Omdat ik nog steeds het gevoel heb dat ik op de automatische piloot leef sinds de komst van onze 3 extra kindjes, lijkt het me fijn om met andere moeders met grote gezinnen wat tips en trucs uit te wisselen. Ik hoop dat er met wat tips van 'ervaringsdeskundigen' wat meer rust/ routine/ ruimte komt in ons huis. Eigenlijk zoek ik vooral praktische ideeën voor het dagelijks leven. Ik merk dat ik nu af en toe als een kip zonder kop met een baby op de arm het huis door sprint om tig dingen op te ruimen, iets te zoeken, iemand ergens uit/vanaf te halen. Dat moet toch anders kunnen? Minder chaotisch? Toch? Sinds de uitbreiding hebben we al flink wat dingen veranderd: -droger en vaatwasser gekocht, we hebben simpelweg geen ruimte om bijna dagelijks een was te drogen, en voor alle extra afwas en flesjes was de vaatwasser een uitkomst. -ikea-kast met 4x4 vakken gekocht als kledingkast voor de jongste 4. Zo kan ik de schone was direct weer verdelen, zonder van kast naar kast te moeten lopen. -duowagen gekocht met meerijdplankje. Als de oudste naar school of terug moet en mijn vriend de auto mee naar zijn werk heeft, gaan de jongens in de wagen, peuter op het plankje en de jongste in de draagdoek. -de jongste 3 ieder een eigen xl-poedertoren, zodat ik een (dag)voorraad melkpoeder voor iedereen kan klaarzetten. -tweelingbox gekregen, ideaal want de jongens liggen en spelen daar samen in. De jongste zit voornamelijk in de draagdoek, maar voor haar hebben we onze eigen oude box ook nog staan. Hoe gaan dingen in andere grote gezinnen? Hoe zorg je dat het dagelijks leven een beetje efficiënt verloopt, zeg maar. Ik hoor graag jullie lifesavers!
Ik heb er zelf maar 2, maar kom uit een groot gezin. Mijn moeder ging vaak tegen de (zeker nu geldende) normen in, en racete weleens met mij naar school terwijl mijn broertjes in de box of in bed lagen, ik deed al vroeg boodschapjes of klusjes en als een kind huilde en ze had al een ander vast, dan huilde die maar even. Qua huishouden was het vooral loslaten, en soms kwam mijn tante even helpen. Maar dat rennen om iets tussendoor te doen had zij ook hoor! Accepteren dat het zo is zegt ze altijd. Maar pittig hoor, 3 ukkies erbij!! Kan niet iemand eenmaal per week even 3 uurtjes bij jou thuis helpen of oppassen, zodat je de ergste dingen even kunt doen?
Ik zou ook kijken of je hulp kan krijgen bij wat huishoudelijke taken. Je hebt gewoon opeens een 3-ling eigenlijk met nog een peuter en kleuter! Toen mijn moeder er 4 onder de 4 had (en later nog een 5e) kwamen mijn opa en oma elke donderdag. M'n oma maakte standaard de badkamer schoon en later haalde m'n opa ons tussen de middag van school. Daarnaast kwam een vriendin elke week strijken. Wij hebben zelf geen groot gezin maar onze dochter is sinds september ziek en ligt bijna continue in het ziekenhuis. Wij krijgen veel hulp van familie en mensen uit de kerk en ook moeders van school die hulp bieden voor de oudste, is 4,5. Mensen willen graag helpen, maar je moet vaak zelf even concreet zijn. Maar mijn schoonmoeder doet bijvoorbeeld de was, moeder en schoonmoeder doen omdebeurt de badkamer en bovenverdieping schoonmaken. De oudste wordt 2 dagen per week bij vriendinnen/zussen van mij opgevangen en wij maken nog steeds gebruik van de gastouder zoals het was toen ik werkte (zit nu in de ziektewet door de hele situatie). We hopen dat ze over een paar weken klaar is met de behandelingen en dan kunnen we hopelijk stukje bij beetje zelf weer op gaan pakken. Hoop dat er mensen in je omgeving zijn die je kunnen helpen. Het helpt ook om echt eerlijk te zijn in hoe je er zelf in staat en concreet aangeven waar mensen mee kunnen helpen. Bijvoorbeeld flesjes geven, helpen met badderen. Misschien kan de oudste wel met een vriendje mee naar school. Succes hoor! Heb de laatste tijd vaker wat berichten van je gelezen en vimd het super dat jullie de kindjes hebben opgevangen!
Ik was vergeten erbij te zetten dat mijn ouders 2x in de week komen 'oppassen' aan huis. Ik kan dan boodschappen doen, eventueel iets voor mezelf, wat huishouden bijwerken of alvast vooruit koken. En met de oudste naar zwemles zonder de hele bups mee te moeten slepen. Mijn schoonouders werken allebei, maar in het weekend gaat mijn vriend met de meeste (of alle) kindjes een ochtend bij hen langs, zodat ik kan bijslapen. Dat bijslapen is echt fijn, maar ook dat ik af en toe even die 1 op 1 tijd heb met dochter. Al is het dan naar zwemles en daarna nog even samen iets drinken. Zij was net gewend aan een broertje erbij, en toen kwamen er ineens nog 3. Ik merk dat ik dat eigenlijk het lastigst vind, het gevoel van continu tekortschieten en de hele tijd mijn aandacht moeten verdelen, waarbij voor mijn gevoel iedereen net niet krijgt wat hij/zij nodig heeft. De jongste huilt veel en slaapt overdag weinig, dus daar ben ik vrij veel mee bezig. De peuter is erg ondernemend, dus die houdt me ook wel alert. De jongens hebben de 'pech' dat ze erg makkelijk en snel tevreden zijn, dus die doen hun dutjes boven of liggen wat te spelen in de box. Ze vragen niet om aandacht, dus gevoelsmatig ben ik wel eens bang dat ik ze vergeet... Ik vind het verdomd pittig.
Is een huishoudelijke hulp mogelijk? Als die elke week een ochtend kan doorracen scheelt dat al veel.
@Klavertjevijf ik heb zelf niet zijn groot gezin, slechts 3 kinderen. En het voordeel dat ik en bijna alle mama's hier hebben gehad is dat we er in zijn gegroeid. Jullie niet. Jullie hebben zo ineens uitbreiding van 3 erbij gekregen. Ik denk dat je het al goed doet en veel dingen handig hebt ingericht. En goed dat je om hulp vraagt. Zoals @Olifantje1991 al zegt, wees concreet met je hulpvraag. Het enige dat ik je zeggen als moeder van drie kleine kinderen die 32 uur werkt is dat het gevoel van constant tekort schieten volgens mij universeel is. Het helpt mij om te denken over wat echt prioriteit heeft. Niet lachen, ik heb een lijstje in de wc hangen. Er staat op: gelukkige kinderen, gelukkige echtgenoot, gelukkige ikke, gelukkige familie, fijn op het werk. Niet meer. Schone was staat er niet op. Gelapte ramen ook niet. En nog veel meer waarvan ik vaak de neiging heb te denken dat het belangrijk is staat er niet op. Blijf focussen op wat belangrijk is (je relatie met je vriend, met de kinderen, eenheid bouwen in het gezin, ruimte voor jezelf). En wees trots op jezelf en geef schouder klopjes als dat gelukt is. Een keertje in vieze kleren rondlopen of afhaal Chinees eten is niet het einde van de wereld. Heel zepig, maar wees lief en vergevingsgezind naar jezelf. Jullie doen het zo te horen super in een lastige situatie.
Je moet dat niet zo voorzichtig zeggen. Het IS ook verdomd pittig. Ik betwijfel dat veel mensen zo altruïstisch als jij zouden zijn en zouden doen wat jij gedaan hebt.
In het 'even voorstellen' deel legt ze dat uit. 3 kinderen zijn pleegkinderen van haar vriendin waar zij en haar vriend sinds kort voor zorgen.
Ik heb geen tips maar heb echt respect voor jullie! En wat @Shakes zegt dit mag jij zwaar vinden! En dat mag je best uitspreken.
Ik vind het ontzettend knap wat jullie doen! Ik heb zelf ‘slechts’ drie kinderen en in die zin niet zoveel tips, maar ik vroeg me af of de biologische opas en oma’s (en de vader?) Niet nog een rol zouden kunnen spelen? Als zij misschien af en toe op de drie ‘extra‘ kinderen zouden letten, dan heb jij ook even tijd voor je Twee biologische kinderen en dat is misschien wel heel fijn.
Misschien kun je nog overwegen om de boodschappen te laten bezorgen. Verder geen tips maar wel heel veel respect voor wat jullie doen!
Ik heb geen tips, heb zelf namelijk maar 2 kinderen. Maar ik vind het beel bijzonder wat jullie doen. 3 kleine kinderen van een ander opvoeden is niet niks.
Boodschappen laten bezorgen. Scheelt hier heel veel. Loslaten. Niet alleen van hoe je zelf vindt dat het moet maar ook van spullen, kleren. Mijn drie onder de vier lopen gerust twee, drie dagen in dezelfde kleren en ze gaan ook echt niet dagelijks in bad. Poedertorens zijn de bomb en flessen gaan hier tussendoor onder de kraan en om de dag in de vaatwasser. Misschien heb je hier wat aan.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de kleren van kinderen onder de vier jaar aan het einde van een dag niet vies zijn. Ik zou zelf in ieder geval nooit tijd proberen te gaan besparen op de verzorging van de kinderen, maar het altijd in een andere hoek proberen te zoeken