Hoi allemaal, Mijn dochtertje is nu 3 dagen oud. Ik heb zelfkatheterisatie overgehouden aan de bevalling. Wie nog meer en wie kan mij vertellen of dat blijvend is of dat echt nog wel weg gaat? Ik word gek in m’n hoofd als dat blijvend zou zijn........
Wat bedoel je precies met zelfkatheterisatie? Het enige wat ik erover kan vinden is het zelf inbrengen van een katheter en dat bedoel je vast niet.
Ik denk dat ze dat wel bedoelt. Ik heb het moeten doen los van de bevalling; dat was gelukkig tijdelijk. Een vriendin van me heeft het na haar bevalling moeten doen, en ook dat was gelukkig tijdelijk. Gynaecoloog of uroloog kunnen je vast meer info geven over jouw specifieke situatie!
Ligt er aan wat de reden is voor de zelfkatheterisatie. Neem aan dat het ziekenhuis je heeft uitgelegd waarom het is? Dus die kunnen je dan ook als beste de prognose geven. Hebben ze je dan al zo snel naar huis gestuurd dat je nu al zelf moet kathetarieseren?
Ik ben inderdaad na een nacht controle naar huis gestuurd, omdat het verder wel ok ging. Thuis katheteriseren inderdaad, klopt. Het enige waar ik bang voor ben is dat het nooit meer goed komt, maar als ik dan zo lees is dat maar van korte duur?! Maar hoelang kan zoiets duren?! 2 weken?? 6 weken?? Of misschien wel maanden??
Bij mijn vriendin duurde het 5 dagen, ze had toen wel ook een infectie, maar met antibiotica was dat gelukkig met 2 dagen weer over.
En de reden dat ik dat moet doen is omdat ik dus niet meer kon plassen na de bevalling. Heb nu ontzettend veel last van de hechting, dus het zelf plassen lukt een klein beetje boven een emmer, maar nog totaal niet op de wc. Dat benauwd me een beetje. Hoe snel moet het gaan om het niet blijvend te hebben?
Als het nu al een beetje gaat, komt dat echt wel weer goed hoor! Zeker nu de ergste druk (baby en bevalling) achter de rug is, zal alle zwelling snel afnemen en zul je weer controle krijgen over die sluitspier. Het kan goed helpen om met lauw stromend water te plassen; dat helpt te ontspannen en het geluid van stromend water kan ook goed helpen. Plus met hechtingen is dat veeeel fijner! Vooral blijven proberen, maar als het nog niet lukt betekent het echt niet dat je nooit meer van die katheters af komt hoor.
Ik lees gelukkig ook wel dat de meeste vrouwen er vanaf komen... Mja, het is vooral geloven in jezelf! En aangezien ik een ontzettend heftige bevalling heb gehad en een kraamweek met veel tranen, is dat best lastig
Meestal is het van korte duur. Hebben ze je niet gezegt om na zoveel dagen te bellen of langs te komen? Ik moest toendertijd na 5 dagen terug komen. Daar plassen en daarna catheriseerde ze me om te kijken hoeveel urine er achter gebleven was. De eerste keer bleef er 300 ml achter. Teveel dus. De keer daarna (dacht) 150 ml. Da was de ondergrens en toen mocht ik ermee stoppen. Al moet ik zeggem dat ik mezelf niet hoefde te catheteriseren. Was wel hun bedoeling maar had een totaal ruptuur en was alleenstaand en zag dat echt niet zitten. Ik heb toen zo ongeveer geëist dat ik een verblijfscatheter kreeg. Heerlijk. Slangetje met een kraantje die om de 2 a 3 uur boven de plee open gezet moest of ik kon er een zak aanhangen.
Ohh sorry, lekker ondoordachte reactie van mij dus! Ik had er nog nooit van gehoord dat dat ook na bevallingen kon. Gelukkig lees ik hier vooral positieve verhalen, hopelijk ben jij er ook gauw vanaf. Sterkte met het herstel!
Ziekenhuis bellen Niemand kan je hier antwoord op geven. Ik heb bijv geluk gehad, ik had er ook blijvende blaasschade aan over kunnen houden. Ziekenhuis bellen en vragen hoe lang je ermee door moet gaan. Als ik zelf zou catheteriseren dan moest ik op gezette tijden, zo om de 2 a 3 uur gaan plassen en daarna catheter erin om te kijken hoeveel urine er achter gebleven was. Aan de hand daarvan zou dan besloten worden of ik ermee door moest gaan of dat het kon stoppen. In mijn geval had ik een verblijfscatheter. Ik had na een week een afspraak in het ziekenhuis om te controleren hoeveel urine er achter bleef. Catheter werd verwijderd, ik moest veel drinken en dan op de wc gaan plassen. Daarna werd ik gecatheteriseerd om te kijken hoeveel er achter bleef.
Ik ben na de bevalling van de 2e met een verblijfskatheter naar huis gegaan. Zij is heel rap thuis geboren, maar wel (weer) met een totaal ruptuur. Dus naar het ziekenhuis en met ruggenprik gehecht op de OK. Eenmaal de ruggenprik uitgewerkt kon ik niet meer plassen, maar had wel gigantische buikpijn. Omdat er meer dan 700ml uit m'n blaas kwam was het beleid dat ik voor minimaal 48 uur een katheter kreeg, die werd 's nachts rond 4.00 ingebracht en ik ben gewoon 's morgens rond 10.00 met katheter naar huis gegaan. Aan de katheter geen opvangzak, maar alleen een afsluitdopje met de afspraak dat ik m'n blaas minstens elke 3 uur moest legen of als ik aandrang had. Nu ben ik een 'zeikerd' dus ik hing minimaal om de 2 uur boven de wc m'n blaas te legen. Na 2 dagen moest ik terug naar het ziekenhuis en werd de katheter eruit gehaald. In die tijd moest ik 2x volledig proberen uit te plassen. Na elk toiletbezoek werd ik 1 malig gekatheteriseerd om te zien hoeveel urine er nog achter was gebleven. Dat uitplassen was voor mij wel erg lastig, aangezien die spieren natuurlijk weer helemaal van slag zijn door de bevalling. Gelukkig was de hoeveelheid urine de achter was gebleven steeds binnen de marge, dus na een ochtendje ziekenhuis mocht ik weer naar huis toe zonder katheter. Merkte zelf dat het uitplassen met de dagen steeds beter ging. Ben nog wel een keer terug geweest naar de bekkenbodemfysio, daar was ik tijdens de zwangerschap ook al geweest, vanwege de totaal ruptuur bij de 1e. Ik verlies af en toe nog wel wat druppeltjes urine, maar met een inlegkruisje is dat prima op te vangen. Oh ik lees nu pas de andere berichten en zie dat er veel vergelijkbare reacties zijn. In elk geval, ik zou het ziekenhuis gewoon even bellen. Mij is de ochtend van ontslag na de bevalling direct vertelt wat er van mij werd verwacht en een afspraak gemaakt voor 2 dagen later om terug te komen.
Ik ben ook onder behandeling van de urologie verpleegkundige en bekkenbodemfysio (hoewel ik hoop dat mijn blaas het vanzelf weer op gaat pakken). Maar ik ben zo bang dat het nooit meer goed komt en voor altijd moet blijven katheteriseren. Daarom wilde ik graag ervaringsverhalen...