Hallo allemaal Onze oudste is 2 jaar, erg slim en ze hoort en ziet alles. En ik ben ruim 6 weken zwanger van onze tweede. Nu hebben we gisteren het nieuws verteld aan beide opa's en oma's. Ze had een shirtje aan, je kent het wel Maar nadat ze het shirtje zagen werd er dus druk gefeliciteerd ed. Allemaal hartstikke leuk maar mijn oudste wist niet wat er gebeurde natuurlijk! En aan haar gezicht te zien wist ze niet goed wat ze er nou mee aan moest. Ik vind het veel te vroeg om het haar te vertellen (mede omdat ze ook op peuterspeelzaal van collegas van mij zit en het daar dan dus ook gaat zeggen, ik wil het voor collegas nog stil houden) maar vond dit ook een lastig dingetje. Wat denken jullie? Het voelde zo gemeen gisteren om haar in het 'ongewisse' te laten. Gr baby001
Wij hebben het als eerste onze dochter verteld die toen 3 was. Dit was na 3 goede echo's. Zij mocht het aan de opa's en oma's vertellen.
Maar daarna pas aan ouders hopsatee? Ik kan dat echt niet zo lang voor me houden! Ik wil het haar sowieso na de termijnecho vertellen dan gaat het immers ook naar de rest van de familie/vrienden/collegas ed.
Direct verteld. Geen optie om het niet te vertellen vond ik. Verder geen nadruk op gelegd en het vervaagt ook weer vrij snel in een peuterwereld. In het begin vroeg hij er elke dan naar. Nu al zeker een week niets meer over gehoord. Hij Heeft het een keer verklapt maar grapje van gemaakt en waaide over. Doen waar je je prettig bij voelt lijkt me.
Hier met een week of 11-12 verteld.. Daarna niet echt meer over gehad. Met 15 weken mee geweest naar geslachtsbepaling, hij was lekker aan het spelen. Nu mijn buik dik is, is hij er wel heel druk mee. Elke dag kusje en de baby eten geven etc .
Ik denk dat onze dochter het gelijk overal rond gaat vertellen (logisch ook) en wil dat dus voorkomen (zeker op mn werk!) Dus we houden het voorlopig maar even stil hebben we besloten. Opas en omas weten ook dat ze het er niet over moeten hebben als ze erbij is. Behalve als ze het me op de man af vraagt, dan is ga ik er niet om liegen natuurlijk
Ik heb het meteen tegen de opa's en oma verteld. Dat komt omdat iedereen al erg meeleefde tijdens de IUI. Onze dochter van 4 zei rond 6 weken helemaal uit haar zelf: mama je bent zo misselijk, misschien komt er binnenkort wel een baby. Ik heb toen gezegd dat ik een beetje ziek was. Na de eerste echo hebben we het haar verteld en mocht zij het op school vertellen. Toen hebben we het ook tegen de rest van de familie verteld.
Wij hebben het ook vrij snel verteld. Onze dochter is 10. Dus die vangt ook alles op. En vind het dan echt niet kunnen dat ze het niet rechtstreeks van ons zou horen. Mensen om ons heen ook snel verteld omdat wij zo blij zijn. En als het mis gaat wil ik dat ook met hun kunnen delen. We hadden het in een schaaltje met porseleinstift geschreven "ik word grote zus" savonds lekker op de bank schaaltje chips. Toen het op was zei ik. Wat staat er in het schaaltje? Ze moest huilen zo blij. Ze wilde dit al zo lang. Ze is heel lief en bezorgd 😍
Wij hebben best lang gewacht. Vooral omdat ik eerder een miskraam heb gehad en dat voor hem best lastig was; er kwam een baby en toen toch weer niet. En ook omdat hij al best groot is (ruim 5) en het anders aan iedreen al zou vertellen .
Ik zou er niet zo'n ding van maken, ze is nog maar twee. Wij hebben het na de eerste goede echo verteld, maar ook geen groot ding van gemaakt. Hij heeft het ook nog steeds niet aan iemand anders dan zijn opa's en oma's vertelt.
Na de eerste echo met 6,5 week. Onze jongens zijn al een stukje ouder en begrijpen het allemaal heel goed. Hierna hebben ze het nog ruim 4 weken geheim gehouden voor iedereen. (Opa's, oma's en ooms, tantes hebben ze het wel eerder verteld) Super knap van ze! Omdat ik me niet goed voelde en niet fulltime meer werkte viel het ook wel op voor mijn kinderen.
Wij hebben het na de termijnecho verteld (12 weken). Ze was bijna 3 jaar. De volgende dag schreeuwde ze door het dorp: "ik krijg een broertje!" Paar dagen later heeft ze het middels een t-shirt aan de opa's en oma's verteld. Hier kan ze niks voor zich houden. Toen bleek dat ze een zusje kreeg wist ook gelijk het hele dorp dit
Wij hebben het onze jongens nog niet verteld. Ze zijn 6 en 4 dus als hun het weten dan weet iedereen het dezelfde dag nog. We willen nog even wachten tot de echo en misschien tot de 12 weken. Het besef is er meer als.toen de oudste zijn broertje kreeg en las laatst dat die tijd dan heel erg lang duurd voor het zover is voor ze. Dus wil zo lang mogelijk wachten.
Met 13 weken verteld, zodat die eerste onzekere maanden voorbij zijn. En een weekje langer gewacht omdat we dat weekend sinterklaas vierden met de families. Ze kan geen geheimpjes bewaren, dus we konden het niet eerder vertellen.
Onze oudste was 3,5 jaar. We hebben het haar met 11 weken verteld na twee goede echo's. Zij mocht het ook tegen opa en oma (en de rest vertellen).
Mijn zoon is 6. We hebben het wel eens over 'wat als er een baby komt'. Maar hij weet niet dat die al onderweg is haha. Ik wil iig de eerste goede echo afwachten, dus rond een week of 12 zal ik het pas vertellen. Mijn zoon is erg gevoelig, ik denk dat hem vertellen dat ik een miskraam heb gehad en zijn broertje of zusje er niet meer is meer pijn doet dan de 'leugen' van even wachten.
Hier was hij bijna 2,5 toen we het aan de familie vertelden. Die feliciteerde hem uiteraard ook, maar hij snapte er ook niks van en ging rustig verder met spelen. Sinds de goede termijnecho hebben wij het er steeds vaker met hem over. Voor die tijd spraken we ook niet over de zwangerschap waar hij bij was. Nu sinds 1-2 weken zegt hij echt, mama heeft een baby in de buik, weet dat hij zachtjes moet doen bij mijn buik e.d. Zou je niet teveel druk maken om gisteren, dat is ze vandaag alweer vergeten. Voorlopig zou ik het voor haar nog even stil houden. Hier komt alles stukje bij beetje, maar hoeveel hij er nou echt van begrijpt weet ik ook niet, dus we besteden er ook (nog) niet teveel aandacht aan. Oh en gefeliciteerd natuurlijk!