Mijn hart luchten ...

Discussie in 'Vlinder lounge' gestart door Faithful, 4 jul 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Faithful

    Faithful Niet meer actief

    pff soms weet ik het even niet meer.
    Ja ik mag me gelukkig prijzen met een gezonde zoon.
    Ja ik heb mogen genieten van een tweede zoon, helaas veels te kort.
    Ja ik mocht wederom (na 11mnd) zwanger zijn, toch mocht het niet zijn.

    Wees blij dat het nu is gebeurd en niet later.
    Wees blij dat je iig weet dat alles nog werkt.
    Wees blij dat je nu zeker weet dat je dit wilt (weer zwanger zijn e.d.)

    Ach het was nog zo vroeg dat telt niet.
    Ach je kan het toch nog een keer proberen.
    Ach er zijn ergere dingen...

    Of dit nu mijn eigen gedachten zijn of die van anderen maakt niet uit.
    Verstand en gevoel lopen zo erg door elkaar heen nu.
    Ja ik weet, maar ik voel wat anders...

    Twee jaar geleden zaten we op het punt dat de (inmiddels) middelste thuis was en bijna weer opgenomen moest worden. Alles was nog (gezien de situatie) 'goed' had nog alle kans op het leven. Over een maand is het twee jaar geleden dat hij door de gevolgen van gemaakte fouten in het ziekenhuis niet meer thuis mocht komen en is overleden. Nooit meer wilde ik kinderen, met beide kids al te veel mee gemaakt (waaronder vroeggeboorten en vele andere dingen die hier uit volgde bij beide) daarom wil ik gewoon niet weer.

    Na een half jaar en wat therapie (om de zwangerschap tot het overlijden eens ongegeneerd te kunnen delen incl. mijn ware gevoelens) begon het toch te kriebelen, ik (wij) wil dit nog een keertje proberen een kindje van ons samen. Een jaar na het overlijden besluiten we er weer officieel voor te gaan en na 11 maand, waarvan iedere maand zwangerschapsklachten, meerdere bezoeken aan de kliniek of alles nog wel werk (ja is de uitslag) vele tegenstrijdige gevoelens is het dan eindelijk raak.

    Zoveel gevoelens gaan door mij heen, maar blijdschap (understatement) heeft de overhand ondanks dat de test geen knaller is als bij de voorgaande zwangerschappen. Was 1 dag overtijd en die zelfde avond paar druppeltjes bloed, zorgen beginnen toch wel te komen al weet ik dat het kan voorkomen zo vroeg. De dag er na een test die bijna helemaal wit is een echte tuur test... word ik nu gek ik weet dat ik zwanger bent aan alles voel ik het de test (heb foto) is positief! Dag 3 overtijd en het bloeden wordt erger en de pijnen komen kijken, zijn dit die weeën waar iedereen het over heeft of ...Nee dit is anders toch... Volgens de gynaecoloog die ik gisteren sprak kon het nog alle kanten opgaan en moest ik afwachten, het was nog te vroeg om wat dan ook te zien of voelen.. We hebben die avond veel gasten buiten, gelukkig kan ik me veel binnen schuilen. Terwijl iedereen plezier heeft (en ik zou dat niet anders willen, nouja dat de kleine was blijven plakken) trek ik me terug, sommige valt het op dat ik wat schijn van afwezigheid buiten anderen merken niets. Ik begin me hondsberoerd te voelen en een aantal die binnen zijn valt het op, ik kan het niet voor me houden. Mijn partner weet wat er aan de gang is, maar we weten allebei dat we niets kunnen doen en daarom gaat de avond ook door. Een hele bewuste keuze dus, hoe moeilijk ook.

    De dag erna vloei ik een verbandje per uur(!) en vertrouw het niet. Ik kan kort daarna komen bij de arts , het is niet mijn eigen en ze is heel lief. Eerst een test, uiteraard negatief en dan een onderzoek. Het is geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap zoals de arts die ik eerst sprak vermoedde. Mijn baarmoedermond staat open en ik vraag of dat echt inhoud dat ik zwanger was. Door die negatieve testen twijfelde ik zo aan die eerste positieve maar geen knal test. Verbeeld ik me alles maar in en maak ik mijzelf gek of...
    Nee je was echt zwanger zei de arts en helaas is het al heel vroeg misgegaan, als ik niet had getest had ik het dus niet eens (zeker) geweten alleen zo raar gevonden dat ik die klachten allemaal had gehad en ja het waren dus toch weeën, maar ik durfde of wilde het niet geloven.

    Door verschillende zaken (te lang om hier te delen, verhaal wordt al zo lang) was ik het vertrouwen in mijn lijf al tijdje kwijt. En dan heb je een positieve test, denkt dat het Eindelijk is gelukt voor het te laat is (ben geen twintig meer). Ja weet dat er genoeg jaren bezig zijn en dan is 11 maand nog snel, maar toch...
    Ik had al plannen gemaakt, mijn zwangerschap ingepland en uitgerekend, we hebben gezien de voorgeschiedenis een heel plan liggen en dan mag ik alles weer loslaten en laten vallen.
    Een klap in mijn gezicht, het is ons weer niet gegund...

    Machteloos is een van de woorden, onwerkelijk, waarom denk ik al niet eens meer.

    Ja de kleine had er redenen voor om niet verder te groeien en daarom is het ook beter zo.
    Ja ik mag er gelijk weer voor gaan en als alles goed is zal mijn ei springen deze week.
    Ja ooit zal het lukken daar ben ik van overtuigd.

    Maar voor nu voel ik me " ..." te veel om op te noemen, geen woorden überhaupt te vinden.
    Niet alleen het verdriet van mijn middelste, van de jongste die niet mocht komen, maar alles bij elkaar.
    Alles wat we hebben moeten meemaken te veel om hier te delen, ik heb mijn portie echt wel gehad jongens... Wanneer mag ik weer genieten van een gezonde kleine in mijn armen?



    Zo kort was je hier.
    Een leven dat groeide.
    Plannen die zich vormden.
    Een groot gemis hier in mijn hart.
    Moge je nu bij je grote broer samen zijn.
     
  2. Ocean83

    Ocean83 Bekend lid

    13 mei 2015
    731
    82
    28
    Ik wilde je post niet zomaar voorbij laten gaan. Wat een heftig verhaal, wat een verdriet :( Heel veel sterkte!
     
  3. indy90

    indy90 Fanatiek lid

    21 jan 2017
    3.915
    3.603
    113
    Wat een verdrietig verhaal. Ik heb zelf net een miskraam achter de rug na mijn eerste ivf behandeling. Dit is voor mij al enorm zwaar maar ik kan me geen voorstelling maken van hoe het voor jou moet zijn. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen en heel veel kracht voor de toekomst. Ooit gaat de zon schijnen hoe uitzichtloos het ook kan zijn.
     
  4. JoyNoa

    JoyNoa Bekend lid

    7 mei 2017
    929
    316
    63
    Vrouw
    Heel veel sterkte! Soms is het allemaal heel oneerlijk. Ik kan ook een heel boek schrijven over mijn zwangerschappen. Twee keer een miskraam rond 6 weken, een dochtertje verloren na 23 weken zwangerschap, onze jongste die na een loslatende placenta gelukkig levend geboren werd maar wel te vroeg met 34 weken.... ik was er ook klaar mee, het was goed zo. En ja nu toch opnieuw zwanger, ik vind het wel extra spanend wat me nu weer te wachten zal staan. Het is 2 keer wel probleemloos gelukt dus ik moet toch wat vertrouwen hebben. Hopelijk ben je snel opnieuw zwanger en gaat het voorspoedig zonder ellende.
     
  5. herosmurf

    herosmurf Lid

    5 jul 2017
    17
    2
    3
    Vrouw
    wil je heel veel sterkte wensen
     
  6. juf1987

    juf1987 Fanatiek lid

    30 sep 2014
    1.830
    1.661
    113
    Leerkracht
    België
    Dikke knuffel!
     
  7. Faithful

    Faithful Niet meer actief

    Lieve allemaal,
    Ontzettend bedankt voor de lieve reacties en de moeite die jullie hebben genomen om te reageren!

    @Ocean83 lief dankje!
    @indy90 wat erg jij ook heel veek sterkte lijkt me ook verschrikkelijk na zo'n traject en dat het dan niet zo mocht zijn.
    @JoyNoa ja dat boek zou ik ook kunnen, jammer dat het soms niet wat makkelijker zou kunnen gaan. Gefeliciteerd en hoop dat je snel met vertrouwen kan genieten van deze zwangerschap en na die 9mnd een gezonde kleine in de armen kan nemen.
    @herosmurf en @juf1987 dankje en gefeliciteerd juf1987!

    Betere tijden komen daar ben ik van overtuigd. Tot die tijd gaan we ons best doen hier door te komen en het "een plekje" geven.
     
    juf1987 en indy90 vinden dit leuk.
  8. Ladylola

    Ladylola Fanatiek lid

    19 sep 2009
    4.832
    1.233
    113
    Naarbij Amsterdam ;)
    Mijn hart huilt bij het lezen van jouw verhaal! Wat vreselijk! Echt ongelofelijk oneerlijk!
    Hier ook veel pech en verlies meegemaakt. Maar gelukkig mijn 1ste dochter heeft overwonnen en was bij deze inmiddels een kleine 10 weken hoopvol, maar de angst neemt toch weer toe.
    Hoe houden sommigen het vol, zoveel pech en tegenslag. Ik vind je sterk en dapper!
    Ik kan allemaal toedekkende woorden schrijven, maar ik weet diep van binnen ongeveer wat je voelt. Jij bent je enige heelmeester. Ik hoop dat je hart snel verguld en geheeld mag worden. Sterkte!
     
    Faithful vindt dit leuk.
  9. Rodaina

    Rodaina Bekend lid

    9 mrt 2013
    609
    48
    28
    Heel veel sterkte
     
    Faithful vindt dit leuk.
  10. Faithful

    Faithful Niet meer actief

    Even geen woorden, dank voor je reactie doet me veel! Hopelijk kan je toch nog genieten van je zwangerschap ondanks de angst.
     
    Rodaina en Ladylola vinden dit leuk.
  11. Ladylola

    Ladylola Fanatiek lid

    19 sep 2009
    4.832
    1.233
    113
    Naarbij Amsterdam ;)
    Genieten doe ik dit keer zeker! Vorige keer overruled door de angst. Heb ervan geleerd en weet dat het mij alleen maar verdrietiger en onzekerder maakt als ik verdrietig en bang leef. Maar ook dat is een gevoel waar je zelf moet leren achter komen. Niemand kan je vertellen hoe je dat moet doen. Tis makkelijk om te zeggen hou hoop, maar in jouw situatie is dat zo verdrietig om steeds te horen. Hopelijk doe je wel veel andere leuke dingen, die je energie geven!
     
  12. Faithful

    Faithful Niet meer actief

    @Ladylola wat fijn om te horen dat je deze keer het genieten sterker is!! En je hebt helemaal gelijk, sommige dingen moet je zelf voelen en achterkomen.

    Hoop voelt idd erg dubbel, gelukkig heb ik genoeg leuke dingen te doen en 'afleiding'. Maar met vlagen dan overvalt het je allemaal wel en komt alles te gelijk.

    Tijd zal leren wat er nog in petto Is voor ons. Dankjewel voor je berichtje!
     
    Ladylola vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina