Dag allemaal, Ik heb 1 juli een miskraam/missed abortion gehad. Vorige week waren we nog op vakantie toen ik donderdag last kreeg van bloedverlies. Ik was toen precies 8 wkn zwanger. In het italiaanse ziekenhuis werd vrijdag vastgesteld dat de embryo niet leefde en gestopt was met groeien bij 6;2 weken. Ik kreeg niet de keuze voorgelegd om af te wachten, maar gelijk medicatie. Maandag bleek bij de controle dat de embryo al weg was, hoewel ik weinig pijn en ook maar matig bloedverlies had gehad. Wel zaten er nog 'resten' bloed. Ik heb de medicatie tot vandaag, een week later dus, doorgeslikt en het bloeden is al een paar dagen gestopt. Nu alleen nog maar licht bruinverlies. Ben de miskraam nu nog aan het verwerken maar heb ook weer zin om snel opnieuw zwanger te raken. Ik weet gelukkig dat dat kan, ik heb al een dochter van 2 rondlopen. Ik wil eigenlijk al graag zo snel mogelijk weer beginnen met ovulatietesten en temperaturen, maar weet niet of dat al kan en mag? Ik lees verhalen dat mensen al snel weer zwanger werden en ik hoop dat eigenlijk ook omdat ik onze dochter graag een broertje of zusje wil geven met niet al teveel leeftijdsverschil. Maar wanneer is het verstandig om te beginnen? Ik kan ook mijn eerste menstruatie afwachten zodat het duidelijk is wanneer mn cyclus begint, maar eigenlijk wil ik dat liever niet en dacht ik gewoon te starten met de ovulatietesten. Zijn er nog meer hier die hiermee bezig zijn? Ik hoor graag positieve verhalen bij wie het snel weer gelukt is!
Wij hebben afgelopen winter een MK moeten meemaken na anderhalfjaar proberen, we hadden een eerste afspraak bij de fertiliteitsarts staan, toen ik opeens 2 weken daarvoor zwanger bleek te zijn en de afspraak met veel vreugde had afgebeld... helaas is het na 8 weken misgegaan, 2 dagen voor de eerste echo, echt enorm veel verdriet was dat... De eerste maand drong het nog niet helemaal door, omdat ik lang fysiek moest herstellen en nog pijn had maar in de 2e maand kwam het besef. Ik was een beetje nijdig op alles en iedereen, en vooral hoe het allemaal moest gaan, had besloten weer voorlopig te beginnen met de pil ( hoe stom! ☹️) maar gezien mijn mentale verleden niet gek dat ik dat wilde... als iets niet lukte, dan wilde ik wel dat het niet lukte om dat ik het zelf tegen hield... ik begon met de pil, en 2 weken later... hoe gek, godswil of het leven die een spelletje met me speelt, hoe je het ook wilt noemen, bleek ik zwanger te zijn! Binnen minder dan 3 maanden tijd dus! Met een enorme schuldgevoel was het een van de eerste dingen die ik vroeg aan de VK, of het schade kon hebben voor de kleine☹️, gelukkig was het antw. Nee... anders had ik me eeuwig schuldig gevoeld! Nu inmiddels 6 dikke maanden zwanger van ons eerste wondertje. Kerngezond en keigelukkig! Ik zou je als advies willen mee geven dat je je niet te druk moet maken, ik weet heel goed dat het moeilijk is, maar focus je nu maar even op je zelf en het verwerken van wat er allemaal gebeurd is. Zorgen is niet nodit, want je hebt er sowieso al 1, en je kan nog steeds zwanger raken zoals je al aangaf, dat het kan en lukt is een feit... Alles op zn tijd, je lichaam en de natuur kennen heb weg; en alles komt, wanneer het komen moet❤️ Sterkte!
Ze willen dat je de 1ste menstruatie afwacht zodat ze een betere indicatie hebben wanneer je precies zwanger wordt daarna. Is echt voor het tellen. Dat is wat de gyn toen tegen mij zei, wij mochten meteen weer aan de slag zonder te wachten van haar. Ze vond het niet nodig. We hebben wel een maandje gewacht maar dat was vooral voor mij omdat ik het rustig wilde verwerken en we toen op vakantie gingen.
Ik heb niet gewacht, wilde zo snel mogelijk weer zwanger zijn. Het leven dacht daar anders over . Sterkte!
Ja ik wil dat dus ook @nizzie86, ook vanwege de kans dat het hierna niet direct lukt wil ik geen cyclus verspillen zeg maar... ik hoop dat jij ook gauw weerr zwanger wordt! Maar blij te horen dat dat in ieder geval wel kan. Woensdag ga ik naar de gynaecoloog voor een nacontrole, maar mijn bloedverlies en ook het bruinverlies is zo goed als voorbij nu, en ik had vanmorgen een geheel witte zwangerschapstest dus volgens mij is mn lichaam er al wel klaar voor.
Ik ben meteen door gegaan en had na 20 dagen mijn eisprong. Daarvan zwanger geraakt en nu gaat het goed.
Ik heb ook niet gewacht, hoefde ook niet van mijn gyn, maar mijn lichaam besloot dat het wel nodig was want ik kreeg geen eisprong in de ronde direct na mijn MA. De maand daarna wel meteen weer op dezelfde periode als voor mijn MA. Ik telde de ronde daarna aan, maar dat werd helaas een vroege miskraam. Echter telde ik direct daarna weer aan en dat gaat nu helemaal goed.
Wij hebben niet gewacht en was 3 weken later weer zwanger. Toen het bloeden was gestopt gelijk ovulatietesten gaan gebruiken! Succes!
Ik word heen en weer geslingerd tussen hart en verstand. Aan de ene kant (verstand) wil ik afwachten op menstruatie. Mede omdat na de pillen er nog wat rest (bloed/stolsels) te zien waren. Dit was te weinig voor curretage en ze zeiden dat het wel zou komen ('gewoon' of met volgende menstruatie). Met beetjes komt het (lijkt op spotting met af en toe wat draadjes/weefseltjes). Nu al 3,5 week lang. Aan de andere kant (hart) denk ik, ag we zien wel, ik ga er iig geen moeite voor doen om het tegen (zwanger worden) tegen te houden. Had die laatste controle nog gevraagd of ik ergens op moest letten/niet mocht doen, maar ik mocht alles weer. Afgelopen vrijdag (dus 3wkn na opwekking mk) vruchtbaar slijm (vermengt met spotting..). Wel gewoon geknuffeld (niet omdat het moet, maar omdat het kan ) En we zien wel. Je hoort verschillende verhalen, juist xtra vruchtbaar na mk tot geen eisprongen na mk. Dus, we zien wel
Hier werd in december duidelijl dat ik een MA had. In januari is de afstoting vanzelf gekomen. Ik ben 1 keer ongesteld geweest en inmiddels 17 weken zwanger.
Ik zou wel even een cyclus wachten, je lijf je lijf vind het vast prettig om even een maandje rust te hebben om te herstellen. Ik heb in december 2015 een miskraam gekregen. Van het ziekenhuis (zwanger door icsi) moesten we een maand wachten voor we weer mochten. Echter, ik ging dr geestelijk zo aan kapot dat wij 4 maanden rust hebben genomen en toen ben ik weer begonnen. Gelukkig was het die poging weer gelukt en dit keer bleef ons kleintje wel hangen.
Wij hebben niet gewacht en na mijn ma vorig jaar 2 keer per week een zwangerschapstest gedaan totdat deze weer negatief werd vanaf die dag ben ik weer van mijn eigen cyclus uitgegaan en inderdaad werd keurig ongesteld op tijd. Heb ook wel ovulatietesten gedaan, de maand erop was ik weer zwanger en mijn zoon is nu 8,5 week oud. Kan dus snel gaan wij hoefde ook niet te wachten