Momenteel heb ik echt meer en meer dat ik denk... waarom nog. Al zo lang geprobeerd, zwanger raken lukt maar niet. Als het lukt, wordt het een ma of mk. Vrijdag staat een afspraak in Gent maar meer en meer denk ik, waar begin ik nog aan. Mentaal vind ik het loodzwaar. Alles draait nog om zwanger worden en niks is meer als het was. Eigenlijk ben ik het gewoon spuugzat en gezien mijn leeftijd denk ik, waarom doe ik mezelf dit aan. Super bang voor naalden en bloedprikken. Waarom zou ik door die hel willen gaan. Ja... om mijn grootste wens te vervullen. Maar mag dat ten kosten gaan van bijna alles momenteel ?
Misschien is het een idee om even een maandje over te slaan, even je rust te pakken het is ook niet niks sterkte en pak je rust! xx
Zoals al eens gezegd is. Misschien een maandje pauze. Gewoon even niet zwanger worden, en alles wat er omheen zit. Het is niet niks als het maar niet lukt. Neem je rust, ga wat leuks doen. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.
Ik had dit ook n paar maanden terug.. Het probleem is, als je opgeeft zal je altijd denken "wat als"... Dus ik denk dat bijna iedereen toch niet stopt tot de behandelingen op zijn. Ondertussen sta ik er wel weer veel beter in (ik werk ook even niet, dat is een lang verhaal maar heeft er natuurlijk mee te maken), waarmee ik wil zeggen: het zijn fases. Neem een pauze of laat je gevoelens gewoon toe. Sterkte
precies. merk dat werk er ook in meespeelt. eigenlijk trek ik het gewoon ook even niet. en het presteren op werk, en het werken binnen een relatie samen als je hiermee te maken hebt, en het uitblijven van zwanger worden.. klikt een beetje als 123 is teveel.
Aaah wat een vreselijk rotgevoel he. Wij hebben destijds 1.5 jaar pauze ingelast, het is vooral geestelijk enorm zwaar. Hier was het de gedachte 'ik wil alles geprobeerd hebben en geen spijt krijgen van dingen die ik niet gedaan heb' die me ertoe zette om een laatste poging met eigen eicellen te doen. Toen bleek dat het echt hopeloos was was de beslissing naar Spanje uit te wijken zo genomen. Die rustpauze was echt heel fijn. En zorg ervoor dat je samen op een lijn staat. Veel sterkte. Xx
Meid wacht vrijdag af. Echt zij luisteren naar je en zijn echt kundig. Ik ging naar huis met zon boost. Gewoon fijn. En hou er rekening mee dat je een hysteroscopie gaat krijgen en dus misschien een maand over moet slaan. En dan even heerlijk los gaan! Lekker op stap oid.
Praat er vrijdag ook zeker over daar, zij zullen daar ook wel ervaring mee hebben, met mensen die het allemaal even spuugzat zijn. Misschien kan je eens langs de huisarts om erover te praten, over dat het allemaal wat te veel is? Veel succes vrijdag alleszins. Hopelijk kunnen ze al wat concrete zaken voorstellen met een timing waardoor je ms toch even rust kan inlassen.
Van een gesprek wordt je niet minder. Ik zou vrijdag gaan en als je dan nog het gevoel hebt het traject een maandje aan de zijkant zetten. Sterkte ik wens jou alle goeds
Huisarts is helaas niet erg geïnteresseerd cq mee werkend. Kostte me al moeite een verwijzing te krijgen
Wij zijn indertijd na elk jaar er een half jaar mee gestopt. Maar dat kon ook qua leeftijd. Weet niet of dat bij jou ook kan? Wij hebben toen ook in dat halve jaar twee keer een verre reis gemaakt en zijn helemaal 'los' gegaan. Was zo fijn! Sterkte. Ik snap je gevoel.
Oh snap precies wat je bedoelt! Hier ben ik er ook zooo spuugzat van! 2 jaar verder en nog steeds met lege handen. Weer t riedeltje ovulatietesten, plannen wanneer je aan de klus gaat. Opletten met alcohol.. En waarvoor? Een ma.. en een jaar later weer een ma.. En dan mijn schoonmoeder vanmiddag: je moet t ook allemaal loslaten.. Echt ik heb haar nog net geen dreun verkocht! Sterkte vrijdag in Gent! Hopelijk kunnen ze je verder helpen!
Ik heb ze alleen onder narcose gehad ivm de afwijking die ik heb gehad. Er is meteen geopereerd. Het schijnt erg mee te vallen.
nee helaas niet. Ben bijna 38 en een maand overslaan is eigenlijk geen optie meer. Ik wil geen 40 zijn als ik ga bevallen. Dus de keuze om te stoppen met proberen zal als het nu binnen een half jaar niet gaat lukken wel volgen.
ja inderdaad. Hoe kun je het loslaten, zeker als ik zo in de mmm ga. dat is gewoonweg niet mogelijk. Overal om me heen zwangeren, of baby's. wordt er gewoon verdrietig van. beetje het gevoel dat ik nergens meer goed voor ben momenteel.
Wat balen zeg. Verschrikkelijke witte testen ook altijd... Zelf heb ik in afwachting van ivf nu even twee maanden pauze. En dat geeft zoveel rust in m'n hoofd. Had van te voren echt niet verwacht dat het zo'n effect zou hebben. Ik voel me weer helemaal opgeladen om er straks weer voor te gaan, terwijl ik er eerder even behoorlijk door heen zat. Kan me heel goed voorstellen dat het jouw misschien juist stress opleverd. Maar misschien geeft het wel even een maandje adem ruimte. Wat je ook beslist, iedergeval veel sterkte en succes.
Ja, bizar eigenlijk hè hoeveel invloed het heeft op je eigenwaarde.. Voel me op sommige dagen zo slecht. Moet mezelf dwingen om dingen te doen. Gisteren had ik ook weer zo'n k.. dag, komt een collega heel blij aan zetten met de goede echo van haar dochter.. Heel fijn voor haar, maar ik kan er niet meer tegen. Zo oneerlijk!! Na 2 jaar geduld opbrengen was ik ook wel toe aan een goede echo maar nee hoor. Ik niet. Oh, wat is het om wanhopig en gefrustreerd van te worden!! Om de handdoek in de richting g te gooien.. Maar inderdaad, dat is geen optie. Waarom wil je trouwens niet meer op je 40e bevallen? Ik word ik april 40, maar ditis voor mij nog geen harde grens om te stoppen. Sterkte morgen!!!