Dochtertje "dood"gezwegen bij schoonfamilie.

Discussie in 'Vlinder lounge' gestart door conejita, 19 jul 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. conejita

    conejita Fanatiek lid

    14 jul 2013
    3.311
    248
    63
    Vrouw
    customer service
    Spanje
    Hi allemaal,
    De titel zegt het al: mijn schoonfamilie zegt nooitt iets over onze dochter, en als wij iets zeggen bijv op haar verjaardag, dat we naar haar grafje gaan, wordt er ook niet gereageerd.
    Ze wordt niet genoemd als ze het hebben over hun kleinkinderen (bijv hoeveel ze er hebben) en er wordt niet naar onze gevoelens gevraagd.
    Ik weet dat ze het vast niet slecht bedoelen en het hun manier is, en er worden immers nooit serieuze onderwerpen besproken, maar ik merk dat het me steeds meer dwars gaat zitten.
    Misschien wel omdat het "al" 3 jaar geleden is en we nu een zoontje hebben van 1.5 en natuurlijk gaat alle aandacht naar hem. Logisch ook, maar er is nóg een kind, iig in onze harten en gedachten.
    Het doet me veel pijn als ze zelfs bij haar geboortedag niets zeggen, zelfs niet als we er zelf over beginnen.
    We krijgen te horen dat God het zo wilde, we blij moeten zijn met ons zoontje, er overal een reden voor is, we nu everder moeten gaan, etc etc. Ik merk dat ik door de pijn steeds bozer word van binnen.

    Herkent iemand dit en heeft iemand tips?
    Mijn man heeft er trouwens ook last van, vooral rond haar geboortedag.
    Praten is erg lastig in deze familie, zoals ik al zei, wordt het vaak weggewoven met dooddoeners.
    Ik probeer het "los te laten" maar eigenlijk ben ik boos en verdrietig..

    (ps. ons dochtertje Noa is gestorven met 38.5 weken zwangerschap, geheel onverwachts in mijn buik.)
     
  2. xxmamaxx2016

    xxmamaxx2016 Niet meer actief

    Ooooh zo herkenbaar... ik loop echt tegen hetzelfde aan. Het is zo ontzettend moeilijk als er niet over gepraat word. Ik heb helaas geen tips. Ben er zelf ook mee aant worstelen. :(
     
  3. mariellevanr

    mariellevanr Niet meer actief

    Onze dochter overleed vorig jaar met 37 weken in mijn buik. Wij ervaren bij sommige mensen hetzelfde. Mijn moeder bv noemt haar wel en wil ook een foto etc. Mijn vader ontkent als het ware haar bestaan. Wil geen foto in huis. Heeft 7 ipv 8 kleinkinderen etc....

    En niet alleen hij reageert zo, maar ook anderen in onze omgeving. Ik weet nu met wie ik haar kan 'delen' en wie niet. Mijn idee is dat ze dit doen om zichzelf te beschermen. Wanneer ze er niet over praten of aan denken hoeven ze het verdriet niet te voelen....

    En weet je....het is goed. Nee, niet altijd leuk, maar het verdriet is al genoeg emotie. Ik wil gewoon niet ook nog boos zijn
     
  4. conejita

    conejita Fanatiek lid

    14 jul 2013
    3.311
    248
    63
    Vrouw
    customer service
    Spanje
    Mariellevanr, knap dat je er zo in kan staan. Je hebt natuurlijk gelijk, de eigen erkenning van ons verdriet is genoeg.

    Mamaxx, sterkte! de ene dag kan ik het beter "bij hen laten" en de andere dag worstel ik er meer mee.
     
  5. conejita

    conejita Fanatiek lid

    14 jul 2013
    3.311
    248
    63
    Vrouw
    customer service
    Spanje
    Wat ontzettend erg dat jullie kindje twee dagen na de geboorte is overleden... ongelofelijk :(
     
  6. Sandy01

    Sandy01 Bekend lid

    5 okt 2009
    713
    293
    63
    Hier precies hetzelfde. Het is volgende week 9 jaar geleden dat Maaike is overleden en de keren dat ze het over haar hebben, zijn op 1 hand te tellen. Want "als je het er niet over hebt, dan is het er niet".

    Het doet nog steeds pijn, maar ik probeer het naast me neer te leggen (wat niet meevalt).

    Echt tips heb ik niet, ik kan je alleen maar veel sterkte wensen.
     
  7. nicole1987

    nicole1987 Fanatiek lid

    19 sep 2015
    3.027
    970
    113
    Vrouw
    brabant
    Ik heb er geen ervaring mee en vind dat zo erg..

    Ik ga misschien iets hards zeggen maar bedoel het zo niet tegen jullie want ik snap jullie maar jullie kindjes zijn in jullie buik overleden, voor jullie is het al echt maar andere zien alleen je buik en hebben nog geen "band" met het kindje.
    Zou het daar ook niet een deel aan liggen?

    Maar ben het absoluut met jullie eens! En praat ze ook niet goed wat hun doen..Ze kunnen er minstens over praten en naar jullie gevoel kijken en luisteren, nu negeren ze jullie gevoel ook en dat vind ik echt niet kunnen

    maar voor andere mensen gaat het leven gewoon verder natuurlijk :(

    Ik wil je heel veel sterkte wensen en anders misschien je familie en gewoon mee confronteren dat ze wel iets moeten zeggen, is het wel van je hart!
     
  8. Sandy01

    Sandy01 Bekend lid

    5 okt 2009
    713
    293
    63
    Ik vind dit een gevaarlijke uitspraak, zeker omdat je niet weet dat wat je zegt ook waar is.

    Mijn dochter is nl 6 weken voor haar 1e verjaardag overleden en toch wordt ze door mijn schoonouders "doodgezwegen", vandaar dat ik op TS reageerde.
     
  9. nicole1987

    nicole1987 Fanatiek lid

    19 sep 2015
    3.027
    970
    113
    Vrouw
    brabant
    Nee ik heb het ook over ts, haar kindje is nog niet zover gekomen als die van jou

    En ik zeg alleen maar wat dingen wat het vanuit die ouders/schoonouders de kant KAN zijn

    En ik bedoel het niet slecht alleen misschien dat de mensen in hun omgeving dat zo voelen.

    Vind dat ze helemaal gelijk heb maar hoe vaak weet je niet wat er in de ander de hoofd speelt,

    Zwijgen ze omdat ze het niet kunne verwerken?
    Zwijgen ze omdat ze er geen band mee hadden?

    Gewoon lastig als ze het negeren en vind dat ook niet kunnen

    Bij jou is het een ander verhaal,iedereen heeft jou kindje gezien en vast gehad dus andere hebben er zoiezo al een band mee opgebouwd.


    Daarom zeg ik zou ze gewoon confronteren en vragen waarom ze dat doen.

    Heel veel sterkte dames!
     
  10. xxmamaxx2016

    xxmamaxx2016 Niet meer actief

    Nicole1987... het spijt me, maar je reacties helpen niet. Het steekt alleen maar.

    "Haar kindje is niet zo ver gekomen" is een hele pijnlijke uitspraak.

    Je hebt geen ervaring (gelukkig maar) maar daarom besef je niet dat het nogal hard aankomt.

    Je bedoeld het misschien goed hoor. Bedoel het niet verkeerd.
     
  11. mamabri

    mamabri Niet meer actief

    Herkenbaar...Mijn moeder stuurt ieder jaar een kaartje en belt me. De rest negeert het: Wat je niet benoemt is er niet.... Dat kaartje en dat telefoontje, gewoon het feit dat er even bij stil wordt gestaan doet goed.

    Ik begrijp ook niet, zoals bij Sandy, dat grootouders het compleet dood kunnen zwijgen. Bij mij was het "maar" tijdens de zwangerschap, maar bij Sandy een compleet kindje, wat bijna een jaar geleefd heeft. Onbegrijpelijk dat zoiets dood gezwegen kan worden.....:(
     
  12. Sandy01

    Sandy01 Bekend lid

    5 okt 2009
    713
    293
    63
    Dat is idd onbegrijpelijk, moeilijk te bevatten en het is behoorlijk lastig om normaal met hen om te gaan. Ik heb het idee dat ze sociaal-emotioneel contact gestoord zijn (er is meer aan de hand dan alleen dit).

    Ik probeer / we proberen het zoveel mogelijk naast mij / ons neer te leggen, wat niet altijd mee valt.
     
  13. mamabri

    mamabri Niet meer actief

    Snap ik, vanaf hier krijg je een dikke knuffel van mij!
     
    Sandy01 vindt dit leuk.
  14. Snoopy1979

    Snoopy1979 VIP lid

    8 okt 2006
    33.741
    6.922
    113
    Vrouw
    Brabant
    Maar ze probeert te bedenken wat er bij anderen misschien in hun hoofd omgaat. Wat kan ze daar fout mee zeggen? Heel pijnlijk als mensen denken zoals zij schetst naar wellicht is het wel zo dat mensen dat zo voelen?

    Mijn nicht is 15 jaar geleden haar eerste kindje verloren met 37 weken, in haar buik overleden. Ik bel elk jaar op zijn verjaardag, volgens mij doen meer familie en vrienden dat maar lang niet allemaal. Hij hoort er voor ons gewoon bij. Maar zelf zegt ze (al jaren) ook meestal dat ze 4 kinderen heeft terwijl het er eigenlijk 5 zijn. Maar je wil gewoon niet altijd dat gesprek aangaan en mensen bedoelen vaak ook hoeveel kinderen je thuis hebt rondlopen. Voor opa's en oma's geldt wellicht hetzelfde. Voor jezelf is elk kind belangrijk, levend of niet, maar voor de buitenwereld is het vaak niet heel belangrijk. Hm klinkt een beetje vaag zo maar hoop dat het duidelijk is wat ik bedoel.
     
  15. mamabri

    mamabri Niet meer actief

    Misschien geldt dit inderdaad voor sommige opa's en oma's. Dan nog vind ik het raar dat je het verdriet van je eigen kind/schoonkind zo negeert. Want ook al vind je het als opa/oma misschien wat minder belangrijk, (al kan ik niet begrijpen als dit zo zou zijn, want ik neem aan dat zij ook blij zijn dat ze opa/oma worden) dan zou het mij als moeder zijnde toch verdriet doen, omdat mijn eigen kind verdriet heeft over haar/zijn overleden kind.
     
    Sandy01 vindt dit leuk.
  16. xxmamaxx2016

    xxmamaxx2016 Niet meer actief

    Ik begrijp jullie punt hoor, maar ik denk dat je het mee gemaakt moet hebben wil je het uberhaubt begrijpen. Mijn ouders praten er weinig over omdat ze het te pijnlijk en te moeilijk vinden. Dus totaal niet omdat ze het niet zo belangrijk vinden.. dat is onmogelijk als opa en oma zijnde.

    Verder reageerde ik vooral op de zin
    " haar kindje is niet zo ver gekomen "
    Die vind ik gewoon echt hard. Maarja dat komt miss ook omdat ik er ook middenin zit. ;)
     
  17. conejita

    conejita Fanatiek lid

    14 jul 2013
    3.311
    248
    63
    Vrouw
    customer service
    Spanje
    #17 conejita, 26 jul 2017
    Laatst bewerkt: 26 jul 2017
    Hier hetzelfde. Ook mijn man ziet nu (gelukkig) de beperkte emotionele middelen die ze hebben, maar het doet hem ook pijn. Het extra jammere is dat wij in Spanje wonen en zijn familie ook (op zich is dat niet jammer ;)), maar bij mijn familie zitten we emotioneel veel meer op een lijn, maar die zijn er niet om iets meer evenwicht hierin te ervaren (of voor mij om even lekker bij bij te komen). Dat maakt het vooral voor mij soms extra zwaar.

    Hier komt ook nog bij dat mijn schoonmoeder een erg rappe tong heeft en niet nadenkt bij wat ze zegt. Ze heeft al eens gezegd dat "er een meisje nog ontbreekt" in ons gezin. Nou eigenlijk riep ze het uit, meerdere keren, toen ze eens binnenkwam en mijn zoontje lekker zag spelen in de woonkamer. Ze doelde hiermee dus niét op onze overleden dochter, maar op het ideale plaatje dat zij in haar hoofd heeft, dat er nog een meisje bij moet en dan is ons gezin compleet :cry:. Echt zó pijnlijk dat je dit gaat roepen in een huis waar écht een meisje ontbreekt! Haar eigen overleden kleindochter wel te verstaan.
    Ook maakte ze van de week de opmerking dat mijn zoontje "alles goedmaakt". Ik heb haar gezegd dat dit absoluut niet zo voor ons voelt. Ze gebruikte het woord compenseren:mad:. Echt, ze snapt er niks van en dat is tot daar aan toe, daar kan ik me bij neerleggen (ook moeilijk, maar te doen). Maar ze doet me pijn met dit soort opmerkingen en gisteren hebben we dan ook een aanvaring gehad, waarin ik al mijn frustraties heb geuit, wat ik allemaal moest slikken de laatste drie jaar.
    We komen er niet uit. Ze zei je moet respecteren hoe wij ermee omgaan. Niet iedereen is zoals jij. Dat begrijp ik, maar idd, zoals hierboven ook gezegd wordt, ook al mist zij haar kleinkind niet, of praat ze er niet over, je kunt toch betrokken zijn bij iig je iegen zóón en hoe het voor hém is? Blijkbaar dus niet, want voor hen is alles "goed" zo. God heeft het zo gewild dus het boek is dicht. Wij zijn zelf ook gelovig, en halen troost uit het feit dat ze bij God is, maar verriet en gemis mag er ook zijn! Wrsch is dit te moeilijk voor hen.
    Ik heb gevraagd of ze alsjeblieft wil stoppen met te pas en onpas opmerkingen eruit te gooien in ons bijzijn, die voor ons pijnlijk zijn. Ik heb haar gezegd dat ik het onbegrijpelijk vind dat ze dit soort dingen zegt en heeft gezegd. Ik heb haar duidelijk laten zien hoe het me raakt. haar reactie was "ik zeg al niks meer", wat ik best slachtofferig vind klinken. Ik zei je kunt ook proberen éérst te denken en dan te zeggen. (onmogelijk voor haar, dat weet ik wel).
    Ik zei wel érg jammer dat Noa dan vanaf nu officieel verzwegen gaat worden. Dat vind ik heel erg.
    Maar goed, zo is het nu dus. Voor mij nu taak om afstand te houden emotioneel en samen met mijn man erop te letten dat ik niet steeds een "klap in mijn gezicht" (figuurlijk dan) krijg.

    Pfff.. ik was zó boos gisteren. En ergens wel goed dat dit gebeurd is. Het is overduidelijk nu en de lucht is geklaard. Ik ben wel even klaar met het contact nu en zal het oppervlakkig houden.

    Ik wil iedereen hier ook echt sterkte wensen die dit ook mee maakt. Soms maakt het misschien niet uit of het kindje buiten de buik geleefd heeft. Ik denk dat het een manier van omgaan is met de dood, met pijn en verdriet. Hier wordt alles met bijbelse teksten overgoten dat het zo verstikkend is. Bij mijn schoonfam dan. Mijn man en ik geloven ook, maar er is ruimte voor gevoel. Zij kennen deze variant helaas niet.
    Heel jammer dat het zo moet. Maar helaas heel herkenbaar dus voor anderen ook.
     
  18. Overtherainbow

    Overtherainbow Bekend lid

    14 jan 2015
    771
    194
    43
    Wat een vervelende situatie...
    Maar wel fijn dat je hebt kunnen zeggen wat je voelde en wat je dwars zat. Het is nu aan hen wat ze ermee doen.
    Snap wel dat het vervelend is dat je niet vrijuit over Noa kan praten bij zijn familie. Bij ons kan er bij beide kanten wel over gesproken worden maar merk ik wel dat het voor mij en mijn man toch 'levendiger' blijft dan voor de rest, helemaal nu er een ander kindje rondloopt.
    Het is bij ons nu ook 3 jaar geleden en moet wel zeggen dat het zoeken blijft hoe en wanneer je het er met anderen over hebt.

    En over de opmerking van Nicole1987 eerder dat er nog geen band was: ik denk dat in veel gezinnen ouders en grootouders 'geboren' worden voor de baby. Je fantaseert en ziet een plaatje al voor een kind geboren is en ook na geboorte en overlijden vraag je je af hoe het zou zijn geweest. Ik denk dat dat vaak ook voor grootouders zo is, al is er wel een groot verschil hoe er vroeger mee omgegaan werd en sommigen dat helaas dus nog steeds doen.
     
  19. nicole1987

    nicole1987 Fanatiek lid

    19 sep 2015
    3.027
    970
    113
    Vrouw
    brabant
    #19 nicole1987, 26 jul 2017
    Laatst bewerkt: 26 jul 2017
    De ene zin was op iemand bedoelde die op me reageerde waarbij , ja hoe zeg ik dit wel zonder pijn te doen neer.. die bijna 1 jaar is geworden


    Ja sorry wis niet precies hoe ik dat neer moest typen maar bedoel het goed meiden!
    Maar pff hoe zeg ik dit even recht en niet fout beschreven, sommige mensen uit de omgeving hebben langer een band op kunnen bouwen met Kleinkind en dat is ook net wat anders.. niet voor de ouders natuurlijk!

    Hoop dat ik het zo wat beter neerzet.

    Ik was alleen het even vanuit de kant van de omgeving aan het bekijken.

    Bedoel het goed maar kan nooit zoiets goed wegzetten dus had beter niet kunnen reageren.


    Maar belangrijkste blijft : ook al kunnen ze ( omgeving ) de pijn niet verdragen of wat dan ook, je kan toch niet je eigen kind/schoondochter/zoon negeren die er wel over wil praten en de hart wil luchten, het zal altijd een deel van jullie blijven ♡
     
  20. xxmamaxx2016

    xxmamaxx2016 Niet meer actief

    Het is al goed hoor :) ik begrijp wat je wilt zeggen. En idd.. het zal altijd een deel van ons blijven (L)
     

Deel Deze Pagina