Hallo (aanstaande) moeders, Hoe ongeloofelijk is dat. Ik ben vandaag 3 weken en 2 dagen zwanger en ook vandaag ben ik inmiddels achter gekomen doormiddels van mijn zw test. Na 3 jaar bezig MMM en zelfproberen ben ik eindelijk zwanger. Eigenlijk waren we van plan om te gaan stoppen met behandeling als ik 2e poging heb opgemaakt. Maar kijk dit dan, ik ben ZWANGER nogmaals. Ik kan het heel moeilijk bevatten. Echt heel moeilijk om te geloven zelfs ondanks ik nog wel last van stekende pijn aan de liezen naar baarmoeder en gevoelige borsten heb. Wat ik jullie wel mee wil geven: Geef de moed en hoop nooit op. Echt nooit hé! En ow ja, altijd een goede rust nemen na het zelf proberen/MMM. Want ik heb 2 maanden rust genomen voordat ik zwanger ben. Dat is mijn tips voor jullie allemaal! Liefs xoxox.
Op weg naar een CB digitaltest die doe ik de volgende week maandag 28 mei allerlaatste x en dan stop ik met testen!
Wauw wat geweldig! Dat jullie over 8 maanden een mooi wondertje in jullie armen mogen vasthouden Gefeliciteerd!
Ik wil even mijn verhaal opvatten: Hallo meiden, Het begon allemaal toen wij in januari 2015 zelf gingen proberen. 2 jaar waren verstreken geen zwangerschap geen bevruchting. Hoe kon dat? Wij waren naar het HAP gestapt en kregen een verwijzing mee. Eerst gingen wij naar erasmus MC/sint francius gasthuis voor een intake en 1e behandeling. Helaas een hele 1e behandeling is dus volledig mislukt en wij hebben besloten om een overstap te maken naar een MCK te leiderdorp omdat vooral ik heb veel goeie verhalen gelezen. Na intake konden wij meteen starten met 2e poging en daar kregen wij 1e verse tp teruggeplaatst in een kunstmatige cyclus maar het was helaas mislukt. Wat waren wij toch teleurgesteld en boos op onszelf waarom lukte het niet na al die jaren?! Wij kregen verplicht 1 maand pauze en hebben de hoop en moed bijna opgegeven. Na veel gepraat hebben wij besloten te gaan stoppen als wij 2e poging hebben opgemaakt want we hadden er nog 3 cryo over. Na 1e maand pauze en 2e menstruatie hebben wij 1e cryo blastocyst teruggeplaatst gekregen in mijn eigen cyclus, geen medicaties dus en wij besloten alles te vergeten en van onze leven genoten. Lekker veel wandeling gemaakt en ik gebruikte geen medicaties en foliumzuur/vitamine D en geen granaatappelsap gedronken. Ik ate gewoon alles behalve vlees. Naar me eigen zeggen heb ik eigenlijk niks gedaan om innesteling te laten bevorderen. De dag na mijn blastocyst tp kreeg ik een gevoelige en pijnlijke borsten en krampjes dus ik ging vanuit dat het weer niet was gelukt maar een andere kant wist ik niet goed wat ik moest denken. Op 21 mei (11 dpo) besloot ik toch gaan testen maar.. tot mijn verbazing; stond er een heel licht streepje op dus ik besloot door te testen. Ongeloofelijk en zo blij. Na 3 jaar en 4 maanden eindelijk zwanger en onze blastocyst is eindelijk wel blijven plakken. Heb zometeen MCK gebeld en daar een afspraak gemaakt voor een echo en ik blijf nu nog steeds doortesten. Ik ga maandag eindelijk met cb digitaal testen en dan stop ik ermee. Wachten tot ik echo krijg. Ik wil jullie een aantal tips meegeven: - Niet te veel piekeren over innesteling/raak of niet. - Lekker genieten van je leven. - Geef de hoop/moed nog niet op. - Stress niet te veel of het liefst geen stress. - Een goede rust nemen na het "niet raak". Liefs -xoxox-
GEFELICITEERD! Ik weet helemaal hoe je je voelt! Okt 2014 toen onze zoon 1 werd wilden we graag voor een 2e kindje gaan.. hoe snel het bij hem ging.. hoe lang we nu bezig zijn geweest.. Na een jaar proberen zijn we doorgestuurd.. een jaar lang clomid gebruikt.. werd er gek van! Toen overgestapt op gonal f injecties.. Dit 4 maanden gebruikt en zijn we naar iui gegaan.. 10 tevergeefse pogingen.. wat een teleurstelling elke maand! Afg dec heb ik een punctie gehad waarvan ik 1 verse tp heb gehad .. en 8 cryos in de vriezer.. 4x mislukt.. 18 mei tp van de 5e blasto gehad.. en kreeg weer enorme rugpijn dus was al erg verdrietig.. totdat ik dit gister in handen had.. ik ben nog steeds flabbergasted!! Ben een hele poos van het forum afgeweest..
Jij ook gefeliciteerd! Wat hebben jullie toch veel meegemaakt, daar kan ik me heel goed in jouw situatie verplaatsen om te weten hoe je je voelt. Maar het is de grote moeite uiteindelijk wel te waard geweest .