Wellicht klinkt dit heel stompzinnig... Maar ik had vanmiddag een flinke woordenwisseling met mijn man en ben nogal uit mijn slof geschoten. Boos, huilen.. Een echte emotionele ontploffing zeg maar. En nu maak ik me zo'n zorgen. Afgelopen maandag een prima echo gehad, maar ik ben bang dat ik dat kleintje hiermee schade heb berokkend. Na mijn missed abortion in april is het allemaal zo spannend en nu kan ik het weer moeilijk loslaten de gedachte dat het wel eens mis kan zijn gegaan hierdoor. Misschien dat ervaringen van anderen wat kunnen helpen. Ik voel me nogal stom; dat ik me niet een beetje in heb kunnen houden. Met man is het overigens gelukkig alweer uitgesproken.
Nee joh, je bent 'maar' zwanger, je kan nog wel gewoon normaal leven hoor. Fijn dat het weer goed is met je man.
Dank je; fijn een nuchtere reactie. Af en toe even met beide benen op aarde blijven (met die hormonen niet mijn sterkste kant geloof ik).
Meid maak je niet te veel zorgen! Na het overlijden van mijn oudste dochter was ik snel al weer zwanger.. Ik zal vol emoties en viel ook regelmatig tegen mensen uit of storten gewoon helemaal in! Voelde mij hierna zo schuldig en zorgen of de baby hier niet onder zou gaan lijden Ik heb nu een prachtige 2e dochter er voor terug gekregen! Als je je zorgen maak voel je dan niet bezwaard om je verloskundige te bellen. Vaak kunnen hun je ook goed op je gemak stellen. Daar zijn ze voor! Heel veel geluk!
Kan me je angst voorstellen. Ik ben op het moment een emotioneel wrak en heb een zeer stressvolle zwangerschap nadat de vorige zwangerschap eindigde met een stilgeboorte bij 37 weken. Ondanks alle emoties gaat het super goed met de kleine meid in mijn buik. Nu alweer 34 weken! De emoties zijn voor jou heel vervelend, maar vertrouw erop dat de kleine in een veilig holletje zit... Over een tijdje zal het je misschien geruststellen om de bewegingen te voelen van de kleine ondanks dat je emoties niet altijd even stabiel zijn. Voor nu is het misschien fijn om even ontspanning te zoeken dmv een warm vad/douche!
Och lieve schat. Je zal nog meer van die momenten krijgen. Kan je je het niet meer herinneren bij je zoontje of je toen (ook) een hormonenbom had? Die hormonen laden zich op, tikken als een tierelier en dan kaboem....de hel breekt los op aarde met een vuurwerk show erachteraan. Als je pech hebt krijg je er nog een tsunami aan tranen bij. En dan...jawel..lig je weer in een scheur en pies je in de broek omdat je man toch wel erg lief is
Ach wat lief al jullie reacties; word ik er gewoon emotioneel van dat jullie als onbekende de moeite nemen te reageren op mijn zorgen. En dat terwijl een aantal van jullie nog veel heftigere dingen hebben meegemaakt. En marielle veel succes en geluk ook nog de laatste weken; wat ontzettend verdrietig wat je hebt meegemaakt. Maar heel fijn jullie lieve woorden. Ze stellen me gerust. Tijdens de zwangerschap van mijn zoontje had ik een prenatale depressie die zich vooral kenmerkte door extreme angst. Ik zag overal gevaar. Zo erg is het nu gelukkig niet, maar die MA heeft het niet gemakkelijker gemaakt. Het vertrouwen in mijn lichaam heeft daarmee wel een stoot gekregen; ik had het niet aan zien komen. Maar ik houd het nu in de gaten; als de angsten de overhand nemen, trek ik aan de bel. Maar tot nu toe kan ik nog enigszins relativeren, zoals nu met jullie reacties. Tijdens de zwangerschap van mijn zoontje lukte dat niet meer. Dus dank jullie wel
Zoals de anderen al zeiden:maak je geen zorgen! Bij mijn eerste zwangerschap ook heel vaak ontzettend ontploft en meisje heeft er niks van opgelopen. Ook deze zwangerschap best een paar heftige weken gehad emotioneel maar kleintje doet het prima
Nee hoor geen zorgen. Allebei de zwangerschappen toch wel 3-4 keer een mega ontploffing gehad maar twee gezonde kinderen op de wereld gezet
Oh ik snap dat zo goed! Kan geen kwaad hoor, ik heb m'n momenten ook gehad en de vraag toen ook gesteld, maar weet nu wel dat het echt geen kwaad kan. Gooi lekker je emoties eruit Hopelijk vind je snel je rust weer terug, is toch fijner voor jezelf. Dikke knuffel!
Heel fijn te lezen dat ik niet de enige ben . Ik heb anders nooit zulke ontploffingen; wat die hormonen kunnen doen. Heel erg bedankt voor jullie reacties! Ik ben weer gerustgesteld voor nu. Maar toch maandag stiekem weer even kort spieken naar de kleine. Heb gelukkig een erg fijne verloskundige!
Wow, meis, maak je idd niet teveel zorgen. Juist al die hormonen zorgen ervoor dat je explosief kan reageren, of dan juist weer emotioneel. Heftige emoties en zwangerschap gaan gewoon hand-in-hand, daar kan zo'n freubeltje echt wel tegen. Gelukkig maar, want hier afgelopen dinsdag op werk flink kwaad geworden op mensen die hun afspraken niet na zijn gekomen, en die boosheid steekt nu steeds als ik de betreffende collega's tegenkom weer even de kop op. Moet mezelf dan echt even een halt toeroepen, want anders wordt t er niet gezelliger op!
Dank je wel! Ik ben uit een vorige zwangerschap ook bekend met een prenatale depressie en daarom nu onder begeleiding bij een POP poli. Mochten je angsten of sombere gedachten het overnemen dan zou dit misschien voor jou ook iets kunnen zijn. Fijn dat je maandag weer even mag koekeloeren. Hoop dat je je nu wat beter voelt...
Dank je Marielle; ik ben vorige zwangerschap ook bij de POP poli geweest ivm prentale depressie. Heeft me toen goed geholpen. Ik houd het nu zeker in de gaten. Maar gisteravond zo geschrokken. Na het plassen ineens bruine afscheiding. Vannacht en vanmorgen niets meer, maar ik ben best bang eigenlijk. Afgelopen maandag nog een goede echo gehad en de afgelopen week veel gehoest door een luchtweginfectie. Dus rationeel is het wellicht verklaarbaar en moet ik gewoon rustig blijven. Maar emotioneel vind ik dit weer zo lastig. Gelukkig mag ik om half 2 al even voor een echo. En maar duimen dat ik niet meer bruine troep verlies..
Nee hoor kan geen kwaad! Eerste zwangerschap schoot ik elke dag uit mijn slof inclusief hysterische buien. Dochter heeft er niks aan overgehouden O en bruinverlies is geen reden tot zorg! Heb meerdere keren bloedverlies gehad en met de beeb gaat het prima. Bruin bloed is oud en kan al door bijv hoesten komen omdat alles beter doorbloed is.
Ik was echt een emotioneel wrak tijdens de zwangerschap van m'n dochter, en die is nu een hele vrolijke peuter
Dank voor jullie reacties nog! Het gaat goed; vrijdag gelukkig een prima echo gehad met een kleintje dat zelfs even zwaaide . De verloskundige zag indd wat een zwarte holte in de baarmoedermond, wat het bruine bloedverlies verklaarde. Vrijdagavond ook nog wat last van gehad, maar het lijkt nu over. Blijf wel erg hoesten . Maar gelukkig gaat het met de kleine goed. Lief dat jullie zo meeleven! Hoe gaat het met jou Marielle?
Ik ben er klaar mee! Haha... Echt aftellen nu. Over twee weken wordt ik opgenomen. Zo benieuwd naar ons moppie! Fijn dat alles goed was bij jou.