Hoe ga je hiermee om?

Discussie in 'Vlindertjes tot 16 weken' gestart door Sher1986, 16 feb 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Sher1986

    Sher1986 Fanatiek lid

    12 mrt 2012
    2.050
    0
    36
    Accountmanager Binnendienst
    Almere
    Lieve allemaal,

    Hier even mijn verhaal..
    Ik ben mama van 2 kindjes en 1 sterretje.
    Ik heb 2 kindjes uit een vorig huwelijk en raakte in verwachting van mijn nieuwe partner. Wekelijks hadden wij goede echo's en zaten op een roze wolk. Maandag 12 sept had ik de termijnecho. Ik nam mijn dochtertje van 4 mee, want anders kwam ik in tijdnood ivm mijn werk. Ik dacht ach dit kan wel want we zijn bijna op de 12 weken.

    Eenmaal daar aan gekomen ging het licht uit en mochten we mee kijken op de grote beamer. Ik vroeg mijn dochtertje bij me te komen om mee te kijken, maar ze zei nee mama ik wil geen baby kijken. En ze bleef staan met haar pop in haar handen. Ik dacht hmm oke het zal wel, geen probleem volgende keer beter. Ze zette het apparaat aan en zei: hmm wacht even ik moet even inwendig kijken. Zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg wel vaker een inwendige echo omdat het bij mij lastig te zien is ivm veloverschot. Een paar seconde later keek ze inwendig. Ze deed het beeld aan en ik zei meteen: Waarom ziet het er zo raar uit en waarom ligt de baby zo stil?? Ze gaf aan dat 2 dagen ervoor het hartje gestopt was met kloppen. Mijn partner en ik moesten zo ontzettend huilen. Ik schrok want mijn dochtertje stond daar nog helemaal stijf met haar pop in haar handen. Ze begreep niet wat er speelde en leek in een soort waas. Op de echo bleek ineens uit het niets een verdikte nekplooi van 2.7 mm, vocht bij het hartje en een chromosoomafwijking. We waren kapot van verdriet. Vlak erna met 11 weken kreeg ik een curretage. Ik wist niet wat me te wachten stond en ik was ontzettend bang. Er ging van alles mis in het ziekenhuis en het liep allemaal niet van harte.

    Nu ben ik opnieuw zwanger en ben hier zo angstig van geworden, dat ik er haast niet van kan genieten. Ik ben dmv hormonen zwanger geworden, het waren 2 vruchtzakken maar 1 heeft het niet overleefd. Een aantal weken erna verloor ik ontzettend veel bloed. Er bleek een hematoom in mijn baarmoeder te zitten. Die er tot op heden nog niet uit is. Ik maak me zoveel zorgen dat ik gewoon niet kan genieten. Ik wil heel graag blij zijn dat ik weer een kindje mag dragen. Maar ben aan de andere kant bang dat als ik ga hechten, ik weer mijn kindje moet 'inleveren'. Wat doet zo'n situatie veel met je.

    Hoe doen jullie dat? Hoe proberen jullie niet bang te zijn? Hoe groot is de kans dat het weer mis gaat....
     
  2. Bubbels84

    Bubbels84 Fanatiek lid

    27 jun 2016
    2.284
    611
    113
    Ik ben met 13.1 bevallen van ons zoontje omdat hij niet levensvatbaar zou zijn. Met 7 en 9 weken goede echo gehad en met 11 bleek het toch mis. Ik snap die klap.
    Hier is het pas een maand geleden dus ik ben nog niet zwanger, maar überhaupt de weg erna toe is al minder onbevangen.
    Ik praat er met een psycholoog over die mij helpt alles een plekje te geven en helder te maken welke keuze wij willen maken. Misschien zou je dat helpen?
     
  3. MamavanThiemo

    MamavanThiemo Bekend lid

    21 okt 2012
    550
    11
    18
    Vorigjaar ben ik met bijna 17 weken bevallen van ons zoontje. Hier mijn verhaal: http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-17-t-m-24-weken/626567-een-verdriet-een-nachtmerrie.html

    Mijn oudste zoontje van 4 was er bij toen er geconstateerd werd dat er geen hartslag meer was. 1 groot drama... en een behoorlijk trauma voor onze kleine vent.

    Ik ben nu opnieuw zwanger en herken je gevoel. Ik praat bij alles wat over dit kindje gaat "als alles goed mag blijven gaan". Niks is meer vanzelfsprekend en echo op echo is verschikkelijk spannend. Ik probeer er kalm mee om te gaan en hou mezelf voor dat het toch niet te beïnvloeden is als er iets mis zou zijn. Dat is makkelijk gezegd maar ik zie het als soort van zelfbescherming. Ik hoop dat als de 1e 20 weken voorbij zijn ik de angst wat meer los kan laten. Maar onbezorgd zwanger zijn is er niet meer bij.

    Ik denk dat veel praten je zal helpen, zoveel mogelijk erover praten met mensen die je begrijpen en naar je willen luisteren. Ik kan dat gelukkig heel goed met mijn moeder.

    Heel veel sterkte en probeer toch beetje te genieten.. dat is niet altijd even makkelijk daar weet ik zelf alles van.
     
  4. Vlinder84

    Vlinder84 Niet meer actief

    Hey meid, ik zie dat we in dezelfde stad wonen. Hier een soortgelijk verhaal, niet levensvatbaar, alleen leefde ons dochtertje nog en hebben wij op 12 september (2007) de zwangerschap afgebroken. Het enige dat mij hielp was de tijd uitzitten. Ogen dicht en springen, meer kun je echt niet doen :( Ik hoop heel hard met je mee dat alles goed is met dit kindje!
     
  5. Sher1986

    Sher1986 Fanatiek lid

    12 mrt 2012
    2.050
    0
    36
    Accountmanager Binnendienst
    Almere
    Jeetje wat heftig meiden <3..

    Bedoel je mij Vlinder84? In dezelfde stad?
     

Deel Deze Pagina