Lieve mensen, Ik heb lang getwijfeld of ik hier een berichtje moest posten, maar uiteindelijk heb ik de stap toch maar genomen. Mijn vriend en ik waren nog niet zo lang samen toen ik zwanger werd, We zijn nu 6 maanden samen en ik ben 16 weken zwanger. Alles is best snel gegaan en achteraf misschien te snel, maar we hebben bewust voor een kindje gekozen. Ik wil wel even duidelijk zeggen dat ik erg blij ben met dit wondertje wat in mij groeit en dat het een bewuste keuze is geweest. Alleen sinds ik zwanger ben ligt mijn relatie op de klippe. Mijn vriend begrijpt me totaal niet, hij snapt niet hoe ik me voel en kan daar heel weinig mee. Het enige wat hij wil is aandacht! Er is dan ook sinds de laatste maanden een hoop gebeurd, hij heeft last van drift buien en kan uit het niets heel boos worden, hij begint dan te vloeken en te tieren en als ik niet op pas dan begint hij met dingen te gooien. Hij heeft zelf de prullenbak al eens in elkaar getrapt. De hond is bang voor hem, ik weet niet wat ik met hem aan moet, maar als hij boos is dat roept hij alles en nog wat en vaak wel 100 x dat hij bij me weg gaat. In de hoop dat ik dan zeg dat hij me niet in de steek mag laten. Je moet je na gaan dat dit al zeker aan de gang is van begin juni, dit is zeker 3 maanden en tot 4 weken terug woonde we nog samen. Vaak als hij zo'n bui heeft dan kwetst hij mij door dingen te zeggen en ook dingen te roepen, waar hij vervolgens weer het tegen over gestelde van zegt. Ik weet dus niet zo goed wat ik moet geloven van hem en heb totaal geen vertrouwen. Een beetje respect en begrip voor mij vind ik wel op zijn plaats. Uiteindelijk in weer eens een ruzie toen hij iets zei heb ik gezegd dat hij die dag daarvoor precies het tegenovergestelde zei en toen heeft hij zijn spullen gepakt en is weg gegaan. Dit is nu 4 weken geleden. meteen de dag erna had hij spijt en had hij nooit mogen weggaan. Dit is meestal het geval, maar dan ben ik wel gekwetst en dit is niet over 1 dag ijs gegaan. Ik heb hem gezegd dat ik geen relatie wil met een man die mij zo behandeld en helemaal niet in deze situatie. Met rust laten kan hij me niet, want hij is alleen maar met mij bezig, maar in het begin wilde ik niets meer met hem te maken hebben. Na veel gezeur van mijn ouders heb ik de moet verzameld en geprobeerd om er een positieve draai te geven en op afstand proberen om eraan te werken en om onze relatie op te bouwen. Maar elke keer als ik dacht dat het goed ging, dan boorde hij me 2 dagen daarna weer vinaal de grond in en begon het liedje weer van voor af aan. Hij blijft maar zeggen dat hij bij me weg gaat, ik een spelletje met hem speel, ik hem gebruik voor zijn geld en het niet alleen redt. Nu zouden we vandaag weer afspreken om proberen een normaal gesprek te voeren omdat we door de telefoon altijd ruzie maken, maar het liep weer is uit de hand. Hij begon te schreeuwen en was een poppenkast aan het spelen etc. Uiteindelijk heb ik hem heel duidelijk verteld dat als hij niet veranderd onze relaite nooit zal gaan werken, want ik wil geen man in mijn leven en voor mijn kindje die mij zo behandeld. Uiteindelijk heeft hij een heel pleidooi gehouden over dat hij de knoop doorhakte, mij het geluk wenste en hoopte dat we over een tijdje de dingen konden regelen en dat hij er wel voor het kind wilde zijn. Aan de ene kant voor mij een opluchting, aan de andere kant moeilijk omdat mijn ouders (vader vooral) zit te hameren op mijn relatie. Maar mag ik zelf dan niet meer gelukkig zijn, en genieten van de dingen die komen gaan. Moet ik dan maar met stress leven?! Maar na zijn pleidooi riep hij keihard, ik maak het niet uit, maar ik laat jou met rust....... Nou dat kan ik dus niet! En heb hem gezegd dat hij vandaag de rest van zijn spullen moet komen halen. Hoe het vandaag zal lopen weet ik dus niet.... bang dat het weer van voor af aan begint, ook bang om het alleen te moeten doen.... Maar een relatie op deze manier wil ik niet. Moet ik er voor vechten of zouden mensen ook op deze manier achter me staan?! Heb twijfels over zoveel dingen.......... Sorry voor dit hele verhaal...........
Tuurlijk zullen er mensen achter je staan meid. Je moet je helemaal niet verplicht tov je ouders of anderen voelen om het weer goed met hem te maken. Je zegt zelf dat het voor jou een opluchting was toen hij zei dat hij de knoop doorhakt? Het is nooit leuk om je relatie kapot te zien gaan en al zeker niet als je zwanger bent maar je bent niet alleen, hier zul je veel positieve alleenstaande meiden tegenkomen (hopelijk ben ik gauw ook één van hen). Doe wat JIJ denkt dat het beste is en hou met niemand anders rekening.
Dank je Sam0110. Weet ook wel dat ik aan mezelf moet denken, maar als je familie blijft pushen het moet werken, het moet werken, dan probeer je er toch nog wat van te maken. Maar inmiddels heb ik ruim 3 maanden van mijn zwangerschap verkloot door stress en zou ook graag een beetje willen genieten van alles! Ik hoop dat het na vanmiddag afgesloten kan woren. En ik hoop voor jou ook dat er het beste van komt meid!
You go girl! Laat je niet op je kop zitten en kies voor je eigen geluk. natuurlijk moeten jullie samen wel bespreken wat te doen qua omgang enzo van je kleine maar dat hoeft niet deze week al. Ik wens je heel erg veel geluk, kracht en plezier voor nu en de komende jaren.
He meis, als je het zelf niet ziet zitten dan even grof gezegd sch**t aan je ouders. Jij bent degene die met hem moet leven en niet zij. Ik zei altijd tegen mijn ouders" nou dan ga jij toch met hem". Niet fair van mij maar ik wilde ook niet dat ze zich met mij bemoeide. Als je zelf niet gelukkig bent moet je doen wat je zelf denkt het beste te doen en niet wat een ander zegt. Ben heel benieuwd hoe het gisteren was
Vroeger was het meestal zo dat de ouders samen bleven ookal waren er nog zoveel problemen. Dus ik begrijp je vader ook wel. Alleen zijn de tijden veranderd en kiezen vrouwen nu ook (eindelijk) voor zichzelf! Doe wat jij wilt, zolang jij je niet veilig voelt en niet gelukkig bent samen met hem. Dan weet je wat je moet doen. Volg je gevoel. Vraag je vader hoe goed het voor een kind is om met zo'n vader te leven. Als je ex/vriend zo doet gaat hij straks nog agressiever worden! Wie weet kan hij jullie kindje beginnen te slaan wanneer het kindje zich niet gedraagt naar zijn zin. Mensen zoals hem willen dat vrouw en kinderen naar zijn hem luisterd, doet wat hij zegt..
Hey meissie, Je moet inderdaad kiezen voor je eigen geluk. Je vader wil waarschijnlijk het beste voor je en is bang dat je het alleen niet red, maar daar komt hij ook wel overheen. Nu gaat het om jou en je kindje. En bij elkaar blijven om het kind dat werkt niet...geloof me maar. Ik zit in een soortgelijk schuitje als jij, alleen was het niet ik, maar hij die er een punt achter zette. Ik was 12 jaar samen, waarvan 3 getrouwd en 10 weken zwanger toen hij me vertelde verliefd te zijn op een ander. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. De volgende dag besloot hij van me af te willen. Nu kunnen we gelukkig wel samen aan tafel zitten, zonder ruzie, maar dat komt omdat ik er in het begin alles uit heb kunnen gooien wat ik wilde. Tussen ons zal het nooit meer wat worden, want het vertrouwen is weg. En alleen om het kind....NO WAY, dat werkt niet. Uiteindelijk zal het dan toch stuk lopen en dan vaak met nog meer ruzie. Je ziet het wel tussen jou en je (ex)vriend. Het wordt er niet beter op zo. Probeer elkaar even met rust te laten en ga daarna eens praten met elkaar over de kleine. Maar eerst genieten nu! van je zwangerschap. Heb ik ook de eerste maanden niet gekunnen i.v.m. eerdere miskraam en toen door zijn leuke mededeling, maar ben de schade aan het inhalen. Liefs Vaam
Sorry... het heeft even geduurd, maar ik heb een zwaar en vermoeiend weekend achter de rug. Zaterdag middag heeft hij bijna al zijn spullen opgehaald op 2 dingen na die er niet meer bij paste. We hebben nog heel even kort zitten praten. Gelukkig was hij rustig en bleef hij d'r bij, hoe erg hij het ook vond, dat dit de beste oplossing was. Nu heb ik gisteren een hoop uitzoek werk gedaan om financieel te kijken hoe ik er voor sta..........
Voel me eigenlijk wel prima! Er is wel een last van mijn schouders afgevallen. Heb de afgelopen 2 nachten heerlijk geslapen. Weinid last meer van mijn buik in tegenstelling tot vorige week, dus ik denk de beste keuze. Heb een hoop dingen op financieel gebied uitgezocht. Omdat ik op dit moment en studeer en werk en dat niet beide kan blijven doen als ik ook nog een kind in mijn eentje moet opvoeden. Dus kijken wat in beide gevallen de beste financiele situatie is.
Nou ik weet heel zeker dat dit gewoon de beste keuze is voor je. Moet er niet aan denken om samen te leven met iemand die mij zo behandeld! En nog veel belangrijker, als hij jou al zo behandeld hoe zal hij dan later zjin kind behandelen. Heel goed dat je voor jezelf heb gekozen! En net als de vele alleenstaande moeders zal ook jij het wel redden. Liefs Saskia
Dat denk ik ook. En als ik straks alles op een rijtje heb en er met mijn ouders over gehad heb dan zal het wel helemaal rust geven. Hoewel ik me daar nu iets minder zorgen om maak. Want ze zullen me niet laten vallen...... ook al vinden ze dat er soms niet de juiste keuzes worden gemaakt....
zo meissie ik denk als ik dit lees dat je een goede keuze heb gemaakt voor jezelf en je baby om voor jezelf te kiezen en je kindje komt vast allemaal op zijn pootjes terecht end e zon gaat vanzelf weer schijnen! maar eerst van die stress af das belangrijkste toch
Hoi Shy, Klinkt als een heel verstandige beslissing meid. Enne, hij zou eens een cursus 'anger-management' moeten doen bij een GGZ-instelling, want ik hoop niet dat hij zo tegen jullie kind gaat doen. Klinkt als iemand die erg instabiel is.
Hoi Shy, Wat er bij mij in me opkomt na het lezen van je verhaal, is dat je gedurende je zwangerschap voor jezelf moet kiezen. Je na de geboorte nog steeds voor jezelf moet kiezen en wanneer je vriend dan bij draait, er beter mee om kan gaan etc. jullie samen kunnen gaan kijken of het samen weer gaat werken. En dan samen weer voorzichtig een leven opbouwen. Maar zolang hij zo blijft doen, jij zwanger bent en helemaal in het begin na de geboorte van de kleine nog steeds zo uitvalt heeft dit alleen maar een negatief effect op zowel jou als je ukje. Sterkte.
Uiteindelijk heb ik hem heel duidelijk verteld dat als hij niet veranderd onze relaite nooit zal gaan werken, want ik wil geen man in mijn leven en voor mijn kindje die mij zo behandeld. deze zin heb ik eruit gepikt die zegt alles. en dat je vader je een andere kant op probeerd te duwen richting een man die geweld gebruikt jeej, dat is te erg voor woorden. je bent een flinke meid je red je best uiteindelijk. en je doet het beste voor jou en je kindje. je vergeeft het jezelf nooit als jij of je kindje en keer het middelpunt van dat geweld van hem worden later. sterkte meid. liefs yinte
Hai Shy, Je klinkt dapper en verstandig, zet m op en ik denk vast dat je er prima uit komt. Ik sluit me bij Yinte aan, geweld is afschuwelijk en dat wil je NIET in het leven van je kind (en jezelf).