Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt.... Ik voel me op dit moment zo belabberd en beroerd. Ik ben nu 36 weken zwanger van ons tweede wondertje. Deze zwangerschap was al vanaf het begin wat zwaarder ivm bekkeninstabiliteit. Ik moet zeggen dat ik er wel echt van heb genoten omdat ik weet dat dit ons laatste kindje is en dat hierna ons gezinnetje compleet is. Maar nu sinds 2 weken is het echt hel. Mijn bekkeninstabiliteit is zo ver gevorderd dat ik bijna niet meer kan lopen. En ik slaap al 2 weken gewoon niet. Daarbij ben ik al een week super misselijk en zit ik elke minuut op de wc. Niet omdat ik misselijk ben maar omdat ik telkens het gevoel heb te moeten poepen wat vaak dus niet zo is. Sommige zullen wel denken zeur niet zo maar met een dreumes van anderhalf midden in de peuter puberteit moet ik zeggen dat het me nu echt op begint te breken en zeker met het vooruitzicht dat ik zomaar nog 6 weken kan lopen.....
Als ik je verhaal lees klinkt het al zwaar. Helaas geen tips, maar ik wil je sterkte wensen. Pijn lijden en slaapgebrek is zo vreselijk. Hopelijk voel je je snel beter en mag je weer genieten.
Lief van je! Ja ik ben totaal geen zeikerd geweest de hele zwangerschap niet maar nu heb ik echt het punt bereikt dat ik gewoon niet meer wil. Helaas heb ik het niet voor her zeggen hoop dat de kleine meid zich snel meld!
Bah wat vervelend dat het lichamelijk (en daardoor ook geestelijk) zwaar is. Toch even een tip om in ieder geval de vk te bellen. Hopelijk kunnen ze in ieder geval wat aan de slapeloosheid doen. Een beetje slaap helpt vaak al zoveel bij de rest. Knuffel!
Misschien kan je vk je slaapmedicatie voorschrijven zodat je in ieder geval een paar nachten goed kunt slapen. Zou je als het mogelijk blijkt te zijn ook ingeleid willen worden?
Heel veel sterkte! En wat al is gezegd: slaapmedicatie voor een aantal dagen kan misschien helpen om even goed bij te slapen. Slaap is zo belangrijk in hoe je je voelt overdag.
Ik herken dit heel erg van mijn eerste zwangerschap, ik heb uiteindelijk aangegeven dat het gewoon niet meer ging en ben toen doorgestuurd naar de gyneacoloog. Dag daarna ben ik ingeleid, daar deden ze helemaal niet moeilijk over. was met 39 weken.
Inleiding sta ik over het algemeen niet heel positief tegenover maar dit komt door het verloop van mijn vorige bevalling. Deze was namelijk ook ingeleid en was echt een hel. Maar zoals ik me op dit moment voel teken ik daarvoor ben er zo ontzettend klaar mee. En echt hoor begrijp me niet verkeerd zwanger zijn is super mooi maar niet als je je zo voelt Ik heb om kwart voor 11 de afspraak en ga hierin ook aangeven dat ik graag slaapmedicatie wil. Hoop dat dit in het ziekenhuis kan aangezien ik thuis een dreumes heb rondlopen die me s nachts ook geen rust gunt.
Vervelend zeg! En denk ik ook wel herkenbaar, dat 'er klaar mee zijn' voor velen. Is het een optie je kindje een dagje extra weg te brengen evt? Zodat jij kunt bijtanken(lees: bijslapen, nixen, ontspannen)? Een nachtje wegbrengen wellicht?(alhoewel jouw slapeloosheid wellicht komt door de fysieke ongemakken, toch?). Ik zou het inderdaad zeker ook bespreekbaar maken met je vk en / of gyn, je moet namelijk zometeen ook nog een grote klus klaren. Sterkte hoor!
Ik heb om kwart voor 11 de afspraak en ga hierin ook aangeven dat ik graag slaapmedicatie wil. Hoop dat dit in het ziekenhuis kan aangezien ik thuis een dreumes heb rondlopen die me s nachts ook geen rust gunt. Oh, ik lees dit nu pas, sorry: toch maar uit logeren doen maar? Even voor je eigen bestwil/ rust? Wij doen dat ook zo nu en dan, hebben dan ook gelukkig de mensen die haar heel graag overnemen, hopelijk jij ook.
Meid. Ik ken de pijn niet maar in combinatie met ook slecht slapen. Klinkt slopend en hoe dichter bij het einde wordt het metaal ook zwaarder. Denk even aan jezelf. Kleine lekker uitlogeren. Opa, oma vrienden? Iemand die je kan helpen? Ook misschien in het huishouden iemand inschakkelen. Doe sommige dingen dubbel koken. Invriezen schilt een andere dag weer staan koken. Manlief wat meer laten doen.
Kleine gaat gelukkig dit weekend even lekker naar opa en oma! Net besproken met de verloskundige. Ze gaan me sowieso tegen de uitgerekende datum proberen te strippen. Weet niet precies wanneer ik denk rond de 38 a 39 weken en als.dit niet kan of geen effect heeft word ik ingeleid. Dit omdat ik ook last heb van mijn bekkeninstabiliteit. Ik.hoop dat ze alsnog uit zich zelf komt ze is helemaal ingedaald nu hopen dat ze graag naar buiten wilt!