Ik ben wat dingen aan het uitzoeken maar zie door de bomen het bos niet meer en hoop dat er hier wat meer informatie over gezegd kan worden. Mijn ex en ik hebben beide gezag over onze zoon van 4,5 jaar. Nu ben ik bijna anderhalf jaar samen met mijn huidige partner maar het probleem is dat hij aan de andere kant van het land woont. Hij heeft daar een vaste baan, en is dus voor hem eigenlijk beetje zonde om dat te moeten opgeven om hier te gaan wonen. Maar met mijn ex ben ik bij de mediator geweest en daar hebben wij afgesproken dat wij in een straal van hooguit 40 km van elkaar vandaan mogen wonen. Nu woont mijn huidige partner dus meer dan 200 km verder op! Als ik nu zou willen verhuizen naar het zuiden van het land, wat zijn dan mijn mogelijkheden, want ik weet nu al dat mijn ex daar geen toestemming voor geeft.. Mijn ex heeft dat al duidelijk aan gegeven dat onze zoon niet naar het zuiden mag verhuizen. Dus dan zou het uitkomen op een rechtszaak, maar hoe hoog worden daarvoor eigenlijk mijn kansen geschat? En waar zou ik daar eigenlijk meer informatie over kunnen inwinnen?? Ik hoop dat iemand hier een antwoord weet.. Alvast bedankt.
Tja, heel eerlijk....ik vind dat je ex-man helemaal gelijk heeft. Dan zou je nieuwe partner ervoor moeten kiezen om verder te reizen naar zijn werk. Of om toch een nieuwe baan te zoeken. Ik vind het persoonlijk best vreemd dat je eerst samen die afspraken maakt en dat je je er nu niet aan wil houden omdat jou dat beter uitkomt. Niet netjes... Verder, niemand kan jouw vertellen wat je kansen zijn mocht het op een rechtszaak aankomen. Dat is echt afwachten.
Afgaand op de summiere informatie die je hier neerzet, denk ik dat je weinig kans maakt. Heel eerlijk vind ik dat terecht ook. Waarom zouden je ex man en jullie kind extra lang reizen en dus duurdere kosten moeten maken omdat jij bij je nieuwe liefde wil gaan wonen? Zou je ex man jullie kind wel net zo vaak kunnen zien? Of moet ook de omgangsregeling aangepast worden? Je nieuwe vriend heeft zover ik dat hier uit op maak geen kinderen en het enigste wat hem dus daar houd is zijn baan en zijn familie en vrienden. Jij hebt nog iets extra's namelijk je ex man en jullie kind.
Euh... ja, eigenlijk wel eens met Amethist. Draai het eens om: hoe zou jij het vinden als je ex zich ineens niet meer aan afspraken gaat houden omdat het hem beter uitkomt? Bijvoorbeeld door het niet meer betalen van de financiële bijdrage? Je ex heeft natuurlijk niets te maken met het feit dat jij weer een nieuwe vriend hebt die jammer genoeg aan de andere kant van het land woont.
Als daar afspraken over gemaakt zijn zou ik het niet netjes vinden als je het dan toch (via een rechtzaak) voor elkaar wilt krijgen om 200 kilometer verderop te gaan wonen. Ik neem aan dat dit dingen zijn die je met je huidige partner al hebt besproken. Wanneer mij dit zou overkomen zou ik ook woest zijn en het zou de omgang ernstig kunnen verstoren. Lastige situatie maar ik zou dus eerder kijken met huidige partner wat jullie kunnen oplossen dan je kind 200 kilometer bij zijn vader vandaan gaan halen.
, die afspraken maak je natuurlijk juist om te zorgen dat situaties als 200 km verderop gaan wonen zich niet voordoen als je ineens heel erg verlief wordt. Toen de afspraken gemaakt werden, was dat neem ik aan in het belang van het kind. Nu wordt er m.i. niet gedacht aan het belang van het kind, maar aan het feit dat het voor de nieuwe partner lastig/vervelend is i.v.m. werk. En bekrompen...houd eens even op zeg. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik heel jong was en zij hebben altijd in hetzelfde dorp gewoond, op loopafstand van elkaar. Weet je wel hoe ontzettend waardevol dat is ? Mijn vader was ook woest geworden als mijn moeder ineens had besloten een paar honderd kilometer verderop te gaan wonen omdat ze verliefd op iemand was geworden.
Geen ervaring met een rechtszaak, wel met het feit dat mijn stiefzoon hier 150km vandaan woont. Denk er aub heel goed over na, het is gewoon verschrikkelijk om te zien hoe erg die jongen zijn vader mist en andersom, niet meer even tussendoor naar papa oid. Ze zien elkaar wel elk weekend maar dan zitten ze een hele tijd in de auto, constant heen en weer. En geloof me, een paar keer heen en weer rijden is niet zo ergmaar om dat nu jaren te moeten doen (zoals wij dus). Nee, ik vind het geen ideale situatie voor vader en kind.
Een vriend van mij zit in dezelfde situatie, zijn ex wil bij haar nieuwe vriend 150 km verfer wonen en hij gaf daar geen toestemming voor (wat ik snap) ze heeft het voor de rechter laten komen en over 2 weken horen ze de uitslag maar zoals het allemaal klonk in de rechtszaal had ze weinig kans. Ik snap jou maar je ex man ook...
Je MOET toestemminge hebben van je ex anders via de rechter maar die gaat 99% ook geen toestemming geven bij geZamelijk gezag, een omgangsregeling en ouderschapsplan waar het instaat, Als je toch verhuisd en je ex gaat naar de rechter met een kort geding wordt het je verboden en als je stiekem verhuisd moet je hoogstwaarschijnlijk binnen 8 maanden terugverhuizen of je man krijgt alleen gezag. Zo ligt het tegenwoordig! Geen spekd tussen te krijgen meer. Je kansen zijn echt NUL tenzij je je ex zover krijgt
In de tijd dat je nog geen nieuwe partner had hebben jullie besloten de 40 km te handhaven, ik neem aan voor jullie zoontje en de band met zijn vader. Nu je een neiuwe relatie hebt wil je hier vanaf wijken omdat je door een andere (verliefde) bril gaat kijken en minder in het belang van je zoontje gaat nadenken. Omdat vader te kennen gegeven heeft het hier niet mee eens te zijn en jullie een afspraak op papier hebben staan vind ik een rechtzaak aanspannen eigenlijk niet netjes. De kans dat je toestemming krijgt van de rechter is klein, de kans dat de rechter de hoofdverblijfplaats verander in bij vader is aanwezig. Ik denk persoonlijk dat je met een rechtzaak een hoop kan verpesten ook in jullie onderlinge relatie.
Wij hebben daar nooit afspraken over gemaakt en ik ben 1,5 jaar geleden verhuisd. Eerst was het zo'n 25 km nu zo'n 80 km. Ik heb het eigenlijk alleen medegedeeld met de mededeling dat een mens nu eenmaal geld moet verdienen. De omgang is verder ook niet anders geworden. Ik weet niet hoe het is als je daar afspraken over hebt gemaakt. Ik zou contact opnemen met een advocaat. Het is afhankelijk van heel veel factoren.
Bovenal snap ik heel goed dat als je graag samen wil wonen met je nieuwe vriend. Dat is wat liefde met je doet . Ik vraag me alleen af of het fijn is voor je zoontje. 200KM is niet even op en neer naar zijn vader en ik denk dat zijn vader een belangrijke rol in zijn leven vervuld. Je zou een middenweg kunnen nemen? Verhuizen naar iets wat tussen jullie huizen in zit, andere baan zoeken of gewoon toch de langere reistijd.
Waarom zou je in vredesnaam je zoon het aan willen doen, om telkens die afstand te moeten reizen om bij zijn vader te kunnen komen?
.... Doe eens niet zo raar zeg... Natuurlijk mag je een eigen leven leiden, maar op het moment dat er kinderen in het spel zijn, zijn die c.q. de band/omgang met de ouder waar niet de hoofdverblijfplaats is m.i. belangrijker dan het ongemak van een nieuwe baan zoeken of een verdere reistijd naar het werk van een nieuwe partner. Verhuizen is niet de enige oplossing. De nieuwe partner van TS kan ook een andere baan zoeken of de langere reistijd voor lief nemen. En jij leest denk ik dingen die er niet staan, want ik heb nergens het woord "gemeen" gebruikt.
Ze zegt in haar openingspost Vragen staat natuurlijk vrij, maar ex is vrij duidelijk. Dan heb je je m.i. te houden aan de afspraken die gemaakt zijn. Waarom maak je anders afspraken?
Natuurlijk mag ze het vragen, maar als de kans heel klein is dat het door de rechter wordt toegekend dan zou ik haar aanraden om dit gevecht niet aan te gaan. Het kost veel tijd en energie van alle partijen, levert zeer veel spanningen op en zal de onderlinge samenwerking tussen ouders niet bevorderen. Het kan bijna niet anders dan dat het kind dit allemaal gaat merken en dat is niet goed voor zijn ontwikkeling. En is het dat waard? Ik denk van niet.
De rechter zal hoer hoogstwaarschijnlijk niet mee akkoord gaan. Maar moet je dit ook willen voor jullie zoon? 200 km is nogal wat zeg, 2 uur bij je vader of moeder vandaan! Is dit in het belang van jullie zoon?
Even toelichting. Mijn ex is verhuist. Ruim anderhalf uur verderop, nu 3 en half jaar geleden. Onze dochter was toen 11 jaar, tot op de dag van vandaag heeft zij het er moeilijk mee. Eerst 10 minuten fietsen en ineens kon ze niet meer heen. Ook hij is verhuist voor de liefde. Blijkbaar was de liefde voor zijn dochter niet genoeg om te blijven. Hij had hier een vaste baan voor hij vertrok! Hun relatie is niet meer wat het was en ik ben bang dat dit ook niet weer terug komt. Ze heeft er ontzettend veel om gehuild, uit verdriet MAAR ook op boosheid waarom was zij (de nieuwe vrouw) belangrijker dan zij. Zo voelt ze dat nog steeds. Dus buitenom de wettelijke bepalingen, denk aan je kind.
Kijk of je elkaar te gemoed kunt komen. Ga in gesprek. Je nieuwe vriend dichter bij gaan wonen jij met kind weer meer naar het midden en vraag of er een nieuwe afspraak mogelijk is. Hier wel eens gelezen op de snelweg overdracht kind meer vakanties naar vader hem te gemoed komen eerlijk gesprek vragen. Laat hem er over na denken je ex geef hem ruim de tijd. Vragen staat vrij.