Vruchtbaarheidsbehandelingen

Kunstmatige inseminatie

Kunstmatige inseminatie
Kunstmatige inseminatie
Een bekende vruchtbaarheidsbehandeling is kunstmatige inseminatie (KI). In tegenstelling tot bij IVF is deze behandeling vrij eenvoudig en minder kostbaar. Daarom wordt deze behandeling ook vaak gebruikt als een van de eerste behandelingen binnen het medische traject.

Bij inseminatie worden de zaadcellen tijdens de vruchtbare periode bij de vrouw ingespoten. Hiermee wordt de kans op een zwangerschap sterk vergroot. Deze behandelmethode wordt vooral gebruikt bij paren die te maken hebben met verminderde zaadkwaliteit, de aanwezigheid van antistoffen tegen sperma in het baarmoederhalsslijm (cervixslijm) of wanneer er sprake is van onverklaarde onvruchtbaarheid. Ook paren van wie zaad onder verschillende omstandigheden ingevroren werd, kunnen voor KI in aanraking komen. Ten slotte kunnen ook alleenstaande vrouwen en lesbische partners kiezen voor kunstmatige inseminatie.

Vormen inseminatie

Er zijn drie vormen van kunstmatige inseminatie: zelfinseminatie, KIE en IUI. Voor iedere techniek gelden criteria waaraan het paar moet voldoen om ervoor in aanmerking te komen.

Zelfinseminatie

De meest eenvoudige vorm van inseminatie is ’zelfinseminatie’. Deze vorm van inseminatie kun je thuis uitvoeren zonder tussenkomst van het ‘medische circuit’. Bij zelfinseminatie breng je door middel van een spuitje zelf het ‘verse’ (donor)zaad in je vagina. Je kunt hiervoor speciale inseminatiekitjes kopen. Het is bij deze vorm van inseminatie wel belangrijk dat je goed op de hoogte bent van de werking van je lichaam, zodat je het zaad op het juiste moment en op de juiste wijze in de schede inbrengt.

Kunstmatige inseminatie eigen partner (KIE)

De minst ingrijpende vorm is KIE (kunstmatige inseminatie eigen partner). Dit is een vorm waarbij uitsluitend gebruik wordt gemaakt van het sperma van de eigen partner. Bij de inseminatie wordt het zaad opgezogen met een spuitje en zo hoog mogelijk in de vagina ingebracht (dus zo dicht mogelijk bij de baarmoedermond). Dit gebeurt met een spuitje waaraan een slangetje zit. Het zaad wordt verkregen door masturbatie en wordt, eventueel opgewerkt in het laboratorium, op het vruchtbaarste moment van de cyclus geïnsemineerd. Normaal gesproken insemineert de arts drie tot zes cycli op deze manier. Als er dan geen zwangerschap is ontstaan, kan een arts voorstellen over te gaan tot IUI of IVF.

IUI (intra-uteriene inseminatie)

Een andere inseminatiemethode is de intra-uteriene inseminatie. Bij deze methode worden de zaadcellen rechtstreeks in de baarmoederholte ingebracht. Deze behandeling wordt vooral gebruikt bij een verminderde kwaliteit van de zaadcellen, bij een te laag aantal zaadcellen, of bij een verminderde kwaliteit van het slijm van de baarmoedermond. In de normale situatie komt na een zaadlozing in de vagina, het sperma met de zaadcellen in de buurt van de baarmoedermond. Via het slijm van de baarmoedermond komen de zaadcellen via de baarmoederholte in de eileiders, waar de bevruchting van een eicel kan plaatsvinden. Bij IUI worden de beste zaadcellen geselecteerd en rechtstreeks in de baarmoederholte gebracht. De zaadcellen zijn dan dichter bij de plaats van bevruchting.
IUI wordt altijd uitgevoerd rond de dag van de eisprong. Tijdens deze periode is de kans op bevruchting het grootst. Regelmatig wordt de IUI-behandeling ondersteund met hormonen. Bij IUI kan gebruik worden gemaakt van het zaad van de eigen partner of van donorzaad. In dat laatste geval spreken we ook wel van KID (kunstmatige inseminatie donorzaad).

Kans op zwangerschap na inseminatie

Het inbrengen van het sperma is pijnloos. Een enkele vrouw klaagt over een licht krampend gevoel in de onderbuik. Na de behandeling mag je meteen weer naar huis. Wanneer je niet zwanger bent geworden, krijg je ongeveer twaalf tot veertien dagen na de IUI een menstruatie. Word je niet ongesteld, dan kun je ongeveer drie weken na de inseminatie een zwangerschapstest doen.

De kans op een zwangerschap bij IUI is gemiddeld tien procent. Na zes behandelingen is de helft vrouwen nog steeds niet zwanger. Daarbij spelen factoren als leeftijd en oorzaak van het vruchtbaarheidsprobleem wel een grote rol.