Beste mensen, Ik ben 19 jaar, en ben er net achter dat ik zwanger ben. Ik durf het niet tegen mn ouders te vertellen. Ze zullen uit hun slof schieten. Ik weet dat ik t kindje wil houden...Maar ik weet niet hoe of wanneer ik het mn ouders duidelijk moet maken. Mijn vriend is 22 en heeft een eigen huisje dus dat is geen probleem. Maar mijn ouders zullen zich woest maken over het feit dat ik nu geen toekomst meer heb, en een ander probleem is dat mijn vader vindt dat ik getrouwd moet zijn voordat ik ook maar denk aan een kind. Mijn moeder heeft t zelf meegemaakt toen zij 17 was. en dat is slecht afgelopen.... Zal ik wachten tot ze niet meer kunnen dreigen met een abortus...of zal ik t nu zeggen?....
Saraah, Wat een moeilijke beslissing voor je. Goed van je dat je al zeker weet dat je het wilt houden, heb je steun van je vriend? Jullie moeten het tenslotte samen verder doen en niet je ouders, maar ik snap goed dat je er bang voor bent om het te vertellen. Maar je bent 19 dus ze kunnen je niet toch niet meer dwingen tot een abortus? Ik wens je alle kracht om voor jezelf en voor je kindje op te komen. Heel veel sterkte! Sas.
Bedankt voor je reactie. Inprincipe kunnen zij mij niets opdringen, maar ze blijven mn ouders....en ik weet wel dat als ik zeg dat ik t wil houden, zij niks kunnen doen...maar ze zullen erg overstuur raken....ik denk dat ik nog even wacht.
wat een moeilijke beslissing, hoor. Maar ik weet zeker dat als strakjes je kleintje er is ze de trotste opa en oma zullen zijn! In ieder geval proficiat en probeer er echt van te genieten
Daar sluit ik me bij aan, ik bedoel het niet zo als het misschien op je overkomt hoor... het is niet leuk als je je ouders waar je gek mee bent iets moet vertellen waarvan je weet dat het hen kwetst of verdriet doet. Maar je bent zwanger en ik hoop dat jullie er samen uitkomen en nogmaals heeeel veeeel sterkte! Sas.
Abortus kan trouwens tot en met week 22 van de zwangerschap. Weet niet of je het zo lang kan volhouden het verborgen te houden.
Inderdaad een hele moeilijke beslissing die je moet nemen. Ik snap dat het heel moeilijk is om dit (mooie) nieuws aan je ouders te vertellen. Maar het is jou lichaam, en jou keuze, je ouders zullen zich er toch bij neer moeten leggen. Ik wens je heel veel sterkte, en wens je veel geluk toe. Sonja
is inderdaad een zwaar dilemma, maar je verwacht nu zelf een kind en jij moet voor jezelf uit maken of je daar mee kan leven of niet, uiteindelijk moet jij er voor zorgen en niet zij. ik weet dat zoiets erg zwaar moet zijn en dat ze je ouders zijn maar als ze echt om je geven draaien ze uiteindelijk bij, daar zijn het je ouders voor. als je er mee wacht om het te zeggen zou ik er wel voor zorgen dat je ouders het van jou horen dat je zwanger bent en niet van iemande anders want dat zou het erger maken. toch gefeliciteerd met je zwangerschap en geniet er van het is het echt waard. groetjes Talia
Bedankt voro aljullie reacties..!! ik kan het NU in iedergeval nog niet vertellen.... ik zal er rustig over na moeten denken...normaal is het zo leuk als je je ouders evrteld over je zwangerschap...en ik moet er zo geheimzinnig over doen....maar mn vriend is er gelukkig voor me, hijs een echte schat.
Pfff... wat moeilijk voor je zeg! Wel erg fijn dat je vriend je verder wel steunt. Helaas kan ik je niet echt helpen met je beslissing. Voor mijn gevoel moet je niet te lang wachten met het vertellen. Je ouders kunnen dan misschien nog wennen aan het idee en je misschien steunen tijdens je zwangerschap. Ik wens in ieder geval erg veel succes en sterkte met je beslissing. En probeer zo veel mogelijk te genieten van je zwangerschap! Groetjes, Mriek
ik vind dat je ouders er niets mee te maken hebben en als ze daar overstuur van raken is het hun probleem. Dat ze zich zorgen maken is iets anders. In ieder geval gefeliciteerd en ik weet zeker dat het allemaal wel los zal lopen.
Moeilijk, ook voor ouders, ze willen het beste voor jou en hebben in gedachten al helemaal een toekomst voor je uitgestippeld... Wat ze alleen maar hebben omdat ze om je geven en hopen dat je in ieder geval net zo goed of beter terecht zult komen als zij. Voor jezelf zal je het misschien ook als een verassing hebben ervaren je zwangerschap en verwacht dan ook niet dat ze zullen juichen, maar ik denk dat als de grootste schrik geweest is dat ze je dan zullen steunen wat je beslissing ook zal zijn. Ik wens je veel sterkte. Groetjes van Kiki