Ik ben nu 36 weken zwanger, en ga als het goed is in het ziekenhuis bevallen. Tijdens mijn vorige bevalling ben ik door de artsen en de verpleegsters niet tot nauwelijks geinformeerd over de daadwerkelijke complicaties. Ik wist dat ik al in een erg vroeg stadium (5 cm ontsluiting) al persweeen (11 uur lang gehad) kreeg en dat dat wel erg vroeg was, en dat mijn onsluiting niet goed op gang kwam (18 uur over gedaan). Maar ik werd niet geinformeerd over dat mijn zoon in een verkeerde positie lag en er moeizaam uit kon komen. Ik heb uiteindelijk 2 1/2 uur gepersd, en toen we na 1 uur 'facultatief' persen' uiteindelijk aan de volgende 1 1/2 uur persen ging beginnen, werd mij verteld dat mijn baby er zo wel met 20 minuten uit zou komen. Dus niet. Toen nog een vacuum gehad van 7 keer, en tot ieders verbazing had ik mijn kind eruit gekregen. Achteraf hoorde ik dat op een keizersnee was gerekend, en zowel de artsen als de verpleging was opgelucht en verbaasd. Maar ik wist daarover niets. Uiteindelijk ben ik blij dat ik zonder keizersnee mijn kind op de wereld heb gezet, maar ik heb een verschrikkelijke bevalling achter de rug gehad, waarbij mij eigenlijk het laatste half uur pas duidelijk werd dat mijn kindje er waarschijnlijk niet op de normale manier uit kon komen, en ikzelf maar moest concluderen dat als de vacuum zou stoppen er dus een keizersnee zou komen :" mw, als de baby er niet is met de 7e keer, dan gaan we wat anders proberen". Er is op geen enkel ogenblik gesproken over de mogelijkheid dat een vaginale bevalling niet meer goed haalbaar was, en dat het misschien beter zou zijn om een keizersnee te overwegen. Ik vraag mij af of dit vaker zo gaat. Ik heb nu hernia-achtige klachten ontwikkeld in mijn rug, en ga wederom in het ziekenhuis bevallen. Echter ik wil wel gewoon geinformeerd worden over evt. complicaties, en de te nemen stappen. In het geval van een gecompliceerde bevalling bij jullie in het verleden, hoe hebben ze het jullie verteld, hoe reageerde je erop. Liet je de moed zakken, of werd je juist echter gesterkt om door te gaan. Hoe was de communciatie met de artsen erover?
Ik werd ook totaal niet geinformeerd tijdens de bevalling. Na dik 2,5 uur persen was er opeens een gyn die me vertelde dat het hoofdje nog te hoog zat en het een keizersnede werd. Geen uitleg of wat dan ook. Erg slecht. Misschien dat het kwam omdat het allemaal wat spannend werd en er eigenlijk weinig tijd was voor uitleg.
Ik vind het echt heel bizar om te lezen hoe ze je eigenlijk aan je lot hebben overgelaten. twee en een half uur persen en 7 keer met de vacuumpomp?! Bizar... Zo zou het niet moeten gaan... Mijn eerste bevalling lijkt voor een deel op die van jou, alleen zijn wij wel heel goed begeleid. Ik ben bevallen in het WKZ in Utrecht (academisch kinderziekenhuis). Daar hebben ze als beleid dat er een verloskundige/verpleegkundige constant bij je blijft (als een soort van doula zeg maar). Ik vond dat heel prettig. Mijn vriend kon zich daardoor volledig op mij concentreren, wat ik erg nodig had vanwege een urenlange weeenstorm. De verpleegkundige haalde drinken voor ons, praatte de gyneacoloog bij, riep iemand als dat nodig was etc. Ik vond dat zo prettig, hoefde niks uit te leggen want de verpleegkundige maakte het allemaal mee. Ook praatte de gyneacoloog ons constant bij wat er aan de hand was, wat ze gingen proberen etc. Onze dochter is ook met de vacuumpomp geboren (na 3 pogingen...au au... heb daar echt nachtmerries aan over gehouden...). Daarna kwam de placenta niet los en moest ik door naar de ok. Daar hadden ze al rekening mee gehouden en de ok was dus al geregeld, ook al was het midden in de nacht. We konden daardoor in alle rust van onze dochter genieten, waarna ik zonder stress en paniek naar de ok ging. Mijn bevalling is heel naar geweest, maar ze hebben ons zo goed begeleid dat ik daardoor met vertrouwen de komende bevalling tegemoed zie. Het kan dus anders!
|Heb je een bevallingsplan gemaakt? Ik zou dat zowiezo nog doen, en daarnaast zorgen dat iemand jouw belangen behartigd. op internet staan wel voorbeelden van hoe je zo'n plan kan maken en vraag het ook eens aan je vk/gyn. Verder zou ik zeker in gesprek gaan van tevoren in het ziekenhuis, leg daar je bevallingsplan etc voor.
Dank voor jullie reakties. Ik heb inderdaad een bevallingsplan gemaakt, en uitvoerig met de verloskundige gesproken. Ze was nogal geschokt over mijn verhaal. Dus ik heb samen met haar een plan de campagne gemaakt. Ook is ze bereid om in het ziekenhuis de bevalling te volgen mocht er een medische indicatie komen, en ze officeel niet meer de bevalling mag doen. Zij is echt top!