Ik heb 2 meiden van 3 en 6 jaar. Sinds een tijd kriebelt het enorm voor een derde kindje. Alleen ik heb ook twijfels... drie kinderen is gewoon een stuk minder praktisch dan 2. Maar ik kan het ook niet loslaten. Ik heb altijd gezegd ik wil er 3. Twijfel zo... en ook bang dat je een kindje krijgt die niet gezond is, en heb erge bekkeninstabiliteit gehad bij beiden en bij de tweede was t al veel erger... herkend iemand dit of heb je tips?
Moeilijk is dat he? Mijn meiden zijn al wat ouder, 8 en 5, maar van de week was ik bang zwanger te zijn omdat mijn ongi niet kwam. Gelukkig werd ik dat wel alleen wat later. Alleen heb ik sinds die tijd ook het gevoel dat een derde misschien toch wel leuk zou zijn. Ben er nog niet over uit, en heb het er eigenlijk nog niet met mijn man over gehad.. Maar stiekem borrelt er wel wat hoor....
Wij hebben jaren getwijfeld of we wel of niet voor een derde zouden gaan. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en spiraal laten verwijderen. Toch nog twijfels, bijna dagelijks. Paar weken geleden tegen man gezegd, dat als de test weer negatief was het dan niet meer hoefde. Dag later een positieve test! Nu 7wk en nog wel wat twijfels. Gaat t allemaal goed, trekken we het wel etc. Veel grote beren. Man is heerlijk nuchter en maakt zich nergens druk om. Komt allemaal wel goed. Zwangerschappen zijn overigens prima verlopen. Amper kwalen gehad, niet misselijk en geen bi. Dus wat dat betreft wel makkelijker om een keuze te maken.
Hier ook heel lang twijfels gehad, zagen continu beren op de weg. Ik denk dat dat alleen maar ''goed'' is omdat je je dan gewoon super bewust bent van wat het allemaal betekend. Wij hebben er zoals je kunt zien toch voor gekozen en na 5 maanden bleek ik zwanger. Ik dacht steeds en zei tegen mezelf: Ik zal eerder spijt krijgen als ik over 10 jaar denk..shit had ik maar.. Dan dat ik spijt zou krijgen van een kindje! Druk zal het wel zijn,maar dat is het in mijn ogen nu ook al. Een 3e rolt vaak helemaal mee in het ritme
Ik denk dat twijfel niet erg is. Je denkt er in ieder geval goed over na. Wel is het belangrijk om te bekijken of jullie een 3e kind echt aankunnen. Zowel praktisch, financieel als qua draagkracht. Heb je voldoende ruimte in huis, kan je het betalen (of kom je bijvoorbeeld nu net rond), hebben je andere kinderen geen speciale behoeften of extra zorg nodig, en kunnen jullie de zorg combineren met de andere 2 kinderen, een baan (of 2) en het huishouden ? En als jij medische klachten hebt. Hoe groot is de kans dat je dit weer krijgt en kan je er blijvende schade aan overhouden? Ook moet je nagaan of jij genoeg hulp kunt krijgen als je tijdens deze zwangerschap het niet meer zelf kunt. Hebben jullie het geld om bijvoorbeeld een oppas, schoonmaakster of boodschappenservice in te huren? Of heb je een netwerk dat op de kinderen kan letten als jij dat niet meer kunt of mag? Kan je man makkelijk vrij nemen? Dat soort zaken zou ik wel naar kijken. En misschien overleg met een huisarts of fysio. Het komt wel goed vind ik altijd zo'n loze term. Over ieder kind moet je goed nadenken en kijken of het in jullie leven past. En soms kan dat gewoon niet. Hoe graag je het ook wilt.
Ik kan me erg vinden in wat Amberxx hierboven zegt. Maar zelfs als alle praktische zaken erop wijzen dat het gewoon kan, kan het zijn dat de twijfel blijft. Dat is bij mij lange tijd het geval geweest. Uiteindelijk heb ik besloten om het gewoon los te laten en er in ieder geval niets aan te doen om een zwangerschap tegen te houden. Het moment dat ik dat besloot, kwam ook het enthousiasme Maar goed.. Het is zo'n enorm persoonlijke keuze. Iedereen kan zeggen wat zijn of haar gedachten hierover zijn, maar niemand kan dit voor jou beslissen. Zelfs de vraag of het 'slim' is om nog voor een derde te gaan is voor veel mensen niet doorslaggevend. Dus tips? Nope. Maar herkenning zeker wel.
Wat betreft de bekkeninstabiliteit, ik heb het bij mijn eerste en tweede zwangerschap echt enorm gehad. Was er tijdens de derde zwangerschap enorm bang voor en zag er behoorlijk tegen op. Wat denk je? Nergens last van, alleen van de lichamelijke ongemakken vanaf een week of 35. Maar vanaf dat moment merkt iedere zwangere het wel Nu bij ons vierde kindje vrijwel ook geen last, behalve na een drukke dag. Vond zelf 3 ook enorm onpraktisch (voor de bevalling), uiteindelijk is het echt meegevallen. Hoe verdeel je je aandacht onder 3 kindjes? Hoe ga je op pad met 3 kinderen? Zag enorm veel beren op de weg. Toch praten mijn man en ik er nog vaak over en hebben we geen seconde spijt. Zelfs ondanks dat onze derde een goede huilbaby was. Moet wel echt eerlijk toegeven dat je op sommige momenten blij bent als je 's avonds languit in bed kan liggen. Niemand kan voor jou beslissen, maar als je het echt heel graag wilt en je kan jezelf geen andere beslissing aanpraten zou je dan straks geen spijt krijgen dat je het niet gedaan hebt?
We hebben het financieel goed en wonen best groot. Zouden wel even wat moeten schuiven ed met kamers maar er zijn zeker mogelijkheden. Ik heb een eigen bedrijf en ben daar geen uren per dag mee bezig dus dat houdt ons ook niet tegen. Mijn 2 dochters hebben gelukkig ook geen 'special needs'. Dus dat zit wel goed. Het zijn meer de 'normale' zorgen die we hebben. Idd ook wel goed dat we er goed over na denken want dit is niet iets waarbij je over 1 nacht ijs gaat.
Herkenbare twijfels. Toch zijn wij ervoor gegaan en inmiddels is het ook gelukt. Blijf het erg spannend vinden. Heb vorige keren veel gespuugd met opname in het zkh en hoop dat deze x niet te krijgen. Mijn man is ook erg relaxt en maakt zich niet zo snel zorgen om iets. Als je de ruimte hebt en het financieel redt komt het allemaal wel goed.
Ik herken de twijfels, je denkt toch veel kritischer na bij een derde. Bij mij waren de twijfels vooral gerelateerd aan oudste (zorgintensief en kleine kans op herhaling), durven we dat aan, kunnen we dat aan? De natuur hielp me een handje , ik werd ongepland zwanger en dan sta je dus voor een voldongen feit (geen aanrader overigens ). Na 2 dagen paniek, schakelden we snel en was er voor ieder 'probleem' een oplossing. En wij zagen het helemaal zitten, voelde echt goed. Ik was er dan ook kapot van toen het vrij snel daarna al weer mis ging. Uit zeer praktische overwegingen toen nog een half jaartje gewacht, maar toen bewust voor 3e gegaan. Zwangerschap, bevalling, babytijd, van alles had ik het gevoel: fijn om nog 1 keer mee te mogen maken, maar dit is wel echt laatste keer . We zijn nu dan ook echt compleet, gevoel dat ik voor de 3e nooit gehad heb. Qua gezondheid had ik bij 1e en 2e ook veel bekkenklachten, tijdens zwangerschap viel het bij 3e mee, maar dat kwam vooral omdat ik compleet gevloerd was door hyperemesis gravidarum. Was een heel zware zwangerschap, maar ik had het er wel voor over. Mijn bekken is wel nooit meer helemaal hersteld na die 3e zwangerschap. Ik heb nu chronisch wat bekkenklachten (gemiddeld paar dagen per maand), maar daar heb ik mee leren leven en heeft niet zo veel invloed op mijn leven.