Sorry misschien hoort deze niet helemaal hier thuis maar ik ben echt een alleenstaande mama van 2 (soon to be) 3 kinderen. Maar in mijn omgeving kan ik het niet kwijt nog. Althans niet op deze manier dus doe ik het zo. Ik hoor/lees wel of het mag of niet. Ben hier niet zo bekend meer mee. In 2013/2014 was ik hier voor het laatst toen ik zwanger was mijn jongste zoon. Inmiddels is er veel gebeurd en ben ik alweer iets meer dan 2 jaar van hun vader gescheiden (heb nog een oudere zoon). Een paar weken geleden hebben we eenmalig na een gezamenlijk feest een nacht met elkaar doorgebracht. Ik slikte geen pil meer sinds augustus. En dat heb ik hem ook gezegd. We hebben het dan ook veilig met condoom gedaan ( nou ja veilig?) blijkbaar was er iets kapot gegaan want ik bedacht me gisteravond opeens dat ik 1.5 week overtijd was. En ondanks geen pil of andere anticonceptie kan ik er bijna de klok op gelijk zetten wanneer ik ongesteld zou worden. Dus ik vanmorgen met lood in mijn schoenen een test gekocht en ja hoor hij knalde van de test af. ZWANGER!! Echt ik ga uit mijn stekkerdoos hier. Wat nu? Mijn jongste is nu 4 jaar oud. Allebei naar school, geen luiers meer overdag, geen slaapjes en geen schema's. Ook hoe ga ik dat straks in de nachten doen met de voedingen en hoe moet dat straks met de opvang dit alles gaat nu zo als een sprinter door mijn hoofd heen. Ik had steeds meer vrijheid en dat zie ik nu heel langzaam verdwijnen. Dat is echt heel erg flink slikken en heel erg eng. Maar geef me een aantal dagen/weken en dan komt het weer helemaal goed en is het idee gesetteld en bekijk ik het helemaal vanaf de positieve kant. Gelukkig heb ik heel goed contact met mijn ex en die steunt mij in welke beslissing ik ook neem. Daar ben ik hem dankbaar voor ook omdat ik weet dat hij eigenlijk een 3e nu in deze tijd niet ziet zitten. Om even een korte samenvatting van de situatie te geven: Ik woon samen met mijn 2 kinderen bij mijn ouders in huis omdat ik nog steeds op een wachtlijst sta voor een huurwoning. Tevens heb ik het 1 en ander aan flinke schulden overgehouden aan het huwelijk van mij en mijn ex. Mijn ex huurt particulier een slaapkamer en een klein kamertje van iemand. Aan de ene kant hoor ik wat degene die het weten zeggen. Die vinden dat ik nog maar eens heel erg goed over deze zwangerschap na moet denken. Maar ik kan die keuze gewoon niet maken. Voor mij is er geen andere optie dan het te houden. Het gaat echt heel erg zwaar worden. En echt niet makkelijk maar so be it. Ik bedoel tuurlijk ik kan mezelf van alles gaan verwijten. Had ik maar geen seks moeten hebben of had ik maar gewoon de pil moeten blijven slikken etc. maar dat helpt niet. Gebeurt is gebeurt en moet ik trouwens dan als een non gaan leven nu ik een gescheiden moeder ben? En ja op de verpakking stond niet dat er wat mis was met het condoom. En mijn ex heeft dat toen die nacht ook niet waargenomen. We gaan afwachten en zien wat de toekomst brengt. 1 ding weet ik zeker. De jongens gaan heel erg blij zijn want een aantal vriendjes op school zijn grote broer of zus geworden en ja dat wilde zij ook wel eens worden. Die vroegen al maanden om een broertje of zusje. Nou bij deze haha.
Dat is inderdaad even behoorlijk schrikken. Maak je niet te druk over wat andere wel en niet zullen denken. Dat zullen ze toch wel doen. Hoe lastig ook, uiteindelijk zal je de juiste keuze maken, wat deze ook is. Wellicht zien je nu nog heel veel hobbels op de weg, maar misschien zijn het uiteindelijk maar kleine heuveltjes. Heel veel succes met wat je gaat doen. Doe wat goed voelt, en je kunt het!
Heel erg bedankt voor je berichtje. Ja ik weet dat ik daar poep aan moet hebben maar helaas ben ik iets te gevoelig aangelegd wat dat betreft. Maar hoe dan ook ik ga het houden en we zien wel hoe het allemaal gaat lopen. Voor nu is het even alles laten bezinken en een plekje geven.
Ja, inderdaad poep aan hebben haha. Maar is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Ben blij voor je, een mooi klein wondertje erbij. Soms moeten dingen gaan zoals ze gaan. Ik hoop dat je het snel kan laten bezinken, een plekje kan geven, en dan lekker kan gaan genieten. En wat fijn dat je ook steun heb van je ex.
Dank je wel. Ik hoop het ook. Ben vooral benieuwd als we het de andere 2 jongens gaan vertellen. Die vragen al maanden om een broertje of zusje en heb altijd gezegd: Ja dat gaat niet he. Dan moet mama eerst een andere man vinden. Nou niet dus hahahahahahahahahaha
Weten je ouders al dat je zwanger bent? Lijkt me voor hen wel goed om te weten waar ze aan toe zijn. Ik vindt het allemaal wel heftig klinken eerlijk gezegd. Is er bij je ouders nog ruimte. Wanneer is er zicht op een eigen huis binnen nu en 6 maanden. ( Even voor de duidelijkheid, ik vindt niet dat je abortus moet plegen. Daar ben ik zelf in de meeste situaties op tegen) Ik zou heel snel een plan maken met je ex. ( Nog enig zicht op dat jullie weer bij elkaar komen?) Bericht aangepast door beheer: er stond een foutje in.
Hoi, Ja mijn ouders waren de eerste die het wisten. Het gaat krap worden in huis maar is net te doen. Het klinkt idd heftig. En dat is ook zeker zo. Een huisje heb ik niet op korte termijn helaas tenzij er opeens allemaal huizen gebouwd gaan worden door de woningbouw. Ik woon beetje in de randstad dus de wachtlijsten zijn lang. Ik hoop idd dat er moest staan geen abortus maar ja bedoel je het wel zo dat is jou eerlijke mening natuurlijk. En 1 die ik van andere wrs nog wel vaker ga horen. Maar ik ben tegen abortus (uitzonderingen daar gelaten) dus hoe zwaar en moeilijk ik het ook ga krijgen weg laten halen nooit. Trouwens mijn moeder doet me wat als ik ook maar even overweeg het weg te laten halen. Mijn ex en ik nee wij zullen nooit meer een stel worden maar (goede) vrienden kunnnen we blijven en dat zijn we altijd geweest nog.
Is het geen idee om het weer een kans te geven met je ex? Je hebt niet voor niets samen geslapen, er zitten duidelijk nog gevoelens daar. Zou toch zoveel fijner zijn voor je kinderen, straks waarschijnlijk drie.
Hoi, nee ik ga geen relatie meer aan met mijn ex om redenen waarvan ik weet dat die niet gaan veranderen. En dat heeft ook geen goed effect op de kinderen.
Het is natuurlijk ook niet voor niets je ex. Soms kan je niet zonder elkaar maar zeker ook niet met elkaar.... Maar het had zo'n mooi "eind goed, al goed" gehalte gehad. Maar hoe dan ook, de baby zal denk ik sowieso voldoende liefde van jullie beide krijgen
Ik vind het tegenover je kinderen wel heel wat... een scheiding is al niet leuk, maar soms loopt het zo. Maar om dan na 2 jaar hun te gaan vertellen dat ze een broertje of zusje krijgen, van mama, maar ook van papa?! Ik ken de redenen niet en die gaan we niet aan, maar voor je 3 kinderen vind ik het nu wel een soort van verplichting om er álles aan te doen om samen verder te gaan. Je hebt ook weer seks met hem gehad, dat kon ook....
Seks is iets heel anders dan mijn leven weer met hem te delen. Ik ga hier ook niet in details vertellen waarom wij uit elkaar zijn gegaan dat gaat niemand wat aan verder. Dat we een keer seks hebben gehad was uit het feit dat we even allebei iemand miste om s avonds iemand om ons heen te hebben. Ik prakeseer (of hoe je het ook typt) er niet over om het weer te proberen. Iets wat jij als verplichting ziet zie ik als hel. Iets waar ik heel ongelukkig van ga worden. En waarom verplichting voor 1 avond met elkaar doorgebracht te hebben? Ook al is daar een zwangerschap uit voortgekomen.
Omdat er nog meer kinderen in het spel zijn. Die hoogstwaarschijnlijk niet zullen en kunnen snappen dat papa en mama niet meer van elkaar houden, niet meer bij elkaar kunnen wonen, maar wél nog samen kinderen kunnen maken. Ik neem aan dat je je kinderen toch ook leert/wilt leren hoe en waarom er kindjes geboren worden bij papa en mama? Je hebt ze ook verteld dat het voor hun niet meer (voorlopig) ging gebeuren, aangezien je dan eerst een andere man moest hebben.