Hallo dames ik ben een meid van 24nu tien weken zwanger me vriend heeft me alleen gelaten naar toch voel ik me vaak eenzaam o.dat ik nog niet klaar was met onze relatie herkent iemand dit ? groetjes
Ik herken wel het feit dat ik (op sommige momenten) de zwangerschap graag had willen delen met iemand die ook erg naar het kindje uitkijkt....maar praat er vaak over met mijn moeder en vriendinnen en dat scheelt ook een hoop
He meid, Ik herken dit inderdaad. Mijn vriend heeft me ook in de steek gelaten. Toen het bij hem doordrong dat ik het kind echt wilde houden, heeft hij een punt achter onze relatie gezet. Ik was ook nog niet klaar met onze relatie en herken dus je eenzaamheid. Ik praat veel met mijn moeder en vriendinnen. Dit scheelt echt enorm in de eenzaamheid. Dus dat is hetgeen ik je aan kan raden. Sterkte ermee. Geniet van je zwangerschap, dat is het allerbelangrijkste! Groetjes x
Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, kwam ik ook erachter dat mijn vriend een ander had. We waren bezig voor een kindje, maar hij heeft toch voor die andere vrouw gekozen. Ik sta er nu ook alleen voor, maar echt eenzaam voel ik me niet. Ik krijg zoveel steun van iedereen, vriendinnen willen veel leuke dingen doen. Daardoor krijg ik niet eens zoveel tijd om me eenzaam te voelen
Hoi meis, Sinds deze week zal ik ook alleenstaande mama zijn. Zwaar k*t natuurlijk. Ik heb nog niet echt een moment gehad om me eenzaam te voelen. Zal misschien nog wel komen, maar wat mij op dit moment heel erg positief houdt is leuke dingen doen en genieten van de kleine dingetjes.
Ik word ook een alleenstaande mama. Mijn ex vriend en ik zijn uit elkaar vanwege geen gevoelens meer voor elkaar. Maar ik voel me ook ontzettend eenzaam. Normaal deel je je zwangerschap met een lieve man die voor je zorgt en er altijd voor je is. Helaas moet ik het ook zonder doen.
@allemaal Fucked up... Niet meer en niet minder. Het is klote... Je wil graag iemand om je lief en leed mee te delen, om te vertellen wat je denkt en voelt, om te knuffelen etc. I know... Het is pijnlijk maar het is de realiteit. Nu is het gewoon verrot en kan niemand je verdriet en eenzaamheid wegnemen, ook je vrienden en familie niet echt omdat je nou eenmaal niet zwanger en alleen hoort te zijn, je kunt bepaalde dingen maar met 1 iemand delen en dat is de vader. Maar er komt ook een tijd dat je verdriet overgaat en dan komt er vreugde, blijdschap en een kindje!!! Dan voel je je vast beter, blijer, trotser en sterker dan ooit! Hang in there, you'lle be just fine... Knuf
Heel herkenbaar. Je zult door een hel gaan,depressieve gevoelens hebben en dergelijke. denken dat je je kindje niets kan bieden,je afvragen of je wel een goede mama zult zijn.. Totdat je mama wordt/bent!!! Dan komt er een oergevoel in je los,het maakt je sterk,want de liefde van en voor je kindje maakt echt alles goed!!! Dat gevoel is er niet meteen,tenminste de pijn overheerst nog. Tot je ineens beseft dat je de allergrootste liefde mag ervaren die er is,die knop gaat om en je zult je sterker voelen dan ooit. Dit is tenminste mijn ervaring.