Hallo, Ik maak me een beetje zorgen om me zoontje. Hij gaat over 4 maanden naar de basisschool, praten doet hij nog niet helemaal goed. En met andere kinderen mee doen ook niet. Ik en mijn vriend waren als kind zijnde precies hetzelfde, mijn vriend wilde ook niet praten en ik ook niet. Zowel thuis als op school. Zoals ik van de juf hoor is ie een schaduw van de juf, en vooral als er heel veel kindjes zijn. Hij zit op de peuterspeelzaal, 4 ochtenden hij heb vve. Dat is dat je dan 4 ochtenden naar de peuterspeelzaal mag. Thuis is hij helemaal open, en kletsen op zijn manier... springen rennen druk doen. Zoals een kindje hoor te zijn. Maar zodra we op school zijn is hij ineens een heel beschaafd jongetje, en praat amper. Hij is geholpen aan zijn tongriempje neusamandelen en buisjes in zijn oren. Als hij op school is speelt hij alleen, en niet met andere kindjes. Op zich niet zo erg, alleen waar we ons druk om maken (de juffen en ik, papa zeg maar 1 ding dat zien we dan wel weer) of dat hij wel op een gewone basisschool kan. Want als de juf met de kinderen gaat spelen, doet mijn zoontje mee, zodra de juf weg loop, loopt mijn zoontje er gauw erachteraan. Hij begrijp alles, en is echt niet dom. De juffrouw heeft al gezegd als hij zo naar de basisschool gaat, dan zal die op zijn tenen moeten lopen.... hebben jullie tips?
Dat hij op zijn tenen zou moeten lopen vind ik eigenlijk een gekke uitspraak van de juf. Ik snap je zorgen, want je wil het liefste dat je kind onbezorgd met vriendjes rond rent. Maar niet elke peuter is al zo ver. Zeker het feit dat hij nog niet goed praat kan voor hem voor veel onzekerheid zorgen omdat kinderen hem niet begrijpen en hij liever bij de juf blijft. Heb je voor dat praten al meer hulp zoals logopedie bv? Ik zou iig eens langs een logopediste gaan en een intake gesprek doen. Wie weet kunnen die meer voor je zoontje betekenen. Ook zou ik nu op voorhand al een gesprek aanvragen met school en je zorgen kenbaar maken. Wellicht kunnen zij al een plan maken. Wat betreft het sociale denk ik echt dat dat gerelateerd is aan het praten en dat zal op school beter gaan als hij beter gaat praten. De kleuterklas is ook juist om samen spelen te leren. Bij mijn zoontje zit nu ook een jongen die vrijwel onverstaanbaar is voor ons als ouders maar hij heeft echt wel contact met de andere kindjes, dat gaat heel goed.
Wellicht is het een idee om even contact op te nemen met school? Er zijn echt wel meer kinderen die het lastig vinden in een grote groep / sociale situaties. Hoe gaat het 1 op 1? Speelt hij wel eens met andere kinderen? Kinderen van vrienden of in de speeltuin bijvoorbeeld?
We lopen nu al meer dan een jaar bij de logopedie, hij is in tussentijd veranderd van logopedie, en die die nu heb kwam ermee dat zijn tongriempje vast zat. De logopedist is echt een goeie logopedist. We krijgen binnenkort een gesprek op zijn basisschool. Dankje voor je reactie!
Op school heeft hij van de week een spelletje zitten doen met een meisje, op zich ging dat goed. Dat meisje stuurde mijn zoontje een beetje, dat vind ik dan zo leuk om te horen. Als hij hier wel eens een jongentje heb om mee te spelen, gaat dat juist heel erg goed. Maar dat is natuurlijk wel thuis.... al moet ik zeggen dat als we bij dat jongetje thuis zijn ook op zich wel goed gaat. Hij vind het heel erg leuk om kindjes tegen te komen, gisteren waren we bij de kinderboerderij, en er waren 2 meisjes aan het spelen zeg mij zoontje ineens: hoi, hoi hoi. En ik zie echt aan hem dat hij het leuk vind. Alleen meer durft hij niet.
Mijn zoontje was ook erg gesloten op de peuterspeelzaal. Hij deed ook gewoon niet mee en ging voor zich uit staren. In gesprek op de peuterspeelzaal aangegeven dat thuis juist wel druk en kletsen etc. Ik was vroeger net als hem Praatte niet als er meer waren en was erg gehecht aan de juf. Spelen met andere kinderen deed die al helemaal niet. Alleen zn grote zus thuis. Hij is vorig jaar dec op school gestart. De 1ste 2 weken was hij erg stil. Hij gaf wel een hij het erg leuk vond. Het ging steeds wel wat beter maar bleef wel in de beurt van juf. Later in het jaar werd hij wel wat losser en dan vooral buiten op het schoolplein. Nu zit hij dus in een nieuwe klas en is die weer stil en gek op de juf Ik leg nu toch net als ik vroeger had de link naar faalangst Nu hij wat ouder word is hij sneller gewend maar heeft het als nog de tijd nodig
Klinkt dus echt als een kwestie van durven, misschien door onzekerheid over zijn spraak, of gewoon verlegenheid. Ik zou naast de peuterschool de komende maanden veel sociale situaties opzoeken, naar de speeltuin, binnen speeltuin, afspreken met mensen met kinderen, etc. Het zal misschien wat langer duren voordat hij los komt in de kleuterklas, maar zoals Tuc ook zegt niet iedere peuter/kleuter is even ver.
Kind van een vriendin van me net zo. Uiteindelijk kwam het helemaal goed hoor. Duurde alleen een paar maanden. Maar toen had hij steeds meer vriendjes en die bedachten zelf wel spelletjes enzo waarbij hij mee deed. Alleen uit zichzelf ging hij niet snel iets doen en bleef dan bij de juf. Het scheelde ook als de juf zei wat hij kon doen, zoals ‘kijk de kar is vrij, ga daar maar lekker mee rijden’, dat deed hij dan ook en dat vond hij prima, maar uit zichzelf deed hij niet snel iets. TS, Hoe ging het uiteindelijk met je man en met jou vroeger? Dat kan je (schoon)moeder je vast nog wel vertellen en wat zorgen wegnemen. Waarschijnlijk lijkt hij gewoon erg op jullie.
Ik was vroeger erg, maar dan ook echt ontzettend verlegen. Durfde nooit iets, zelfs niet naar buiten om te gaan wandelen, fietsen of wat dan ook. Ik kom zelf uit een groot gezin met allemaal grotere broers als ik. Ik wilde altijd thuis veilig bij mama zijn, en praatte ook pas erg laat. Ik zelf ben naar een speciale school gegaan, vanwege mijn scoliose rug en omdat ik moeilijk kon/kan leren. Mijn vriend is enigskind, die wou ook nooit met andere kindjes spelen. Altijd alleen spelen, en pas laat praten.
We kennen helaas maar weinig mensen met kinderen, eigenlijk alleen maar van school. Met mijn broers heb ik geen contact meer,anders had hij met hun kinderen kunnen spelen.
Wat een gewaagde uitspraak van de juf. Ik weet nog dat ik ook alleen maar zat te kijken en nauwelijks iets zei op de peuterspeelzaal. Bij de kleuters heb ik ook heel erg moeten wennen, maar ik vond het wel leuk. Ik was gewoon een stil meisje en zat het liefst te kijken naar hoe de andere kinderen speelden. Dat is gewoon goed gekomen. Ik zou je zoontje rustig de tijd geven en het wel in de gaten houden, ook of hij het wel naar zijn zin heeft, maar nu al zorgen maken lijkt me niet nodig.
Mijn zoontje zit inmiddels in groep 2 en zijn spraak is nog niet geweldig (ook logopedie) maar doordat de andere kindjes in de klas hem niet altijd verstonden, werd hij wel min of meer gedwongen om beter zijn best te doen met praten.. en daarin maakt hij dan ook goede sprongen nu Ook was hij de eerste maanden echt de juf zijn schaduw en speelde liever alleen.. maar met wat aansturing van de juf en steeds meer samen spelen, gaat het nu echt veeeeel beter! Ik zou me er dus niet druk om maken, en zeker geen reden om hem naar speciaal onderwijs te laten gaan...
Ik vind het fijn om te lezen dat mijn zoontje niet de enige is... alles wat hij doet zie ik mezelf erin.
Mijn zoontje is niet dom of wat dan ook... alles wat je vraag/zeg begrijpt hij. Het liefst doet hij heel vaak een opdracht voor je, en is een bezige bij.....
Wat ik vergeet te vragen is... hebben jullie kindjes er ooknnhulp voor gehad of helemaal uit hun zelf gedaan vooral de start op de basisschool.
Mijn jongste en mijn oudste hebben we een jaar over gedaan om een beetje 'los' te komen op school. Mijn oudste zit nu in groep 6 en heeft enorm m feel vriendinnen ogen mijn jongste nu in groep 2 en is eindelijk beginnen zelf te spelen met andere kinderen. Sommige kinderen hebben gewoon wat langer nodig om op gang te komen. Geef hem tijd. Laat hem des noods iets langer kleuteren. Ik zou je wel aanraden na een tijdje hem te stimuleren om speel afspraakjes te maken en hem daarbij eventueel te helpen.
Ik wil op zich met alle liefde met kindjes afspreken van school. En ik blijf er met alle liefde en plezier bij, maar ik ga niet aan alle kindjes van de peuterspeelzaal vragen of we langs mogenkomen haha.. terwijl dat hij er misschien niks aan vind. We zijn een tijdje geleden bij een klasgenootje langs geweest, alleen dat jongetje is nu van school af. Maar dat jongetje was ook best wel veel drukker als mijn zoontje.
Als ik jullie verhalen van jullie kindjes lees, is het allemaal niet zo raar hoe dat hij is. Ik weet het, ieder kindje is anders. En hij MOET zichzelf kunnen zijn vind ik.