geef ik toe aan waarom de driftbui tot stand kwam. Straffen doe ik niet.
Wat heftig.. ik herken mijn dochter hier ook helaas in. Wat jij zegt over die hechtingsstoornis, hoe bedoel je dat precies? Ik heb een pnd bij mijn dochter gehad waar ik nooit voor behandeld ben. Ik heb ook weinig band met haar. Helemaal met dit gedrag. Mag in pb als je dat liever hebt. Ik schrik hier wel van