Zwanger solliciteren en geweigerd worden

Ik zou het nog niet aangeven in het eerste gesprek maar dat eerst afwachten dan kan je het bij het 2de gesprek altijd aangeven

 

Lastig, zeker omdat je ook pas per 1-10 op zijn vroegst kan beginnen. In dat geval zou ik het wel bij het 2e gesprek aangeven, zeker omdat een werkgever het waarschijnlijk niet kan waarderen als je in oktober dan ineens met een dikke buik aan komt zetten En wat je zelf ook al zegt, dan kunnen ze je er alsnog in je proeftijd uit bonjouren.

En sommige werkgevers vinden het juist geen enkel probleem dat je zwanger bent, alleen zullen die iets schaarser zijn helaas.

 

Ik heb zelf ook gesolliciteerd in het begin van mijn zwangerschap en was ook eerlijk over mijn zwangerschap. Ik ben daardoor keer op keer niet door gegaan. Ik heb het opgegeven en ga weer solliciteren na mijn bevalling.
Ik hoop dat het bij jou beter uitpakt!

 

Ik vind het eigenlijk heel onverstandig. Je hebt nu een baan, met een vast contract, maar wil iets beters. Maar je solliciteert vanuit een hele ongunstige positie, je verwacht namelijk een werkgever die je 2,5mnd inwerkt, daarna ga je enkele maanden met verlof (weer iemand inwerken dus voor werkgever) en dan kom je terug.
Daarnaast wil je ook nog solliciteren op functies die meer uren zijn als je wil werken.

Als werkgever zou ik dus echt niet blij zijn met zo iemand en je in je proeftijd eruit zetten, tenzij je écht heel goed bent in je werk. Iemand nieuw inwerken moet ik dan sowieso dus dan heb ik ook niks te verliezen. Dan ben je dus een vaste baan kwijt en moet je gaan zoeken daarna.

Ik zou dus óf open kaart spelen, zodat jullie eerlijk met elkaar aan de slag kunnen en geen verrassingen achteraf. Of ik zou wachten tot de kleine geboren is en dan een nieuwe baan zoeken.

 

Ik ben het helemaal eens met @Littlegirl1989 en over “het mag niet” gedeelte denk ik ook altijd een beetje dubbel. Want ik snap die werkgevers vaak wel. Als je meerdere kandidaten hebt en de een is wel volledig beschikbaar en de ander niet en ze zijn verder gelijkwaardig ben je toch eigenlijk gek als je dan voor de zwangere gaat...

 

ik zou wachten tot na de geboorte met wisselen

 

Tja, in hoeverre weiger je dan iemand omdat iemand zwanger is? Of omdat iemand de baan heeft aangenomen en er niet bij gemeld heeft dat ze eigenlijk maar 2,5mnd beschikbaar zijn en daarna weer voor langere tijd vertrokken zijn? Ik vraag me af of een rechter hier echt zou spreken over zwangerschapsdiscriminatie om eerlijk te zijn... zou wel interessante casus zijn

Ik ben echt de eerste die vindt dat je iemand moet kiezen om z'n kwaliteiten en niet de zwangerschap daarin mee moet laten spelen. Maar in 2,5mnd heb je nauwelijks kwaliteiten kunnen proeven, een hoop extra werk direct na de aanstelling en vooral het feit dat iemand dat geheim gehouden heeft voor je (in het geval TS daar voor zou kiezen) zouden voor mij voldoende reden zijn om toch echt verder te kijken.
Als TS morgen 1augustus zou kunnen beginnen zou ik het al heel anders vinden, in 4mnd kun je je prima ontwikkelen tot een goede werknemer.

 

Ik zou het ook met het 2e gesprek aangeven.

Ik vind weigeren niet helemaal netjes maar ik snap het soms wel. Tegen de tijd dat jij er komt te werken ben je al ver in je zwangerschap. Misschien val je tijdens de inwerkperiode er al uit en als je terug komt wil je aanzienlijk minder werken dan waar de functie voor is. Ik snap je heel goed overigens! Maar het is een beetje vraag en aanbod, en jij kan straks niet bieden waar zij wel duidelijk naar vragen. Ik zou het aangeven en hopen dat ze het risico nemen. En anders na je zwangerschap gaan kijken?

 

Ik zou het ook in het tweede gesprek aangeven en vervolgens er pas na je verlof gaan werken. Want iemand voor 2 maanden inwerken die vervolgens 4 maanden weg is, daar zit niemand op te wachten.

Verder is 32 uur vaak een geaccepteerd aantal uren, met minder is het van je werk afhankelijk of het acceptabel is. Mocht een toekomstige werkgever hier niet mee akkoord gaan, dan vraag ik me af of die baan dan wel te combineren is met een baby.

 

Weet je zeker dat je opzegtermijn 2 maanden is? Wettelijk is 1 maand, tenzij anders is vastgelegd.

Ik zou in dit soort situaties open kaart blijven spelen in het tweede gesprek. Er zit vast wel een werkgever tussen die je wel een kans wilt geven, maar je moet hem/ haar maar net treffen.

En wellicht valt je nieuwe directeur wel mee? Eerste indruk hoeft niet altijd de juiste te zijn. En 6 uur reistijd per week, is ruim een half uur enkele reis, dat is niet heel erg extreem toch? Kan je in je huidige functie minder gaan werken?

 

Dit is blijkbaar veranderd sinds kort. Het hangt nu af van hoe lang je daar werkt met een max van geloof 3 maanden opzegtermijn..

Voor TS: Als je niet moet solliciteren, zou ik lekker wachten tot na de geboorte van je kindje. Dit is een heel ongunstig moment voor zowel jou als de werkgever waar je zou komen te werken. Hoewel ze niet mogen afwijzen wegens zwangerschap, gebeurd het wel. En als je ze erop wijst zal jij het hard moeten kunnen maken dat het echt puur om zwangerschap is, ze zullen dus altijd een andere reden op gaan geven of erom heen draaien.
Het is voor beide partijen makkelijker om dus na je zwangerschap te gaan solliciteren. Nogmaals, als je moet, dan moet je. Maar als je geen haast hebt, zou ik nog even wachten.

En idd als je nu solliciteert; in het tweede gesprek pas aangeven.. Zelfde geldt voor eventueel willen kolven ed. Dan hebben ze je in ieder geval al een keer gezien en gesproken ipv dat direct de oren dicht gaan.

 

Ik zou bij het solliciteren eerlijk zijn, maar het op een moment zeggen dat het ook past in het gesprek. Bijvoorbeeld als jullie gaan praten over het aantal uren of over de invulling van het werk op de langere termijn. Je hebt nu een beeld van wat je wil na de komst van je kindje, maar misschien kijk je er na de geboorte wel heel anders naar. Dat kan je eerlijk zeggen, want je weet nog niet hoe je kindje is en hoe jij bent als moeder. Dat is ook een reden om nog even te wachten met solliciteren. Wie weet wil je wel heel wat anders dan waar je nu naar zoekt als je kindje er eenmaal is.

Succes met je keuzes in elk geval!

 

Ik werk op de HR afdeling van mijn organisatie en ik heb enkele keren zwangere dames aangenomen. Ik zou het wel zo snel mogelijk willen weten, omdat we er dan op kunnen participeren. Het gebeurt dus zeker wel, maar niet zo vaak als ik zou willen zien. Ik ga er ook standaard vanuit dat iemand minder wil gaan werken na de geboorte waarbij ik moet zeggen dat het voor een aantal functies niet wenselijk is dat iemand terug gaat naar 3 dagen. Ik zou het kortom wel zo snel mogelijk zeggen, anders heb je kans dat het bedrijf zich enigzins bedonderd voelt.

Er is ook wat voor te zeggen om gewoon te blijven zitten waar je nu zit, al heb je het niet zo naar je zin en na de geboorte pas te gaan solliciteren. Het zal straks best heftig zijn met een kindje en ik had eerlijk gezegd niet de stress van een nieuwe werkgever daarbij kunnen gebruiken. Maar dat is persoonlijk.

 

dus je solliciteert op een fulltime functie maar wil binnen afzienbare tijd parttime gaan werken? dat zou ik dan zeker wel zeggen, al tijdens het eerste gesprek.

Als ik de werkgever was en ik zocht iemand voor fulltime en er komt iemand per oktober die na 2,5 maand fulltime er 4mnd uit gaat en daarna parttime wil werken, zou ik het contract na proeftijd beëindigen en ontzettend balen. Deze persoon zou ook geen goede indruk bij me achterlaten.
Want ik als werkgever heb dan weer opnieuw een probleem, en heb misschien al goede kandidaten afgewezen die wel fulltime beschikbaar waren.

 

Ik vind het een lastige kwestie, omdat ik namelijk vind dat er nog veel te veel gediscrimineerd wordt rondom zwangerschappen. Eerlijk is eerlijk, stel je wil drie kinderen, dan ben je misschien wel zes tot acht jaar in totaal bezig met zwanger worden, zwanger zijn, met verlof, net terug komen en evt nog kolven of heel moe zijn. Al die tijd ben je minder aantrekkelijk voor een werkgever en zullen velen je niet aannemen.
Dat is een enorm lange periode om benadeeld te worden en ik denk dat er daardoor ook scheve verhoudingen tussen de loopbaan van mannen en vrouwen ontstaan. en ik vind dan ook dat er eigenlijk meer mee gedaan zou moeten worden.

Dat gezegd hebbende, denk in dit geval dat je jezelf ermee hebt door niet eerlijk in deze situatie te zijn. Ik zou dus in een tweede ronde gesprek toch wel eerlijk zijn
Succes!

 

Ik zou eerlijk gezegd het nu volhouden op je huidige werk en pas gaan soliciteren als je terug komt uit je zwangerschapsverlof. Tenslotten zijn het maar een paar maandjes. En die stress tijdens je zwangerschap en de onwetendheid of je je job nog wel gaat hebben als je terugkomt vind ik niet ideaal.

 

Ik zou van te voren bellen of parttime überhaupt mogelijk is. Ik vind het echt zonde van iedereen zijn tijd om te solliciteren op een functie die niet aansluit bij jou wensen en die van de werkgever.
Het zwanger zijn zou ik ook direct eerlijk over zijn in het eerste gesprek.

 

Je bent 12 weken zwanger. Ik zou het daarom gewoon zeggen. Zeker omdat je helemaal niet van plan bent na je verlof fulltime te gaan werken.

Draai het eens om. Een werkgever biedt jou een fulltime baan aan, terwijl hij op dat moment al weet dat je uren na je eerste periode drastisch verlaagd worden. Jij gaat weg bij je oude werkgever en hoort pas na een paar maanden dat je straks ineens nog maar 3 i.p.v. 5 dagen mag werken. Zou je ook niet eerlijk vinden toch?

 

Eerlijkheid duurt het langst. Gewoon aangeven, en ja, het zal dan misschien wel kunnen tegen vallen. Mijn contract werd niet verlengd na mijn zwangerschap. En nu heb ik een paar sollicitaties weg gedaan, maar merk dat het weinig nut heeft. Geen een bedrijf heeft zin om in november uiteindelijk iemand pas volledig in dienst te hebben. Paar keer uitgenodigd voor een sollicitatie gesprek, geef je aan dat je zwanger bent, krijg je vervolgens nog die afwijzing.