Even klagen.. Bij de eerste zwangerschap voelde ik mij topfit, had het vanaf dag 1 lekker warm,was niet echt moe, super vroeg wakker en kwam moeiteloos de dag door. En nu... heb het ijskoud de hele dag, ben moe/duf en niet uit bed/van de bank te slaan als ik vrij heb.... volgens mij begint mijn bloeddruk ook al lekker te zakken Zei al tegen mijn vriend: het is nu vast een jongen. Hopelijk voel ik me snel wat fitter Hoe is dit bij jullie?
Precies andersom! Ik voelde me mijn hele eerste zwangerschap echt ellendig en was ik zwanger van een meisje. Deze keer kan ik (tot nu toe) de hele wereld aan en ben ik zwanger van een jongen! Maar het is nog vroeg hè? Het wordt vast beter in het tweede trimester! Ik heb deze zwangerschap ook gewoon t/m week 14 boven het toilet gehangen 🤢
Bij de 1e goede zwangerschap gehad met bijna geen kwaaltjes en nu super moe, maar mijn zoontje is ook nog maar 5,5 maand en krijgt nog borstvoeding. Tevens is hij nu net als ik snotverkouden en hij krijgt 2 tandjes...
Heerlijk herkenbaar Bij de eerste stond ik met 39 weken nog rond te springen en had ik energie voor 10.. Nu? Ik heb gewerkt tot 36 weken maar daarna was ook per direct al mijn energie weg. Ik kom amper van de bank en moet me echt pushen om in actie te komen. Voor C doe ik me best om elke dag naar buiten te gaan maar het kost echt heel veel energie. Maargoed ik ben er bijna
Eerste zwangerschap topfit en zonder kwaaltjes. Nu ook moe (maar peuter die niet doorslaapt zorgt sowieso voor minder rust), en nog steeds misselijk. Zelfs nu in week 22 lig ik elke avond kotsmisselijk in bed. Hoewel t wel minder wordt dan een paar weken terug.
Eerste zwangerschap topfit, gesport tot 39 weken, bijna niet moe. Niet misselijk geweeest geen cravings. Tweede zwangerschap: eerste 14 weken heel veel ziek geweest, ontzettend misselijk ook, lage weerstand, voorhoofdholteontsteking, verkouden, voedselvergiftiging, blaasontsteking en daar ziek van,koud, en nu (23 weken) nog steeds moe. En vanaf week 10 al laat van rug en bekken. Nog steeds geen cravings. Sport nog wel maar heb zoveel meer moeite ermee. Wel weer hele tijd pijnlijke borsten en groei qua gewicht is wel gelijk. Deze zwangerschap kost m'n lichaam duidelijk meer moeite. En mentaal is get ook anders de eerste 12 weken was ik nog veel banger dat er iets is mis was dan bij de eerste en duurde de weken lang maar sinds die tijd vliegt het en vergeet ik vaak dat ik zwanger ben. Overal veel minder mee bezig want ja, je hebt het toch al eens meegemaakt. Overigens bij mij is het wederom een jongen
Eerste zwangerschap (meisje) tot 20 weken nergens last van toen bekkenklachten en met 26 weken rust ivm veel harde buiken. Dol op worstenbroodjes en softijs. De geur van gehakt rillen vond ik heel vies. Placenta lag voor, hele zwangerschap heeel weinig beweging gevoeld, ingeleid ivm minder leven te weinig vruchtwater en oplopende tensie Nu tweede zwangerschap (ook meisje) tot 18 weken misselijk geweest, extreem moe, lage weerstand verkouden bijholte onsteking griep (terwijl ik hier nooit last van heb) met 18 weken ook last van bekken/rug (lang leve osteopaat). Nu 22 weken zwanger maar was van plan geen harde buikente krijgen haha qua eten geen speciaal zin in iets hebben maar lust ineens wel koffie (latte) maar chocolade geef ik niet veel meer om en kip sla ik ook liever over Placenta ligt nu achter en voel heel veel beweging
Bij de 1ste was ik ook erg moe, maar dit lijkt nu nog extremer. Ook ben ik de hele dag misselijk, dat had ik bij dr 1ste helemaal niet.
Het kan nog erger dus, mag tot nu toe niet klagen. Ben nog niet echt misselijk geweest. Bij de eerste nooit geweest . Misschien komt het ook wel omdat er nu al een kleine loopt, kost toch energie.
8 jaar geleden bij de zwangerschap van mijn dochter had ik nergens last van! Op was moe zijn na en kreeg in week 30 wat last van bekkeninstabiliteit, dit was prima verholpen met goede fysio en oefeningen. De bevalling daarin tegen.... man o man, woensdag braken mijn vliezen en begonnen de weeen en uiteindelijk is ze zondagmiddag geboren. Ontsluiting kwam niet op gang en de hoeveelheid vruchtwater was zo weinig dat ik telkens verloor dat ze ng prima kon blijven zitten (38+5). Nu mijn 2de zwangerschap, vanaf week 7 strontmisselijk en kneitermoe. Dat hield aan tot week 15 en ineens was het helemaal weg! Alleen wat pukkeltjes en puistjes nu. Ben ook in verhouding veel minder aangekomen deze zwangerschap. Krijgen nu een jongetje, maar dat zal daar denk ik niet mee te maken hebben haha. Hopelijk heb ik nu wel een beetje een vlotte bevalling!
Oh mijn eerste zwangerschap van mijn dochtertje was echt fantastisch! Nergens last van op wat lage rugpijn en een paar puistjes na. Nu eigenlijk hetzelfde, merk alleen wel dat ik nu sneller 'misselijk' word. Heb nu ook echt afkeer tegen chocola bijvoorbeeld wat ik altijd heel graag luste! Verder niks bijzonders. Denk dus dat we weer een meisje krijgen 💗
Hier andersom! Eerste zwangerschap (iui) 17 weken ziek en misselijk. Pijnlijke borsten etc. Nu spontaan zwanger en nergens laat van! Misschien omdat t zo dicht op elkaar zit. Tis dat ik een echo heb met een vruchtje met armpjes en beentjes anders zou ik niet geloven dat ik zwanger zou zijn. Dacht dat je bij de tweede super snel een buikje zou hebben maar (gelukkig) nog niet.
Eerste zwangerschap, ziek en misselijk. Tweede, beetje misselijk, later in de zwangerschap wel bijna uitgedroogd. Nu derde, heb eigenlijk nergens last van. In het begin in de avond snel moe en wat verkouden geweest. Het zijn alle drie meisjes!
Ik vond de eerste zwangerschap (erg) tegenvallen, vooral de tweede helft. Veel kwaaltjes en ongemakken. Ik had toch andere verwachtingen gehad . Ik dacht dat ik 'voorbereid' was bij de tweede, maar had er niet helemaal op gerekend dat het nog veel erger kon. Afzien! En vreselijk teleurstellend, telkens hopen dat het beter zou gaan, maar dat het dan toch niet gebeurd (9 maanden kotsmisselijk geweest). Bij de derde hield ik rekening met het ergste. Gebeurde ook, maar omdat ik bij voorbaat al ingesteld was op 9 maanden volledige uit de running cq ziek/ellendig, was het niet zo teleurstellend toen dat ook werkelijkheid werd. Als ik nu terugkijk... goh, wat had ik toch een 'heerlijke' eerste zwangerschap ... (toen heb ik in ieder geval nog een tijdje kunnen functioneren) (ik en zwanger, we matchen gewoon niet )
1e zwangerschap moeiteloos doorgekomen.. vond het lichamelijk een eitje.. met 40 weken kon ik alles nog. 2e zwangerschap iets zwaarder maar weer prima te doen. Deze was wel 2,5 maand na de vorige keizersnede waarschijnlijk daardoor iets zwaarder en het was emotioneel vooral zwaar.
Wereld van verschil! Eerste zwangerschap nergens last van gehad. Lekker gesport en van alles ondernomen. Deze zwangerschap vanaf week 7 kotsmisselijk, maagzuur, vreselijk moe en ontzettend pijnlijke borsten. Zo vreemd hoe iedere zwangerschap dan toch anders kan zijn.
Grappig al die verschillen... 1e zw was dramatisch. Voorweën, bloedverlies, krampen, liep met zon band om, kindje te klein, geen leven voelen, 3x per week ctg etc. Deze zwangerschap; Geen bloed, geen krampen, geen voorweën, geen ctg en kindje schopt me soms wakker. Toen placenta voorkant en nu achterkant.. Buik groeit als kool!!!!! Bij eerste minder snel. Heb een kleintje van nu 12 maanden rond lopen maar de zw gaat beter dan ooit. Wel zelf wat neer klachten qua flauwtes, omvallen, rugpijn en bekken klachten maar ja wat wil je... zit al jaren onder de hormonen en ben nu 5e keer zwanger in 2.5 jaar waarvan 2 voldragen zwangerschappen... Haha Maar zo kan ik wel 5 kindjes dragen 👍
Met de eerste twee amper klachten gehad, tuurlijk op het laatst was ik het zat maar verder geen rugpijn klachten of iets.. Bij deze ben ik de eerste weken onwijs ziek geweest...gelukkig is het nu weer over haha