welke alleenstaande mama wil graag contact om elkaar een beetje te steunen en raad te geven. Ik lig in scheiding, heb een zoontje van 7 maanden en sommige dagen wordt alles me even teveel. De scheiding, zorg voor de kleine, een ander huis regelen etc. Ik vind het nogal wat. Graag kom ik in contact met alleenstaande mama’s die hetzelfde hebben meegemaakt of er nog in zitten. Liefs
Ik zit er niet meer Helemaal in. Maar heb wel een vergelijkbare situatie. Ik ben bij mijn ex weg gegaan toen mijn jongste 8mnd oud was. Een heel geregel idd. Heftige tijd, kost een hoop energie, geregel en vooral ook tranen.
Ja enorm, het voelt soms als een heel slechte film waar ik in zit. Word het beter zoals iedereen om Me heen zegt ? Het lijkt namelijk met de dag alleen zwaarder te worden. Heb je wel een omgangsregeling voor je kind met de vader ? Sorry als ik veel vraag, ik probeer gewoon ergens hoop uit te putten
Je mag me alles vragen. Ja het word beter. Zodra je dingen rond hebt, je huisje, weer regelmaat in je weken en dagen. Dan zul je echt merken dat je ook in je hoofd weer rust gaat vinden. Wij hebben wel een omgangsregeling inderdaad. Vind dat ook wel een must. Het is hier tijden heel onrustig geweest. Maar sinds afspraken op papier staan gaat het een stuk beter.
Ik heb in dezelfde situatie gezeten. Zoon was net een jaar toen ik de scheiding aan vroeg. De tijd daarna was moeilijk maar ook goed want ik ben mijzelf tegengekomen op een zeer positieve manier! Ik kon dit! Ondertussen al weer een tijd een nieuwe man en samen hebben we ook een zoon gekregen.... als je wat wilt weten mag je een PB sturen
Ik heb ook die situatie meegemaakt... was heel heftig. Heb ook alles alleen gedaan want ik kon niet op steun van de vader van mijn kinderen van toen 5 en 1 rekenen. Ik woonde in zijn koophuis en moest er dus uit, dus heb via urgentie een uitgeleefde flat gekregen in een onwijze achterbuurt. Ik dacht dat ik het wel trok eigenlijk, want ik was ook blij dat er eindelijk verandering kwam in de uitzichtloze relatie. Ergens middenin deze situatie knapte er iets, ben ik gaan huilen en het wilde niet meer stoppen. Gewoon helemaal niet meer, ik sliep niet omdat ik iedere minuutje bleef huilen.... na 2 dagen zat ik dus huilend bij de dokter om hem te vragen het te laten stoppen. Ik heb toen medicijnen gekregen en toen hield het op. Overigens heb ik ze maar een paar keer geslikt. Om een lang verhaal kort te maken, ik weet hoe het ongeveer voor je moet voelen. En ja, het wordt zeker beter. Het wordt beter dan het ooit was, maar daar moet je wel nog even zien te komen. Je kunt me altijd een berichtje sturen als je wil.
Ach jeetje, heftig... Ik kan erover mee praten. Ik was 34 weken zwanger van de 3de toen ik erachter kwam dat mijn man vreemd ging. Ik heb alles zelf moeten regelen, een ander huis, inkomsten, de scheiding, omgang heb ik voor gevochten en heeft hij laten schieten, hij betaald al jaren geen stuiver, met schulden achtergelaten, weigerde te tekenen voor de scheiding en reageert niet. Dus ja.. Ik ben ondertussen van alle markten thuis. Je mag mij een PB sturen met je vragen. En ik zal kijken waar ik je kan helpen met advies. Het ziet er nu heel zwaar en donker uit. Geloof me waar ik zeg dat het goed komt. Eerlijk waar. Ik geloofde het ook niet. Ben gaan overleven en doordat ik er echt helemaal alleen voor stond compleet ingestort. Maar nu ben ik sterker dan ooit! Doe stapje voor stapje, wees lief voor jezelf en zorg voor jezelf. Dan kun je ook voor je kind blijven zorgen. Emoties komen en gaan, dus laat ze ook passeren dit helpt. Heel veel sterkte! En het wordt echt beter! Ik heb nu ruim een jaar een nieuwe vriend en ben erg gelukkig.