Hoi dames, ik heb een beetje een gênante vraag en beschamend.. Maar sinds ik zwanger ben heb ik echt geen zin meer in welke vorm van affectie dan ook! Ik wil (vriendlief) niet knuffelen, kussen en dergelijken... Alleen bij mijn zoontje ben en blijf ik wel heel knuffelig en liefdevol en vind het bij hem ook erg fijn! Zijn het de hormonen of betekent dit gewoon iets anders... Maak me er wel zorgen over en merk ook dat hij ermee zit... Iemand die het herken of advies heeft?
Heel herkenbaar! Ik kan er zelfs niet tegen als hij zijn hand op mijn knie legt als we in de auto zitten. Knuffelen, zoenen etc. Ik moet er echt niet aan denken... Ik zou het wel aan hem uitleggen dat het de hormonen zijn anders begrijpt hij er waarschijnlijk niets van. Ik ben voor de vierde keer zwanger en elke keer hetzelfde verhaal. Gelukkig overleven we het iedere keer weer. Haha Sterkte!
Oef, elke aanraking was teveel, al dat gekriebel, bah. Maar gelukkig is het nu sinds vorige week weer zo goed als over. Bijna 13 weken zwanger nu.
Ik ken het wel. Maar ik heb ook veel last van onrustige benen, elke aanraking maakt het alleen maar erger.
Ik herken het ook heel erg. Moet er nu niet aan denken terwijl met mijn zoontje het juist heel anders was. Vind het voor mij man ook erg vervelend hopelijk is het straks weer normaal.
Ik merk wel dat ik minder behoefte heb aan intimiteit. Voor vriend heel erg wennen na al die maanden 'geklus'. Maar ik snap het zelf ook nog niet helemaal dus allemaal vreemd. Maar herken het dus wel.
Ik herken het zelf niet maar ik geloof inderdaad ook dat dit hormonen zijn. Zelf had ik ook ergggggg last van die hormonsters die zich bij mij en mijn relatie uitte in hele andere dingen. Die zijn sinds 1,5 maand ook voorbij. Thank god.
Heel herkenbaar. Bij mij was het zelfs zo erg dat ik inwendig echt woedend werd als ie aan me zat. Heb me zelfs regelmatig afgevraagd of ik nog wel van mijn man hield, voelde nl niet veel meer. Rond mijn 20e week zwangerschap kreeg ik mijn gevoel voor hem weer redelijk terug maar het was pas (vrijwel direct, dat wel) na de bevalling dat ik weer blij met hem was. Intimiteit kregen we ook een paar weken na de bevalling terug. Kan me echt niet meer voorstellen dat ik zo weinig voelde, het is zo'n lieverd. Voel me soms nog steeds schuldig want ik heb het hem niet makkelijk gemaakt, was echt een trut.
Ohja dat heb ik ook en ik voel mij best schuldig tegenover mijn man. Gelukkig begrijpt hij het maar toch heeft hij het er af en toe moeilijk mee. Tot nu toe bij elke zwangerschap gehad en steeds was het rond 14 weken over. Zelf mis ik aan de ene kant ook die intimiteit maar toch moet ik er niet aan denken en wordt ik geïrriteerd als mijn man mij aanraakt of wilt zoenen. Gek hè die hormonen