Hoi allemaal, Ik weet niet zo goed wat ik wil, of het nu bevestiging of geruststelling is. Maar ik maak me al enige tijd zorgen om mijn peuter van 2,5. Hij heeft een taalachterstand en is daarvoor getest bij het audiologisch centrum. Hij liet zich nog niet echt testen bij de gehoortest (hij was vooral afgeleid), waardoor hij binnenkort nog een keer moet. Wel zijn we al met logopedie gestart en qua losse woordjes komen er veel bij. Maar combinaties maakt hij nog niet. Mijn peuter is lief en grappig, maar ook soms erg op zichzelf. En ik zie ook een aantal dingen die op autisme zouden kunnen wijzen: - taalachterstand (soms kent hij een woordje en dan hoor je het ineens niet meer) - speelgoed vaak in een rijtje zetten (als je het vervolgens anders neerzet dan wordt hij niet kwaad, en hij speelt ook wel met auto’tjes zoals bedoeld, maar ze eindigen altijd in een rijtje) - fladderen als hij heel enthousiast is - niet samen spelen met andere kinderen (hij gaat ernaast of ertussen zitten en doet dan z’n eigen ding. of spelen ze met 2,5 nog niet samen?) - hyperfocus (hij reageert wel op z’n naam, maar niet als hij ergens geconcentreerd mee bezig is) Verder komt hij goed mee met de opvang, betrekt hij ons en de leidsters daar wel bij wat hij aan het doen is (sinds drie maanden, dit was eerst niet zo), wil hij ook graag samen dingen doen (boekjes lezen, kiekeboe doen, met de bal voetballen of naar elkaar rollen, stoeien), en zegt hij bijv ook ‘s ochtends z’n zusje gedag (op zijn manier dan, met oogcontact en een lach), wil hij overal bovenop klimmen, begrijpt hij veel van mijn aanwijzingen en opdrachten, en laat hij zich goed corrigeren (paar keer ‘nee’ zeggen is vaak voldoende) Maar toch zit het me niet helemaal lekker. Is hij gewoon introvert, of is er meer aan de hand? Op het KDV zijn de meningen verdeeld. De ene leidster hint naar autisme, en de ander zegt dat hij prima normaal oogt. Moet ik hem laten testen? Want ik lees ook weer topics van mensen die daar spijt van hebben, omdat het traject zeer belastend is. Of moet ik dat pas doen wanneer hij eventueel vastloopt? Op zich functioneert peuter thuis prima, met hier en daar een woedeaanval zoals elke tweejarige. Hoe dan ook, wijze raad is welkom.
Ik heb een heel normale peuter volgens mij, die juist heel snel is qua taal, maar een paar dingen uit je tekst herken ik wel. Auto's eindigen ook altijd netjes in een rijtje (mijn dochter deed dat ook trouwens). Hij speelt ook nog niet echt met andere kinderen, volgens mij begint dat meestal pas met een jaar of 3, dus dat hoeft ook niet. Die concentratie herken ik vooral van mijn dochter, die kan (en kon als peuter ook al) ergens heel geconcentreerd mee bezig zijn en hoort je dan ook niet. Verder weet ik echt niet wat ik zou doen. Veel dingen klinken in mijn oren wel normaal, behalve de taalachterstand, maar daar zijn jullie al mee bezig. Ik denk dat ik nog even af zou wachten hoe hij zich verder ontwikkelt, maar dat is ook makkelijk praten als het niet over je eigen kind gaat. Ik wilde je dus eigenlijk vooral vertellen dat ik sommige dingen wel herken, maar ik begrijp je zorgen ook wel. Lijkt me erg vervelend om je zorgen te maken over de ontwikkeling van je kind. Hopelijk helpt de logopedie in elk geval goed!
Klinkt mij in de oren als een doodnormale peuter met de taal achterstand. Mijn oudste deed precies hetzelfde (incl de taalachterstand) alleen was en is hij ook nog erg prikkel gevoelig een aanraking gevoelig. Die taal achterstand is zo goed als weg. En verder functioneert hij prima! Ga er niet meteen van uit dat hij autisme heeft. Doordat hij minder goed praat vind hij ook minder goed aansluiting bij andere kindjes. En ga er niet direct van uit dat hij vast loopt...
Op deze leeftijd spelen ze vaak nog voornamelijk naast elkaar, dat is normaal. Het fladderen is wel opvallend, maar ook dat hebben heel veel kinderen die erover heen groeien. Geen aandacht voor je hebben wanneer ze ergens anders mee bezig zijn is ook normaal net als dingen in een rijtje zetten. Op zich zijn dit normale dingen voor deze leeftijd maar ik kan me je twijfels goed voorstellen omdat kinderen met een autisme dit ook in een bepaalde (sterke) mate kunnen hebben. Bij twijfel kun je contact opnemen met de huisarts/cb en eventueel een doorverwijzing vragen naar bijvoorbeeld Projuventus (erg positieve ervaringen) mee al is je kindje nog erg jong hiervoor. Persoonlijk zou ik het een half jaar afwachten en in de tussentijd kijken of het zo blijft, meer wordt of juist afneemt.
Los van de taalachterstand lees ik hier zo mijn 3 jarige dochter in. Peuters zijn gewoon ook zo. Zou zo jong geen onderzoek nog starten. Autisme is gebaat bij duidelijkheid en structuur, jong kind ook wel. Probeer dat te bieden inclusief tijd en ruimte om te herstellen (van prikkels)
Ik zou het even afwachten Hier wel (waarschijnlijk) autisme, hij is nu 4. Hij is naar een mkd geweest en zit nu op een sbo. Hij had (heeft nog steeds een beetje) een spraak achterstand. Veel boze buien, alles moest op een bepaalde manier. Ook wel logisch, hij kon zich niet uiten. Dat was (is) zijn veiligheid. Misschien kan je het met de logopedist overleggen hoe zij het ziet? Misschien kan je gebaren leren?
Ik lees vooral dingen die me vrij normaal lijken voor een peuter (allemaal van toepassing geweest op mijn jongste!), afgezien van de taalachterstand. 2,5 jaar is echt nog behoorlijk jong. Mijn oudste, die dus wel (ernstig) autisme heeft, vertoonde op die leeftijd al veel probleemgedrag. Hij had veel problemen met prikkels, schreeuwde moord en brand bij alle vormen van persoonlijke verzorging. Was extreem bang voor heel veel dingen (ook een periode bang geweest voor de wind... pfff, dat was een lastig! Kinderen waren ook een bron van angst voor hem). Liet zich niet corrigeren, ik had geen grip op hem. Als ik heel boos werd, ging hij lachen. Hij imiteerde niets en kon dus ook niet klappen, zwaaien en dat soort dingen. Hij had beperkte interesses en kon met speelgoed echt niets anders dan rijtjes maken of gooien, heeft jaren geduurd voordat hij met speelgoed kon spelen zoals het bedoeld is. Hij verzette zich hevig bij iedere vorm van overgang. Herhaalde heel veel (woorden, bewegingen, repetitief gedrag noemen ze dat) en had hele dag bevestiging nodig en claimde mij hiermee constant. Kon wel 80 keer per uur mama zeggen en dan moest ik telkens reageren, deed ik dat niet dan dwong hij me door te trekken aan mijn gezicht. Hij had echolalie en begreep weinig van taal, communiceren was heel moeilijk met hem. En zo kan ik nog wel even door gaan ... Maar ik besef ook dat er vele gradaties van autisme zijn en soms moet de verdere ontwikkeling van je kind uitwijzen welke kant het op gaat. Je zegt dat het goed gaat op kinderdagverblijf en je ook thuis geen problemen met hem hebt. Dat klinkt geruststellend en lijkt me dus ook reden genoeg om nu gewoon af te wachten hoe je kind zich verder ontwikkelt. Onderzoek is inderdaad belastend, dus ik zou het alleen adviseren als je hiermee ook een duidelijk 'doel' voor ogen hebt (behandeling, begeleiding e.d.). Een kind dat prima meekomt in het gewone leven heeft geen 'labeltje' nodig. Gezien feit dat je bij audiologisch centrum komt, zou je kunnen vragen wat zij er van vinden? Meestal hebben ze daar ook wel kennis van autisme en kijken ze hier ook naar bij kinderen die bij hun aangemeld worden vanwege taalachterstand. (mijn zoon is ook via audiologisch centrum 'gediagnosticeerd')
Dank voor jullie reacties. Ik kijk het inderdaad nog even aan. @Kache bij het audiologisch centrum vonden ze ook dat zoon geen goed contact maakte. hij dook gewoon bovenop het speelgoed en vergat alles om hem heen. hij reageerde zelfs niet meer toen ze aan z’n oor gingen trekken om te kijken of hij überhaupt wel een reactie kon geven. wel vonden ze de non-verbale communicatie tussen hem en mij heel sterk, waardoor zoon mogelijk niet de noodzaak ziet om iets te zeggen. met wat tips uit het boek ‘Praten doe je met z’n tweeën’ gaat dat nu een stuk beter. hij betrekt ons ook meer en reageert vaker als we hem roepen. dank voor je uitgebreide reactie. ik realiseer me dat deze zorgen in het niet vallen bij jouw situatie, maar ik ben wel heel blij dat je reageert. want wat moeten het veel zorgen voor je zijn allemaal. het zit ‘m bij ons er ook in dat er een leidster op het KDV is die hem deze hoek in duwt (zeker sinds zoons vaste leidster met zwangerschapsverlof is). en hoewel ik het echt wel snap waarom ze het denkt, weet ik gewoon niet wat ik ermee mee moet. ik wil niet wegkijken én ik wil niet onnodig iets problematiseren. dat maakt dat ik me heel onzeker voel. overigens is een deel van haar bedenkingen nergens op gebaseerd. zo meende ze dat zoon niet zelf uit z’n stoel kon drinken of uit een beker kon drinken. thuis doet hij dat wel, dus wij adviseerden haar het toch eens te proberen. en ja hoor, ook daar deed hij het gewoon. ze had het hem gewoon nooit laten proberen en zoon is dan wel weer zo gemakzuchtig dat hij een tuitbeker prima vindt, net als getild worden...
In het geval van de kinderdagleidster zou ik aangeven dat je dit in je achterhoofd onthoud en voor nu kijkt hoe de ontwikkeling van je kind gaat omdat hij nog erg jong is en ze op deze leeftijd vaak niet eens willen testen omdat het ook bij de normale ontwikkeling past. Sterkte, de zorgen herken ik sterk van mijn oudste.
In principe hebben alle peuters autistische trekjes. Want een deel van de autisme kenmerken zijn voor peuters juist heel normaal gedrag. Vooral de grote behoefte aan structuur / regelmaat / voorspelbaarheid en dingen steeds (laten) herhalen op dezelfde manier. Op deze leeftijd spelen kinderen vaak liever alleen dan met leeftijdsgenootjes. Ze spelen meer ‘naast elkaar’ dan ‘met elkaar’. Het sorteren of ordenen van dingen is ook iets dat echt bij deze leeftijd hoort. Niet alle kinderen doen dat in dezelfde mate, maar het is veel voorkomend. Een vriendin van me laat haar peuter de legoblokjes van haar oudste zoon op kleur sorteren. Daar doet ze beide kinderen een groot plezier mee. Als er wel sprake is van autisme, is het fijn als je er vroeg bij bent. Hoe eerder je het weet en je opvoeding daarop aanpast, hoe meer je kinderen kunt leren. Althans: dat is de laatste jaren wel de heersende gedachte bij de meeste autisme-experts, geloof ik. Jullie kind wordt door zijn taalachterstand al goed in de gaten gehouden. Het kan dus zeker geen kwaad om eens met deze mensen te overleggen en je zorgen te bespreken. Ik lees niet direct zorgwekkende dingen, maar ik vind ook dat je bij dit soort dingen beter te goed kunt opletten dan niet goed genoeg. Blijkt hij autistisch te zijn dan is het goed als je dat weet. En als hij niet autistisch is dan komt dat er ook wel uit en kan het geen kwaad als je daar eens goed naar gekeken hebt.
Mijn dochter doet precies hetzelfde : fladderen met de armpjes, steentjes, blokjes etc op een rijtje leggen, alleen spelen. En volgens mij is mijn dochter een volslagen normale peuter hoor. Het ene kindje praat nou eenmaal later dan het andere kind.
De kenmerken die je beschrijft zijn kenmerken van iedere peuter. (En zelfs voor volwassenen, want ik wapper en zwaai ook met mijn handen als ik enthousiast ben..haha.) Behalve de taalachterstand, maar daar krijg je hulp voor toch? Ik zou hem niet laten testen bij de kenmerken die je noemt. Kinderen zijn nog zo in ontwikkeling op die leeftijd. Iets kan over drie weken alweer veranderd zijn.
Dank voor al jullie reacties weer. Ik had vandaag een kennis op bezoek die op de kinderopvang werkt. Ik heb haar een paar maanden terug het verhaal al verteld. Zij meende vandaag dat ik me geen zorgen hoefde te maken, want ze kreeg goed contact met hem (oké, hij negeerde haar eerst tien minuten maar werd erna toch wel nieuwsgierig), ze hebben met een bal overgegooid (zoon kan nog niet vangen, wel gooien), ze vond hem motorisch goed (dingen uit hurkzit pakken, koprol maken), en hij lachte en brabbelde veel toen we allemaal aan tafel een broodje aten). Ik kijk het dus even aan en nu nog bedenken idd hoe ik de opvangleidster hierover informeer (lees: haar vriendelijk vertel dat ze even moet dimmen met haar gedram om een diagnose) @Miracle1 jij ook sterkte! ik ben wel benieuwd naar je verhaal, als je dat wil delen.
Diagnoses worden bewust nog niet gegeven op zo’n jonge leeftijd, ook met 5 jaar geven ze deze nog niet omdat kinderen dan nog volop in ontwikkeling zijn en heel veel dingen die lijken op autisme bij jonge kinderen normaal zijn en ze soms over dingen heen kunnen groeien. Dit zou je ook zo terug kunnen koppelen naar de leidster. Mensen zijn soms te snel bezig met stempels en namen ergens aan geven terwijl dat op zo’n jonge leeftijd soms helemaal niet helpend is. Houd het in je achterhoofd en als ouderzijnde houd je al de ontwikkeling van je kind in de gaten. Volg je gevoel erin, heb je over een tijdje nog steeds zorgen of twijfels dan kun je een verwijzing vragen of kijken of iemand met jullie mee wil kijken.
Mijn zoon had toch echt op zn 3e al een diagnose. En geen voorlopige diagnose maar gewoon een echte officiële.
Mhhhh hoe kom je daar bij als ik mag vragen? Hier toch echt zoontje die met 4 jaar de diagnose autisme kreeg. Ook niet voorlopig maar officieel. En ik ben er “blij” om. Hierdoor was het mogelijk om een hulpvraag uit te zetten.
Ga je nog een traject in w.b.t de uitkomst bij het audiologisch centrum of hangt dat af van de gehoortest die nog afgenomen gaat worden? Mijn dochter heeft nl n.a.v. de onderzoeken bij het audiologisch centrum een vroegbehandeling gevolgd (bij Kentalis) en daar hebben ze tijdens de vroegbehandeling haar o.a. ook getesr op autisme (wat ze overigens niet had). Dus wilde je even meegeven dat mocht je ook iets van vroegbehandeling krijgen ivm de spraak dat ze dan meestal ook wel verder kijken tijdens de behandelingen indien nodig en dan zou het alsnog onderzocht kunnen worden. Overigens herken ik ook een aantal punten van hetgeen jij opnoemt in mijn dochter en die heeft dus geen autisme (wel een spraakachterstand). Denk idd ook dat het meerendeel van de dingen die je beschrijft normaal peuter gedrag is.
Ik snap je zorgen maar volgens mij is hij volkomen normaal. Volgens mij is hij ook nog te jong om te testen op autisme. Maak je maar niet druk.